Ένα μαζικό κίνημα συντάραξε τη γειτονική Βουλγαρία στις αρχές Δεκεμβρίου. Αφορμή αποτέλεσε ο προτεινόμενος προϋπολογισμός λιτότητας της δεξιάς κυβέρνησης του Ρόζεν Ζελιάζκοφ. Παρότι ο Ζελιάζκοφ απέσυρε τον προϋπολογισμό στις 2 Δεκεμβρίου, οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν οδηγώντας τελικά στην παραίτηση της κυβέρνησης μόλις εννέα ημέρες αργότερα.
Στις μαχητικές κινητοποιήσεις έχουν συμμετάσχει εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα, ενώ το κίνημα έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Σύμφωνα με σχετική δημοσκόπηση το 70% των Βουλγάρων υποστηρίζει τις διαδηλώσεις.
Ο κορμός των κινητοποιήσεων αποτελείται από τη νεολαία της χώρας, η οποία έχει εμπνευστεί από τις «επαναστάσεις της γενιάς Ζ». Στις συγκεντρώσεις υπήρχαν πλακάτ που έγραφαν «τα έβαλες με τη λάθος γενιά», «Γενιά Ζ εναντίον της διαφθοράς» και «έρχεται η Γενιά Ζ». Οι νέοι κάτω των 30 δεν έχουν μνήμες από τα εγκλήματα του σταλινισμού. Το μόνο που έχουν δει είναι η χρεοκοπία του καπιταλισμού στη Βουλγαρία που έχει ωφελήσει μόνο μία χούφτα ολιγάρχες.
Ένα σαθρό σύστημα
Ο προϋπολογισμός του 2026 αποτέλεσε μια προσπάθεια να φορτωθεί η κρίση του βουλγαρικού καπιταλισμού στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η υλοποίηση αυτού του προϋπολογισμού συμπίπτει με την υιοθέτηση του ευρώ από τη Βουλγαρία την 1η Ιανουαρίου, κάτι που αναμένεται να αυξήσει τον πληθωρισμό.
Η Βουλγαρία είναι ήδη μία από τις φτωχότερες και πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Η οργή των μαζών δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Γι’ αυτό το λόγο το κίνημα δεν έχει κοπάσει.
Η παραίτηση αυτής της κυβέρνησης δεν είναι παρά μια αναδιάταξη ενός σάπιου πολιτικού συστήματος. Καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και υπήρξε εξίσου διεφθαρμένη με την προηγούμενη. Οι ολιγάρχες της Βουλγαρίας δεν μπορούν να βρουν διέξοδο από την πολιτική αστάθεια που έχει οδηγήσει σε 8 βουλευτικές εκλογές μέσα σε μόλις 4 χρόνια.
Οι μάζες μισούν το καθεστώς. Σε αυτό ηγούνται διεφθαρμένοι εκπρόσωποι της ολιγαρχίας όπως ο Μπορίσοφ (πρώην πρωθυπουργός) και ο Πέεφσκι (ένας μεγαλοεκδότης ΜΜΕ, συνδεδεμένος με το κόμμα DPS), οι οποίοι εναλλάσσονταν στην εξουσία για το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου από το 2009 μέχρι σήμερα.
Το κόμμα του Μπορίσοφ είχε έρθει αντιμέτωπο με ένα κύμα διαδηλώσεων πριν από πέντε χρόνια. Αυτό το κίνημα ανέδειξε το κόμμα «Συνεχίζουμε την Αλλαγή – Δημοκρατική Βουλγαρία» (PP-DB), που αποτελεί την τρέχουσα αξιωματική αντιπολίτευση.
Το PP-DB μπήκε ευκαιριακά επικεφαλής του κινήματος διαμαρτυρίας με το σύνθημα της πάλης ενάντια στη διαφθορά. Παρουσιάζονται ως «σύγχρονοι φιλελεύθεροι», αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά δεξιοί, αδιάλλακτοι υποστηρικτές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και πολέμιοι της εργατικής τάξης.
Το PP-DB επιδιώκει να δημιουργήσει την «κατάλληλη» κυβέρνηση κατά την περίοδο της υιοθέτησης του ευρώ. Ωστόσο το κίνημα έχει ήδη ξεπεράσει το πρόγραμμα αυτού του κόμματος. Στις βασικές διεκδικήσεις του κινήματος τώρα βρίσκεται η αντίθεση στην είσοδο της Βουλγαρίας στην Ευρωζώνη.
Η εργατική τάξη δεν έχει κανένα συμφέρον να στηρίξει κάποια από τις πτέρυγες της άρχουσας τάξης. Χρειάζεται ένα ανεξάρτητο, μαζικό εργατικό κόμμα με ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Γι’ αυτό αγωνίζονται τα μέλη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Βουλγαρία.
Έμιλι Γουόλ και Μανόν Πάουρι
Μετάφραση και περίληψη από www.marxist.com: Η.Κ.