Διαβάστε ένα άρθρο για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία και τη νικηφόρα αντεπίθεση των αντιφασιστικών δυνάμεων στη ΝΑ περιοχή της χώρας.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο στρατός που πολεμά υπό τις εντολές του Κιέβου, βρίσκεται σε συνεχή υποχώρηση στο Νοτιοανατολικό μέτωπο και οχυρώνεται στη Μαριούπολη όπου αναμένεται να επικεντρωθεί η σύγκρουση στις επόμενες ώρες, ενώ οι λαϊκές πολιτοφυλακές του Ντονμπάς, ενωμένες πλέον ως «λαϊκός στρατός της Νοβορωσίας», προελαύνουν συνεχώς και βρίσκονται στα πρόθυρα της Μαριούπολης, έχοντας καταλάβει περιοχές στα νότια του Ντονέτσκ που δεν βρίσκονταν από την αρχή των συγκρούσεων στα χέρια των ανταρτών, σημειώνοντας την τελευταία εβδομάδα συνεχείς στρατιωτικές επιτυχίες.
Το καθεστώς του Κιέβου, φαίνεται να χάνει τον έλεγχο της κατάστασης. Η σφαγή που εξαπέλυσε τους τελευταίους 4 μήνες, βομβαρδίζοντας αμάχους στη Νοτιοανατολική Ουκρανία, τείνει να μετατραπεί σε συντριβή των ουκρανικών δυνάμεων κάτω από τα αποφασιστικά χτυπήματα των πολιτοφυλακών, που υπερασπίζονται τα σπίτια, τις ζωές και τις οικογένειες τους. Η ενδεχόμενη ήττα του Κιέβου θα είναι συντριπτικό χτύπημα για τον πρόεδρο Ποροσένκο και την κυβέρνηση του που έχει επενδύσει πολλά σε αυτό τον πόλεμο ενάντια στον ίδιο του το λαό, σαν μέσο για να διατηρεί στα ύψη την εθνικιστική υστερία. Αυτό είναι απαραίτητο προκειμένου ανενόχλητη η κυβέρνηση να κάνει επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο και τα εργασιακά δικαιώματα, όπως προβλέπει η συμφωνία με το ΔΝΤ, να επιταχύνει τις διαδικασίες πρόσδεσης της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα, να τσακίζει την ενοχλητική αντιπολίτευση και πρώτα απ’ όλα την Αριστερά και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης.
Από την προηγούμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση Ποροσένκο και οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι σύμμαχοι της, διεξάγουν μια υστερική εκστρατεία στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για υποτιθέμενη ρώσικη στρατιωτική επέμβαση στη Νοτιοανατολική Ουκρανία, προκειμένου να δικαιολογήσουν το πώς η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει αναπάντεχα υπέρ των πολιτοφυλακών. Την ίδια ώρα ζητούν στρατιωτική βοήθεια από το ΝΑΤΟ για να κάμψουν την λαϊκή αντίσταση.
Η Ρωσία πίσω από την αντεπίθεση;
Χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί με βεβαιότητα, έμμεση στρατιωτική βοήθεια από τη Ρωσία, αυτή τη στιγμή, είναι σαφές, ότι η έως τώρα πολιτική του Πούτιν, δεν συνιστούσε βοήθεια στους μαχόμενους αντιφασίστες της ΝΑ Ουκρανίας, αλλά μια προσπάθεια συμβιβασμού με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και το καθεστώς του Κιέβου και παράλληλα απόπειρα να συγκρατήσει τους «αποσχιστές» και να τους ωθήσει σε συμβιβασμό με το καθεστώς. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και μια έμμεση στρατιωτική εμπλοκή (το Κίεβο μιλάει για 1.000 Ρώσους στρατιώτες) δεν είναι ο αποφασιστικός παράγοντας που οδήγησε στην στροφή των εξελίξεων. Ο αποφασιστικός παράγοντας είναι η αποσύνθεση του ουκρανικού στρατού, ο οποίος βρέθηκε με χαμηλό ηθικό και άσχημα εξοπλισμένος σε έναν πόλεμο που στα μάτια του μέσου στρατιώτη (αν εξαιρεθούν οι φασίστες και οι μισθοφόροι που συγκροτούν την Ουκρανική εθνοφρουρά), είναι άδικος και ανεπιθύμητος, απέναντι σε πολιτοφύλακες, που παρά την συντριπτική υπεροπλία του αντιπάλου που στην αρχή αντιμετώπιζαν, είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τις πόλεις και τις οικογένειες τους από τις φασιστικές επιδρομές που διεξάγει το Κίεβο και να δώσουν την ζωή τους αν χρειαστεί για έναν πόλεμο που είναι απελευθερωτικός και δίκαιος από την πλευρά τους.
Ο Ουκρανικός στρατός αντιμετωπίζεται από τους ντόπιους εχθρικά, σαν στρατός κατοχής, ενώ οι πολιτοφυλακές ενισχύονται και έχουν ισχυρά ερείσματα ανάμεσα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι μαρτυρίες ανέφεραν ότι σε πολλές περιπτώσεις οι Ουκρανοί στρατιώτες απέφευγαν την μάχη όταν βρίσκονταν αντιμέτωποι με μάχη σώμα με σώμα και τρέπονταν σε φυγή (με εξαίρεση την εθνοφρουρά), ενώ και ο ίδιος ο Ποροσένκο κατηγόρησε για την ήττα τους επικεφαλής αξιωματικούς, λέγοντας ότι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και κινήθηκε να τους αντικαταστήσει.
Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση του Κιέβου, φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, γιατί η στρατιωτική αναδίπλωση έχει οδηγήσει σε τριγμούς στο εσωτερικό της, με τους φασίστες του δεξιού τομέα να διαδηλώνουν στο Κίεβο ενάντια στην κυβέρνηση χρεώνοντάς της αναποφασιστικότητα και εγκατάλειψη των Ουκρανών στρατιωτών και «εθελοντών», που πολεμούν στα ανατολικά, ενώ την ίδια στιγμή, ένα αντιπολεμικό κίνημα στα δυτικά της Ουκρανίας φαίνεται να κάνει δυναμική εμφάνιση με διαδηλώσεις σε πολλές περιοχές και στο ίδιο το Κίεβο την περασμένη Πέμπτη.
Ποια πρέπει να είναι η θέση μας;
Είναι ξεκάθαρο, ότι η Αριστερά δεν μπορεί να κρατάει ίσες αποστάσεις από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Οι δύο πλευρές δεν είναι ίδιες. Από την μία έχουμε μια κυβέρνηση που διεξάγει πόλεμο ενάντια στον ίδιο της το λαό με την αμέριστη στήριξη των δυτικών ιμπεριαλιστών, με βομβαρδισμούς και σφαγές στα ανατολικά και με επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο, συστηματική τρομοκρατία και δολοφονίες, απαγωγές και εξαφανίσεις συνδικαλιστών και αριστερών αγωνιστών στα δυτικά, επιστρατεύοντας τις φασιστικές συμμορίες και ενσωματώνοντας τες στον κρατικό μηχανισμό γι αυτό το σκοπό και από την άλλη, έχουμε την αυθόρμητη κίνηση των μαζών (ανεξαρτήτως αν σε κάποιο βαθμό και υπό τις δεδομένες συνθήκες ταυτίζεται ή και υποκινείται μερικώς από τον ρώσικο εθνικισμό) που συγκροτούν λαϊκές πολιτοφυλακές, παίρνουν τα όπλα για να υπερασπιστούν τη ζωή και τα δικαιώματα τους ενάντια στους φασίστες και πολεμούν μόνοι τους και χωρίς καμία στήριξη εκτός από λίγους ξένους εθελοντές.
Η αυθόρμητη κίνηση των μαζών είναι προς τ’ αριστερά και αυτό φαίνεται τόσο από τον τίτλο των «Λαϊκών Δημοκρατιών» στις περιοχές που αντιστέκονται και την ονομασία των ένοπλων ομάδων ως «λαϊκών πολιτοφυλακών», όσο και από την εξαγγελία εθνικοποιήσεων (ακόμα και αν αυτές ήταν αντιφατικές και τελικά δεν υλοποιήθηκαν) ως αντίποινα στους ολιγάρχες που στηρίζουν σύσσωμοι το καθεστώς του Κιέβου. Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι από τη μία πλευρά σύσσωμοι οι ολιγάρχες στηρίζουν την κυβέρνηση, ενώ από την άλλη, η οργανωμένη εργατική τάξη των περιοχών της ΝΑ Ουκρανίας (που είναι βιομηχανική και περιλαμβάνει ισχυρά προλεταριακά κέντρα) όπως οι ανθρακωρύχοι, είναι σύσσωμη με την αντίσταση και πολλές φορές συμμετέχει στις πολιτοφυλακές. Τέλος, από τη μία πλευρά, οι αριστερές οργανώσεις συμμετέχουν στις πολιτοφυλακές χωρίς να κρύβουν την ταυτότητα τους και ελεύθερες να κάνουν την προπαγάνδα τους, όπως και αριστεροί εθελοντές από άλλες χώρες, ενώ από την άλλη κυριαρχούν οι φασίστες.
Είναι αλήθεια, ότι στην ηγεσία των Λαϊκών Δημοκρατιών της Νοβορωσίας, δεν κυριαρχούν συνεπείς σοσιαλιστές, ούτε η λαϊκή αντίσταση χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρη ταξική συνείδηση. Είναι επίσης αλήθεια, ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού κυριαρχείται από εθνικιστικά και πατριωτικά αισθήματα και συμμετέχουν στην αντίσταση ρώσοι εθνικιστές, ντόπιοι ή εθελοντές. Είναι όμως σεχταριστική ηλιθιότητα να αναζητά κανείς «χημικά καθαρές» επαναστάσεις και να ζυγίζει την εξέγερση με το μέτρο της ταξικής συνείδησης για να της δώσει υποστήριξη. Πολύ περισσότερο, σε μια χώρα, όπου η χρεοκοπία του σταλινισμού και ο ρόλος που έπαιξε το ΚΚ, έχουν δυσφημίσει την Αριστερά για πολλά χρόνια στα μάτια των πλατειών στρωμάτων της εργατικής τάξης και η αυθεντική κομμουνιστική Αριστερά είναι μια ισχνή μειοψηφία ανάμεσα στους πρωτοπόρους αγωνιστές εδώ και πολλά χρόνια.
Σε αυτές τις συνθήκες και με δεδομένη την έλλειψη ενός συνεπούς κομμουνιστικού κόμματος που θα καθοδηγούσε την πάλη των μαζών, αυτές μπαίνουν στον αγώνα, κουβαλώντας κάθε λογής ιδέες, συντηρητικές παραδόσεις και αντιφατικά στοιχεία στη συνείδηση τους. Ωστόσο η ίδια η δυναμική του πολέμου που διεξάγεται εναντίον τους, τους διδάσκει πολύτιμα μαθήματα και ωθεί τη συνείδηση να κάνει άλματα.
Σε αυτές τις συνθήκες χρέος της ευρωπαϊκής και διεθνούς Αριστεράς είναι να στηρίξει τον αγώνα τους ηθικά και υλικά και να τους βοηθήσει να στραφούν πιο γρήγορα στ’ αριστερά, δείχνοντας τους τον μόνο πραγματικό σύμμαχο τους, στο πρόσωπο της διεθνούς εργατικής τάξης. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να αποσπαστούν οι μάζες από τη δηλητηριώδη αγκαλιά του ρώσικου εθνικισμού, αλλά και οι μάζες στα δυτικά της χώρας από τον ουκρανικό εθνικισμό αντίστοιχα.
Η ευρωπαϊκή και διεθνής Αριστερά έχει χρέος να στηρίξει με κάθε τρόπο την αντιφασιστική αντίσταση που δίνει μάχη στην ΝΑ Ουκρανία και βρίσκεται στα σπάργανα στην υπόλοιπη χώρα, την Ουκρανική Αριστερά και την εργατική τάξη της χώρας ενάντια στο συνασπισμό των ολιγαρχών, των φασιστών και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους, που εκπροσωπείται από την κυβέρνηση του Κιέβου και να δείξει στην Ουκρανική εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ανεξαρτήτως εθνικότητας γλώσσας και φυλής, τον δρόμο του προλεταριακού διεθνισμού, τη μόνη διέξοδο από το χάος όπου έριξαν τη χώρα οι ιμπεριαλιστές και ο εθνικισμός.
Η Κομμουνσιτική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει μαζί με άλλες πολιτικές συλλογικότητες στην «Καμπάνια αλληλεγγύης στον αντιφασιστικό αγώνα στην Ουκρανία» (ιστότοπος: http://solidarityantifascistukraine.wordpress.com) και καλεί κάθε αγωνιστή να συμμετέχει στη δράση της.
ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6.30 – ΜΕΤΡΟ ΠΑΝΟΡΜΟΥ
{fcomment}
