Συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών

Για ακόμη μία χρονιά οι φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν μέσα σε ένα τοπίο πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού είναι έκδηλη: η χώρα βυθίζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά στην ύφεση, η ανεργία έχει εκτοξευθεί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, περίπου στο 27%, ενώ για τους νέους το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται στο 60%, και η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει πιστά το έργο της παίρνοντας νέα βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα. 

Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που είναι αδύνατο να ξεφύγει από τη συνολική κατάρρευση, βρίσκεται επίσης σε αδιέξοδο. Η υποχρηματοδότηση αποτελεί κανόνα, ενώ με το βάθεμα της κρίσης εντείνεται όλο και περισσότερο. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι ο προϋπολογισμός του 2013 περιλαμβάνει εκ νέου μείωση των δαπανών για τη Παιδεία, με την τελική χρηματοδότηση να διαμορφώνεται στο 2,5% του ΑΕΠ, ενώ η φοιτητική μέριμνα – μεταφορές, στέγαση, σίτιση – αποτελεί για την άρχουσα τάξη, πολυτέλεια του παρελθόντος. Τέλος, η επίθεση ολοκληρώνεται με τα νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων για την ανώτατη εκπαίδευση που κύρια περιλαμβάνουν κλεισίματα σχολών με στυγνά οικονομικά κριτήρια, απολύσεις εργαζομένων και εξειδίκευση των προγραμμάτων σπουδών στις ανάγκες της αγοράς για φθηνό, χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό.

Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών

Αποτελέσματα ΑΕΙ

Αποτελέσματα ΤΕΙ

Πηγή: ekloges.spoudastes.gr

Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, όπως είναι προφανές, δεν ανταποκρίνονται σε καμία περίπτωση στην τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια αλλά ούτε και στην πραγματική συνείδηση που διαμορφώνεται ανάμεσα στους φοιτητές. Η ΔΑΠ παραμένει πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια με μικρή μείωση των δυνάμεών της, την στιγμή που η απήχηση της Νέας Δημοκρατίας στους φοιτητές είναι σύμφωνα με τα σχετικά γκάλοπ, στο 12%. Η ΠΑΣΠ κατατάσσεται δεύτερη έχοντας σημαντικές απώλειες στα ΤΕΙ, ενώ και στα ΑΕΙ έχει χάσει τα τρία τελευταία χρόνια, σχεδόν το 50% των ψήφων της. Όμως, η απήχηση του ΠΑΣΟΚ στους φοιτητές είναι στην πραγματικότητα πολύ χαμηλότερη – στο 8% σύμφωνα με την ανάλυση της ψήφου των βουλευτικών εκλογών. Επιπλέον, η φετινή συμμετοχή παρουσιάζει μικρή πτώση ακολουθώντας τη παράδοση των προηγούμενων ετών.

Η μεγάλη, για άλλη μια χρονιά, αποχή (κοντά στο 50% του εκλογικού σώματος) όπως έχουμε εξηγήσει και σε προηγούμενο άρθρο μας (εδώ), οφείλεται σε τρεις κυρίως λόγους: 1) Στην φάση υποχώρησης που χαρακτηρίζει το φοιτητικό κίνημα ως αποτέλεσμα των ηττών των προηγούμενων χρόνων και των πρακτικών τους συνεπειών 2) Στο ότι τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα έχουν αναγκάσει όλο και περισσότερους φοιτητές να εργάζονται, με αποτέλεσμα να αλλάζει ο κοινωνικός τους χώρος, αλλά και να αναζητούν λύσεις απευθείας στο πολιτικό πεδίο, μέσω της εκλογικής υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ 3) Στην έλλειψη ενός ξεκάθαρου σχεδίου αγώνα με προοπτική νίκης, από την πλευρά των ηγεσιών των αριστερών παρατάξεων.

Η πτώση της ΔΑΠ και ιδιαίτερα της ΠΑΣΠ για ακόμη μία χρονιά, με τη παράλληλη άνοδο των δυνάμεων της Αριστεράς εκφράζει τη γενική αριστερή στροφή και ριζοσπαστικοποίηση του τελευταίου διαστήματος, χωρίς ωστόσο αυτή να εκφράζεται ανοικτά. Όλο και περισσότεροι φοιτητές αντιλαμβάνονται τα άμεσα ή έμμεσα εμπόδια που βάζουν οι δύο αυτές δυνάμεις στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, όμως δε βρίσκουν εναλλακτική διέξοδο από την Αριστερά. Αυτό φαίνεται χαρακτηριστικά από μία πιο προσεκτική ανάλυση των ψήφων: στις φετινές εκλογές ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχασαν αθροιστικά 6664 ψήφους, ενώ οι δυνάμεις των ΠΚΣ, ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ παρουσιάζουν άνοδο μόλις 2353 ψήφων! Η διατήρησή των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ στην πρώτη και δεύτερη θέση, είναι αναντίστοιχη της περιόδου και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα λάθη των ηγεσιών της Αριστεράς στα πανεπιστήμια.

ΠΚΣ και ΕΑΑΚ: αναιμική άνοδος

Στις φετινές φοιτητικές εκλογές η ΠΚΣ και η ΕΑΑΚ είδαν τις δυνάμεις τους να αυξάνουν, χωρίς να παρουσιάζουν βέβαια μια δυναμική ικανή να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Γι’ αυτό το λόγο, η άνοδος αυτή δε συνιστά ένα νέο ποιοτικό στοιχείο. Η έλλειψη ενός ξεκάθαρου σχεδίου πάλης, η αδυναμία ανασυγκρότησης των φοιτητικών διαδικασιών και η αντιμετώπιση της ανάγκης για έναν μαζικό, ενωτικό αγώνα είτε με έναν απόλυτα σεχταριστικό τρόπο (από την ηγεσία της ΠΚΣ-ΜΑΣ), είτε τυχοδιωκτικά (από την ηγεσία της ΕΑΑΚ) οδήγησαν στη παρατηρούμενη αναιμική αύξηση των δυνάμεων τους.

Ακόμα, βασικός λόγος για την απουσία μιας ενθουσιώδους στροφής των φοιτητών προς τις αριστερές παρατάξεις στις φοιτητικές εκλογές, είναι η επίμονη άρνηση των ηγεσιών τους να προχωρήσουν σε μια κοινή εκλογική κάθοδο, στη βάση ενός προγράμματος με κύριες αιχμές την πάλη για ανατροπή όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία και την αναβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας. Όπως συνέβη και σε μια σειρά συνδικάτα το τελευταία διάστημα, η ενότητα της Αριστεράς, έστω και εκλογικά, θα έδινε την αναγκαία δυναμική που χρειάζεται για την ανατροπή του κατεστημένου των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ!

Την κύρια ευθύνη έχει βέβαια η ηγεσία της ΠΚΣ-ΜΑΣ που με τη στάση της επιφέρει τη συστηματική διάσπαση του φοιτητικού κινήματος. Ωστόσο ευθύνες έχουν και οι ηγεσίες των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ που δεν πρόβαλλαν την ανάγκη για μια τέτοια κοινή κάθοδο, τη στιγμή μάλιστα που στην ιδρυτική διακήρυξη της τελευταίας, αυτό αναφέρεται ως βασικός στόχος.

ΑΡΕΝ: αναντίστοιχη της συγκυρίας

Τα αποτελέσματα της ΑΡιστερής ΕΝότητας στις φετινές φοιτητικές εκλογές είναι απογοητευτικά. Αποτελεί τη μόνη αριστερή δύναμη, που υπέστη απώλεια των δυνάμεών της. Σε απόλυτους αριθμούς έχασε 543 ψήφους και παρουσίασε μία δυναμική στασιμότητας και οπισθοχώρησης στα περισσότερα ιδρύματα της χώρας. Τα παραπάνω αποτελέσματα βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί πλέον τον κύριο πολιτικό εκφραστή των εργαζόμενων και της νεολαίας. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανάλυση των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με διαφορά στη πρώτη θέση στους φοιτητές (με ποσοστό 39%), με δεύτερη τη ΝΔ (που όπως αναφέρθηκε, συγκεντρώνει μόλις 12%)!

Που οφείλεται τότε η στασιμότητα-πτώση της ΑΡΕΝ; Αρχικά, όπως και οι άλλες ηγεσίες της Αριστεράς στις σχολές, έτσι και η ηγεσία της ΑΡΕΝ δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο αγώνα, ακολουθώντας τις περισσότερες φορές την ακτιβιστική λογική των ΕΑΑΚ. Εστίασε αφηρημένα στην έννοια της αλληλεγγύης, ενώ δεν τόνισε την ανάγκη ριζοσπαστικών-επαναστατικών λύσεων κάνοντας ταυτόχρονα την απαραίτητη κριτική στη δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί και από αυτή.

Για να μεταστραφεί αυτή η κατάσταση και για να μετατραπεί η τεράστια υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές σε μια μαζική δύναμη της Αριστεράς, απαιτείται να ιδρυθεί ένα νέο μετωπικό σχήμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, που θα καλέσει τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις σε ενότητα για έναν αγώνα διαρκείας με στόχο την κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

{fcomment}