Οι αποστάτες υπερασπίζοντας και ψηφίζοντας χτες το βράδυ το δεύτερο πακέτο «προαπαιτούμενων» στη Βουλή, ολοκλήρωσαν το έργο της παροχής διαπιστευτηρίων στην τρόικα και την άρχουσα τάξη για τη θεμελίωση του νέου Μνημονίου. Οι «πρόθυμοι» της ηγετικής ομάδας και της νέας συγκυβέρνησης «εθνικής ενότητας», για μια ακόμα φορά σαν ψυχροί εκτελεστές δολοφόνησαν τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα που ψηφίστηκε χτες από 230 βουλευτές, συμπεριλαμβανομένων 113 προδοτών της λαϊκής εντολής που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, εδραιώνει τον έλεγχο της τρόικας και των τραπεζιτών πάνω στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ανοίγει το δρόμο για «κούρεμα» καταθέσεων και αδυσώπητο κυνήγι στους οφειλέτες «κόκκινων δανείων», αναθεωρεί τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας διευκολύνοντας και αναβαθμίζοντας τη θέση των τραπεζών κατά τη διαδικασία των πλειστηριασμών.
Αυτό που για μια ακόμα φορά «έκλεψε την παράσταση» στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή ήταν η πολιτική αλαζονεία των εκπροσώπων της ηγετικής ομάδας και της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός, με τον «αέρα» του εκλεκτού της ελληνικής άρχουσας τάξης, εγκατέλειψε αυτή τη φορά το προσωπείο του θύματος ενός πραξικοπήματος και έδειξε ολοφάνερα ότι στο εξελισσόμενο μνημονιακό πραξικόπημα ήταν και είναι πρόθυμος συναυτουργός. Υπεράσπισε ανοικτά το νέο Μνημόνιο με τα καθιερωμένα «επιχειρήματα» από την προπαγάνδα της άρχουσας τάξης, χωρίς να πει ούτε λέξη αυτοκριτικής για την απροκάλυπτη παραβίαση όλων των προεκλογικών δεσμεύσεων, αλλά και των λαϊκών εντολών της 25ης Γενάρη και της 5ης Ιουλίου. Είχε μάλιστα το θράσος να χαρακτηρίσει «κυβέρνηση της Αριστεράς» μια κυβέρνηση που στηρίζεται πλέον στην ψήφο των αστικών μνημονιακών κομμάτων, ενώ χωρίς ίχνος ντροπής, περιέγραψε τον πολιτικό της ρόλο σαν εκείνο του εργαλείου που αναλαμβάνει να «απαλύνει» τον λαϊκό πόνο από την εφαρμογή του νέου Μνημονίου….
Την ίδια πολιτική αλαζονεία με τον αρχηγό τους επέδειξαν και οι υπόλοιποι εκφραστές της κυβέρνησης και της ηγετικής ομάδας. Ο υπουργός Επικρατείας αφιέρωσε την ομιλία του σε επιθέσεις στην ηγεσία της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και στην πρόεδρο της Βουλής, με τα άθλια «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν τα τηλεοπτικά κανάλια της ολιγαρχίας. Ο δε διαλλακτικός και «χαμηλών τόνων» με την τρόικα υπουργός Οικονομικών, επέλεξε τη μέρα που ο ίδιος και οι άλλοι αποστάτες νομοθέτησαν τη βούληση των τραπεζιτών να κάνει μαθήματα μαρξισμού στους βουλευτές του ΚΚΕ, αποδεικνύοντας ότι ο κατήφορος της ηγετικής ομάδας δεν έχει τελειωμό, ότι η προσχώρησή της στις πολιτικές και τα ήθη του ταξικού αντιπάλου δεν έχει πλέον δρόμο επιστροφής.
Παρά την αυτονόητη καταψήφιση των μνημονιακών μέτρων, η απάντηση της ηγεσίας της Αριστερής Πλατφόρμας στις πολιτικές προκλήσεις των αποστατών είναι κατώτερη των περιστάσεων. Συνεχίζει, όπως το έδειξε με τις χτεσινές δηλώσεις του ο σ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, να υπερασπίζει τη στήριξη της μνημονιακής κυβέρνησης και την «ενότητα» με τους αποστάτες, χωρίς να προτείνει στα αριστερά μέλη του κόμματος κανένα συγκεκριμένο, πρακτικό τρόπο για να δοθεί η μάχη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για την υπεράσπιση των θεμελιωδών αριστερών αρχών και της λαϊκής εντολής που έλαβε το κόμμα την 25η Γενάρη και την 5η Ιουλίου.
Αυτή η στάση της παθητικής ανοχής έναντι των αποστατών ηγετών πλήττει την πολιτική αξιοπιστία της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύει τα αριστερά μέλη και τα σπρώχνει στην πρόωρη, αμαχητί αποχώρηση από το κόμμα. Μόνη ευνοημένη από αυτή τη στάση είναι η μνημονιακή ηγετική ομάδα που αντιμέτωπη με την αυξανόμενη πολιτική και ηθική απομόνωσή της από τα αριστερά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, επενδύει στην απογοήτευσή τους για να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω στο κόμμα.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει επείγουσα έκκληση για μαχητική δράση σε κάθε αριστερό αγωνιστή και αγωνίστρια του κόμματος. Το σχέδιο των αποστατών να πάρουν μαζί τους τον ΣΥΡΙΖΑ στο ανεπίστρεπτο πέρασμά τους στο αστικό, μνημονιακό πολιτικό στρατόπεδο πρέπει να αποτύχει! Οι αποστάτες πρέπει να ηττηθούν πολιτικά στο εσωκομματικό μέτωπο και να αναγκαστούν οι ίδιοι και όχι οι αριστεροί αγωνιστές, να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ιδρύσουν ένα νέο, δικό τους (αστικό) κόμμα. Η μάχη που έχουμε μπροστά μας δεν είναι μια μάχη για σύμβολα, σφραγίδες και έναν κομματικό μηχανισμό. Είναι μια μάχη ιστορικών διαστάσεων. Η αιχμαλωσία και υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό στρατόπεδο χωρίς αντίσταση της αριστερής βάσης θα συνιστά μια μεγάλη πολιτική νίκη για την τρόικα και την ελληνική καπιταλιστική ολιγαρχία. Θα πλήξει το ηθικό του κινήματος της εργατικής τάξης και της νεολαίας, θα σπείρει μοιρολατρία και σύγχυση στις γραμμές τους, υπονομεύοντας τη δυνατότητα για μελλοντικούς νικηφόρους πολιτικούς αγώνες ενάντια στο «μαύρο μέτωπο» τρόικας – ελληνικής άρχουσας τάξης.
Το στοιχειώδες όπλο που έχουν στη διάθεσή τους οι αριστεροί αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ για να δώσουν αυτή την ιστορική μάχη είναι το Έκτακτο Συνέδριο με σκοπό την ριζική αλλαγή πολιτικής και ηγεσίας. Όλες οι δυνάμεις της αριστερής πτέρυγας πρέπει ενωμένες να απαιτήσουν την άμεση σύγκληση αυτού του συνεδρίου, στέλνοντας ένα μαχητικό μήνυμα στα αριστερά μέλη της βάσης, πείθοντάς τα να μην αποχωρήσουν και να μην διευκολύνουν έτσι τα σχέδια της ηγετικής ομάδας. Η αντίληψη που εμφανίζει την ηγετική ομάδα παντοδύναμη, λόγω της υποτιθέμενης κοινωνικής «ακτινοβολίας» και παντοδυναμίας του αρχηγού της, είναι αβάσιμη και συνιστά μοιρολατρία και ηττοπάθεια. Η αυξημένη «δημοτικότητα» που εμφανίζει ο πρωθυπουργός σήμερα στις δημοσκοπήσεις είναι το αποτέλεσμα πολιτικής σύγχυσης από την απότομη εναλλαγή των γεγονότων, δεν έχει γερές «ρίζες» και θα εξανεμιστεί σύντομα, όπως συνέβη και με όλους τους μνημονιακούς του προκατόχους. Η σημαντική έως τώρα αντίδραση της βάσης με δεκάδες αποφάσεις Οργανώσεων Μελών και Νομαρχιακών Επιτροπών, σε συνδυασμό με την απομόνωση της ηγετικής ομάδας στην ίδια την Κεντρική Επιτροπή, δείχνουν ότι η μάχη στο κόμμα κάθε άλλο παρά είναι χαμένη. Χαμένη μπορεί να την κάνει μόνο η ολιγωρία και η στάση παθητικής ανοχής στο όνομα της «ενότητας».
Ακόμα πιο ολέθρια θα είναι κάθε απόπειρα από την ηγεσία της αριστερής πτέρυγας για μια συνεννόηση ή ένα συναινετικό «διαζύγιο κορυφής» με την ηγετική ομάδα. Το κύριο όπλο της αριστερής πτέρυγας στον αγώνα της ενάντια στη μνημονιακή πολιτική της ηγετικής ομάδας είναι η ενεργή συμμετοχή της αριστερής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, ο συσχετισμός δύναμης είναι συντριπτικά υπέρ της ηγετικής ομάδας, που διαθέτει την αμέριστη στήριξη της εξουσίας του κεφαλαίου και όλων των μηχανισμών της.
Κάθε βιαστική αποχώρηση της αριστερής πτέρυγας, δίχως την άμεση και δραστήρια επιδίωξη για μάχη σ’ ένα Έκτακτο Συνέδριο θα είναι βαθιά επιζήμια. Θα ισοδυναμεί με το χάρισμα του κόμματος σε μια χούφτα αδίστακτων μνημονιακών, θα συνιστά ένα ανέλπιστο δώρο στην τρόικα και την ελληνική άρχουσα τάξη. Επιπρόσθετα, η αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς μάχη, θα κακοεκπαιδεύσει τα μέλη στο όνομα μιας μεταφυσικής, υποτιθέμενης ανάγκης να «σώσουμε την πολιτική τιμή και την υπόληψή μας», που πρακτικά με το παθητικό της περιεχόμενο πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο και εξυπηρετεί απόλυτα την μνημονιακή ηγετική ομάδα. Ταυτόχρονα, θα σπρώξει σε αδράνεια χιλιάδες αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που εύλογα δεν θα μπορούν να κατανοήσουν το γιατί δεν θα πρέπει να δοθεί μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, πρέπει να σημειώσουμε ότι η πολιτική γραμμή της ΚΟΕ που σηματοδότησε η παραίτηση του σ. Ρινάλντι από την Π.Γ στη βάση της εκτίμησης ότι η μνημονιακή αποστασία της ηγετικής ομάδας έχει μεταλλάξει ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι λαθεμένη και ισοδυναμεί με την αναγγελία της ήττας πριν ακόμα δοθεί στοιχειωδώς η μάχη. Αποτελεί δε, τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι αυτή η στάση προέρχεται από μια συνιστώσα που πριν από τη μνημονιακή συμφωνία είχε στηρίξει συστηματικά όλες τις βασικές πολιτικές επιλογές της ηγετικής ομάδας και απολάμβανε πλήρως τα πολυποίκιλα προνόμια του μηχανισμού. Η πολιτική ευαισθησία της ηγεσίας της ΚΟΕ δυστυχώς, εξαντλείται στη βιαστική ανακήρυξη της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε τετελεσμένο γεγονός, χωρίς να περιλαμβάνει κανένα στοιχείο αυτοκριτικής για τη δική της διαχρονικά συναινετική και υποστηρικτική στάση έναντι των πολιτικών εκφραστών αυτή της «τετελεσμένης μετάλλαξης».
Η Κομουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους αριστερούς αγωνιστές να μείνουν μακριά από τις εξίσου λαθεμένες πολιτικές επιλογές της παθητικής αναμονής από τη μία πλευρά και της βιαστικής εγκατάλειψης του κόμματος από την άλλη. Η ηγετική ομάδα, λαμβάνοντας σαν αποσκευή το μνημονιακό στίγμα που θα τη συνοδεύει στο υπόλοιπο του πολιτικού βίου της, πρέπει να αναγκαστεί να αποχωρήσει ηττημένη από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να δημιουργήσει ανενόχλητη το δικό της, νέο, αστικό κόμμα. Η μάχη για να πραγματοποιηθεί αυτό, περνά μέσα από τη δραστήρια στήριξη του αιτήματος να συγκληθεί το Έκτακτο Συνέδριο με σκοπό τη ριζική αλλαγή πολιτικής και ηγεσίας. Η πλήρης δικαίωση αυτής της μάχης θα έρθει με την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη από την βάση του ΣΥΡΙΖΑ στη μόνη αριστερή εναλλακτική λύση στα Μνημόνια του ευρώ ή της δραχμής, στην εφαρμογή ενός αντικαπιταλιστικού – σοσιαλιστικού προγράμματος, που μόνο η Κομμουνιστική Τάση με συνέπεια υπερασπίζει από το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος το 2013.
