Με μια καλά μεθοδευμένη επιχείρηση που στοχεύει στον εκφοβισμό του εργατικού κινήματος και της νεολαίας, καθώς και στον αποπροσανατολισμό των μαζών από την πραγματικότητα βαθειάς σήψης και παρακμής που αποκάλυψε για την άρχουσα τάξη η υπόθεση της περίφημης «Λίστας Λαγκάρντ», η κυβέρνηση με όργανο τις δυνάμεις καταστολής και σε αγαστή συνεργασία με τα καθεστωτικά ΜΜΕ, επιτέθηκε βίαια στις καταλήψεις της «Βίλας Αμαλίας» και της οδού Πατησίων.
Στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης μερικές δεκάδες συντρόφων του αναρχικού χώρου, που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν καταλάβει εγκαταλελειμμένα κτίρια στεγάζοντας διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας, εμφανίζονται ξαφνικά από την άρχουσα τάξη και την κυβέρνηση σαν οι βασικοί υπεύθυνοι για την διατάραξη της «γαλήνης» σε γειτονιές που μαστίζονται από την εξαθλίωση και τις δολοφονικές επιθέσεις των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Πάνω απ’ όλα όμως, μέσα από την επιχείρηση «Βίλλα Αμαλίας» είναι ξεκάθαρη η απόπειρα να πληγεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και να εμφανιστεί σαν «προστάτης των κουκουλοφόρων». Οι εγκέφαλοι της άρχουσας τάξης κατανοώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει αναπόφευκτα πολιτικά ωφελημένος από την δυσωδία που αναδύουν οι λίστες των σκανδάλων του ελληνικού καπιταλισμού, επιχειρούν να εφαρμόσουν τη δοκιμασμένη επικοινωνιακή συνταγή του 2008, η οποία είχε συμβάλει τότε στην πτώση της αρκετά υψηλής για τα δεδομένα εκείνης της περιόδου, πολιτικής απήχησης του κόμματος.
Απέναντι σε αυτή την βρώμικη επιχείρηση, όπως συνέβη και το 2008, δυστυχώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ευάλωτη και αμήχανη, προβαίνοντας σε σοβαρά λάθη. Ενδεικτικά, στη σημερινή της ανακοίνωση (http://www.left.gr/article.php?id=20184) για τα γεγονότα της «Βίλλας», αντί να αποκαλύψει την κυβερνητική επιχείρηση εκφοβισμού του εργατικού κινήματος και της νεολαίας, αλλά και προβοκάτσιας ενάντια στο ίδιο το κόμμα, περιορίστηκε να την χαρακτηρίσει σαν «…στρατηγική έντασης, καταστολής και αντιπερισπασμού που όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα και την οποία η κυβέρνηση θα ακολουθήσει μόνη της». Και πιο κάτω συμπληρώνει εξίσου ατυχώς : «Δεν θα αναδείξουμε σε μείζονα, ζητήματα ελάσσονος σημασίας τη στιγμή που η πλειοψηφία των νοικοκυριών κυριολεκτικά παγώνει επειδή δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα ή να αγοράσει πετρέλαιο, ή την ώρα που κλείνουν δεκάδες επιχειρήσεις και ενώ εκατομμύρια άνεργοι συνθλίβονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Η βίλα Αμαλίας, που επί είκοσι δύο χρόνια δεν ενοχλούσε, τώρα αναδεικνύεται στο υπ’ αριθμό ένα ζήτημα, γελοία πράγματα».
Με τα λόγια αυτά, είναι ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – στο όνομα «των μεγάλων προβλημάτων» – κρατά μια αμυντική στάση, αντί να περνά στην πολιτική αντεπίθεση. Με αυτή τη στάση, υποβαθμίζει το ίδιο το γεγονός της κλιμακούμενης επίδειξης κρατικής τρομοκρατίας, αλλά και της πολιτικής επίθεσης που δέχεται το κόμμα από την άρχουσα τάξη. Επιπρόσθετα, η ηγεσία αποφεύγει να πάρει θέση για αυτή καθ’ αυτή την επίθεση στις καταλήψεις, περιοριζόμενη να αναφέρει απλά ότι «δεν ενοχλούσαν», δίχως να δηλώνει την αλληλεγγύη της στους διωκόμενους από την κρατική καταστολή νέους. Σε αυτή τη στάση, αποτυπώνεται ξεκάθαρα η πίεση από την άρχουσα τάξη και η ανάγκη να δοθούν διαπιστευτήρια «μετριοπάθειας» και «υπευθυνότητας» στο αστικό κατεστημένο.
Η σοβαρά λαθεμένη αυτή στάση μάλιστα, εκδηλώνεται ακόμα πιο χαρακτηριστικά με την ακόλουθη φράση της ανακοίνωσης: «Θέλουμε ταυτόχρονα να καταδικάσουμε κατηγορηματικά την συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ». Είναι τόσο μεγάλη λοιπόν η σπουδή της ηγεσίας να δώσει «διαπιστευτήρια υπευθυνότητας», που την οδηγεί στην καταδίκη ακόμα και μιας συμβολικής κατάληψης διαμαρτυρίας στα γραφεία ενός κυβερνητικού κόμματος, από νέους που βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, χωρίς καν να αναφερθεί μια λέξη αλληλεγγύης για όσους από αυτούς χτυπήθηκαν και συνελήφθησαν.
Στο άλλο άκρο αυτής της φοβικής –ενδοτικής στην πίεση της άρχουσας τάξης στάσης, κινείται η επίσημη τοποθέτηση της ηγεσία της Νεολαίας ΣΥΝ, που δυστυχώς διολισθαίνει από την απόλυτα επιβεβλημένη επίδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους αναρχικούς συντρόφους, στην υποστήριξη μέρους των τυχοδιωκτικών μεθόδων και των πολιτικών αυταπατών των αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Νεολαίας ΣΥΝ μετά την εισβολή της αστυνομίας στη «Βίλα» στις 21/12/12 http://www.neolaiasyn.gr/text.php?id=964 μεταξύ άλλων τα ακόλουθα : «….Για την ΕΛΑΣ, το πρόβλημα είναι η ύπαρξη κοινωνικών χώρων σαν τη Βίλλα Αμαλίας, που βάζουν φραγμό με την ύπαρξη τους, στον εκφασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό..» Οι σύντροφοι εδώ, δεν δηλώνουν απλά την αλληλεγγύη τους σε διωκόμενους για τις ιδέες τους νέους από το κράτος, αλλά εμφανίζονται να στηρίζουν τις μορφές δράσης του αντι-εξουσιαστικού χώρου, βαφτίζοντάς τες «φραγμό» στον «εκφασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό».
Οι απόψεις αυτές είναι ξένες με τις γνήσιες παραδόσεις του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Οι κομμουνιστές παλεύουν διεκδικώντας την αξιοποίηση των κρατικών κτιρίων και των ελεύθερων χώρων για κοινωφελείς σκοπούς κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των μαζικών ενώσεων των ίδιων των εργαζόμενων. Αντιλαμβάνονται την πάλη αυτή σαν μέρος του αγώνα για την εξουσία των εργαζόμενων, που μέσα από την εφαρμογή ενός προγράμματος κοινωνικοποιήσεων θα επιλύσει οριστικά το πρόβλημα της κατοικίας και της στέγασης πολιτιστικών και άλλων βασικών αναγκών του λαού. Αντίθετα, η αναρχική αντίληψη των καταλήψεων κτιρίων από μικρές «ομάδες πρωτοβουλίας» με σκοπό τη δημιουργία νησίδων «αυτοδιαχείρισης και ελευθερίας» στο περιθώριο του συστήματος, είναι μια αυταπάτη που οδηγεί στην αυτοαπομόνωση από το πραγματικό κίνημα των εργαζόμενων μαζών και στην ανέξοδη για το σύστημα, εκτόνωση της νεολαιίστικης οργής.
Ασφαλώς, για να μην γίνει κάποια παρανόηση δεν αναφερόμαστε εδώ στις καταλήψεις «κρατικών κτιρίων γενικά», αλλά μόνο τις καταλήψεις που γίνονται στη βάση της παραπάνω αναρχικής αυταπάτης. Αντίθετα οι καταλήψεις κτιρίων που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα της δημοκρατικής θέλησης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, όχι σαν αυτοσκοποί αλλά σαν ορμητήρια αγώνα και σαν μέσο πίεσης για την διεκδίκηση ταξικών και πολιτικών αιτημάτων, είναι μορφές πάλης στις οποίες οι κομμουνιστές, όχι μόνο πρέπει να δίνουν υποστήριξη, αλλά και να πρωτοστατούν.
Με βάση τα παραπάνω, οι θέσεις και οι διεκδικήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την κυβερνητική επιχείρηση « Βίλλα Αμαλίας» πρέπει να είναι οι ακόλουθες :
-
Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους από το κράτος καταληψίες – άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων!
-
Πολιτική αντεπίθεση για να αποκαλυφθεί και να αντιμετωπιστεί το σχέδιο κατατρομοκράτησης του εργατικού κινήματος και της νεολαίας καθώς και πολιτικής προβοκάτσιας ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν μέρος του αγώνα για την άνοδο στην εξουσία μιας αριστερής κυβέρνησης με σοσιαλιστικό- επαναστατικό πρόγραμμα.
-
Τα αναξιοποίητα δημοτικά και κρατικά κτίρια σε κάθε γειτονιά να διατεθούν για τις ανάγκες των αστέγων και των κατοίκων, λειτουργώντας κάτω από το δημοκρατικό έλεγχο των κατά τόπους μαζικών ενώσεων των εργαζόμενων και της νεολαίας.
{fcomment}
–
