Τα δύο τελευταία 24ωρα, τα αστικά ΜΜΕ έχουν κατακλυστεί από δημοσιεύματα και αναφορές σχετικά με την υποτιθέμενα επιτυχημένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και το περιβόητο «κοινωνικό μέρισμα» που θα καταβληθεί στους «οικονομικά ασθενέστερους» ως αποτέλεσμα αυτής της «επιτυχίας» και της «κυβερνητικής γενναιοδωρίας». Κατά πόσο όμως, αληθεύουν όλα αυτά;
Οι επίσημες ανακοινώσεις
Στις 22/4 η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του ελληνικού κράτους το 2024, δηλαδή το πλεόνασμα που προκύπτει από τη σύγκριση μεταξύ κρατικών εσόδων και κρατικών εξόδων αφαιρουμένων των δαπανών για την εξυπηρέτηση του χρέους, ανήλθε σε 11,4 δισ. ευρώ ή στο 4,8% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας κατά πολύ τις προβλέψεις του κρατικού προϋπολογισμού (2,5%).
Σύμφωνα με την ίδια κρατική πηγή, το συνολικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα, συμπεριλαμβανομένων δηλαδή και των εξόδων για την εξυπηρέτηση του χρέους, διαμορφώθηκε το 2024 σ’ ένα πλεόνασμα ύψους 3,18 δισ. ευρώ ή αλλιώς στο 1,3% του ΑΕΠ, ενώ ο προϋπολογισμός προέβλεπε ότι θα προέκυπτε έλλειμμα ύψους 0,7% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,64 δισ. ευρώ. Είχαμε δηλαδή σε σύγκριση με τους στόχους του προϋπολογισμού, μια μεγάλη θετική απόκλιση, ή αλλιώς, σύμφωνα με την επικρατούσα ορολογία στα αστικά ΜΜΕ, ένα συνολικό δημοσιονομικό «υπερπλεόνασμα», ύψους 4,82 δισ. ευρώ.
Πριν κοπάσουν οι θριαμβολογίες της άρχουσας τάξης για το δημοσιονομικό αυτό «επίτευγμα» της κυβέρνησης της ΝΔ, ο λαομίσητος πρωθυπουργός της αισχροκέρδειας, των τηλεφωνικών υποκλοπών και της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, έσπευσε να ανακοινώσει με τυμπανοκρουσίες τα ακόλουθα τρία «μόνιμα» μέτρα συνολικού ύψους 1 δισ. ευρώ, τα οποία υποτίθεται ότι συνιστούν γενναιόδωρη «παροχή κοινωνικού μερίσματος» από την «υπεραπόδοση της οικονομίας»: 1) Επιστροφή ενός μηνιαίου ενοικίου στο 80% του συνόλου των ενοικιαστών πρώτης κατοικίας, δηλαδή σε 1.188.000 ενοικιαστές. 2) Καταβολή επιδότησης ύψους 250 ευρώ σε 1,5 εκατ. συνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και ΑμεΑ. 3) Αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 500 εκατ. ευρώ.
Η μόνιμη λιτότητα κύρια αιτία για το υπερπλεόνασμα
Καταρχάς, οφείλουμε να τονίσουμε ότι το 2024 δεν είχαμε κανενός είδους «υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας». Η ελληνική οικονομία, ο ελληνικός καπιταλισμός, αναπτύχθηκε με τον αναιμικό ρυθμό του 2,3%. Το μόνο που γνώρισε «υπεραπόδοση» στην Ελλάδα, όπως θα δούμε με στοιχεία στη συνέχεια του άρθρου, ήταν η ληστεία του εισοδήματος του εργαζόμενου λαού από την ακρίβεια και τους φόρους.
Η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι το υπερπλεόνασμα είναι μια μεγάλη κυβερνητική επιτυχία, και ότι αυτή η επιτυχία, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που δίνει για παροχή «κοινωνικού μερίσματος», είναι μια απόδειξη ότι η χώρα έχει αφήσει πίσω της την εποχή της λιτότητας. Αυτός ο ισχυρισμός είναι σκανδαλωδώς ψευδής. Στην πραγματικότητα, το ίδιο το υπερπλεόνασμα είναι το αποτέλεσμα της μόνιμης λιτότητας που έχουν επιβάλει στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα η ελληνική άρχουσα τάξη και οι δανειστές του ελληνικού κράτους, και η οποία κλιμακώθηκε με την εισαγωγή των Μνημονίων πριν από 15 χρόνια.
Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι δύο προηγούμενες χρονιές που το ελληνικό κράτος είχε πλεόνασμα ως συνολικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν το 2016 και το 2017, στο αποκορύφωμα δηλαδή της δίχως καμία χαλάρωση ή ανοχή από τους δανειστές εφαρμογής των Μνημονίων λιτότητας, με τον σημερινό πρωθυπουργό μάλιστα, να καταγγέλλει την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για «πλεονάσματα υπερφορολόγησης και μείωσης των κοινωνικών δαπανών».
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πλήρωσαν πολύ σκληρά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλεονάσματος-ρεκόρ του 2024. Από το υπερπλεόνασμα των 4,82 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, το 1,22 δισ. ευρώ αντιπροσώπευε αυξημένα γενικά τακτικά έσοδα (προσοχή: γενικά και όχι μόνο από φόρους), τα 2,749 δισ. ευρώ μειωμένες δαπάνες, ενώ τα υπόλοιπα 0,85 δισ. ευρώ αποτελούν πιθανότατα αταξινόμητα έσοδα και διάφορες αναθεωρήσεις-διορθώσεις.
Από αυτά τα στοιχεία καταλαβαίνουμε ότι, ως επί το πλείστον, το υπερπλεόνασμα προέκυψε ως αποτέλεσμα της μείωσης των κρατικών δαπανών σε σχέση με τους αρχικούς στόχους. Με άλλα λόγια, ήταν σε γενικές γραμμές, κυρίως το προϊόν της εντεινόμενης υποχρηματοδότησης της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Κοινωνικής Πρόνοιας και των υποδομών, και γενικά κάθε κοινωφελούς σκοπού, έργου και υπηρεσίας.
Η ληστρική ακρίβεια και η υπερφορολόγηση του εργαζόμενου λαού αύξησαν τα κρατικά έσοδα
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα κρατικά έσοδα που συνέβαλαν στο υπερπλεόνασμα προήλθαν κυρίως από την «πάταξη της φοροδιαφυγής». Καταρχάς, αναμφίβολα η ψηφιοποίηση των συναλλαγών, από μόνη της, αυξάνει αντικειμενικά τα φορολογικά έσοδα. Αυτό όμως δεν είναι ένα μέτρο που οφείλεται στη βούληση της κυβέρνησης να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια της τάξης της, δηλαδή της αστικής τάξης – μεγάλης, μεσαίας και μικρής (η τελευταία καταφεύγει σε αυτήν αναγκαστικά για λόγους επιβίωσης). Είναι το αποτέλεσμα ενός στοιχειώδους εκσυγχρονισμού στις συναλλαγές που η άρχουσα τάξη είναι υποχρεωμένη να εισάγει για να διασφαλίσει ένα μίνιμουμ διεθνούς αξιοπιστίας για τον ελληνικό καπιταλισμό, ειδικά μετά από την εμφάνιση της άμεση απειλής της κρατικής χρεοκοπίας την περίοδο 2010-2015.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, τα πλεονάζοντα σε σχέση με τους στόχους έσοδα από τον ΦΠΑ και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (έμμεσοι φόροι) ήταν 1,22 δισ. ευρώ. Πέρα από ένα μέρος τους που αναμφίβολα μπορεί να αποδοθεί στην πάταξη της φοροδιαφυγής (871 εκατ. ευρώ σύμφωνα με τις επίσημες αλλά μη αποδεδειγμένες επαρκώς εκτιμήσεις της κυβέρνησης), ένα άλλο μέρος (351 εκατ. ευρώ σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις), αδιαμφισβήτητα θα πρέπει άμεσα να αποδοθεί στην αύξηση των τιμών λόγω της ακρίβειας, δηλαδή στη ληστεία των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κυρίως από τα μεγάλα καπιταλιστικά μονοπώλια.
Αλλά και στους άμεσους φόρους, δηλαδή στους φόρους των ατομικών εισοδημάτων και των εταιρικών κερδών, είχαμε σε σχέση με τους στόχους πρόσθετα φορολογικά έσοδα ύψους 2,15 δισ. ευρώ, τα οποία, επίσης αναμφίβολα, κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλονται στη ληστρική ακρίβεια που τροφοδότησε υπέρογκα εταιρικά κέρδη και μεγάλα εισοδήματα πλουσίων (π.χ. μέσω της εκτόξευσης της τιμής των ενοικίων).
Επιπλέον, η σκόπιμη επιμονή της κυβέρνησης στην μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, δηλαδή στην μη αναπροσαρμογή της σύμφωνα με το ύψος της ακρίβειας, έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους με ετήσια εισοδήματα 20.000-40.000 ευρώ να πληρώνουν δυσανάλογα μεγάλους φόρους εισοδήματος σε σύγκριση με την αγοραστική τους δύναμη, τροφοδοτώντας τα υπερπλεονάσματα.
Μέρισμα κυρίως για τους ληστές του λαού
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, από το υπερπλεόνασμα των 4,82 δισ. ευρώ θα διατεθούν σε ένα τμήμα των «οικονομικά ασθενέστερων» με άμεσο τρόπο, σε μορφή επιστροφής ενοικίου και επιδότησης, μόλις τα 500 εκατ. ευρώ. Τα υπόλοιπα 500 εκατ. ευρώ των πρόσθετων «δημοσίων επενδύσεων» που η κυβέρνηση ενέταξε στο «κοινωνικό μέρισμα», πέρα από γενικολογίες περί «δημόσιων έργων και δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα», δεν γνωστοποίησε το πού συγκεκριμένα και με ποια κριτήρια θα διατεθούν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στον καπιταλισμό με τις λεγόμενες δημόσιες επενδύσεις, τα χρήματα αυτά θα κατευθυνθούν στα ταμεία μεγαλο-εργολάβων, μεγαλοπρομηθευτών του κράτους και άλλων ομάδων καπιταλιστών. Έτσι, μια χούφτα καπιταλιστές αναμένεται να εισπράξουν από το «κοινωνικό μέρισμα» όσα θα εισπράξουν πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι της εργατικής τάξης και απόμαχοι της δουλειάς.
Πού όμως θα διατεθούν τα υπόλοιπα 3,8 δισ. ευρώ του υπερπλεονάσματος; Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος μετά το 3ο Μνημόνιο, και συγκεκριμένα το 2018, τα δημοσιονομικά πλεονάσματα πρέπει να χρησιμοποιούνται για να διασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του χρέους, δηλαδή για πρόωρες αποπληρωμές δόσεων και για την ενίσχυση του λεγόμενου «μαξιλαριού» – του αποθέματος ρευστότητας του κράτους. Αυτό συνέβη και το 2024, όπου διατέθηκαν 8 δισ. ευρώ για την πρόωρη αποπληρωμή του κρατικού χρέους, ενώ σύμφωνα με τις διακηρυγμένες προθέσεις της κυβέρνησης και του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, όπως αποτυπώθηκαν σε δημοσιεύματα του αστικού Τύπου, και το 2025 σχεδιάζονται πρόωρες αποπληρωμές ύψους 5,3 δισ. ευρώ.
Έτσι λοιπόν αυτή η υπολειπόμενη «μερίδα του λέοντος» (3,8 δισ. ευρώ) από το υπερπλεόνασμα του 2024, θα χρησιμοποιηθεί, όχι φυσικά για να ενισχυθούν οι «οικονομικά ασθενέστεροι» και οι έχοντες άμεση ανάγκη ενίσχυσης, αλλά για να εξυπηρετηθεί το κρατικό χρέος, δηλαδή οι οικονομικά πανίσχυροι και οι μη έχοντες καμία ανάγκη ενίσχυσης, οι δανειστές του κράτους, ιδιωτικοί ή «θεσμικοί»-κρατικοί.
Τα πενιχρά μέσα δεν αγιάζουν τον αντιλαϊκό σκοπό
Τα ίδια τα μέτρα και ο επικοινωνιακός μανδύας με τον οποίο τα έντυσαν τα αστικά ΜΜΕ, συνιστούν το αποκορύφωμα της συστηματικής απόπειρας της κυβέρνησης να μετατοπίσει την προσοχή της κοινής γνώμης από την αισχρή συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών και τη ληστρική ακρίβεια που έχουν προκαλέσει κολοσσιαία λαϊκή δυσαρέσκεια, προς κάποιες υποτιθέμενες οικονομικές επιτυχίες και δήθεν γενναιόδωρες παροχές στους ασθενέστερους. Ο κυβερνητικός σκοπός λοιπόν, της επιχείρησης «κοινωνικό μέρισμα» είναι βαθιά αντικοινωνικός και αντιλαϊκός.
Βέβαια, με τον κυνικό τρόπο που χαρακτηρίζει το ποιόν τους, οι παπαγάλοι της κυβέρνησης στα ΜΜΕ υποστηρίζουν πως «κάθε επιδότηση ως μέσο ενίσχυσης στους ασθενέστερους είναι σημαντική». Θέλουν με αυτές τις ατάκες να αντιστρέψουν το περιεχόμενο της γνωστής φράσης «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ισχυριζόμενοι ότι τα μέσα που αντιπροσωπεύει αυτή η πενιχρή ενίσχυση αγιάζουν τον βαθιά αντιλαϊκό κυβερνητικό σκοπό τον οποίο υπηρετούν. Επιχειρούν έτσι εμμέσως πλην σαφώς, να εξευτελίσουν ηθικά εκατομμύρια ανθρώπους του εργαζόμενου λαού, επιβάλλοντάς τους σαν αναγκαία και δικαιολογημένη την αποδοχή της κυβερνητικής αρχής «σου κλέβω 5 και σου επιστρέφω μισό».
Τα 500 εκατ. ευρώ που θα πάνε στις τσέπες μερικών μόνο «ασθενέστερων» είναι μια σταγόνα στον ωκεανό συγκρινόμενα τόσο με τις εισοδηματικές απώλειες που έχουν από την ακρίβεια και τη σημερινή ανεπάρκεια των μισθών, των συντάξεων και των επιδομάτων, όσο και με τα κολοσσιαία κέρδη και τις επιδοτήσεις που απολαμβάνουν όλοι οι καπιταλιστές από τη συστηματική ληστεία του εργαζόμενου λαού μέσω της ακρίβειας και από τις διαρκείς κυβερνητικές χορηγίες στα ταμεία τους.
Ενδεικτικά μόνο, αξίζει να αναφέρουμε τα ακόλουθα. Από το 2021 έως τον Μάρτιο του 2025 οι τιμές των τροφίμων στην Ελλάδα αυξήθηκαν συνολικά κατά περίπου 28,5% σύμφωνα με μελέτη του ΙΕΛΚΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών). Από το 2019 μέχρι σήμερα η αύξηση των ενοικίων στα φτηνά, λαϊκά προάστια έχει φτάσει έως και 53% σύμφωνα με τα στοιχεία του δείκτη τιμών SPI του δικτύου ηλεκτρονικών αγγελιών Spitogatos.gr., την ώρα που το μέτρο της επιστροφής ενός ενοικίου θα αντιπροσωπεύει μια ελάφρυνση στο μηναίο ενοίκιο μόλις κατά 8,33%, και μόνο στην περίπτωση που στο συμβόλαιο αναγράφεται το πραγματικό ποσό του ενοικίου. Με δεδομένο όμως ότι κατά κανόνα στα συμβόλαια αναγράφεται ένα κατά πολύ μικρότερο ποσό, η ελάφρυνση των ενοικιαστών πρώτης κατοικίας θα είναι στην κυριολεξία από ελάχιστη έως μηδαμινή.
Στην αντίπερα ταξική όχθη, οι ελληνικές τράπεζες το 2024 έβγαλαν κέρδη συνολικού ύψους 4,43 δισ. ευρώ. Την ίδια χρονιά, το ελληνικό κράτος δαπάνησε 2,24 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς, δηλαδή για τα κέρδη μεγάλων εταιρειών όπλων. Μέσα στη λίστα με τους 100 μεγαλύτερους αποδέκτες επιδοτήσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης το 2024 βρέθηκαν δεκάδες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που έχουν λάβει ή αναμένεται να εισπράξουν από δεκάδες εκατομμύρια ευρώ η κάθε μία. Και φυσικά, επίσης απόλυτα ενδεικτικά, αξίζει να τονιστεί ότι την ίδια χρονιά το ελληνικό κράτος κατέβαλε συνολικά 23,5 δισ. ευρώ στους ιδιωτικούς ή «θεσμικούς»-κρατικούς δανειστές του για τοκοχρεολύσια, δηλαδή πλήρωσε σε αυτούς ένα ποσό 47 φορές μεγαλύτερο από εκείνο που αντιπροσωπεύει το «μέρισμα» που ανακοινώθηκε ότι θα δοθεί άμεσα σε πάνω από 2 εκατ. ανθρώπους!
Πόσο μόνιμα θα είναι τα μέτρα;
Αλλά ακόμα και αυτά τα πενιχρά μέτρα «ενίσχυσης των ασθενέστερων», παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, κάθε άλλο παρά είναι μόνιμα.
Καταρχάς, ήδη τις τελευταίες ώρες, η κυβέρνηση, όπως δείχνει με τις δηλώσεις του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έχει αρχίσει να αποφεύγει να τα χαρακτηρίζει «μόνιμα», ενώ ορισμένα από τα ίδια τα πιο φιλοκυβερνητικά αστικά ΜΜΕ τα χαρακτηρίζουν «έκτακτα».
Η αλήθεια είναι ότι ο βέβαιος πλέον ερχομός μιας διεθνούς ύφεσης, όπως έχει δείξει επανειλημμένα η ιστορική εμπειρία, θα σημάνει αμέσως την εγκατάλειψη όλων αυτών των μέτρων και τη ματαίωση άλλων ανάλογων που, όπως διαδίδεται από τα ΜΜΕ, προτίθεται να εξαγγείλει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη ο Μητσοτάκης από το βήμα της ΔΕΘ. Η ύφεση θα κάνει ανέφικτα τα υπερπλεονάσματα και έτσι θα δώσει το αναγκαίο πρόσχημα στη σημερινή ή σε μια άλλη κυβέρνηση της άρχουσας τάξης για να περικόψει ή να καταργήσει τη χορήγηση «κοινωνικών μερισμάτων».
Άλλωστε, η ίδια η μέθοδος της εξάρτησης αυτών των οικονομικών ενισχύσεων, όχι από τις πραγματικές εργατικές και λαϊκές ανάγκες αλλά από τις εκάστοτε δημοσιονομικές επιδόσεις ενός διεφθαρμένου και καταχρεωμένου αστικού κράτους, τους προσδίδει έναν απόλυτα ασταθή και αβέβαιο χαρακτήρα. Και είναι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που η έμπρακτη υιοθέτησή της από κυβερνήσεις στις οποίες συμμετέχουν «αριστερές» ηγεσίες, όπως η κυβέρνηση Τσίπρα της περιόδου 2015-2019, από τη σκοπιά των συμφερόντων και των αναγκών του εργαζόμενου λαού είναι απολύτως απαράδεκτη και αντιδραστική.
Η πολιτική προϋπόθεση για μια αληθινή ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων και τα αναγκαία μέτρα
Από μια κυβέρνηση όπως η σημερινή που αποτελεί θεματοφύλακα της ληστείας του λαού και αυτουργό της συστηματικής του εξαπάτησης, κανένας δεν μπορεί να περιμένει μέτρα πραγματικής ενίσχυσης του εισοδήματος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Έτσι, απόλυτη προϋπόθεση για να πραγματοποιηθούν με αυθεντικό και σταθερό τρόπο τέτοια μέτρα είναι η ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ το συντομότερο δυνατό από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, με σκοπό την ανάδειξη μιας εργατικής κυβέρνησης η οποία θα κάνει πράξη ζωτικές και αυτονόητες διεκδικήσεις όπως οι ακόλουθες:
- Αποφασιστική και αληθινά μόνιμη ενίσχυση του εισοδήματος και της ποιότητας ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με αποκλειστικό κριτήριο, όχι τις δημοσιονομικές επιδόσεις του διεφθαρμένου και παρασιτικού αστικού κράτους, αλλά τις ίδιες τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες. Αντί για σποραδικές και πενιχρές «ενισχύσεις» σε ένα μέρος μόνο των ανθρώπων που σήμερα εξαθλιώνονται, α) να επανέλθει η καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης για όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, β) να πραγματοποιηθεί άμεση και αποφασιστική αύξηση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων όλων των ανθρώπων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε ύψος που θα καθορίσουν τα συνδικάτα και οι μαζικές ενώσεις που τους εκπροσωπούν, έτσι ώστε να διασφαλιστεί γι’ αυτούς μια αξιοπρεπής διαβίωση, γ) να καθιερωθεί μηνιαία αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή σε αυτούς του μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα, δ) να διατεθεί το σύνολο του δημοσιονομικού πλεονάσματος του 2024, καθώς και του «μαξιλαριού ρευστότητας» (περίπου 42 δισ. ευρώ σήμερα) για την αποφασιστική αναβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης και των κοινωφελών υποδομών.
- Αντί για την εντελώς ανεπαρκή επιστροφή του ενοικίου ενός μήνα στους ενοικιαστές, η οποία μάλιστα θα υπολογιστεί στη βάση των κατά κανόνα ψεύτικων ποσών που αναγράφονται στα σημερινά συμβόλαια ενοικίασης, α) να απαγορευθεί η βραχυχρόνια ενοικίαση κατοικιών σε τουρίστες για όσο διάστημα διαρκεί το στεγαστικό πρόβλημα και να τεθεί άμεσα πλαφόν στα ενοίκια πρώτης κατοικίας στο 10% έως 20% των μηνιαίων αποδοχών των εργαζόμενων και συνταξιούχων με χαμηλό ή μέσο μηνιαίο εισόδημα, κλιμακωτά ανάλογα με το ύψος αυτού του εισοδήματος, β) να καλυφθεί με ειδική μόνιμη κρατική ενίσχυση το 100% του ενοικίου ανέργων και απόρων, γ) να απαλλοτριωθούν από το κράτος και να διατεθούν προς ενοικίαση με χαμηλό, συμβολικό ενοίκιο τα πολλές χιλιάδες κατάλληλα προς κατοίκηση ακίνητα που έχουν κηρυχθεί ως «αγνώστου ιδιοκτήτη», δ) να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα οικοδόμησης εργατικών και λαϊκών κατοικιών με στόχο την κάλυψη όλων των στεγαστικών αναγκών μέσα σε μια 5ετία, με πόρους που θα βρεθούν από μια ειδική έκτακτη φορολόγηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων της χώρας, ενώ ειδικά, όσες μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις αρνούνται να τον καταβάλουν, να απαλλοτριωθούν και οι μονάδες τους να αξιοποιηθούν για την κάλυψη των στεγαστικών ή και παραθεριστικών αναγκών του εργαζόμενου λαού.
- Παύση κάθε εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους μέχρι να λυθεί το στεγαστικό πρόβλημα και να επιτευχθεί ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με ταυτόχρονη επαναξιολόγηση της σκοπιμότητας αποπληρωμής του από μια εκλεγμένη και ανακλητή επιτροπή εκπροσώπων των μαζικών εργατικών και λαϊκών οργανώσεων με αποκλειστικό κριτήριο το κοινωνικό όφελος και σκοπό τη μονομερή διαγραφή του, με μόνη εξαίρεση κρατικές οφειλές προς άτομα και ενώσεις που έχουν αποδεδειγμένη ανάγκη.
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος