Μόνη διέξοδος ο συντονισμός και η κοινή δράση με τους εργάτες στα εργοστάσια που κλείνουν ή απολύουν και με όλο το εργατικό κίνημα
Ο αγώνας των εργατών στην «Κόκα – Κόλα» ενάντια στα σχέδια των απολύσεων που έχει επίσημα εξαγγείλει η εταιρεία είναι σε κρίσιμη καμπή. Ένα μήνα σχεδόν μετά τη γνωστοποίηση αυτών των σχεδίων η εταιρεία εμφανίζεται αποφασισμένη να πετάξει στο δρόμο τους εργάτες που με τον ιδρώτα τους της εξασφάλισαν όλα αυτά τα χρόνια τεράστια κερδοφορία. Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο αγώνας να κλιμακωθεί και να υπάρξει συντονισμός και σύνδεση με όλο το εργατικό κίνημα.
Το σωματείο των εργατών της Κόκα-Κόλα πρέπει να συντονιστεί σε ένα ενιαίο, μακρόπνοο πρόγραμμα πάλης με τα άλλα σωματεία του κλάδου και τα σωματεία των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν σε όλη τη χώρα, γιατί τα αιτήματα είναι κοινά και γιατί ο αγώνας για να είναι πιο αποτελεσματικός πρέπει να είναι ενιαίος. Η επίθεση του κεφαλαίου με κλεισίματα επιχειρήσεων και απολύσεις είναι γενικευμένη γι’ αυτό κανένας εργατικός χώρος από μόνος του δεν μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια των αφεντικών.
Η προσπάθεια συντονισμού του αγώνα ενάντια στις απολύσεις πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα γιατί οι απολύσεις στην «Κόκα – Κόλα» δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Είναι μέρος των σχεδίων αναδιάρθρωσης της εταιρείας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, το Βέλγιο και η Γαλλία. Μόνο στη Γαλλία η αμερικανική πολυεθνική ετοιμάζεται να κλείσει δύο εγκαταστάσεις και να καταργήσει 142 θέσεις εργασίας επί συνόλου 2.330 εργαζομένων. Ήδη στις 6 Φεβρουαρίου η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Εργατικών Συνδικάτων στον τομέα των Τροφίμων (EFFAT), που εκπροσωπεί 120 εθνικές εργατικές ενώσεις από 35 ευρωπαϊκές, οργάνωσε πανευρωπαϊκή διαδήλωση μπροστά από την έδρα της εταιρείας κοντά στο Παρίσι.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ πρέπει να μπει μπροστά σε αυτό τον αγώνα. Έως τώρα αυτό που κάνει είναι να παρακολουθεί παθητικά τα κλεισίματα επιχειρήσεων και τις απολύσεις. Τα παρηγορητικά λόγια και οι διαμαρτυρίες στα λόγια μέσα από συνεντεύξεις Τύπου δεν προσφέρουν τίποτα στους εργάτες. Χρειάζεται τώρα η ηγεσία της ΓΣΕΕ ενωμένη να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα δράσης που θα κάνει τη ματαίωση των απολύσεων διεκδίκηση του συνόλου του εργατικού κινήματος και επίσης, θα διεκδικεί την κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο και διαχείριση όλων των εργοστασίων που κλείνουν, ως τη μόνη λύση για να σωθούν οι θέσεις εργασίας και η βιομηχανική παραγωγή από την καταστροφική μανία των καπιταλιστών για κέρδος.
Ανεξάρτητα όμως από τη στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας, η πρωτοβουλία του αγώνα πρέπει να περάσει στους ίδιους τους αγωνιζόμενους εργάτες. Για να νικήσει ο αγώνας χρειάζεται η ενεργή συμμετοχή και ο έλεγχος των ίδιων των εργατών σε κάθε βήμα και γι΄ αυτό το σκοπό χρειάζονται τακτικές γενικές συνελεύσεις και εκλογή Επιτροπής Αγώνα ανα πάσα στιγμή ανακλητής από τους ίδιους εργάτες. Ηγεσίες που έχουν εκλεγεί σε περιόδους αυταπατών, εφησυχασμού, εργασιακής ειρήνης και συναίνεσης με την εργοδοσία, αν μείνουν ανεξέλεγκτες σε τόσο κρίσιμες στιγμές είναι δυνατόν να παίξουν ανασταλτικό ρόλο στον αγώνα.
Μαρξιστική Φωνή
