Τα αποτελέσματα των φετινών εκλογών ανέδειξαν εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τις διαθέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους φοιτητές. Η ΔΑΠ είχε ποσοστιαία μια μικρή πτώση, αλλά σημαντική σε απόλυτο αριθμό ψήφων, καθώς έχασε περισσότερους από 4.000 ψήφους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η διατήρηση της πρώτης θέσης και των υψηλών ποσοστών της ΔΑΠ, είναι συνέπεια των αυταπατών που υπάρχουν σε τμήματα των φοιτητών για τη δυνατότητά τους να αποφύγουν τις συνέπειες της κρίσης, μεταναστεύοντας στο εξωτερικό και αυξάνοντας τους τίτλους σπουδών τους. Παράλληλα, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι με τα ποσοστά της αυτά η ΔΑΠ εγκολπώνεται την υποστήριξη μερίδας φοιτητών προς την ακροδεξιά, καθώς δεν υπάρχουν ανεξάρτητες φοιτητικές παρατάξεις προσκείμενες στους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή, γεγονός που αποτελεί μια ένδειξη των προοδευτικών παραδόσεων του ελληνικού φοιτητικού κινήματος.
Την ίδια στιγμή, βασικό στοιχείο των φετινών αποτελεσμάτων ήταν η – για άλλη μια χρονιά – σημαντική πτώση της ΠΑΣΠ και η ταυτόχρονη ενίσχυση της ΠΚΣ. Με αυτά τα δεδομένα, η φοιτητική Αριστερά συνολικά, είναι πλέον πλειοψηφία στα ΑΕΙ.
Συγκεντρωτικά αποτελέσματα AEI – Σε 189 από 191 Συλλόγους
| 2014 | 2013 | Διαφορά | ||||
| ΨΗΦΙΣΑΝ | 65647 | – % | 70978 | – % | -5331 | 0.00% |
| ΕΓΚΥΡΑ | 63049 | – % | 68227 | – % | -5178 | 0.00% |
| ΑΚΥΡΑ | 2598 | – % | 2751 | – % | -153 | 0.00% |
| ΛΕΥΚΑ | 1234 | 1.96 % | 1505 | 2.21 % | -271 | -0.25% |
| ΠΚΣ | 11789 | 18.70 % | 10978 | 16.09 % | 811 | 2.61% |
| ΔΑΠ | 23652 | 37.51 % | 26002 | 38.11 % | -2350 | -0.60% |
| ΠΑΣΠ | 9174 | 14.55 % | 11918 | 17.47 % | -2744 | -2.92% |
| ΕΑΑΚ | 8256 | 13.09 % | 8702 | 12.75 % | -446 | 0.34% |
| ΑΡ.ΕΝ. | 3945 | 6.26 % | 4378 | 6.42 % | -433 | -0.16% |
| ΛΟΙΠΑ | 4999 | 7.93 % | 4744 | 6.95 % | 255 | 0.98% |
Συγκεντρωτικά αποτελέσματα TEI – Σε 61 από 66 Συλλόγους
| 2014 | 2013 | Διαφορά | ||||
| ΨΗΦΙΣΑΝ | 22898 | – % | 27292 | – % | -4394 | 0.00% |
| ΕΓΚΥΡΑ | 21987 | – % | 26081 | – % | -4094 | 0.00% |
| ΑΚΥΡΑ | 911 | – % | 1211 | – % | -300 | 0.00% |
| ΛΕΥΚΑ | 266 | 1.21 % | 414 | 1.59 % | -148 | -0.38% |
| ΠΚΣ | 4928 | 22.41 % | 4826 | 18.50 % | 102 | 3.91% |
| ΔΑΠ | 10342 | 47.04 % | 12290 | 47.12 % | -1948 | -0.08% |
| ΠΑΣΠ | 4278 | 19.46 % | 5200 | 19.94 % | -922 | -0.48% |
| ΕΑΑΚ | 633 | 2.88 % | 1026 | 3.93 % | -393 | -1.05% |
| ΑΡ.ΕΝ. | 512 | 2.33 % | 564 | 2.16 % | -52 | 0.17% |
| ΛΟΙΠΑ | 1028 | 4.68 % | 1761 | 6.75 % | -733 | -2.07% |
Πηγή: www.ekloges-spoudastes.gr
Ανέβηκε η ΠΚΣ, απογοήτευσε η ΑΡΕΝ
Από τα αποτελέσματα αναδεικνύεται μια σαφής αριστερή στροφή στους φοιτητές, που αντανακλά την αναπτυσσόμενη ριζοσπαστικοποίηση στους κόλπους της νεολαίας. Η ΠΑΣΠ έπεσε από το 17,5% στο 14,5% στα ΑΕΙ, ενώ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ έχασε συνολικά 3.500 ψήφους περίπου. Βλέποντας τη συνολική εικόνα των τελευταίων χρόνων μάλιστα, μπορεί κανείς να μιλήσει για «ελεύθερη πτώση» της ΠΑΣΠ, η οποία πήρε στα ΑΕΙ 9.100 ψήφους, όταν το 2010 είχε πάρει 21.000!
Την ίδια στιγμή, η ΠΚΣ ανέβασε τα ποσοστά της σε ΑΕΙ και ΤΕΙ κατά 2,5% και 4% αντίστοιχα. Μετά από αυτήν την άνοδο, η ΠΚΣ είναι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, δεύτερη δύναμη στα ΑΕΙ! Η ΠΚΣ γίνεται, ως η μαζικότερη από τις αριστερές παρατάξεις, αποδέκτης μιας ξεκάθαρης μετακίνησης φοιτητών από την ΠΑΣΠ προς την παραδοσιακή Αριστερά. Αυτό αποτελεί αντανάκλαση μιας διακριτής ανοδικής απήχησης του ΚΚΕ στην εργατική νεολαία, σαν αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας έναντι της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Παρ’ όλα αυτά, εξαιτίας της συνέχισης της διασπαστικής και σεχταριστικής τακτικής από την ηγεσία της, η παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ δεν έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να κερδίσει την υποστήριξη που είχε πριν 5-6 χρόνια (στις φοιτητικές εκλογές μεταξύ του 2005 και του 2008 η ΠΚΣ έπαιρνε 13 με 14 χιλιάδες ψήφους μόνο στα ΑΕΙ).
Τα ΕΑΑΚ σημείωσαν μικρή πτώση σε ποσοστά και απόλυτους αριθμούς στα ΤΕΙ, ενώ στα ΑΕΙ ανέβηκαν ελαφρά ποσοστιαία, αλλά έπεσαν σε απόλυτο αριθμό ψήφων. Η αδυναμία τους να ωφεληθούν αποφασιστικά από την γενικότερη κίνηση των φοιτητών προς τ’ αριστερά, αντανακλά την αδυναμία της γενικότερης κοινωνικής απήχησης των οργανώσεων που τα στηρίζουν, αλλά και τις αριστερίστικες πρακτικές τους που σε ορισμένα ζητήματα συναγωνίζονται εκείνες της ΠΚΣ.
Η ΑΡΕΝ από την άλλη πλευρά, σημείωσε μικρή πτώση σε ποσοστά και απόλυτους αριθμούς στα ΑΕΙ, ενώ στα ΤΕΙ ανέβηκε ανεπαίσθητα, μόνο ποσοστιαία. Το αποτέλεσμα της ΑΡΕΝ συνιστά σοβαρή αποτυχία. Η αποτυχία αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η ΑΡΕΝ στα μάτια των φοιτητών που στρέφονται στ’ αριστερά, υπολείπεται των άλλων αριστερών παρατάξεων σε ριζοσπαστικές θέσεις και σε μαχητική δράση.
Η μεγάλη αποχή και η Αριστερά
Για μια ακόμη χρονιά, η αποχή από τις φοιτητικές εκλογές, ήταν κοντά στο 50%. Παρ’ ότι ο αριθμός αυτός είναι πλασματικός, καθώς προσμετρά φοιτητές που είναι στην πραγματικότητα ανενεργοί, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μια πολύ μεγάλη μερίδα φοιτητών δεν βλέπει κανένα κίνητρο για να συμμετάσχει στις φοιτητικές εκλογές. Η γενικότερη κατάσταση υποχώρησης της ταξικής πάλης, είναι μόνο εν μέρει η αιτία. Η αποχή αποτελεί κατά κύριο λόγο, συνέπεια της στάσης των ηγεσιών της φοιτητικής Αριστεράς. Και μόνο το γεγονός ότι μια κοινή εκλογική κάθοδος των αριστερών παρατάξεων για την υπεράσπιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα είχε πάρει την πρώτη θέση στα ΑΕΙ και θα είχε απειλήσει την πρωτιά της ΔΑΠ στα ΤΕΙ μέσα από τον ενθουσιασμό που θα προκαλούσε στους φοιτητές, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς τις ευθύνες των ηγεσιών αυτών, που αρνήθηκαν να υπερασπίσουν και να προτείνουν μια τέτοια τακτική.
Η ηγεσία της ΠΚΣ έχει ενσωματώσει πλήρως το σεχταρισμό της ηγεσίας του ΚΚΕ, αρνούμενη οποιουδήποτε είδους συνεργασία με την υπόλοιπη φοιτητική αριστερά. Η ηγεσία των ΕΑΑΚ από την άλλη, έχει παραδοσιακά μια αριστερίστικη στάση, που σε συνθήκες υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος, μπορεί να συμβάλλει μόνο στο να διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στην πρωτοπορία και τις ευρύτερες μάζες των φοιτητών. Παράλληλα, παρ’ ότι είναι περισσότερο «δεκτική» στις συνεργασίες με τις άλλες αριστερές παρατάξεις, αυτό γίνεται μόνο αποσπασματικά.
Η ηγεσία της ΑΡΕΝ τέλος, που δεν κατάφερε ποτέ να χτίσει για την παράταξη γερές ρίζες μέσα στους φοιτητές, δεν έχει κρατήσει τους τελευταίους μήνες μια ξεκάθαρα κριτική στάση απέναντι στη δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, με αντικειμενικό αποτέλεσμα να γίνεται απολογητής της μέσα στο φοιτητικό κίνημα και αποδέκτης της απογοήτευσης που αυτή προκαλεί στη νεολαία και στους φοιτητές συγκεκριμένα.
Στη σημερινή αντικειμενική κατάσταση, η στάση αυτή των ηγεσιών της Αριστεράς συμβάλλει αποφασιστικά στο να εντείνει τις διαθέσεις απογοήτευσης των φοιτητών και την απροθυμία τους να συμμετάσχουν ενεργά στη δραστηριότητα των Φοιτητικών Συλλόγων. Η πολυδιάσπαση της φοιτητικής Αριστεράς κάνει την κυβερνητική ΔΑΠ να μοιάζει παντοδύναμη, ενώ η έλλειψη αποφασιστικότητας για την αγωνιστική επανίδρυση της ΕΦΕΕ μετατρέπει διαδικασίες όπως οι φοιτητικές εκλογές σε μια άνευ σημασίας μάχη των φοιτητικών παρατάξεων, για την καταγραφή καλύτερων ποσοστών.
Η ηγεσία της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, κρατώντας μια παθητική έως και απόλυτα αδρανή στάση, φέρει σημαντική ευθύνη για την κατάσταση του φοιτητικού κινήματος. Δεδομένων των πολύ υψηλών ποσοστών υποστήριξης που απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη φοιτητική νεολαία, πρέπει να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα η ίδρυση μιας νέας φοιτητικής παράταξης στη θέση της ΑΡΕΝ (μια διαδικασία αντίστοιχη στη γενική της μορφή, με την ίδρυση της ΜΕΤΑ στο εργατικό κίνημα). Μιας παράταξης που θα διακηρύξει ως άμεσο στόχο την αποκαθήλωση της ΔΑΠ από πρώτη δύναμη και την επανίδρυση της ΕΦΕΕ κάτω από την ηγεσία ενός ενιαίου μετώπου της φοιτητικής Αριστεράς, θα προβάλει για το φοιτητικό κίνημα μια δέσμη μεταβατικών αιτημάτων για ένα Σοσιαλιστικό Πανεπιστήμιο και την ανάγκη ενός κοινού αγώνα φοιτητικού και εργατικού κινήματος για την ανατροπή του καπιταλισμού.
