Το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ αποτέλεσε ορόσημο για την ιστορία του κόμματος. Σε αυτό το συνέδριο μετά από 80 χρόνια, το ΚΚΕ έβγαλε από το πρόγραμμα του την ρεφορμιστική θεωρία των σταδίων. Ο κεντρικός προγραμματικός του στόχος πλέον είναι η εργατική εξουσία και όχι κάποιο ενδιάμεσο, «φιλολαϊκό στάδιο» διαχείρισης του καπιταλισμού. Αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να χαιρετιστεί από κάθε κομμουνιστή.
Η ηγεσία του ΚΚΕ βέβαια, έκανε αυτή την αλλαγή με την ευκολία που κάποιος αλλάζει ένα ρούχο, χωρίς να κάνει μια σοβαρή αυτοκριτική για την αποδοχή της θεωρίας των σταδίων τις προηγούμενες πολλές δεκαετίες ή αν θεωρούσε ότι τα προηγούμενα χρόνια αυτή ήταν σωστή, για τους λόγους που πλέον κάνουν επίκαιρη αυτή την αλλαγή.
Επίσης καμία σοβαρή ανάλυση δεν έγινε για την σοβαρή εκλογική ήττα του κόμματος που έδειξε ότι ένα μεγάλο τμήμα των υποστηρικτών του ΚΚΕ αμφισβήτησε ανοιχτά την πολιτική της ηγεσίας, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη του κόμματος περίμεναν μία σοβαρή ανάλυση του αποτελέσματος και μια αυτοκριτική της ηγεσίας. Αντί γι’ αυτό όμως, η ηγεσία του ΚΚΕ αθώωσε ξανά πλήρως την πολιτική της.
Κατά την προσυνεδριακή περίοδο είδαμε ξεκάθαρα την διαμόρφωση μιας δεξιάς αντιπολίτευσης που υπερασπίστηκε το παλιό πρόγραμμα του ΑΑΔΜ (Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο) και τη θεωρία των σταδίων. Η ηγεσία του κόμματος αντί να ανοίξει μία σοβαρή συζήτηση πάνω στις διαφωνίες για να ξεκαθαρίσει τα ζητήματα πολιτικά και να ανεβάσει το πολιτικό επίπεδο των μελών, προτίμησε τελικά να αποκλείσει την αντιπολίτευση από το ίδιο το συνέδριο. Η χτυπητή αντίφαση ανάμεσα στον πολωμένο προσυνεδριακό διάλογο και στο συνέδριο της ομοφωνίας – χωρίς ούτε μια τοποθέτηση που να εκφράζει προβληματισμό – δείχνει καθαρά ότι η ηγεσία χρησιμοποίησε ενάντια στους αντιπολιτευόμενους από τα δεξιά όχι τη δύναμη των ιδεών αλλά το βάρος του μηχανισμού.
Η ηγεσία όπως αναφέραμε, έκανε στροφή στο πρόγραμμα της προς τη σωστή, μαρξιστική κατεύθυνση. Αυτό όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό για να υπηρετηθεί ο σκοπός του κομμουνισμού. Αποφασιστικής σημασίας είναι και ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρεται το πρόγραμμα στις μάζες. Το αποτέλεσμα του συνεδρίου δείχνει ότι η ηγεσία είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον ολισθηρό δρόμο που οδήγησε το κόμμα σε εκλογική κατάρρευση. Η αλλαγή γραμματέα σηματοδοτεί την προσήλωση και το βάθεμα της μέχρι τώρα σεχταριστικής πολιτικής του κόμματος. Ο Δ. Κουτσούμπας είναι ένας άνθρωπος του μηχανισμού και πιστός υπερασπιστής της μέχρι τώρα σεχταριστικής πολιτικής του κόμματος. Στο συνέδριο μάλιστα, διακρίθηκε για τις «σκληρές » τοποθετήσεις έναντι των διαφωνούντων ιδιαίτερα στο ζήτημα των συμμαχιών.
Οι προοπτικές
Η ηγετική ομάδα ισχυροποίησε τον έλεγχο της πάνω στο κόμμα. Αλλά το κόμμα βγήκε εξαιρετικά αποδυναμωμένο από το συνέδριο. Η θετική αλλαγή στο πρόγραμμα επισκιάζεται από την κλιμάκωση της σεχταριστικής τακτικής της ηγεσίας. Δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές του κόμματος βλέπουν με απογοήτευση ότι η ηγεσία δεν προτίθεται να αλλάξει πορεία και θα συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη τακτική, τόσο σε συνδικαλιστικό επίπεδο, όσο και σε πολιτικό επίπεδο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος και της ΚΝΕ που εξέφρασαν –ή θα εκφράσουν- τις διαφωνίες και τον προβληματισμό τους, το πιο πιθανό είναι ότι θα σπρωχτούν στο περιθώριο, είτε θα διαγραφούν. Το νέο καταστατικό δεν αφήνει περιθώρια για διαφωνούντες.
Η πραγματικότητα όμως και η ταξική πάλη δεν λογαριάζουν τους μηχανισμούς και τους σχεδιασμούς της ηγεσίας. Η συνέχιση αυτής της πολιτικής θα επιτείνει την απομόνωση του κόμματος από την εργατική τάξη και θα εντείνει διαρκώς τον προβληματισμό των μελών και των φίλων του κόμματος.
Η ηγεσία με τη στάση της έστειλε ένα μήνυμα αδιαφορίας σε αυτούς που τη εγκατέλειψαν εκλογικά, αλλά επίσης και σε αυτούς που ψήφισαν το κόμμα χωρίς να έχουν πεισθεί για την ορθότητα της ηγετικής πολιτικής γραμμής. Έτσι αναπόφευκτα, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση – που όπως φαίνεται δεν θα είναι μακριά – τα ποσοστά του κόμματος θα απειληθούν σοβαρά με νέα συρρίκνωση. Το μέγεθος της συρρίκνωσης – με δεδομένη τη σημερινή πολιτική του κόμματος- θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία με την δεξιά της μετατόπιση έχει γίνει το αποφασιστικό στήριγμα της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Όπως τονίσαμε στο πρόσφατο ανοικτό μας γράμμα στους συντρόφους του ΚΚΕ, τα μέλη και οι υποστηρικτές του κόμματος πρέπει να παλέψουν για την επιστροφή του στις γνήσιες παραδόσεις του μπολσεβικισμού και τις ιδέες του Λένιν, όπως αυτές εκφράστηκαν στα τέσσερα πρώτα συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Αυτός είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για την αναζωογόνηση του κόμματος και το κέρδισμα των εργαζομένων στην υπόθεση του σοσιαλισμού.
