Η βαθειά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, οξύνοντας παντού τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών, κλιμακώνει τα φαινόμενα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Αναγκάζει δηλαδή εκατομμύρια εργαζόμενους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αναζητήσουν στην πιο ανεπτυγμένη Δύση δουλειά για να θρέψουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Βέβαια αντί για αυτό, καταλήγουν να ζουν σε άθλιες συνθήκες φτώχιας και να γίνονται θύματα σκληρής εκμετάλλευσης και ρατσισμού.
Η προπαγάνδα της αστικής τάξης σε συνδυασμό με την όξυνση της οικονομικής κρίσης, καλλιεργεί στα στρώματα των μικροαστών ξενοφοβικές και ρατσιστικές διαθέσεις. Εκεί είναι που οφείλεται και η άνοδος της παρακρατικής φασιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» στις υποβαθμισμένες περιοχές του Αγίου Παντελεήμονα και στην περιοχή της Βικτώριας. Η αστική τάξη μέσα από το κράτος κάνει ότι είναι δυνατό για να διασπάσει το προλεταριάτο ποτίζοντας με ρατσιστικό και ξενοφοβικό δηλητήριο το μυαλό των κατεστραμμένων από την οικονομική κρίση μικρομεσαίων στρωμάτων. Η εκλογική άνοδος αυτή όμως, σημειώθηκε μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας και δεν αποτελεί πανελλαδικό ρεύμα. Αντίθετα όπως, σε μια μικρογραφία φάνηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, υπάρχει μια γενικότερη τάση για στροφή της κοινωνίας προς τ’ αριστερά, γεγονός που αντανακλά ότι τα μικροαστικά στρώματα που αποτελούν παραδοσιακά την «πρώτη ύλη» της αντίδρασης, έχουν συρρικνωθεί και ριζοσπαστικοποιηθεί.
Εξάλλου, ο φασισμός όπως τον γνωρίσαμε δεν πρόκειται να ξαναχρησιμοποιηθεί από τους αστούς, καθώς ιστορικά έχει αποδείξει ότι μπορεί να επιφέρει βαρύτατη αποσταθεροποίηση στον καπιταλισμό. Το γεγονός αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ξαναδούμε την επόμενη περίοδο δικτατορικά καθεστώτα, ειδικά μετά από μεγάλες ήττες και αποτυχίες της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία και να ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Παρατηρώντας την επικαιρότητα μπορούμε να καταλάβουμε πως έχουμε ήδη κάποιες τάσεις βοναπαρτισμού από τους αστούς, που αντανακλώνται πιο έντονα στο ζήτημα των μεταναστών. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την ανέγερση τείχους στα σύνορα, ακόμη και τον εγκλεισμό μεταναστών σε στρατόπεδα, ενώ επίσημα διέρρευσε ότι επίκειται γιγάντια επιχείρηση «σκούπα» στο κέντρο της Αθήνας και στον Πειραιά με πρόσχημα την εγκληματικότητα και το παραεμπόριο. Οι αστοί αφού κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν οικονομικά άλλο τους χιλιάδες μετανάστες, θέλουν να τους ξεφορτωθούν και ταυτόχρονα να εκφοβίσουν το εργατικό κίνημα, καθώς όλες αυτές οι ενέργειες αποτελούν πρόβα για την καταστολή που θα ακολουθήσει στους εργατικούς αγώνες.
Παράλληλα, βλέπουμε με την ανοχή και την υπόγεια στήριξη του κρατικού μηχανισμού να εμφανίζονται πολλά κρούσματα ρατσιστικής βίας. Τέτοια κρούσματα είναι οι επιθέσεις με μαχαίρι και οι ξυλοδαρμοί μεταναστών, καθώς και εμπρησμοί στα σπίτια όπου μένουν, με αυτουργούς διάφορες φασιστικές, παρακρατικές ομάδες, όπως η «Χρυσή Αυγή».
Για να μην βλέπουμε όμως τέτοια φαινόμενα και υψηλά εκλογικά ποσοστά για τις φασιστικές οργανώσεις, όπως συνέβη στο δήμο της Αθήνας και κυρίως, για να προστατέψουμε τους μετανάστες από το μίσος, πρέπει σαν Αριστερά να αναλάβουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες.
Έχουμε καθήκον καταρχήν, να δείξουμε αλληλεγγύη στους μετανάστες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν τα κόμματα της Αριστεράς, τα συνδικάτα και οι δήμοι που ελέγχονται από την Αριστερά, φροντίσουν να δοθεί στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες ανθρώπινη στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επίσης πρέπει να φροντίσουν για την μαζική και οργανωμένη περιφρούρηση των γειτονιών των μεταναστών από τη βία των φασιστών. Εξίσου σημαντικό όμως, είναι να ξεκινήσει άμεσα μια καμπάνια εγγράφης όλων των μεταναστών στα συνδικάτα και στην ίδια την Αριστερά, ώστε να καλλιεργηθεί και η ενότητα ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων στον κοινό αγώνα για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων για όλους, ενάντια στην επίθεση του καπιταλισμού.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μετανάστες στη χώρα μας αποτελούν το πιο καταπιεσμένο και βαθιά εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Πρέπει να παλέψουν από κοινού με τους Έλληνες εργαζόμενους για τα κοινά τους συμφέροντα. Αυτό που πρέπει να καταστήσουμε ξεκάθαρο είναι πως η προστασία των μεταναστών δεν είναι καθήκον χριστιανικό, αλλά ταξικό και πως ανεξαρτήτως καταγωγής, έχουμε τα ίδία δικαιώματα και κοινούς αντιπάλους στον αγώνα για μια σοσιαλιστική κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση, δεν θα υπάρχουν σύνορα.
Λίνα Μητσιογιάννη
