Να ανατρέψουμε τον αντιδραστικό νόμο

Η κυβέρνηση κατάφερε, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, να ψηφίσει τον αντιδραστικό νόμο πλαίσιο μέσα στο καλοκαίρι για να αποφύγει τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος.  Όμως πριν καλά καλά περάσει ο Αύγουστος και παρά την εξεταστική περίοδο, το φοιτητικό κίνημα έκανε ξανά τη δυναμική του εμφάνιση. Πάνω από 200 σχολές μέχρι το τέλος της πρώτης βδομάδας μαζικών συνελεύσεων τελούν υπό κατάληψη και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί. Αυτή είναι η τελική απάντηση στους  σκεπτικιστές που όλη την προηγούμενη περίοδο κατηγορούσαν το φοιτητικό κίνημα για αδράνεια. Έχοντας περάσει πλέον την περίοδο του σοκ από την κρίση και τις απανωτές επιθέσεις, το φοιτητικό κίνημα μπαίνει ξανά δυναμικά στο προσκήνιο.

Οι ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ παρασυρμένες από το κίνημα δηλώνουν κάθετα ενάντιες στο νόμο και πολλές φορές προτείνουν ακόμη και καταλήψεις. Όμως αυτή η υποκρισία δεν μπορεί να ξεγελάσει το φοιτητικό κίνημα. Η ΔΑΠ όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν η υπέρμαχος όλων των αντιδραστικών διατάξεων που πέρασαν, ήταν υπέρ του της κατάργησης του ασύλου, υπέρ της αξιολόγησης από την αγορά, υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι πολύ σύντομα η ΔΑΠ θα εναντιωθεί ανοιχτά στο φοιτητικό κίνημα.

Η φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ (ΜΑΣ) συνεχίζει να παίζει έναν ολέθριο ρόλο για το κίνημα. Έχοντας περάσει έναν ολόκληρο χρόνο σε μια προσπάθεια να διαλύσει τις γενικές συνελεύσεις και να δημιουργήσει επιτροπές αγώνα αυστηρά ελεγχόμενες, η ηγεσία της ΚΝΕ αναγκάζεται να συμμετάσχει ξανά στις συνελεύσεις που μέχρι χτες χαρακτήριζε εκφυλισμένες. Όμως το ΜΑΣ συνεχίζει την πολιτική των ξεχωριστών κινητοποιήσεων και της διάσπασης του φοιτητικού κινήματος. Δεν είναι απίθανο όσο ο αγώνας κλιμακώνεται να έχουμε το φαινόμενο του 2006-7 όπου η ΠΚΣ απομονώθηκε εντελώς και σύρθηκε στο κίνημα για να αποφύγει την κατάρρευση. Αυτά τα ζικ ζακ είναι αποτέλεσμα του σεχταρισμού και της πολιτικής μυωπίας της ηγεσίας, οι αγωνιστές του ΜΑΣ έχουν καθήκον να αλλάξουν κατεύθυνση και να ενωθούν με το υπόλοιπο φοιτητικό κίνημα γιατί η συμβολή τους στον αγώνα είναι πολύτιμη.

Ο αγώνας ξεκίνησε! Είναι καθήκον κάθε αγωνιστή του φοιτητικού κινήματος αλλά κύρια των αριστερών παρατάξεων να τον φθάσουμε μέχρι τέλους. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να οργανώσουμε μαζικές και ζωντανές καταλήψεις που θα δραστηριοποιούν το μεγαλύτερο μέρος των αγωνιστών του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει με ανοιχτές εκδηλώσεις συζητήσεις, προβολές κτλ. Παράλληλα οι καταλήψεις πρέπει να ανοίξουν στην κοινωνία με εξορμήσεις ενημέρωσης στις γειτονιές, στα σχολεία και στους κοντινούς εργασιακούς χώρους. Το συντονισμό  πρέπει να τον αναλάβουν οι συντονιστικές επιτροπές κατάληψης οι οποίες όμως πρέπει να εκλέγονται και να ελέγχονται από το σώμα των φοιτητών δηλαδή τη ΓΣ. Η αρχή της ομοφωνίας αποδείχτηκε ελλιπής πάνω από μία φορά στο φοιτητικό κίνημα του άρθρου 16 .Οι συνεδριάσεις των συντονιστικών επιτροπών διαρκούσαν 6 και 10 ώρες. Αυτό πρέπει να σταματήσει γι αυτό πρέπει οι συντονιστικές  να είναι εκλεγμένες και ανακλητές από τις ΓΣ.

Δυστυχώς το φοιτητικό κίνημα του άρθρου 16 δεν είχε ένα πραγματικά δημοκρατικό συντονιστικό. Το συντονιστικό ΓΣ και καταλήψεων ήταν μία μάζωξη αγωνιστών που συζητούσαν και οι κεντρικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τις κορυφές των αριστερών παρατάξεων.  Οι δημοκρατικές διαδικασίες άρχιζαν και τελείωναν στις ΓΣ. Αυτό το λάθος είναι ανάγκη να διορθωθεί και το φοιτητικό κίνημα να πάρει τη διεύθυνση του αγώνα στα χέρια του. Για το λόγο αυτό τα συντονιστικά πρέπει να λειτουργήσουν στη βάση εκλεγμένων και ανακλητών αντιπροσώπων από τις Γενικές Συνελεύσεις. Οι συνεδριάσεις πρέπει σαφώς να είναι ανοιχτές σε όσους φοιτητές θέλουν να συμμετάσχουν, οι αποφάσεις όμως πρέπει να λαμβάνονται από τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους.

Το φοιτητικό κίνημα από μόνο του δεν μπορεί να ανατρέψει τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς που επιδιώκουν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Το φοιτητικό κίνημα του 2006 2007 παρά την πρωτοφανή του διάρκεια και μαχητικότητα πέτυχε μόνο μια μερική νίκη αναβάλλοντας την αναθεώρηση του άρθρου 16. Όμως ο νόμος πλαίσιο τελικά ψηφίστηκε και φέρνει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από την πίσω πόρτα Η βασική αδυναμία του φοιτητικού κινήματος του άρθρου 16 ήταν ότι δεν πέτυχε την ενεργητική υποστήριξη των εργαζομένων. Σήμερα που η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να διαλύσει κάθε κατάκτηση των εργαζομένων η συμμαχία αυτή είναι πολύ περισσότερο επιβεβλημένη.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει  να διδαχθεί από το παρελθόν και να επιδιώξει ενεργητικά την σύνδεση με τους εργαζόμενους, ξεκινώντας πρώτα από τους εργαζόμενους στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, απευθυνόμενοι στους καθηγητές των λυκείων και των γυμνασίων και τέλος απευθυνόμενοι στο σύνολο του εργατικού κινήματος να μην επιτρέψει να τσαλαπατηθεί η κατάκτηση της δωρεάν παιδείας.

Το μπαράζ των περικοπών στην παιδεία κάνει σήμερα δυνατό το χτίσιμο ενός πλατιού πανεκπαιδευτικού μετώπου ικανού να βάλει οριστικά φρένο στα αντιδραστικά νέα μέτρα. Η σκληρή επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων κάνει δυνατό ένα ευρύτερο μέτωπο με τους εργαζομένους που θα δώσει τέλος όχι μόνο στα αντιδραστικά νομοσχέδια αλλά και σε αυτή την αντιδραστική κυβέρνηση.