Έτσι, η 23η Φεβρουαρίου ήρθε και έφυγε. Αυτή ήταν η μέρα που βάφτισαν οι ΗΠΑ και οι ντόπιες μαριονέτες τους ως D-Day, όταν η «ανθρωπιστική βοήθεια» έπρεπε να εισέλθει στη χώρα ενάντια στη βούληση του κακού Maduro, κάτι που, όπως παραδέχτηκε ακόμη και ο ανταποκριτής του BBC, είχε λίγο να κάνει με την βοήθεια και περισσότερο με την άρνηση της εξουσίας του Προέδρου Maduro.
Στην τρέλα του, ο Guaidó (“Λευκός σκύλος” όπως τον αποκαλούν οι Βενεζουελάνοι) είχε απευθυνθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Βενεζουέλας, δίνοντας τον εαυτό του τον τίτλο του “αρχηγού του κράτους”! Τι είναι επόμενο? Πάπας? Νικητής του βραβείου Νόμπελ;
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Παρασκευή 22 με τη συναυλία του Branson στη γέφυρα Tienditas στα σύνορα Βενεζουέλας-Κολομβίας. Ναι, αυτή είναι η γέφυρα που ισχυριζόταν ο Μάρκο Ρούμπι ότι είχε μπλοκαριστεί από το “καθεστώς Maduro”, παρόλο που η γέφυρα δεν είχε ποτέ εγκλωβιστεί ούτε άνοιξε στην κυκλοφορία. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, βεβαίως, επαναλάμβαναν αυτό το ψέμα και το ναυάγιο, με μόνο το CBC να εκδίδει μια ανάκληση. Η “Ζωντανή Βοήθεια” του Branson υποτίθεται ότι θα προσελκύσει μισό εκατομμύριο ανθρώπους, αλλά στο τέλος ήταν μια μάλλον πενιχρή υπόθεση, με μέγιστο 20.000 συμμετοχές.
Καλλιτέχνες που δεν έχουν δώσει τόσα δα ποτέ για τους φτωχούς και εκείνοι που προχωρούν σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες τους, συσπειρώθηκαν για να βοηθήσουν τους φτωχούς της Βενεζουέλας, εκατοντάδες χιλιάδες από τους οποίους δήθεν πρόκειται να πεθάνουν αν δεν φθάσουν οι ενισχύσεις του αμερικανικού στρατού, σύμφωνα με τον Guaidó.
Ήδη, την Παρασκευή, σημειώθηκε ένα θανατηφόρο περιστατικό, το οποίο κυκλοφόρησε αμέσως από το τσίρκο των μέσων ενημέρωσης στον κόσμο. Σε μια ένοπλη σύγκρουση στο Kumarakapay, στη πολιτεία Bolivar, σκοτώθηκαν ένα ή δυο Pemón. Τα καπιταλιστικά μέσα ενημέρωσης αναπαρήγαγαν αμέσως τον τίτλο: “δύο νεκροί καθώς ο Maduro ανοίγει πυρ εναντίον της συνοδείας βοήθειας”, ή λόγια για το περιστατικό αυτό. Ένα τρομερό ψέμα. Η CBC στον Καναδά μίλησε ακόμη και για την εμπλοκή τανκς στο περιστατικό! Αυτό που πραγματικά συνέβη δεν είναι εντελώς σαφές, αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι κάποιοι άνθρωποι της Pemón από την τοπική πόλη (που βρίσκεται 80 χλμ. μακριά από τα σύνορα της Βραζιλίας) επιχείρησαν να σταματήσουν μια συνοδεία λεωφορείων (όχι τανκς) από την Εθνική Φρουρά στο δρόμο προς τα σύνορα. Κατά την απομάκρυνση δύο σκοτώθηκαν, σύμφωνα με την αντιπολίτευση από πυρά της Εθνικής Φρουράς.
Αργότερα, ο Guaidó ισχυρίστηκε ότι ένα φορτηγό βοήθειας είχε διασχίσει τα σύνορα από τη Βραζιλία. Αυτό αποδείχθηκε άλλο ένα μεγάλο ψέμα. Ο Guaidó και οι υποστηρικτές του, που συγκεντρώθηκαν στην Cúcuta (όχι Cucutá, όπως την αποκαλούν ξένοι δημοσιογράφοι), ήταν απελπισμένοι να δείξουν κάποιο σημάδι επιτυχίας σε μια μέρα που δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το σχέδιο.
Η συγκέντρωση στο Cúcuta ήταν εντυπωσιακή. Ο πρόεδρος της Χιλής Piñera (και θαυμαστής του δικτάτορα Πινοσέτ), ο γενικός γραμματέας του OAS, ο Almagro, ο καταδικασθείς κακοποιός και ο καταπιεστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Elliot Abrams, το αφεντικό της κουβανικής μαφίας του Μαϊάμι Marco Rúbio … ήταν όλοι εκεί για να συσσωρεύσουν την πίεση και ίσως μια ευκαιρία για την εικόνα κατά την πτώση ενός δικτάτορα. Ήταν απογοητευμένοι, και όχι μόνο με τους “καλλιτέχνες” που είχε μισθώσει ο Branson.
Την Παρασκευή κατάφεραν μια “αποτυχία” υψηλού προφίλ, αυτή του “Pollo” (κοτόπουλο) Carvajal: πρώην υψηλόβαθμος αξιωματικός στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών. Οι μικρές λεπτομέρειες που δεν σας είπαν στη συνέντευξη της New York Times είναι ότι είχε ήδη ενταχθεί στις τάξεις της αντιπολίτευσης τον Αύγουστο του 2017, οπότε αυτό δεν ήταν καθόλου αποστασία και, δεύτερον, ότι κατηγορήθηκε από την DEA και το Treasury για όλων των ειδών τα εγκλήματα (ναρκωτικά, συνεργασία με την FARC, πράκτορας της Χεζμπολάχ) και ότι αυτό είναι πιθανώς το κίνητρό του τώρα ώστε να κατηγορήσει τους κυβερνητικούς αξιωματούχους της Βενεζουέλας για τα ίδια πράγματα.
Η αλήθεια είναι ότι το βασικό στοιχείο αυτής της απόπειρας πραξικοπήματος, η διάσπαση των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν έχει υλοποιηθεί και ο Guaidó (παρά τις αυταπάτες μεγαλοπρέπειας) δεν είναι πρόεδρος, αλλά αντιπρόεδρος της αντιπολίτευσης (όπως ακόμη και το CNN και το BBC τον αποκάλεσε σήμερα).
Τόσο απελπισμένος ήταν ο Guaidó για να ασχοληθούν με τη δράση του που πέρασε στα σύνορα παράνομα, και παρακολούθησε την συναυλία του Branson, όπου τον δέχτηκαν σαν ήρωα. Ίσως ο Κολομβιανός Πρόεδρος Duque ανησύχησε λίγο μήπως ο Guaidó, βλέποντας το πλήθος, αποφάσιζε να αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος … της Κολομβίας! Το πρόβλημα του “εκλεκτού προέδρου” του Trump θα είναι τώρα ότι τα σύνορα έχουν κλείσει και, ως εκ τούτου, έχει γίνει “πρόεδρος στην εξορία” ή ίσως αυτός ήταν ο κομψός τρόπος να εγκαταλείψει ένα σενάριο που δεν πήγε σύμφωνα με το σχέδιο.
Η προσπάθεια να περάσει η “βοήθεια” μέσω των συνόρων δεν ήταν επιτυχής, προς απογοήτευση των συγκεντρωμένων αξιωματούχων. Το πρωί, δύο Βενεζουελάνοι Εθνικοί Φρουροί επιτάσσοντας δύο θωρακισμένα οχήματα πέρασαν πέρα από τους φράχτες σε μια από τις συνοριακές γέφυρες. Αυτοί τραυμάτισαν μια γυναίκα αστυνομικό και ένα χιλιανό δημοσιογράφο. Πήδηξαν από τα οχήματα και έτρεξαν για τα κολομβιανά σύνορα, όπου οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας τους υποδέχτηκαν.
Ένας από τους πολιτικούς είχε απελευθερωθεί από τη φυλακή ως μέρος των προσπαθειών της κυβέρνησης Maduro να κατευνάσει την αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι κατηγορήθηκε για βίαιες ταραχές. Αυτό σας λέει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τις προσπάθειες κατευνασμού της αντιπολίτευσης. Τελικά, οι τρεις εθνικοί φρουροί κατέληξαν να είναι ένας που εργαζόταν στην κουζίνα και δύο άλλοι σε διοικητικές θέσεις. Με τέτοια σύνθεση, δύσκολα το λες ολοκληρωμένο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Αργότερα μες στην ημέρα, είδαμε εικόνες του Guaidó στο πλάι ενός φορτηγού που μεταφέρει πακέτα από τη USAID. Έκανε μια ηρωική πόζα για τις κάμερες, αλλά καθώς η συνοδεία του φορτηγού πλησίασε τη διέλευση των συνόρων εξαφανίστηκε ήσυχα, αφήνοντας έτσι τους οπαδούς του να φέρουν σε πέρας μόνοι τους την πραγματική ηρωική δουλειά και να περάσουν μέσα από τις αστυνομικές γραμμές. Δοκίμασαν, αλλά λίγα κουτιά δακρυγόνων αερίων και σφαίρες καουτσούκ ήταν όλα όσα χρειάστηκαν για να διασκορπίστεί αυτός ο όχλος.
Εκτός από την Εθνική Φρουρά, τα σύνορα προστατεύονταν επίσης και από εκατοντάδες πολίτες που είχαν φτάσει από διαφορετικά μέρη της χώρας, συμπεριλαμβανομένου ενός στρατιωτικού σώματος από το Επαναστατικό Ρεύμα του Bolivar Zamora από την Apure με τις Αμυντικές Ταξιαρχίες των Λαών του Hugo Chavez.
Απογοητευμένοι από την έλλειψη προόδου του όποιου σχεδίου της ημέρας και την αδυναμία τους να σπάσουν τις αστυνομικές γραμμές, οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης πυρπόλησαν ένα από τα οχήματα βοήθειας. Φαίνεται ότι η βοήθεια δεν ήταν τόσο πολύτιμη τελικά! Φυσικά, τώρα προσπαθούν να κατηγορήσουν τους συνοριοφύλακες της Βενεζουέλας για την καύση του φορτηγού. Τα εναέρια μεσα δείχνουν πως οι φρουροί βρίσκονταν σε απόσταση από το φορτηγό και οι κοντινές εικόνες δείχνουν ότι οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας το πυρπολούν. Μην περιμένετε σωστή αναφορά αυτού του συμβάντος.
Συνολικά, όλη τη διάρκεια της ημέρας, μια δωδεκάδα εθνικών φρουρών της Βενεζουέλας αποστάτησε και διέσχισε τα σύνορα. Ο Κολομβιανός υπουργός Εξωτερικών ισχυρίζεται ότι ήταν 60, αλλά ας κρατήσουμε μικρό καλάθι.
Το ρεζουμέ της ημέρας μπορεί να βρεθεί στον τίτλο που έδωσε το ισπανικό παράρτημα του CNN: “la entrega no se logró” (“αποτυχία παράδοσης”). Στην πρωινή συνέντευξη Τύπου, η συναθροισμένη συμμορία είχε ήδη αμφιβολίες και ανακοίνωσε νέα συνάντηση τη Δευτέρα, όπου θα επιβάλουν περισσότερες κυρώσεις.
Εν τω μεταξύ, στο Καράκας, πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία τσαβιστών που καταδίκαζε την ιμπεριαλιστική παρέμβαση.
Το μεγάλο μέγεθος της διαδήλωσης αποδεικνύει πως η απειλή του ιμπεριαλισμού συσπειρώνει πολύ κόσμο εναντίον της αμερικανικής επιθετικότητας, ακόμη και αυτούς που είναι απογοητευμένοι ή επικρίνουν τον Maduro (παρακολουθήστε αυτή την έκθεση του PBS για να πάρετε μια ιδέα γι ‘αυτό). Στη πορεία, ο Maduro ανακοίνωσε τη διακοπή όλων των διπλωματικών σχέσεων με την Κολομβία.
Ο ανταποκριτής της NY Times στα σύνορα συνόψισε την ημέρα με τα εξής λόγια: “Η αίσθηση ότι η ορμή χάνεται στη γέφυρα. Η χθεσινή αίσθηση του αγώνα έχει φύγει και η γέφυρα μοιάζει περισσότερο με συνέντευξη τύπου απογοητευμένων περιφερειακών ηγετών”.
Απογοήτευση είναι η λέξη-κλειδί.
Σήμερα ο ιμπεριαλισμός δεν πέτυχε τους στόχους του και αυτή είναι μια νίκη για την πλευρά μας.
Χόρχε Μαρτίν
Μετάφραση από την ιστπσελίδα www.marxist.com : Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης
