Εδώ κι ένα χρόνο οι φοιτητές δίνουν ένα σκληρό αγώνα με καταλήψεις και διαδηλώσεις κι όπως είναι απόλυτα φυσικό, έχουν κάνει την εμφάνιση τους σημάδια κούρασης. Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε με αυτό τον εκπληκτικό σε διάρκεια και δυναμική αγώνα να μπει ξανά στο προσκήνιο, πετυχαίνοντας μία σημαντική νίκη ενάντια στην κυβέρνηση, αναγκάζοντας την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από την συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, βάζοντας έτσι φρένο στην διαδικασία ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Η μεγάλη αυτή νίκη αποτέλεσε ένα σοβαρό πλήγμα για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, δείχνοντας πως μέσα από επίμονο και μαζικό αγώνα οι αντιδραστικές τους επιδιώξεις μπορούν να ανατραπούν.
Τελικά, η κυβέρνηση στηριγμένη στον συκοφαντικό ρόλο των ΜΜΕ και στις δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής εναντίον των φοιτητών, προχώρησε στην ψήφιση του «νόμου – πλαίσιο» αποδεικνύοντας πως δεν προτίθεται να παραιτηθεί εύκολα από τον κεντρικό στόχο της ιδιωτικοποίησης των Πανεπιστημίων και θέλοντας παράλληλα να στείλει μήνυμα στο εργατικό κίνημα ότι είναι αποφασισμένη να τσακίσει και τις δικές του κατακτήσεις .
Να συνεχίσουμε πιο αποτελεσματικά
Το φοιτητικό κίνημα τώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Πολλές σχολές παίρνουν αποφάσεις για το σταμάτημα των καταλήψεων, αντανακλώντας την φυσιολογική κόπωση και τις πολύπλευρες πιέσεις που δέχονται οι φοιτητές. Σε αυτή τη φάση ο ρόλος της ηγεσίας του κινήματος, δηλαδή των ηγεσιών των τριών μαζικών αριστερών παρατάξεων (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΔΙΚΤΥΟ) είναι αποφασιστικός. Είναι λάθος να προτείνεται η επ’ αόριστο συνέχιση των καταλήψεων γιατί αυτό θα φέρει διάσπαση στο κίνημα και θα απογοητεύσει τους φοιτητές. Το ίδιο λάθος όμως, είναι να προτείνονται αφηρημένα «άλλες μορφές πάλης», χωρίς να είναι ενταγμένες σε ένα σοβαρό και συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα που θα προταθεί στις Γ.Σ.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τις αδυναμίες που παρουσίασε ο αγώνας ως σήμερα. Κι η σημαντικότερη από αυτές είναι η έλλειψη μιας συστηματικής προσπάθειας να εξηγηθούν στους εργαζόμενους τα αιτήματα και να απλωθεί ο αγώνας, με κοινές μορφές πάλης και κοινό συντονισμό, στο εργατικό κίνημα. Για να νικήσει το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται την ενεργή και πλατειά υποστήριξη της εργατικής τάξης. Μέχρι σήμερα η υποστήριξη αυτή απουσίαζε, βασικά εξαιτίας της απροθυμίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ να πάρει την παραμικρή πρωτοβουλία συμπαράστασης στους φοιτητές, αλλά και εξαιτίας της έλλειψης ενός σχεδίου από την ηγεσία του φοιτητικού κινήματος να κερδίσει αυτή την υποστήριξη.
Οι φοιτητές χωρίς ουσιαστική υποστήριξη από τους εργαζόμενους – όσο «οξυμένες» μορφές πάλης και να υιοθετήσουν -δεν θα καταφέρουν να ανατρέψουν το νόμο. Η θέση που υποστηρίζεται από κάποια στελέχη αριστερών παρατάξεων περί «κατάργησης του νόμου στην πράξη κατά σχολή», άμεσα μπορεί να φέρει μόνο την επιβράδυνση της εφαρμογής του νόμου και μακροπρόθεσμα δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Αν οι φοιτητές συνεχίζουν να βαδίζουν μόνοι τους είναι αναπόφευκτο να τους καταβάλει ολοκληρωτικά η κούραση. Μόνο με ένα πλατύ μέτωπο φοιτητών – εργατών μπορεί να ανατραπεί ο νόμος και η αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης του κεφαλαίου.
Προτείνουμε:
– Εκστρατεία ενημέρωσης στους εργατικούς χώρους και τις εργατικές γειτονιές.
– Διοργάνωση των συλλαλητηρίων τα απογεύματα για να μπορούν να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι – Οργάνωση της περιφρούρησης και της άμυνας των διαδηλώσεων από κοινού με τα συνδικάτα.
– Εκκλήσεις – ψηφίσματα από κάθε Γενική Συνέλευση προς τα εργατικά σωματεία, τις ομοσπονδίες και τη ΓΣΕΕ για διεξαγωγή κοινού αγώνα που θα προβάλει παράλληλα τα ζωτικά εργατικά αιτήματα ενάντια στην ακρίβεια, τη λιτότητα, την ανεργία και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης.
– Η Πρωτομαγιά να γίνει η εκκίνηση αυτής της κοινής αγωνιστικής πορείας εργατών φοιτητών – Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες εργατικές συγκεντρώσεις!
– Αναβάθμιση του συντονιστικού Γ.Σ με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους για καλύτερη οργάνωση του αγώνα.
