Το κύμα μαθητικών καταλήψεων στα σχολεία άρχισε να δίνει την εικόνα μιας ελπιδοφόρας αναγέννησης του μαθητικού κινήματος. Το ξέσπασμα των μαθητικών καταλήψεων έρχεται ως δεύτερο χαστούκι στο μάγουλο της κυβέρνησης μετά το πρώτο που έδωσαν οι φοιτητές του ΕΚΠΑ και του Πολυτεχνείου στα μέσα του περασμένου μήνα.
Τη Δευτέρα 3/11 πραγματοποιήθηκαν 500 καταλήψεις σχολείων ύστερα από κάλεσμα μαθητών στο facebook ενάντια στους σχεδιασμούς του υπουργείου παιδείας για το «Νέο Λύκειο» που θα συγχωνεύσει περαιτέρω τμήματα, θα εισάγει πανελλαδικές εξετάσεις σε όλες τις τάξεις, βάζοντας φραγμούς στην εκπαίδευση μαθητών που προέρχονται από φτωχές οικογένειες. Επίσης την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και μεγάλη μαθητική πορεία. Την Πέμπτη 6/11 οργανώθηκε ένα πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με μαζική συμμετοχή μαθητών, φοιτητικών συλλόγων και εκπαιδευτικών με σαφή υπεροχή των μαθητών. Την ίδια ημέρα έγιναν πολύ μαζικές και μαχητικές πορείες μαθητών κατά τόπους σε όλη την Ελλάδα.
Τρομοκρατική υστερία από υπουργείο, Άρειο Πάγο και αστυνομία
Από την πρώτη ημέρα των καταλήψεων, η κυβέρνηση και η αστική Δικαιοσύνη προσπάθησαν να τσακίσουν τις καταλήψεις. Αρχικά η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απέστειλε εγκύκλιο στις Εισαγγελίες της χώρας ζητώντας την εφαρμογή της διαδικασίας του αυτόφωρου σε βάρος εξωσχολικών. Σύμφωνα με την εγκύκλιο του 2011 «οι συμπεριφορές αυτές κατά τις καταλήψεις στα σχολεία λαμβάνουν την μορφή ποινικά κολάσιμων πράξεων όπως είναι της διατάραξης κοινωνικής ειρήνης, της απρόκλητης φθοράς πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος και της κλοπής». Γίνεται φανερό ότι η απόφαση αυτή στρέφεται κατά εκείνων που συμπαραστέκονται στον αγώνα των μαθητών και τις καταλήψεις όπως για παράδειγμα γονείς, φοιτητές, εργαζόμενοι κλπ.
Επίσης τις τελευταίες μέρες, είδαμε τον Υπουργό Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδο, να εξαπολύει την αντιδραστική προπαγάνδα ότι τις μαθητικές καταλήψεις τις υποκινούν «εξωσχολικοί», «αντιπολιτευόμενα κόμματα» και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι ότι ένα μαζικό κίνημα σαν και αυτό των μαθητών που ξεκίνησε αυθόρμητα και από «τα κάτω» δεν γίνεται να οργανωθεί από τα πριν, από μια μικρή ομάδα ανθρώπων.
Άλλο ένα δείγμα της τρομοκρατίας που θέλει να σπείρει η κυβέρνηση είναι η βιαιότητα της αστυνομίας. Την πρώτη μέρα των καταλήψεων αστυνομικοί προσήγαγαν «προληπτικά» 7 μαθητές στο Χολαργό. Μάλιστα έναν από αυτούς ηλικίας 14 χρονών τον χτύπησαν σοβαρά. Αυτά αντανακλούν τον τρόμο που προκαλεί το μαθητικό κίνημα στην άρχουσα τάξη και την κυβέρνησή της.
Τις τελευταίες ημέρες η έντονη αγωνιστική διάθεση των μαθητών δείχνει να υποχωρεί και επιπλέον ο αριθμός των κατειλημμένων σχολείων έχει μειωθεί. Αυτό συμβαίνει διότι οι κινητοποιήσεις δεν συντονίζονται από κάποιο πανελλαδικό όργανο με ενιαίο και αποτελεσματικό τρόπο. Επίσης, το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, με μικρή εξαίρεση το ΕΚΠΑ.
Επιπρόσθετα, δεν έχει γίνει καμία σοβαρή προσπάθεια από τα μαζικά αριστερά κόμματα ώστε να συντονίσουν τον αγώνα των μαθητών, να τον συνδέσουν με το εργατικό κίνημα και να του δώσουν πραγματική προοπτική.
Η νεολαία ως το ευαίσθητο βαρόμετρο της κοινωνίας ανέλαβε να μπει πρώτη στη μάχη εναντίον της κυβέρνησης μετά το καλοκαίρι. Όπως δείχνουν πάμπολλα παραδείγματα στην Ιστορία μετά τη νεολαία ακολουθεί στη μάχη η εργατική τάξη. Αυτό είναι που φοβάται η κυβέρνηση. Η καλύτερη απάντησή μας είναι να οργανώσουμε ενωμένοι, μαθητές, φοιτητές και εργάτες την πάλη μας ενάντια στην κυβέρνηση, με πρώτο σταθμό την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη, ασκώντας πίεση στις ηγεσίες των αριστερών κομμάτων και των συνδικάτων να υποστηρίξουν επιτέλους έναν μαζικό πολιτικό αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της μισητής συγκυβέρνησης.
