Συντρόφισσες/φοι, θα σταθώ ειδικά σε ένα θέμα που νομίζω ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή από την ΚΕ που θα προκύψει από το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας.
Σαφώς αναφέρομαι στο μεγάλο πρόβλημα, αυτό της αυτομόρφωσης των μελών του Κόμματος. Λέω μελών, γιατί από εκεί θα αναδειχτούν τα αυριανά στελέχη μας. Έμμεση πλην σαφής η αναφορά μου. Θα αναδειχτούν στελέχη που θα καθοδηγήσουν έναν κόσμο που πιστεύει στα οράματά μας, που αγωνιά για το σοσιαλισμό χωρίς εισαγωγικά. Και δεν αναφέρομαι στενά στην ανάγνωση ή μη του «Ριζοσπάστη» για την καθημερινή μας ενημέρωση. Αλλωστε, είναι γνωστό και παλιό το πρόβλημα…
Έτυχε να ανήκω στις γενιές εκείνες που το βιβλίο λειτούργησε καταλυτικά στις συνειδήσεις τους… Ναι, συμφωνώ ότι δεν υπήρχε η τηλεόραση που κατατρώει τον όποιο ελεύθερο χρόνο μας, καθοριστικός και καταλυτικός ο ρόλος της, με πολλές αρνητικές συνέπειες, όμως δεν την καταδικάζω, είναι ένα εργαλείο, στις πραγματικές σημερινές συνθήκες που αναγκαζόμαστε να ζήσουμε, που η ανάλογη χρήση του προδικάζει και το θετικό ή αρνητικό του ρόλο.
Ομως, σύντροφοι, είναι γεγονός ότι υπάρχει πρόβλημα στις γραμμές μας. Πάντα υπήρχε σε ένα βαθμό, όμως τώρα δεν μπορεί να το αγνοήσουμε άλλο… Εμφανέστατο στην καθημερινή μας κουβέντα, στις αναφορές μας, στο γραπτό και προφορικό λόγο μας, στις καθημερινές μας συνομιλίες, στην τοποθέτησή μας στα όργανα, στη διατύπωση των απόψεών μας. Εκεί, επιτρέψτε μου, έχουμε φτώχεια. Εμφανής η έλλειψη ανάγνωσης βιβλίων, κειμένων, περιοδικών. Περιορισμένο λεξιλόγιο. Η λογοτεχνία, η ποίηση, άλλοτε εφόδια πρώτης ανάγκης των συντρόφων, ακόμη και μέσα στο κελί – εκεί και αν ήταν – μέχρι εκείνη την ύστατη στιγμή του χαράματος, τώρα δυστυχώς στα αζήτητα.
Μάταια η «Σύγχρονη Εποχή» περιμένει την επίσκεψή μας. Ούτε εκείνα τα λίγα ευρώ σε κουπόνια από την Εργατική Εστία δεν αξιοποιούνται για την αγορά βιβλίων. Δικά μας χρήματα και αυτά, που μπορούν να πιάσουν τόπο ενισχύοντας το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο, είναι και αυτή μια υποχρέωσή μας.
Τελευταίο, αντί για πρώτο στη σκέψη μας το χάρισμα ενός λογοτεχνικού, ιστορικού βιβλίου στην εκπλήρωση κάποιων κοινωνικών υποχρεώσεων. Τόση μεγάλη – παιδική, για όλες τις ηλικίες – βιβλιογραφία επιλεγμένη με τις καλύτερες παιδαγωγικές προδιαγραφές για τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τους νεαρούς φίλους μας που όμως μένει αναξιοποίητη. Προηγούνται δυστυχώς τα «Red Label», τα «Johnie Walker» και οι τούρτες του γειτονικού μας ζαχαροπλαστείου!…
Αξιόλογη πραγματικά η ύλη της ΚΟΜΕΠ, πάντα ήταν, ειδικά τα τελευταία χρόνια με τις συχνές αναφορές στα γεγονότα ’89-’91 και πώς φθάσαμε εκεί. Δε μας ενδιαφέρει όλους μας να δώσουμε απάντηση στο μεγάλο «Γιατί;». Οι φίλοι μας, οι γείτονές μας, ο κοινωνικός κύκλος του καθενός μας δεν περιμένει κάτι το περισσότερο από μας, πώς οδηγηθήκαμε εκεί;
Το θέμα της αυτομόρφωσης, όπως εμείς την εννοούμε με τη συγκεκριμένη μορφή της, σίγουρα είναι δεμένη και τα ιδεολογικά μας μαθήματα, πώς επιλέγονται, πώς προετοιμάζονται και πώς παραδίνονται. Εδώ, αν μη τι άλλο, εμφανέστατη είναι η προχειρότητα που τα διακρίνει, έτσι για να γίνονται, κάτι σαν «αγγαρεία». Κάτι μου θυμίζει αυτή η λέξη με τα ευτράπελα του πρώην υπουργού…
Αντί η ερώτηση να είναι π.χ. «αν γνώριζες, σύντροφε, ότι ο Che Guevara είχε τέτοια μαρξιστική κατάρτιση», όπως διαβάσαμε και κυριολεκτικά ξαφνιαστήκαμε, τουλάχιστον εγώ, ομολογώ, τις προάλλες στην ΚΟΜΕΠ, η σχετική ερώτηση του υπεύθυνου συντρόφου είναι «Ποιος δεν έχει πάρει ΚΟΜΕΠ», μέχρι εκεί…
Και βέβαια, μιας και βρισκόμαστε στον προσυνεδριακό διάλογο, σχετικό δεν είναι και το γεγονός της ως τώρα, τουλάχιστον, μικρής συμμετοχής; Δεν αναφέρομαι μόνον για την έως τώρα συμμετοχή φίλων και συντρόφων στον παρόντα προσυνεδριακό και του 17ου ακόμη και του 16ου αν θυμάμαι καλά.
Ευχόμενος κάθε επιτυχία στο Συνέδριό μας, με συντροφικούς χαιρετισμούς.
Χ. Πολυμενάκος
ΚΟΒ Νέας Μάκρης – Μαραθώνας
