«Τους βλέπαμε μεγάλους, γιατί ήμαστε σκυφτοί, σηκώσαμε κεφάλι, θα σκύψουνε αυτοί…». Το σύνθημα αυτό ακούγεται τις τελευταίες μέρες στις γειτονιές της Αθήνας. Μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ, στους δρόμους και τα στενά των συνοικιών δεν περισσεύει μόνο η οργή. Αλλά ξεκίνησε και η δράση.
Το απόγευμα της Δευτέρας ο κόσμος που έφτανε στο δημοτικό καφενείο του Νέου Κόσμου στο λόφο Λαμπράκη κρατούσε φυλλάδιο στο οποίο δέσποζε ένα καυστικό σκίτσο για τα γεγονότα των ημερών: «”Τα λεφτά υπάρχουν” έλεγαν προεκλογικά. Πού να φανταστώ ο μαλάκας ότι εγώ τα είχα!» ομολογεί ο μισθωτός στη συμβία του, δεμένος χειροπόδαρα.
Είναι μία από τις πρώτες συνελεύσεις που πραγματοποιούνται με τη συμμετοχή κατοίκων από τον Νέο Κόσμο, το Παγκράτι και το Μετς. Στην αρχή το κλίμα είναι χλιαρό και ο κόσμος λίγος. Φαίνεται όμως ότι με το πικρό χιούμορ της γελοιογραφίας ταυτίζονται πολλοί.
«Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα γεμίσει», ενθαρρύνει η κυρία Γεωργία όσους ανησυχούν από τη μικρή προσέλευση. Και έχει δίκιο. Σε μισή ώρα, ο χώρος γεμίζει.
«Δεν είναι δα και δύσκολο να βρεις συνοδοιπόρους, που θέλουν να απορρίψουν στην πράξη ένα πακέτο μέτρων που υπόσχεται φτώχεια και ανεργία για τους πολλούς», συμπληρώνει ο διπλανός της.
Στον Γιώργο, κάτοικο Ν. Κόσμου, δεν περισσεύει το χιούμορ: «Το πολιτικό σύστημα απέδειξε ειδικά αυτό το διάστημα πόσο αναξιόπιστο είναι. Πώς να τους πιστέψεις; Ξεχνούν τα υπεσχημένα από τη μία μέρα στην άλλη. Τρέφω πολλές ελπίδες για αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ».
«Σας παρακαλώ μην αναφερθείτε σε κόμματα και κομματικές ταμπέλες», συμπληρώνει η Ελπίδα. «Εδώ ήρθαμε ως πολίτες. Το γεγονός βέβαια ότι κάποιοι από εμάς είναι πολιτικοποιημένοι δεν είναι μεμπτό. Ωστόσο, εδώ δεν εκπροσωπούμε κανένα κόμμα, κανέναν φορέα».
Η Ελπίδα παίρνει πρώτη το λόγο: «Καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Στην κατάθλιψη και την απραξία, όμως, μας οδηγούν τρία πράγματα: Πρώτον, ότι μας έπεισαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα ότι είμαστε υπεύθυνοι για το χρέος. Δεύτερον, ότι ο καθένας μόνος του είναι αδύναμος. Και, τρίτον, μας έπεισαν ότι η κατάσταση είναι μονόδρομος. Ολα αυτά είναι μεγάλα ψέματα».
Λίγα μέτρα πιο κάτω, η Αργίνη κουνάει το κεφάλι και φαίνεται να συμφωνεί: «Στόχος των συνελεύσεων είναι η αφύπνιση των πολιτών. Θα επιδιώξουμε να μάθουν όλοι τι είναι τα μέτρα και πόσο τους θίγουν».
Οι προτάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αρκετοί πολίτες όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αμαχητί τα νέα μέτρα, αλλά προτείνουν ακόμη και λύσεις αυτοδιαχείρισης των οικονομικών θεμάτων, αρχικά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης: «Δεν θα κατηγορήσω τους κυβερνώντες για κλέφτες, γιατί δεν έχω αποδείξεις. Μπορώ να πω όμως ότι είναι ανίκανοι. Κι επειδή εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες, δεν υπήρξαμε ποτέ φοροφυγάδες, καλούμαστε όμως τώρα να πληρώσουμε τα σπασμένα, σκέφτομαι πως εμείς ως πολίτες μπορούμε να εμπλακούμε στον έλεγχο των χρημάτων που φεύγουν από τις τσέπες μας», λέει ο Γιάννης.
Αργά το βράδυ, η συνέλευση καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις: Τη δημιουργία ταμείου ανέργων, τη στήριξη συνοικιακών μαγαζιών και -το βασικότερο- τη γνωστοποίηση παντού της επόμενης κινητοποίησης.
