Η κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού εκφοβισμού των ΗΠΑ εναντίον της Βενεζουέλας, η οποία ξεκίνησε τον Αύγουστο, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και τώρα περιλαμβάνει και τον εκφοβισμό της Κολομβίας. Εκτός από τη συγκέντρωση στρατευμάτων στην Καραϊβική, την ανατίναξη ταχύπλοων, τις προκλητικές πτήσεις βομβαρδιστικών αεροσκαφών στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας, βλέπουμε τώρα την ανάπτυξη της Ομάδας Κρούσης του αεροπλανοφόρου USS Gerald R. Ford στην Καραϊβική.
Ο Τραμπ δήλωσε ότι ένα καρτέλ ναρκωτικών με επικεφαλής τον ίδιο τον Μαδούρο βρίσκεται στην εξουσία στη χώρα και αύξησε την αμοιβή για την επικήρυξη του προέδρου της Βενεζουέλας στα 50 εκατομμύρια δολάρια. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ έχει χαρακτηρίσει μια σειρά από καρτέλ ναρκωτικών ως «τρομοκρατικές οργανώσεις», έχει κηρύξει «πόλεμο» εναντίον τους και έχει παραδεχτεί δημόσια ότι έχει δώσει άδεια στη CIA να διεξάγει μυστικές επιχειρήσεις στη Βενεζουέλα.
Από τις 2 Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ έχουν χτυπήσει 15 σκάφη σκοτώνοντας συνολικά πάνω από 60 ανθρώπους. Όλες αυτές οι επιθέσεις έχουν δημοσιοποιηθεί επιδεικτικά με βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν έχουν δοθεί πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία των χτυπημάτων, τις πληροφορίες που οδήγησαν σε αυτές κ.λπ.
Καταπολέμηση των ναρκωτικών;
Ποιος είναι ο στόχος αυτής της ξαφνικής και προκλητικής κλιμάκωσης; Ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι ο στόχος είναι να σταματήσουν οι μεταφορές ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ, οι οποίες προκαλούν δεκάδες χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο. Αλλά αυτή η δικαιολογία δεν ισχύει. Οι αμερικανικές εκθέσεις από το Κογκρέσο, την DEA και άλλες ανοιχτές και επίσημες πηγές αποκαλύπτουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία (το 74%) της κοκαΐνης που διακινείται στις ΗΠΑ από τη Νότια Αμερική προέρχεται από την οδό του Ειρηνικού. Αυτά τα ναρκωτικά δεν μεταφέρονται με ταχύπλοα, αλλά με εμπορευματοκιβώτια και αεροπλάνα. Ένα άλλο 16% διέρχεται από το «Δυτικό Καραϊβικό Διάνυσμα» (την ακτή της Κολομβίας στην Καραϊβική). Μόνο ένα 8% διέρχεται από τον «Διάδρομο της Καραϊβικής» (στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας).
Ο Τραμπ ειδικότερα, προσπάθησε να παρουσιάσει τη Βενεζουέλα ως κύρια οδό για τη φαιντανύλη που προέρχεται από την Κίνα στις ΗΠΑ, αλλά δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία για αυτό. Η φαιντανύλη εισέρχεται στις ΗΠΑ μέσω του Μεξικού.
Η απομάκρυνσή του Μαδούρο από την εξουσία, φαίνεται να έχει γίνει ο κύριος στόχος της στρατιωτικής κλιμάκωσης του Τραμπ. Στις αρχές του έτους, ο Τραμπ φάνηκε να ευνοεί τις διαπραγματεύσεις με τον Μαδούρο, έχοντας «κάψει» τα δάχτυλά του στην πρώτη του θητεία. Η προηγούμενη προσπάθεια του Τραμπ να απομακρύνει τον Μαδούρο από την εξουσία – που προωθήθηκε από γεράκια της Ουάσιγκτον όπως ο Τζον Μπόλτον και ο Μάικ Πομπέο, μαζί με ψυχροπολεμικούς φανατικούς όπως ο Έλιοτ Άμπραμς – κατέρρευσε άδοξα.
Τώρα μια ισχυρή αντικουβανική και αντισοσιαλιστική πτέρυγα του αμερικανικού κατεστημένου, με επίκεντρο το Μαϊάμι, πιέζει για αλλαγή καθεστώτος σε Κούβα και Βενεζουέλα. Τρεις Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές ασκούν πίεση στον Τραμπ, καθώς οι ψήφοι τους είναι κρίσιμες στο Κογκρέσο. Ως αποτέλεσμα, ο Τραμπ αναγκάζεται να κάνει παραχωρήσεις, όπως η αυστηροποίηση της άδειας της Chevron στη Βενεζουέλα.
Η υποστήριξη προς τον Τραμπ μειώνεται γρήγορα, γεγονός που τον καθιστά πιο δεκτικό σε πιέσεις για «δυναμικές» πολιτικές που θεωρεί ότι τον ωφελήσουν. Την άνοιξη του 2025, η κυβέρνησή του ακύρωσε ένα ανθρωπιστικό πρόγραμμα που προστάτευε πάνω από μισό εκατομμύριο Κουβανούς μετανάστες από την απέλαση, χάνοντας έτσι στήριξη από τον λατινοαμερικανικό πληθυσμό. Τώρα φαίνεται να θεωρεί ότι η προώθηση αλλαγής καθεστώτος στη Βενεζουέλα — και οι συνέπειες της για την Κούβα — μπορεί να τον βοηθήσουν να ανακτήσει μέρος της χαμένης του δημοτικότητας.
Πέρα από τους άμεσους λόγους που μπορεί να έχει ο Τραμπ για την τρέχουσα κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά της Βενεζουέλας όπως η ικανοποίηση των φυγάδων του Μαϊάμι, ο πλήρης έλεγχος του πετρελαίου και των ορυκτών, η αναχαίτιση της μετανάστευσης, είναι σαφές ότι αυτή η κλιμάκωση αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τάσης στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ο Τραμπ επιδιώκει την αποχώρηση των ΗΠΑ από τις συγκρούσεις σε περιοχές που δεν θεωρούνται εθνικού στρατηγικού ενδιαφέροντος, προκειμένου να ενισχύσει τη θέση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ίδια την αμερικανική ήπειρο, όπου έχει εν μέρει εκτοπιστεί από την Κίνα.
Οι κομμουνιστές λέμε: «Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα! Κάτω τα χέρια από την Κολομβία!»
Η όξυνση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πίεσης στην Καραϊβική εντάσσεται σε μια στρατηγική επανελέγχου της αμερικανικής ηπείρου, με επίκεντρο τη Βενεζουέλα ως δοκιμαστικό πεδίο για πιθανή κλιμάκωση της στρατιωτικής επιθετικότητας. Τμήμα της κυβέρνησης Τραμπ προωθεί ανοιχτά την «αλλαγή καθεστώτος» εκεί.
Οι επαναστάτες κομμουνιστές αντιτίθενται σε αυτή την επιθετικότητα, προβάλλοντας το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα! Κάτω τα χέρια από την Κολομβία!». Αυτή η θέση εκφράζει τη γενική μας υποστήριξη στις καταπιεσμένες χώρες απέναντι στον ιμπεριαλισμό, ανεξάρτητα από το εσωτερικό τους καθεστώς.
Οφείλουμε όμως να πούμε ότι η κυβέρνηση Μαδούρο επικαλείται τον σοσιαλισμό, τον Τσάβες και τη Μπολιβαριανή Επανάσταση, αλλά στην πραγματικότητα πράττει τα αντίθετα από όσα πρέσβευε ο πρόεδρος Τσάβες. Ενώ ο Τσάβες εθνικοποίησε επιχειρήσεις και μοίρασε γη στους αγρότες, ο Μαδούρο προωθεί ιδιωτικοποιήσεις και επιστροφή της γης σε γαιοκτήμονες. Ο πρώην πρόεδρος ενθάρρυνε τον εργατικό έλεγχο και τις καταλήψεις εργοστασίων, ενώ ο Μαδούρο αυτά τα έχει αποδυναμώσει, διώκει και φυλακίζει συνδικαλιστές που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.
Αυτονόητα, ο λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον εξαπέλυσε επίθεση στη Βενεζουέλα και την κυβέρνησή της δεν έχει καμία σχέση με τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργατών και των αγροτών. Το κάνει ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Θέλουν να τοποθετήσουν μια κυβέρνηση που να συμμορφώνεται πλήρως με τις επιταγές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η οποία θα διακόψει τους δεσμούς με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν και θα διαθέσει πλήρως τους φυσικούς πόρους της χώρας σε αμερικανικές πολυεθνικές για λεηλασία.
Η άνοδος στην εξουσία π.χ της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης, αντιδραστικής Μαρία Κορίνα Ματσάδο δεν θα έφερνε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το αντίθετο μάλιστα. Προκειμένου να υλοποιήσει το πρόγραμμα επιθέσεων κατά της εργατικής τάξης και της αγροτιάς στο οποίο έχει δεσμευτεί, μια αντιδραστική κυβέρνηση με επικεφαλής τη λεγόμενη «δημοκρατική αντιπολίτευση» θα χρησιμοποιήσει μαζική και βάναυση καταστολή για να συντρίψει την αντίσταση της εργατικής τάξης.
Αξίζει να θυμηθούμε Μπολιβαριανή Επανάσταση έχει τις ρίζες της στην εξέγερση του Καρακάτσο τον Φεβρουάριο του 1989. Εκείνη την εποχή, η «δημοκρατική» κυβέρνηση του Κάρλος Αντρές Πέρεζ εφάρμοζε ένα πακέτο μονεταριστικών αντιμεταρρυθμίσεων που οδήγησε σε μια μαζική αυθόρμητη εξέγερση σε όλη τη χώρα. Η «δημοκρατική» κυβέρνηση του Πέρεζ χρησιμοποίησε τον στρατό εναντίον των άοπλων μαζών των εργατών και των φτωχών, σκοτώνοντας εκατοντάδες ή πιθανώς χιλιάδες.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Βενεζουελάνοι εργάτες και αγρότες δεν θα λυθούν λοιπόν ούτε από τους «δημοκράτες» της ντόπιας ολιγαρχίας λακέδες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ούτε φυσικά με ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις – επεμβάσεις. Θα επιδεινωθούν πολύ περισσότερο. Το καθήκον των επαναστατών κομμουνιστών είναι να αντιταχθούν στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση.
Ο μόνος τρόπος για να αποτινάξουν οι εργάτες και οι αγρότες στη Λατινική Αμερική τον ζυγό του ιμπεριαλισμού είναι να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, απαλλοτριώνοντας τόσο τους ξένους όσο και τους «εθνικούς» καπιταλιστές (στον βαθμό βέβαια που υπάρχουν) και χρησιμοποιώντας τον τεράστιο πλούτο και τους πόρους της περιοχής για να καλύψουν τις επείγουσες ανάγκες των εργαζόμενων μαζών για ψωμί, γη, θέσεις εργασίας, στέγαση, εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη.
Χόρχε Μαρτίν
Μετάφραση από www.marxist.com: Γεωργία Τζιρκαλλή