Ορισμένες κριτικές επισημάνσεις σχετικά με την πρόσφατη ομιλία του σ. Παναγιώτη Λαφαζάνη στο CINE ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ.
«Η ΛΑΕ οφείλει να έρθει σε ρήξη με όλες εκείνες τις λογικές που οδήγησαν μεγάλα εγχειρήματα αλλά και το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό πισωγύρισμα, στη διάψευση και τον εξευτελισμό.»
«….Με τις λογικές του κόμματος σωτήρα. Πολύ περισσότερο με τις λογικές του αρχηγισμού και του αρχηγού σωτήρα.»
«Δεν ψάχνουμε για παθητικά αδρανή μέλη που θα ψηφίζουν απλώς στο συνέδριο»
( Από την ομιλία του σ. Λαφαζάνη στο «Κεραμικό»)
Είχαμε στον «Κεραμικό» μια αρκετά καλή για τα σημερινά δεδομένα εκδήλωση της Λαϊκής Ενότητας. Είδα με αισιοδοξία το γεγονός ότι είχαμε σοβαρό αριθμό νεολαίας στη συγκέντρωση. Ομιλίες αρκετά καλές. Ωστόσο δε θα αποφύγω τον πειρασμό, για να γράψω ότι εντυπωσιάστηκα από την ομιλία της σ. Ντίνας Σωτηριάδου για τη νεολαία και το κίνημα της νεολαίας.
Ακούγοντας και στη συνέχεια μελετώντας την καλή ομιλία του σ. Λαφαζάνη μου γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις-διευκρινήσεις, όχι κριτική, τις οποίες γράφω για να τις μοιραστώ με όσους συντρόφους κάνουν το κόπο να διαβάσουν το άρθρο μου και αν χρειαστεί, γιατί όχι να έχουμε διάλογο. Και αυτό επειδή βαδίζουμε «… στην Πανελλαδική μας Σύσκεψη και στο ιδρυτικό μας Συνέδριο» όπου και «θα επεξεργαστούμε πληρέστερα, πολύ πιο μεθοδικά και τεκμηριωμένα το ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα» (οπ.π) Επειδή «Επιδιώκουμε μια αριστερή επανίδρυση που θα προσδώσει στην Αριστερά μια νέα αξιοπιστία, μια καινούργια ελκτικότητα, πρώτα απ’ όλα στη νεολαία και ένα σύγχρονο ριζοσπαστισμό και αγωνιστικότητα.» (οπ.π)
Είπε ο σ. Λαφαζάνης: «Θέλω να υπογραμμίσω για άλλη μια φορά ότι όλοι αισθανόμαστε περήφανοι γιατί έχουμε ανάμεσα μας πάρα πολλά πολιτικά στελέχη που έβαλαν πάνω από εφήμερα αξιώματα και παροδικές καρέκλες τις μεγάλες διαχρονικές αρχές και αξίες της Αριστεράς.»
«Πολιτικά στελέχη τα οποία κόντρα στη ποταπότητα και τη μικροπρέπεια των καιρών έβαλαν πάνω απ’ όλα την Ελλάδα, τη δημοκρατία, το σεβασμό στη λαϊκή εντολή, το συμφέρον του λαού μας.»
«Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι αυτές είναι οι μεγάλες αρχές της Λαϊκής Ενότητας.»
Πράγματι είμαστε περήφανοι για τους συντρόφους που διαχώρισαν τη θέση τους από την προδοτική πολιτική της ηγεσίας του Τσίπρα και το πιο σημαντικό ότι προχώρησαν στη συγκρότηση της ΛΑΕ, που κατά τη γνώμη μου είναι μέσα στις σημερινές συνθήκες ένα γεγονός ιστορικής σημασίας, γιατί καλύπτει το κενό αριστερής ηγεσίας, για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που δημιούργησε η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο του κεφαλαίου. Ομολογώ ότι μετά από αρκετά χρόνια εκτός οργάνωσης αποφάσισα να οργανωθώ στη ΛΑΕ, χωρίς να ανήκω σε καμιά συνιστώσα ή τάση, γιατί η ΛΑΕ είναι μια νέα δυνατότητα για τη συγκρότηση μια μαζικής νέας επαναστατικής αριστεράς.
Θεωρώ «διαχρονικές αξίες και αξίες της αριστεράς…. το σεβασμό στη λαϊκή εντολή..» και το να υπηρετεί πιστά «το συμφέρον του λαού μας» αλλά για να γίνουν η Ελλάδα και η δημοκρατία, «μεγάλες διαχρονικές αρχές και αξίες της αριστεράς» χρειάζονται να τους δώσουμε ταξικό περιεχόμενο και πρόσημο. Γιατί, όπως αποκάλυψε και το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο έθνη. Το έθνος του ΟΧΙ του εργάτη, του υπάλληλου, του αγρότη, του άνεργου, του μερικά απασχολούμενου των λαϊκών μαζών, από τη μια, και από την άλλη το έθνος του ΝΑΙ του κεφαλαίου, της λίστας Λαγκάρντ, αυτών που επίσημα έχουν μεταφέρει στις τράπεζες της Ελβετίας και όχι μόνο 116 δις ευρώ. Υπάρχει το ΟΧΙ των φτωχογειτονιών και το ΝΑΙ της Εκάλης.
Επίσης, δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία σε μια ταξικά διαρθρωμένη κοινωνία, γιατί πρόκειται για δημοκρατία της άρχουσας τάξης. Αυτό είναι κάτι που ισχύει από τη γέννηση της δημοκρατίας, στην αρχαία Αθήνα η δημοκρατία δεν αφορούσε τους 300.000 δούλους. Είμαι βέβαιος ότι οι αξίες και οι αρχές της ΛΑΕ έχουνε ταξικό πρόσημο, έχουνε αναφορά στην Ελλάδα των λαϊκών μαζών και την εργατική δημοκρατία. Θέλω να τονίσω ότι με τα παραπάνω γραφόμενα δεν επιδιώκω να κάνω μάθημα ταξικού προσανατολισμού στους συντρόφους, είμαι σίγουρος ότι αυτά τα κατέχουν, απλά θέλω να επισημάνω την ανάγκη τώρα που ξεκινάμε «την αριστερή επανίδρυση» με επιδίωξη «μια νέα αξιοπιστία, μια καινούργια ελκτικότητα…..ένα σύγχρονο ριζοσπαστισμό και αγωνιστικότητα.», χρειάζεται να είμαστε σε κάθε μας λέξη, σε κάθε φράση, σε κάθε μας πρόταση ταξικά προσδιορισμένοι, γιατί είναι ανάγκη να ξεχωρίσουμε από το χθες της ρεφορμιστικής λογικής, της πολιτικής γενικολογίας και ασάφειας του ΣΥΡΙΖΑ, για να δώσουμε στο εργατικό και λαϊκό κίνημα όσο γίνεται πιο καθαρά το ριζοσπαστικό στίγμα του λόγου μας, γιατί έτσι θα βοηθήσουμε το κίνημα να βγει από τη σύγχυση και να προχωρήσει ταξικά η συνείδηση του.
Θέλω επίσης να διευκρινίσω και μια άλλη αναφορά της ομιλίας: «Δεν είμαστε μια παράταξη για την οποία η εξουσία είναι αυτοσκοπός.»
«Δεν είμαστε μια πολιτική δύναμη που μπορεί να προδώσει και να εγκαταλείψει το πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις της. Να ξεπουλήσει τις εξαγγελίες της για τη νομή της εξουσίας.»
Καταλαβαίνω πλήρως ποιο είναι το νόημα αυτής της διατύπωσης, ότι: η ηγετική περί τον Τσίπρα ομάδα πρόδωσε τα πάντα για να διατηρήσει τις «καρέκλες» της. Ότι δεν πρέπει να ξεπουλάμε τα πιστεύω μας για τα προνόμια της εξουσίας. Ωστόσο, αυτό το σκεπτικό δημιουργεί λάθος εντυπώσεις και σύγχυση στο γιατί πρόδωσαν τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πούλησαν όλα «για τη νομή της εξουσίας». Αυτό που τους οδήγησε στη προδοσία ήτανε η ρεφορμιστική τους λογική που διαπνέεται πρώτο από τη συνεργασία των τάξεων από την έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη του κινήματος και τρίτο ο ρεφορμιστής όσο νοιώθει ότι βρίσκεται μακριά από το σημείο της σύγκρουσης με το κεφάλαιο «το παίζει ριζοσπάστης θα βαράει τα νταούλια και οι δανειστές θα χορεύουν», όταν φτάνει η καθοριστική στιγμή της σύγκρουσης υποτάσσεται, προδίδει, πράγματα που είδαμε να συμβαίνουν κατά την περίοδο της 7μηνης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευαν ότι με το διάλογο θα έπειθαν την Μέρκελ και το Σοιμπλε να συναινέσουν στην ανάγκη να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη μεριά, το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του δεν πιστεύουν στην συνεργασία των τάξεων, αλλά στη πάλη των τάξεων που οδηγεί στην κυριαρχία τους και στην υποδούλωση και εκμετάλλευση των λαϊκών μαζών. Πιστεύουν στη αέναη σύγκρουση για να διασφαλίζουν την κυριαρχία τους, γι αυτό έχουν τους μηχανισμούς τους. Την οικονομική δύναμη και το κράτος. Δεν είναι ανίκητοι, μπορεί να τους αναγκάσει σε υποχώρηση και ανατροπή ένα κίνημα που ξέρει τι θέλει, που η ηγεσία του το προετοιμάζει για τη σύγκρουση λέγοντάς του αλήθειες. Ο ρεφορμιστής μπροστά στην ανωτερότητα της άρχουσας τάξης υποχωρεί και αντί να συγκρουστεί μαζί της στηριγμένος στη δύναμη του κινήματος, στρέφεται ενάντια στο κίνημα συμμαχώντας με τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Στη συνέχεια προσπαθεί να επιβιώσει, να ξεγελάσει το λαό και παρουσιάζει την προδοσία του σαν πράξη «ηρωική»!! Γρήγορα όμως θα αποκαλυφθεί…
Είναι στο DNA του ρεφορμισμού η προδοσία για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω. Την εξουσία ή πιο σωστά την κυβέρνηση την είχανε και μπορούσαν να την κρατήσουν πατώντας στη δύναμη του 62% του ΟΧΙ και προχωρώντας στη σύγκρουση με τους εκπροσώπους του ΝΑΙ, του ντόπιου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται «για τη νομή της εξουσίας». Είναι ο ρεφορμισμός!! Η ηγετική περί τον Τσίπρα ομάδα προτίμησε να γίνει «αριστερή παρένθεση»! Γιατί η κυβέρνηση της 20ης του Σεπτέμβρη δεν έχει καμία σχέση με την αριστερά, έχει προσχωρήσει ψυχή τε και σώματι στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι: εμείς της Λαϊκής Ενότητας χρειάζεται να έχουμε στρατηγικό μας στόχο την κατάληψη της εξουσίας, γιατί θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα στηριγμένοι πάνω στο μαχόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Είναι κάτι που χρειάζεται να το προβάλουμε παρά την σχετικά μικρή μας ακόμα επιρροή γιατί είναι αυτό «που θα προσδώσει στην Αριστερά μια νέα αξιοπιστία μια καινούργια ελκτικότητα…» σε σχέση με τις λαϊκές μάζες. Είναι αυτό μαζί με το πρόγραμμα και την δημοκρατική λειτουργία που θα μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε μια νέα μαζική αριστερά. Θέλουμε την εξουσία, στοχεύουμε στη εξουσία.
Το τελευταίο σημείο που θέλω να θίξω, για να κλείσω αυτό το άρθρο, έχει να κάνει με τη θέση μας σε σχέση με την ΕΕ. Είναι σωστή η θέση ότι: «Δεν θα διστάσουμε να προβούμε σε δημοψήφισμα με το ερώτημα της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση…» ωστόσο δεν αρκεί το ερώτημα, χρειάζεται να έχουμε θέση, αυτό οφείλει να το πράξει μια ριζοσπαστική αριστερά που ηγεμονεύει το κίνημα, θέση την οποία πρέπει να προπαγανδίζουμε από τώρα, για να γίνει κτήμα των μαζών. Και η θέση μας προτείνω να είναι η έξοδος.
Θεόδωρος Μαράκης – Μέλος της Λαϊκής Ενότητας Ν Σμύρνης
