Το τελευταίο διάστημα προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι σε συνελεύσεις των ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ ηγετικά στελέχη απαντώντας σε επίμονες ερωτήσεις του κόσμου σχετικά με το εάν και κατά πόσον ως κυβέρνηση θα καταργήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις που έκανε το μνημονιακό καθεστώς, υποστηρίζουν ότι ΔΕΝ θα επαναφέρουμε στο Δημόσιο ΚΑΜΙΑ από τις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν διότι δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν αποζημιώσεις, καθώς πχ. ο ΟΤΕ είναι εισηγμένος στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και η μετοχή του κοστίζει ακριβά !!!
Όλοι όμως θυμόμαστε ότι ως κόμμα είχαμε παλαιότερα δεσμευτεί ότι τα κέρδη του ΟΠΑΠ τα χρειαζόμαστε για να τα διοχετεύουμε στα ασφαλιστικά ταμεία.
Είναι προφανές, συνεπώς, ότι έχει γίνει από τώρα η λανθασμένη επιλογή της ΜΗ σύγκρουσης.
Το πιο αστείο είναι ότι ειπώθηκε επίσης ότι ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ μετά από δύο ή τρεις τετραετίες να είμαστε σε θέση να πάρουμε πίσω τις επιχειρήσεις αυτές!!!!! Κλασικό λάθος δηλαδή,που δίνει χρόνο στον αντίπαλο να αναδιοργανωθεί, να αντεπιτεθεί και να μας τσακίσει.
Με την ίδια λογική, ούτε τις τράπεζες θα πάρουμε πίσω, διότι έως τέλος Δεκέμβρη, σαφέστατα, ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ο Σαμαράς να ολοκληρώσει την πολυπόθητη γι αυτούς μεταβίβαση μετοχών, κι έτσι θα παραβιάσουμε βασικό άξονα της συνεδριακής μας απόφασης.
Ήδη άρχισε να ακούγεται ότι τη μία από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες που έπαψε ήδη να είναι κρατική, μέσω των μεθοδεύσεων του Σαμαρά, δεν θα την αγγίξουμε.
Τα γνωρίζει άραγε όλα αυτά η Αριστερή Πλατφόρμα, και αν ναι τί πράττει για να σταματήσουν να λέγονται ??
Γιατί σιωπά ενώ οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν ότι η απόρριψη των τροπολογιών της κατά τη συνεδρίαση της τελευταίας Κεντρικής Επιτροπής δεν ήταν καθόλου τυχαίες ή διαδικαστικού χαρακτήρα, όπως θέλησε να τις παρουσιάσει η πλειοψηφία που τις καταψήφισε ως τάχα αυτονόητες.
Επίσης, σε ό,τι αφορά τους 180 βουλευτές και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, παρατηρείται ένα άγχος και μια νευρικότητα που ασφαλώς δεν θα υπήρχαν αν η ηγεσία είχε φροντίσει να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στον γκραμσιανό καθοδηγητικό ρόλο του κόμματος ακόμη και υποδαυλίζοντας δυναμικές κοινωνικές παρεμβάσεις, καταλήψεις σε χώρους εργασίας, μαζική και συντεταγμένη ανυπακοή σε αισχρές φοροεπιδρομές του καθεστώτος κλπ.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον στον τομέα αυτόν να διαθέτει σχέδιο Β για την περίπτωση που ο Σαμαράς μέσω εξαγορών και αποστασιών μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο.
Τότε θα είναι ώρα να μπει τέλος στην έμμεση νομιμοποίηση της παρούσας Βουλής που με τα μέτρα που ψηφίζει καταστρέφει το λαό και τον τόπο, κι επιτέλους να γίνουν ομαδικές παραιτήσεις βουλευτών και επιλαχόντων για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.
Αλλιώς, είναι προφανές ότι κινδυνεύει και η ηγεσία του Συριζα από την οργή της ιδιας της βάσης του κόμματος, η οποία δικαίως θα ζητάει να πέσουν κεφάλια, ενώ αναμφίβολα θα πυροδοτηθούν σε εσωκομματικό επίπεδο διαλυτικού τύπου καταστάσεις και διαδικασίες, όπου οι μεν θα κατηγορούν τους δε…..
Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι θα είναι όχι απλώς δύσκολη η αναρρίχηση στην εξουσία, αλλά δίχως εγγύηση για άσκηση πραγματικής αριστερής πολιτικής, αφού πχ ο κάθε Μελισσανίδης θα εξακολουθεί να λύνει και να δένει, προκειμένου να μην κατηγορηθούμε ότι είμαστε κομμουνιστική κυβέρνηση που κοινωνικοποιεί χωρίς αποζημίωση.
Ακόμη και το άρθρο 106 του αστικού Συντάγματος του 1974 περιέχει μια σοσιαλιστικού χαρακτήρα διάταξη που θα μπορούσε άνετα να αξιοποιηθεί για να ΜΗΝ δοθούν αποζημιώσεις σε τραπεζίτες και καπιταλιστές, αλλά μόνο μια συμβολική τιμή εξαγοράς. Δεν είναι τυχαίο που από το 2008 η Ν.Δ. έχει βάλει στο στόχαστρο της το άρθρο αυτό και παλεύει λυσσαλέα να το αναθεωρήσει, παρόλο που επί δικής της διακυβέρνησης ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος το είχε χρησιμοποιήσει για την κρατικοποίηση τραπεζών και 18 βιομηχανικών ομίλων !! Και φυσικά, χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια κι από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Επομένως, η Αριστερά θα είναι κατώτερη των περιστάσεων αν αρνηθεί να αξιοποιήσει αυτό το κεκτημένο, καθώς θα φανεί περισσότερο άτολμη κι από αστικές κυβερνήσεις του παρελθόντος.
Είναι η ώρα των κρίσιμων μεγάλων αποφάσεων για τις κατευθύνσεις που θα χαράξει μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση.
Ας έχουν υπόψη τους οι ιθύνοντες ότι η εργατική τάξη και τα συμμαχικά πληττόμενα μεσαία στρώματα αξιώνουν ριζοσπαστική πολιτική.
Νάσος Θεοδωρίδης
μέλος της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ και της ΟΜ Αμπελοκήπων
