Ταξική συνεργασία με το κεφάλαιο ή ταξικός αγώνας εναντίον του;
Να πως θέτει η Ιστορία το ζήτημα – και όχι η Ιστορία γενικά, αλλά η οικονομική και πολιτική ιστορία της σημερινής Ρωσίας. Οι Ναρόντνικοι και οι Μενσεβίκοι, οι Τσερνώφ και Τσερετέλι, μετέφεραν την Επιτροπή Επαφών από το δωμάτιο που βρίσκεται δίπλα σε αυτό που συναντιούνται οι υπουργοί, στο ίδιο το δωμάτιο των υπουργών. Αυτή και μόνο αυτή, είναι η αμιγώς πολιτική σημασία του «νέου» υπουργικού συμβουλίου.
Η οικονομική και ταξική του σημασία έγκειται, στην καλύτερη περίπτωση (από την πλευρά της σταθερότητας του υπουργικού συμβουλίου και της διατήρησης της καπιταλιστικής κυριαρχίας), στο ότι η ηγεσία της αγροτικής αστικής τάξης, με επικεφαλής από το 1906 τον Πεσεχόνωφ, και οι μικροαστοί «ηγέτες» των Μενσεβίκων εργατών έδωσαν στους καπιταλιστές την υπόσχεση της ταξικής συνεργασίας. (Στη χειρότερη – για τους καπιταλιστές – περίπτωση, η όλη αλλαγή δεν έχει καθόλου ταξική σημασία, αλλά αφορά καθαρά πρόσωπα ή κλίκες).
Ας υποθέσουμε ότι ισχύει το πιο ευνοϊκό ενδεχόμενο. Ακόμα κι έτσι, δεν υπάρχει ούτε σκιά αμφιβολίας ότι οι υποσχόμενοι δεν θα μπορέσουν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. «Εμείς-σε συνεργασία με τους καπιταλιστές- θα βοηθήσουμε τη χώρα να βγει από την κρίση της, θα τη σώσουμε από την καταστροφή και θα τη βγάλουμε από τον πόλεμο» – να περί τίνος πρόκειται στην πραγματικότητα η ενέργεια των μικροαστών ηγετών, των Τσερνώφ και Τσερετέλι, να συμμετέχουν στο υπουργικό συμβούλιο.
Η απάντηση μας είναι: Η βοήθειά σας δεν είναι αρκετή. Η κρίση έχει προχωρήσει άπειρα παραπάνω απ’ ό,τι φαντάζεστε και μόνο η επαναστατική τάξη, παίρνοντας επαναστατικά μέτρα ενάντια στο κεφάλαιο, μπορεί να σώσει τη χώρα-και όχι μόνο τη δική μας χώρα.
Η κρίση είναι τόσο βαθιά, τόσο εκτεταμένη, τόσο τεράστιας, παγκόσμιας εμβέλειας, και τόσο στενά συνδεδεμένη με το ίδιο το κεφάλαιο, που η ταξική μάχη ενάντια στο Κεφάλαιο πρέπει αναπόφευκτα να πάρει τη μορφή της πολιτικής κυριαρχίας του προλεταριάτου και του μισο-προλεταριάτου. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος διαφυγής.
Θέλετε επαναστατικό ενθουσιασμό στο στρατό, Πολίτες Τσερνώφ και Τσερετέλι; Όμως δεν μπορείτε να τον δημιουργήσετε, γιατί ο επαναστατικός ενθουσιασμός των μαζών δεν γεννιέται από την αλλαγή των «ηγετών» στα υπουργικά συμβούλια, ούτε από περίτεχνες διακηρύξεις, ή από υποσχέσεις για βήματα αναβίωσης της Συνθήκης με τους Βρετανούς καπιταλιστές. Μπορεί να αφυπνιστεί μόνο από δράσεις επαναστατικής πολιτικής που να είναι φανερές σε όλους και να αναλαμβάνονται καθημερινά και παντού ενάντια στο παντοδύναμο κεφάλαιο και ενάντια στα κέρδη που βγάζει από τον πόλεμο, μια πολιτική που θα βελτιώσει ριζικά το επίπεδο ζωής της μάζας των φτωχών στρωμάτων. Ακόμα και αν είχατε σκοπό να μεταβιβάσετε αμέσως όλη τη γη στο λαό, αυτό δεν θα έδινε τέλος στην κρίση, εάν δεν λαμβάνονταν επαναστατικά μέτρα ενάντια στο κεφάλαιο.
Θέλετε μια επίθεση, Πολίτες Τσερνώφ και Τσερετέλι; Όμως δεν μπορείτε να ξεσηκώσετε το στρατό σε επίθεση, γιατί αδυνατείτε να χρησιμοποιήσετε βία ενάντια στο λαό σήμερα. Και ο λαός δεν θα αναλάμβανε μια επίθεση αν δεν ασκούταν βία εναντίον του, παρά μόνο για τα σπουδαία συμφέροντα της σπουδαίας επανάστασης ενάντια στο κεφάλαιο σε όλες τις χώρες, όχι απλά την υπόσχεση και την αναγγελία μιας επανάστασης, αλλά μια επανάσταση σε διαδικασία πραγματοποίησης, μια επανάσταση που όντως συμβαίνει και είναι χειροπιαστή σε όλους.
Θέλετε να οργανώσετε τον ανεφοδιασμό, Πολίτες Πεσεχόνωφ και Σκόμπελεφ, την προμήθεια αγαθών στους αγρότες, τροφίμων στο στρατό, πρώτων υλών στη βιομηχανία, και τα λοιπά; Θέλετε να έχετε τον έλεγχο πάνω στην οργάνωση της παραγωγής, εν μέρει και την ίδια την οργάνωση;
Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό χωρίς τον επαναστατικό ενθουσιασμό της προλεταριακής και μισο-προλεταριακής μάζας. Ο ενθουσιασμός αυτός, μπορεί να αφυπνιστεί μόνο μέσω της λήψης επαναστατικών μέτρων ενάντια στα προνόμια και τα κέρδη του κεφαλαίου. Εάν αποτύχετε σε αυτό, ο υποσχόμενος έλεγχός σας θα παραμείνει μια νεκρή, καπιταλιστική, γραφειοκρατική παρηγοριά.
Το πείραμα της ταξικής συνεργασίας με το κεφάλαιο εκτελείται τώρα από τους Τσερνώφ και Τσερετέλι και από κάποια τμήματα της μικροαστικής τάξης, σε μια νέα, γιγάντια, Πανρωσική κλίμακα. Τα μαθήματά του θα είναι ακόμα πολυτιμότερα για το λαό, όταν αυτός πειστεί – και αυτό προφανώς θα γίνει σύντομα – για τη ματαιοπονία και απελπισία μιας τέτοιας συνεργασίας.
Β.Ι. Λένιν
Δημοσιεύτηκε στην Πράβδα, Νο. 50, 19 (6) Μαΐου, 1917
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.bolshevik.info : Ροδάνθη Λυράκη
