Σχεδόν απαρατήρητο πέρασε το συνέδριο της ΓΣΕΕ από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων. Προσεκτικά οργανωμένο από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία μακριά από αστικά κέντρα και την εργατική τάξη, στην ησυχία της Αλεξανδρούπολης, οι σύνεδροι έβγαλαν την ετυμηγορία τους : Η ΠΑΣΚΕ πήρε 145 ψήφους, 34,52% και 16 έδρες, η ΔΑΚΕ 104 ψήφους, 24,35% και 11 έδρες, η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) 94 ψήφους, 22,22% και 10 έδρες, η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΑΠ) 44 ψήφους, 10,40% και 5 έδρες και το ΕΜΕΙΣ, η παράταξη του Ν. Φωτόπουλο 32 ψήφους, 7,57% και 3 έδρες.
Τα αποτελέσματα του συνεδρίου της ΓΣΕΕ τα χωρίζει πραγματική άβυσσος από τις διαθέσεις και την ριζοσπαστικοποίηση της πλειοψηφίας των εργαζομένων στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι εγκατέλειψαν μαζικά το ΠΑΣΟΚ το οποίο συγκεντρώνει στους ιδιωτικούς υπαλλήλους 4% και στους δημόσιους 3% ( πρόσφατη έρευνα της Μetron Αnalysis), ο Παναγόπουλος και η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ βγαίνουν θριαμβευτές στο συνέδριο και αναλαμβάνουν την συνδικαλιστική εκπροσώπηση της ελληνικής εργατικής τάξης για τα επόμενα χρόνια. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς της κατάφερε να κερδίσει την πρωτιά με 34,52% και συγκρατώντας τις απώλειες της σε μόλις 6 έδρες σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο.
Αυτά τα τραγικά αποτελέσματα δείχνουν ότι τον τόνο σε αυτό το συνέδριο τον έδωσαν οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και το απατηλό στην ουσία του σύστημα εκλογής αντιπροσώπων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους συνέδρους είχαν εκλεγεί πριν από 3 χρόνια αντανακλώντας τους τότε συσχετισμούς. Πολλά από τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες που στρέφονται αριστερά το τελευταίο διάστημα δεν κατάφεραν να εκπροσωπηθούν στο συνέδριο και αποκλείστηκαν από την γραφειοκρατία, ενώ δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για νόθες διαδικασίες για την εκλογή μιας σειράς αντιπροσώπων.
Οι ευθύνες για το παραπάνω αποτέλεσμα βαραίνουν κύρια τις δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες σε αυτές τις συνθήκες κατάφεραν να βγουν μόνο οριακά ενισχυμένες. Από τις έξι έδρες που έχασε η ΠΑΣΚΕ, τρεις πήρε η αριστερή διάσπαση της ΠΑΣΚΕ (ΕΜΕΙΣ), δύο έδρες πήρε η ΑΠ και μία έδρα πήρε το ΠΑΜΕ.
Παρά την αδυναμία τους να αλλάξουν δραματικά τους συσχετισμούς, οι δυνάμεις της Αριστεράς συγκέντρωσαν αθροιστικά ένα ποσοστό που ξεπερνά το 40% . Ακόμα λοιπόν και σε αυτό το νόθο συνέδριο, αν γινόταν πραγματικότητα το ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς και οι παραπάνω δυνάμεις συνεργάζονταν, τότε θα μπορούσαν να βγουν πρώτη δύναμη και να βάλουν τέλος στην ηγεμονία της ΠΑΣΚΕ. Με κυρίαρχη την ευθύνη όμως του ΠΑΜΕ που επιμένει στην διασπαστική του τακτική, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Τα αποτελέσματα του συνεδρίου της ΓΣΕΕ αναδεικνύουν επίσης το γεγονός ότι σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, αντί τα συνδικάτα να ενισχύονται με νέους εργαζόμενους αδειάζουν από ενεργά μέλη και σε πολλές περιπτώσεις μένουν άδειοι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί. Τα ίδια τα στοιχεία του συνεδρίου δείχνουν μια σημαντική μείωση των εργαζομένων που εκπροσωπήθηκαν στο συνέδριο. Το φετινό συνέδριο έγινε με 50 συνέδρους λιγότερους αντιπροσωπεύοντας μια απώλεια άνω των 40.000 εργαζομένων. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει βέβαια η κρίση και η εκτόξευση της ανεργίας. Ο αποφασιστικός παράγοντας όμως, είναι ότι οι νέοι εργαζόμενοι απωθούνται από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και δεν έχουν κινηθεί αποφασιστικά να οργανωθούν σε συνδικάτα.
Τα συνδικάτα δεν μπορούν να αναζωογονηθούν αν τα πιο χτυπημένα στρώματα των εργαζομένων δηλαδή οι νέοι, οι μετανάστες και οι γυναίκες δεν γεμίσουν τις γραμμές τους. Σε αυτή την πορεία, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ παίζει το ρόλο του απόλυτου φρένου. Αν συνεχίσει την εγκληματική και απεργοσπαστική τακτική που περιορίζεται στο να καλεί ασύνδετες, μονοήμερες γενικές απεργίες χωρίς σχέδιο κλιμάκωσης και με μόνο στόχο την εκτόνωση, θα επιτείνει το αδιέξοδο και την απελπισία των εκατομμυρίων εργαζομένων που τσακίζονται από την κρίση.
Για ένα πανεργατικό συνέδριο και μία ενιαία μαχητική συνομοσπονδία
Η ανάδειξη από το συνέδριο της ΓΣΕΕ μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας που έπαιξε και θα συνεχίσει να παίζει το ρόλο του φρένου στον αγώνα των εργαζόμενων και η αναντιστοιχία της ηγεσίας αυτής με την διάθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζόμενων, βρίσκει την Αριστερά χωρίς σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις. Η ρουτινιάρικη στάση των ηγεσιών της Αριστεράς περιορίζεται στην διαβεβαίωση για την αλλαγή των συσχετισμών στο επόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Αυτή η στάση όμως είναι λαθεμένη κι αν επικρατήσει θα έχει ολέθρια αποτελέσματα. Ο χρόνος δεν είναι άνευ σημασίας για τα εκατομμύρια εργαζόμενων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της ακραίας φτώχειας.
Η εργατική τάξη έχει ανάγκη από μία ξεκάθαρη προοπτική και μία αγωνιστική διέξοδο τώρα. Οι εργαζόμενοι έχουν δείξει το τελευταίο διάστημα την διάθεση τους να αγωνιστούν. Όμως δεν μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν χωρίς σχέδιο και προοπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δώσει αυτήν την προοπτική με την υποστήριξη και την προετοιμασία μιας γενικής απεργίας διαρκείας για την ανατροπή της τρικομματικής κυβέρνησης και την άνοδο μίας κυβέρνησης της Αριστεράς, που θα ανατρέψει όλους τους αντεργατικούς νόμους και θα εφαρμόσει ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Το σοβαρό καθήκον της οργάνωσης ενός τέτοιου αγώνα δεν μπορεί να το αναλάβει η χρεοκοπημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ, η οποία αναπόφευκτα θα παίξει το ρόλο του φρένου σε οποιαδήποτε σοβαρή κινητοποίηση. Χρειάζεται η ανάδειξη μια νέας μαχητικής ηγεσίας που θα προετοιμάσει με ένα σοβαρό τρόπο τον αγώνα.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πει την αλήθεια στους εργαζόμενους. Το συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν αντανακλά τις διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζόμενων. Αντανακλά μόνο γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και τους συσχετισμούς του παρελθόντος.
Η εργατική τάξη χρειάζεται μία νέα συνομοσπονδία που θα καταργήσει τον αναχρονιστικό διαχωρισμό σε «δημόσιο» και ιδιωτικό τομέα και θα συσπειρώσει την πλειοψηφία των εργαζόμενων που σήμερα είναι εκτός των συνδικάτων. Χρειάζεται να γίνει ένας ειλικρινής απολογισμός για τους αγώνες που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα και να εξετάσουμε γιατί απέτυχαν. Χρειαζόμαστε μία νέα μαχητική ηγεσία που θα οργανώσει μια μαζική απεργία διαρκείας, έτσι ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς να έρθει στην εξουσία.
Η διενέργεια ενός αληθινά πανεργατικού συνεδρίου δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται μία υπομονετική καμπάνια για να κερδηθούν όλα τα σωματεία νέα και παλιά, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, σε αυτήν την υπόθεση. Η αριστερά έχει σήμερα το κύρος και τη δύναμη να το πετύχει.
Να παλέψουμε για:
-
Κοινό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ ΚΚΕ για την προετοιμασία ενός νέου, αληθινά πανεργατικού συνεδρίου
-
Καμπάνια στα πρωτοβάθμια σωματεία, τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες για την συγκέντρωση υπογραφών και ψηφισμάτων για ένα νέο πανεργατικό συνέδριο
-
Δραστήρια εκστρατεία εγγραφής μελών στα σωματεία..
-
Πλατειά εκστρατεία να γραφτούν σε σωματεία οι νέοι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, και οι γυναίκες που σήμερα κατά βάση υποεκπροσωπούνται συνδικαλιστικά
-
Καμπάνια για να χτιστούν σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς
Για ένα πραγματικά πανεργατικό συνέδριο, για μία νέα μαχητική συνομοσπονδία εργατών, για μια γενική απεργία διαρκείας μέχρι τη νίκη!
{fcomment}
