Η αστυνομική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ – ενός άοπλου μαύρου άνδρα, στον οποίο είχαν περάσει χειροπέδες και ο οποίος στραγγαλίστηκε με το γόνατο ενός αστυνομικού στο λαιμό του – οδήγησε σε ένα κύμα διαμαρτυριών σε ολόκληρη τη χώρα, που σε πολλές πόλεις πήραν εξεγερσιακά χαρακτηριστικά. Μετά τις δολοφονίες του Αχμάντ Άρμπερι και της Μπρεόνα Τέιλορ, αυτό το τελευταίο περιστατικό σε μια ατελείωτη σειρά δολοφονιών της αστυνομίας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, δημιουργώντας ένα τσουνάμι οργής ενάντια σε όλες τις αδικίες στην αμερικανική κοινωνία. Η αναγκαιότητα έχει εκφραστεί μέσω ενός ατυχήματος – αν και η δολοφονία του Φλόιντ δεν ήταν ατύχημα.
Στη Μινεάπολη, η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης κ.λπ. εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, κάτι που προξένησε την οργισμένη αντίδραση του πλήθους. Η αστυνομία τελικά έπρεπε να εκκενώσει το αστυνομικό τμήμα όπου εργαζόταν ο δολοφόνος αστυνομικός, το οποίο στη συνέχεια πυρπολήθηκε από τους εξαγριωμένους διαδηλωτές. Οι σκηνές με την αστυνομία να εγκαταλείπει το τμήμα, με περιπολικά αυτοκίνητα που έσπαγαν τις γκαραζόπορτες για να ξεφύγουν, θυμίζουν την εκκένωση της αμερικανικής πρεσβείας στη Σαιγκόν. Μπροστά στις οργισμένες μάζες, τα ένοπλα σώματα ανδρών των ΗΠΑ αναγκάστηκαν να το βάλουν στα πόδια.
Μετά από πέντε νύχτες μαζικών διαδηλώσεων στη Μινεσότα, ο δήμαρχος κήρυξε απαγόρευση κυκλοφορίας, η οποία αγνοήθηκε από τους διαδηλωτές. Οι διαμαρτυρίες περιλάμβαναν εμπρηστικές επιθέσεις και λεηλασίες – αλλά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι μεγάλο μέρος αυτών ενορχηστρώθηκε από αστυνομικούς προβοκάτορες και ακροδεξιούς εξτρεμιστές για να δικαιολογήσουν τη βάναυση κρατική καταστολή. Πλήθη συγκεντρώθηκαν έξω από τον πέμπτο αστυνομικό τμήμα, απειλώντας να του βάλουν επίσης φωτιά. Το τμήμα περιφρουρείται τώρα από ένοπλους αστυνομικούς στην ταράτσα.
Η Εθνοφρουρά και η αστυνομία βρίσκονται επίσης στους δρόμους της Μινεάπολης, προσπαθώντας να επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας και να ανακτήσουν τον έλεγχο της κατάστασης. Αρχικά, 500 στρατιώτες της Εθνοφρουράς κλήθηκαν από τον Κυβερνήτη της Μινεσότα, Τιμ Γουόλζ, αλλά ο αριθμός τους έχει ήδη αυξηθεί σε 1.700. Οι συνοριοφύλακες των ΗΠΑ έχουν επίσης χρησιμοποιήσει μη επανδρωμένα σκάφη επιτήρησης για να συλλέξουν πληροφορίες σχετικά με την πορεία των διαδηλώσεων.
Ενώ η Μινεσότα παραμένει το επίκεντρο, οι διαδηλώσεις έχουν εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 22 πόλεις. Στο Ντιτρόιτ, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις και ένας 19χρονος έπεσε νεκρός από πυρά που δέχθηκε μέσα από αυτοκίνητο, πιθανότατα από κάποιον ακροδεξιό. Στη Νέα Υόρκη, υπήρξαν συγκρούσεις με την αστυνομία όταν οι διαδηλωτές αψήφησαν την απαγόρευση των συγκεντρώσεων λόγω COVID-19 και ένα περιπολικό πυρπολήθηκε στο Μπρούκλιν. Στην Καλιφόρνια, οι αυτοκινητόδρομοι έκλεισαν στο Όκλαντ, το Σαν Χοσέ και το Λος Άντζελες και οι διαδηλωτές επιτέθηκαν σε περιπολικά της αστυνομίας.
Στην Ατλάντα πυρπολήθηκαν επίσης αυτοκίνητα της αστυνομίας και η πόλη έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με την Εθνοφρουρά να αναπτύσσεται επίσης στους δρόμους. Οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με αστυνομικούς έξω από το κτίριο του CNN, όπου στεγάζεται επίσης ένα αστυνομικό τμήμα.
Στην Ουάσιγκτον, ο Λευκός Οίκος αποκλείστηκε για λίγο, και υπήρξε αντιπαράθεση ανάμεσα σε διαδηλωτές και τη μυστική υπηρεσία στα σημεία εισόδου τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου. Και στο Φοίνιξ, οι διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους για τον Ντιόν Τζόνσον, έναν 28χρονο μαύρο άντρα που σκοτώθηκε από έναν αξιωματικό της αστυνομίας στην Αριζόνα σε μία «αντιπαράθεση», για την οποία οι λεπτομέρειες είναι ελάχιστες.
Ομοίως, στο Λούισβιλ, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία από την αστυνομία της Μπρένα Τέιλορ, μιας 26χρονης Αφροαμερικανής που πυροβολήθηκε στο διαμέρισμά της ενώ κοιμόταν. Η αστυνομία είχε ένταλμα για τη δίωξη ενός άνδρα που δεν ζούσε στο διαμέρισμά της – και, όπως αποδείχθηκε, είχε ήδη συλληφθεί. Όταν η αστυνομία μπήκε στο διαμέρισμα της Τέιλορ χωρίς προειδοποίηση, ο φίλος της πυροβόλησε με το όπλο του για αυτοάμυνα. Σε απάντηση, η αστυνομία πυροβόλησε περισσότερες από 20 φορές: οκτώ εκ των οποίων χτύπησαν την Τέιλορ. Σε απάντηση, τα θυμωμένα πλήθη έβαλαν φωτιά στο κτίριο της Διεύθυνση της Αστυνομίας της πόλης.
« Δεν πρόκειται για εξέγερση: είναι μια επανάσταση!»
Η αδέξια και μοχθηρή αντίδραση του κράτους ρίχνει μόνο λάδι στη φωτιά. Σε μια ιδιαίτερα γλαφυρή εκδήλωση του έμφυτου ρατσισμού της αστυνομίας, μια ομάδα του CNN, με ένα μαύρο Λατίνο ρεπόρτερ, συνελήφθη ζωντανά από την αστυνομία καθώς βιντεοσκοπούσαν τις διαδηλώσεις στη Μινεάπολη. Εν τω μεταξύ, μια άλλη ειδησεογραφική ομάδα με ένα λευκό δημοσιογράφο μπόρεσε ανεμπόδιστα να βιντεοσκοπήσει την ίδια διαδήλωση. Στο Λούισβιλ, η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα εναντίον του πλήθους και πυροβόλησε πλαστικές σφαίρες σε μια δημοσιογράφο ενώ έκανε ζωντανή μετάδοση.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα πλήθη των διαδηλωτών απαρτίζονται τόσο από αφροαμερικάνους και λατίνους, όσο και από λευκούς και ως επί το πλείστον περιλαμβάνουν νεολαία. Κάτι αντίστοιχο είδαμε να συμβαίνει στην κορύφωση του κινήματος «Black Lives Matter». Η πολιτική διάθεση, ωστόσο, είναι πιο προχωρημένη από ό,τι την τελευταία φορά, σε συνδυασμό με την οικονομική καταστροφή που έχει πλήξει δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών. Εκείνη την εποχή, υπήρξε πολλή συζήτηση σχετικά με το πώς θα μπορούσε να γίνει η αστυνομία πιο υπεύθυνη: υποχρεωτικές κάμερες σώματος, πίνακες κριτικής της κοινότητας κ.λπ. Τίποτα από αυτά δεν έγινε και τίποτα δεν λύθηκε. Στην πραγματικότητα, το ποσοστό των δολοφονιών άοπλων αφροαμερικάνων από την αστυνομία έχει αυξηθεί μόνο τα τελευταία έξι χρόνια. Τώρα, οι διαδηλωτές έκαψαν τον αστυνομικό τμήμα – μια de facto πράξη εξέγερσης. Στη Μινεάπολη, οι διοργανωτές έχουν δηλώσει: «Aυτό δεν είναι εξέγερση, είναι μια επανάσταση!»
Η σημασία αυτού του κινήματος και οι «κίνδυνοι» που ενέχονται σε αυτό δεν έχουν περάσει απαρατήρητα από την άρχουσα τάξη. Όπως έγραψε η Washington Post «η αναταραχή, που βρίσκεται στο ευρύτερο πλαίσιο των δίδυμων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης για την υγεία και την οικονομία, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια ρήξη τόσο δραματική όσο και τα σημεία καμπής της ιστορίας της χώρας, από την οικονομική κατάρρευση της Μεγάλης Ύφεσης έως τις κοινωνικές κρίσεις του 1968 ».
Αυτές οι σκηνές σίγουρα δεν είναι φυσιολογικές στις ΗΠΑ. Αν παρακολουθήσει κανείς τα σχετικά βίντεο χωρίς να γνωρίζει τη χώρα που εξελίσσονται τα γεγονότα, θα μπορούσε να πιστέψει ότι συνέβαιναν, όχι στην κυρίαρχη ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου, αλλά στη Χιλή, τον Λίβανο ή την Αλγερία. Αυτό που βλέπουμε είναι μια σπίθα που πυροδοτεί μια έκρηξη θυμού που συσσωρευόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενισχυμένη από την τελευταία κρίση που ξέσπασε με την πανδημία του κορονοϊού. Υπάρχουν αναλογίες που μπορούν να γίνουν εδώ με την αυτοπυρπόληση του Μωχάμετ Μπουάζιζι στην Τυνησία, ένα γεγονός που πυροδότησε την Αραβική Επανάσταση (γνωστή και ως Αραβική Άνοιξη), απελευθερώνοντας της συσσωρευμένη οργή για τις χίλιες και μία αδικίες που οι μάζες υπέστησαν στη Μ. Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Τα αστικά ΜΜΕ προβάλουν εκτενώς τις καταστροφές και τις λεηλασίες σε μια προσπάθεια να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των διαδηλωτών. Ο δήμαρχος Τζέικομπ Φρέι στη Μινεάπολη εκφώνησε μια προσβλητική, υποκριτική ομιλία σήμερα λέγοντας: «Δεν υπάρχει τιμή στο να καίτε την πόλη σας. Δεν υπάρχει υπερηφάνεια στις λεηλασίες.»
Αλλά η οργανωμένη εργατική τάξη δείχνει αλληλεγγύη σε αυτήν την έκφραση της λαϊκής οργής. Για παράδειγμα, οι συνδικαλιστές οδηγοί λεωφορείων στη Μινεάπολη αρνήθηκαν να συνεργαστούν με την αστυνομία, η οποία ήθελε να χρησιμοποιήσει τα οχήματά τους για μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών. Το ίδιο συνέβη στη Νέα Υόρκη, όπου ένας οδηγός λεωφορείου βγήκε από το όχημά του αφού η αστυνομία το είχε διατάξει για να μεταφέρει εκείνους που είχαν συλλάβει.
Εύφλεκτο υλικό
Με τον χαρακτηριστικό του τρόπο ο Τραμπ ρίχνει ακόμη περισσότερο λάδι στη φωτιά. Σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια να συσπειρώσει την αντιδραστική του βάση πριν από τις εκλογές, εξέφρασε την υποστήριξή στις δυνάμεις του νόμου και της τάξης. Έγραψε στο tweeter ότι οι διαδηλωτές είναι «αλήτες» που «ατιμάζουν τη μνήμη του Τζορτζ Φλόιντ». Πρόσθεσε ότι «όταν ξεκινά η λεηλασία, ξεκινούν οι πυροβολισμοί», επαναλαμβάνοντας τα λόγια του φημισμένου ρατσιστή αρχηγού της αστυνομίας του Μαϊάμι, Γουόλτερ Χέντλεϊ, ο οποίος εκφώνησε αυτά τα λόγια το 1967.
Αυτό δεν είναι κενή απειλή. Ακόμη και πριν την πανδημία του κορονοϊού, η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ προετοιμαζόταν για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης με το βάθεμα της κρίσης του καπιταλισμού. Η αστική τάξη θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, επίσημα και ανεπίσημα, για να διατηρήσει την εξουσία της. Εκτός από την αστυνομική βαρβαρότητα, υπήρξαν περιπτώσεις βίας από ακροδεξιούς εναντίον διαδηλωτών από ακροδεξιούς, όπως για παράδειγμα συνέβη με τον πυροβολισμό στο Ντιτρόιτ.
Μετά από εντολή από το Πεντάγωνο, η στρατιωτική αστυνομία και τακτικά στρατεύματα έχουν τεθεί σε επιφυλακή σε αρκετές βάσεις. Στρατιώτες από το Fort Bragg στη Β. Καρολίνα και το Fort Drum στη Νέα Υόρκη έχουν τεθεί σε επιφυλακή να αναπτυχθούν εντός τεσσάρων ωρών, εάν τους ζητηθεί. Αυτές οι δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν βάσει του Νόμου περί εξέγερσης του 1807, ο οποίος δίνει στον πρόεδρο την εξουσία να αναπτύσσει ομοσπονδιακά στρατεύματα σε οποιαδήποτε Πολιτεία για να καταστείλει «κάθε εξέγερση, εκτεταμένη βία, ή συνωμοσία». Η τελευταία φορά που έγινε επίκληση αυτού του νόμου ήταν το 1992 για να ξεπεραστεί η εξέγερση στο Λος Άντζελες, η οποία πυροδοτήθηκε από την αθώωση της αστυνομίας που ξυλοκόπησε τον Ρόντνεϊ Κινγκ.
Όμως, αντί να οδηγήσει στην υποχώρηση του κινήματος, το μαστίγιο της αντεπανάστασης οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα, όπως είδαμε να γίνεται σε πολυάριθμες διαμαρτυρίες που σάρωσαν τον κόσμο πέρυσι στη Χιλή, την Κολομβία το Λίβανο κ.λπ.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι το 2008, κατά τη διάρκεια της Ρεπουμπλικανικής Εθνικής Συνέλευσης στη μικρή πόλη του Αγίου Παύλου έπρεπε να φέρουν 50.000 αστυνομικούς από όλη τη χώρα για να συγκρατήσουν τους διαδηλωτές, και ακόμη και τότε δεν μπορούσαν να τους ελέγξουν πλήρως. Η άρχουσα τάξη δεν έχει αρκετούς αστυνομικούς – ή στρατεύματα – για να συγκρατήσει ολόκληρη τη χώρα.
Το γεγονός ότι ο Ντέρεκ Τσάβιν, ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον Τζορτζ Φλόιντ, απολύθηκε και κατηγορήθηκε για δολοφονία και ανθρωποκτονία τρίτου βαθμού, δεν έκανε τίποτα για να αποκλιμακώσει τις διαμαρτυρίες. Οι μάζες έχουν πάρει παρόμοια μαθήματα στο παρελθόν. Το πρόβλημα δεν είναι ένα ή δύο «σάπια μήλα», αλλά ολόκληρο το σάπιο σύστημα.
Δεν αρκεί το ότι οι δολοφόνοι του Τζορτζ Φλόιντ απολύθηκαν και σε έναν από αυτούς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για ανθρωποκτονία. Για να επιτευχθεί πραγματική δικαιοσύνη για όλους εκείνους που βιώνουν τη σκληρή εκμετάλλευση και μαρτύρησαν από αυτό το σύστημα, είναι ανάγκη τα μέσα παραγωγής να αφαιρεθούν από τους καπιταλιστές και να περάσουν στα χέρια της εργατικής τάξης. Το εργατικό κίνημα πρέπει να συνδεθεί με αυτό το κίνημα, να το αναπτύξει και να το οργανώσει. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πρόγραμμα και ένα σχέδιο δράσης ώστε να αγωνιστούμε για τον εκ θεμελίων μετασχηματισμό της κοινωνίας. Μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση – στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο – θα τερματίσει τελικά τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Χόρχε Μαρτίν και Τζον Πίτερ
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com: Ηλίας Κυρούσης
