Η πύρινη τραγωδία, που ξεκίνησε τη Δευτέρα σε Δυτική Αττική (Κινέτα) και Ανατολική Αττική (Νέος Βουτζάς – Μάτι – Ραφήνα), έχει συγκλονίσει τη χώρα – και όχι μόνο. Ο τραγικός απολογισμός, μέχρι τη στιγμή που δημοσιεύεται το παρόν άρθρο (σ.σ: βράδυ Πέμπτης 26/07), έχει ως εξής: 84 νεκροί, σχεδόν 200 τραυματίες (μεταξύ αυτών και παιδιά), αρκετοί αγνοούμενοι και εκατοντάδες σπίτια, αυτοκίνητα και περιουσίες κατεστραμμένες. Με τις μέχρι τώρα ενδείξεις μάλιστα, ο αριθμός των νεκρών αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο και δεν αποκλείεται να ξεπεράσει τους 100.
Η πρωτοφανής φρίκη έφερε όμως μαζί της και ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης, μιας αλληλεγγύης πραγματικής και έμπρακτης, όχι απλά φιλολογικής. Φυσικά, πρωτοστάτης σ’ αυτό δε θα μπορούσε να είναι κανείς άλλος εκτός από την εργατική τάξη μέσω των ομοσπονδιών της, των σωματείων της, των εργατικών κέντρων κι άλλων οργανώσεων και φορέων της. Αλλά και γενικώς, υπήρξαν πολλές πρωτοβουλίες, ακόμα και ατομικές, από όλα τα λαϊκά στρώματα για τη συμπαράσταση των πληγέντων. Χαρακτηριστικό δείγμα του κύματος συμπαράστασης είναι ότι, από κάποιο σημείο κι έπειτα, οι πληγέντες δήμοι ανακοίνωναν ότι δε χρειαζόταν πλέον η αποστολή άλλων τροφίμων.
Ποια ήταν η αντίδραση της «αντίπερα όχθης» στην τραγωδία; Η Ένωσις Ελλήνων Εφοπλιστών, δια στόματος του προέδρου της, Θεόδωρου Βενιάμη, δήλωσε πως η «σκέψη της» είναι κοντά στα θύματα. Φανταζόμαστε, οι πληγέντες θα νιώθουν ρίγος για το υπερπολύτιμο «ενδιαφέρον» των εφοπλιστών της χώρας… Επιπλέον, ενώ η Αττική ήταν τυλιγμένη στις φλόγες, οι ιδιοκτήτριες επιχειρήσεις των αυτοκινητοδρόμων συνέχιζαν να εισπράττουν κανονικότατα τα διόδια στις πληγείσες περιοχές και άνοιξαν τις μπάρες στα διόδια μόνο μετά την (αυτονόητη) παρέμβαση της Περιφέρειας Αττικής. Η Εκκλησία, από τη μεριά της, έχοντας αμύθητη περιουσία και σκανδαλώδη προνόμια – σε πλήρη αντίφαση με τις ταπεινόφρονες δοξασίες της – είδαμε να σφυρίζει προκλητικά αδιάφορα – αν και, πιθανότατα, θα υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις. Αντίθετα, είδαμε άλλη μία από τις, συνήθεις πλέον, υστερικές, μισαλλόδοξες, σκοταδιστικές δημόσιες παρεμβάσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, του Αμβρόσιου, ο οποίος δήλωσε ότι οι πυρκαγιές ήταν το αποτέλεσμα του θείου μένους για τον «αθεϊσμό του Τσίπρα». Τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικά για το τεράστιο χάσμα ήθους και χαρακτήρα ανάμεσα στα δύο αντίπαλα ταξικά στρατόπεδα.
Από την άλλη πλευρά, ποια ήταν τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης και των κομμάτων πέριξ του πολιτικού «Κέντρου» στα γεγονότα; Δια στόματος του εκπροσώπου της, Δ. Τζανακόπουλου, η κυβέρνηση εξήγγειλε μια δέσμη μέτρων, που επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ανεπαρκής. Κάποια απ’ αυτά, βέβαια, φτάνουν στα όρια του γελοίου και του γραφικού, όπως η παράταση της υποβολής φορολογικών δηλώσεων και η ολιγόμηνη αναβολή καταβολής ληξιπρόθεσμων οφειλών για τους πληγέντες και η απαλλαγή από την καταβολή του ΕΝΦΙΑ για το 2018 για τα ακίνητα των πληγεισών περιοχών. Ο δε πρωθυπουργός, αρχικά, χαρακτήρισε τις πυρκαγιές «ασύμμετρη απειλή» τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, λίγο προτού επιστρέψει εσπευσμένα από το Μόσταρ της Βοσνίας. Την επόμενη μέρα, αφότου επέστρεψε στην Αθήνα, έβγαλε ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, με το οποίο – όπως ήταν αναμενόμενο – μπήκε στη χορωδία της «εθνικής ομοψυχίας», την οποία προσπαθεί να καλλιεργήσει σύσσωμη η αστική τάξη – τόσο γενικώς το τελευταίο διάστημα όσο και με αφορμή τα συγκεκριμένα γεγονότα. Δεν παρέλειψε, επίσης, να χύσει «κροκοδείλια δάκρυα», κηρύσσοντας συμβολικά τριήμερο εθνικό πένθος. Σ’ αυτή την ενέργεια, βρήκε συμπαραστάτη και τη ΝΔ. Σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος, με επικοινωνιακά μέσα και με μια απόλυτα υποκριτική και αποκρουστική επίδειξη «σεβασμού» απέναντι στα θύματα, προσπαθεί να καλλιεργήσει κλίμα εθνικής ενότητας, για να εξατμίσει την έντονη λαϊκή οργή με μια πολιτικά ακίνδυνη φιλανθρωπία και να την εμποδίσει να μετατραπεί σε μαζική δράση.
Διάφορα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να αποποιηθούν των ευθυνών τους, έριξαν το φταίξιμο για την τραγωδία στον (όντως) οικτρό πολεοδομικό σχεδιασμό των πληγεισών περιοχών, τα αυθαίρετα κτίσματα και, εν γένει, αυτό που συνηθίζει να χαρακτηρίζεται «νεοελληνική νοοτροπία». Αυτό που «παρέλειψαν» να πουν είναι ότι ο «Νεοελλήνας» δεν είναι μια αισθητική ή ιδεολογική επιλογή, μια εθνική ιδιότητα ή αφηρημένη νοοτροπία, αλλά το καθ’ όλα υλικό πρότυπο της παρασιτικής εγχώριας άρχουσας τάξης. Σε τελική ανάλυση, και ο πολεοδομικός σχεδιασμός, οι αυθαιρεσίες κλπ. αυτόν ακριβώς το χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης αντανακλούν, όπως και την καθυστερημένη ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού. Κι αυτό τον ελληνικό καπιταλισμό η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει να τον υπηρετεί, τουλάχιστον ισάξια με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, από τις οποίες και έλαβε τη σκυτάλη.
Βέβαια, οι «κύριοι» αυτοί κάθε άλλο παρά τύψεις αισθάνονται για τους παχυλούς μισθούς, που απολαμβάνουν σε αντάλλαγμα γι’ αυτές τους τις υπηρεσίες, και για το διορισμό εκατοντάδων ευνοουμένων τους σε κρατικές θέσεις. Μάλιστα, μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδειξε για πολλοστή φορά πόσο μακριά βρίσκεται, στην καθημερινότητα και τις αντιλήψεις της, από τη ζωή των πλατιών εργατικών μαζών. Είχε το θράσος να καταθέσει σήμερα (26/07) τροπολογία στη Βουλή, με την οποία οι μισθοί προέδρων και διευθύνοντων συμβούλων συγκεκριμένων κρατικών επιχειρήσεων θα αυξάνονταν μέχρι και 60%. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, μισθοί – ήδη τεράστιοι για τα σημερινά δεδομένα – των 4.600€ θα εκτοξεύονταν στο ανήκουστο ποσό των 7.500€. Εν τέλει, μέσα σε ένα περιβάλλον κατακραυγών από τα αντιπολιτευτικά κόμματα στο κοινοβούλιο και αφουγκραζόμενη τις συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο στη λαϊκή συνείδηση, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να αποσύρει την τροπολογία. Φυσικά, η υφυπουργός Οικονομικών, Κατερίνα Παπανάτσιου, δεν παρέλειψε να διαβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση θα επαναφέρει την τροπολογία σε επόμενη φάση – όταν πλέον θα είναι εύκολο να περάσει στα ψιλά, το έχουμε δει χιλιάδες φορές το έργο…
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση προσπάθησε να πείσει ότι πρόκειται για μια εθνική τραγωδία, φυσική και αναπόφευκτη, την οποία ούτε η ίδια ούτε και κανείς άλλος δεν μπορούσε να αποτρέψει. Είναι όμως έτσι;
Η τραγική κατάσταση του πυροσβεστικού εξοπλισμού και προσωπικού
Το ελληνικό κράτος έχει στη διάθεσή του 17 πυροσβεστικά αεροσκάφη, όχι όλα ίδιου μεγέθους, αλλά όλα τους παλιά (τα 12 χρησιμοποιούνται εδώ και πάνω από 40 χρόνια). Απ’ αυτά, για τους σκοπούς της πυρόσβεσης των πυρκαγιών, εν τέλει, διαθέσιμα και λειτουργικά αποδείχτηκαν μόνο τα 2: τα 10 δεν μπορούσαν καν να απογειωθούν και από τα εναπομείναντα τα 5 παρουσίασαν μηχανική βλάβη κατά τη διάρκεια της πτήσης. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, μέσα σ’ αυτό το σκηνικό της ανείπωτης καταστροφής, μπόρεσε να χρησιμοποιηθεί μόνο το ένα εικοστό της υπάρχουσας δύναμης αεροπυρόσβεσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των πυροσβεστών είχαν προειδοποιήσει πολλάκις για την τραγική κατάσταση του στόλου.
Όσον αφορά το προσωπικό, υπάρχουν πάνω από 4.000 οργανικές θέσεις πυροσβεστών κενές. Παράλληλα, έχει καθυστερήσει ακόμα και η κάλυψη 230 θέσεων πυροσβεστών πενταετούς σύμβασης. Αλλά, ακόμα και το υπάρχον προσωπικό έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα σε στοιχειώδη ζητήματα που αφορούν την εργασία τους. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι πολλοί πυροσβέστες εδώ και καιρό δεν έχουν καν δεύτερη στολή. Επίσης, σεβαστός αριθμός πυροσβεστών «επιτάσσεται» και τίθεται στη διάθεση των αεροδρομίων της Fraport. Τέλος, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, το επάγγελμα του πυροσβέστη δεν εντάσσεται στα βαρέα και ανθυγιεινά. Οι συνδικαλιστικοί φορείς των πυροσβεστών έχουν επανειλημμένως διαμαρτυρηθεί για όλα τα παραπάνω, αλλά τα αυτονόητα αιτήματά τους ακούγονται σαν φωνή βοώντος εν τη ερήμω στα αυτιά των κυβερνόντων – τόσο των τωρινών όσο και των προηγούμενων.
«Φυσική» καταστροφή;
Βέβαια, τα προαναφερθέντα στοιχεία δεν μπορούν να προξενούν ιδιαίτερη έκπληξη, αν συνυπολογιστούν οι μεγάλες περικοπές που έχουν γίνει στις δαπάνες πυροπροστασίας. Πιο συγκεκριμένα, οι εν λόγω δαπάνες έχουν υποστεί μείωση της τάξης του 15% περίπου σε σχέση με το 2014 και 20% σε σχέση με το 2009 (από τα 500 εκ. ευρώ σε κάτι λιγότερο 400 εκ.). Από το σύνολο του κρατικού προϋπολογισμού, διατίθεται μόλις το 0,035% για τις ανάγκες της πυροπροστασίας. Με το άκουσμα της είδησης των τραγικών γεγονότων, μια σειρά από πρωθυπουργούς, υπουργούς και κρατικούς αξιωματούχους κρατών-μελών της ΕΕ, αλλά και αξιωματούχους της ΕΕ, έσπευσαν να βγάλουν δακρύβρεχτους λόγους «συμπαράστασης» προς τα θύματα και τον ελληνικό λαό. Αυτός ο τελευταίος, όμως, αντιλαμβάνεται απόλυτα τον υποκριτικό και ολέθριο ρόλο τους (και) σ’ αυτά τα γεγονότα. Με τις ευλογίες τους – για κάποιους εξ’ αυτών ο όρος «κατ’ εντολήν τους» είναι πιο δόκιμος – και με την ανοχή και την ενεργή στήριξη της εγχώριας άρχουσας τάξης εφαρμόζονται οι προϋπολογισμοί της λιτότητας και των περικοπών και τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα, που λεηλατούν συστηματικά εδώ και χρόνια τη χώρα και τους ανθρώπους της – φυσικά, σε διαφορετικό βαθμό, το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.
Ας ρίξουμε μια συνοπτική ματιά, όμως, και στο πώς επιλέγει να δαπανά τους πόρους του το ελληνικό αστικό κράτος σε άλλους τομείς. Το 2018, το ελληνικό κράτος θα ξοδέψει συνολικά 11,26 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια. Επίσης, θα ξοδέψει περίπου 4,5 δισ. ευρώ, ή αλλιώς το 2,4% του ΑΕΠ, σε στρατιωτικές δαπάνες. Το προαναφερθέν στοιχείο κατατάσσει την Ελλάδα δεύτερη σε στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ μεταξύ των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ, της μεγαλύτερης στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης του πλανήτη. Οι διάφοροι εθνικιστές, πατριώτες κλπ. θα μας αντιτάξουν ότι οι δαπάνες αυτές είναι αναγκαίες λόγω της «επιθετικότητας» της γειτονικής Τουρκίας. Ωστόσο, αξίζει να αντιπαραθέσουμε στα νούμερα που ήδη αναφέραμε ότι η Τουρκία διαθέτει σε στρατιωτικές δαπάνες το 0,9% του ΑΕΠ της. Επίσης, πριν από περίπου 3 μήνες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επικύρωσε μια συμφωνία ύψους περίπου 1,2 δισ. ευρώ για την αναβάθμιση των ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών F-16 από τις ΗΠΑ. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος έχει πολύ περισσότερους ιερείς απ’ ό,τι πυροσβέστες, ενώ οι πρώτοι αμείβονται και καλύτερα από τους δεύτερους. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το έργο της αποχαύνωσης των μαζών είναι πολύ σημαντικότερο από την πυροπροστασία για το αστικό «μας» κράτος…
Σ’ αυτό το σημείο, οφείλουμε να τονίσουμε ότι άμοιρη ευθυνών δεν είναι, φυσικά, ούτε και η Περιφέρεια Αττικής. Πρώτα απ’ όλα, καθώς ελέγχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθεί τις πολιτικές του επιλογές, δηλαδή τη διαχείριση του καπιταλισμού, τα μνημόνια, τη λιτότητα και την παροχή εύνοιας στους καπιταλιστικούς επιχειρηματικούς ομίλους, όπου και όποτε χρειάζεται. Όμως, οι ευθύνες της διοίκησης της Περιφέρειας δε σταματούν εκεί. Ακόμα και λαμβάνοντας σαν δεδομένο ότι η πυρκαγιά δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί, η Περιφέρεια θα μπορούσε να θέσει σε ισχύ το σχέδιο «Ξενοκράτης» για την άμεση και ασφαλή εκκένωση των περιοχών που κινδύνευαν, αλλά ούτε αυτό δεν έκανε.
Ο κατάλογος με τις ανούσιες σπατάλες και την τρομακτική υποχρηματοδότηση σ’ ό,τι άφορα τις κοινωνικές ανάγκες (παρόμοια με την πυροπροστασία είναι η κατάσταση και με την Υγεία, την Εκπαίδευση κλπ.) είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ αυτόν που παραθέσαμε. Όπως βλέπουμε, λεφτά (συνεχίζουν να) υπάρχουν. Βέβαια, όχι με την έννοια που είχε δώσει σ’ αυτή τη φράση προ ολίγων ετών ο Γ. Παπανδρέου, ούτε με την έννοια που το αντιλαμβάνεται η αστική τάξη εν γένει. Το θέμα είναι από πού μαζεύονται αυτά τα λεφτά, στις τσέπες ποιων καταλήγουν και για ποιο σκοπό δαπανώνται. Το μεγάλο κεφαλαίο συνεχίζει μέσα στην κρίση, που τσακίζει τους ανθρώπους του μόχθου, να απολαμβάνει μεγάλα ποσά και ποσοστά κερδοφορίας, αλλά και φορολογική ασυλία. Την ίδια ώρα, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουν απαράδεκτες στερήσεις, σε σχέση με τις δυνατότητες της ανθρωπότητας του 21ου αιώνα, και ξεζουμίζονται από τις περικοπές και τους φόρους. Τα ποσά που παρατέθηκαν παραπάνω συλλέγονται από τον ιδρώτα και το υστέρημα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων και ξοδεύονται σε δαπάνες, για τις οποίες δε ρωτήθηκαν ποτέ και οι οποίες, σε καμία περίπτωση, δεν αφορούν τα δικά τους συμφέροντα.
Αν μη τι άλλο, αν κάτι έχει δείξει η ανθρωπότητα, ιδιαίτερα τον τελευταίο 1,5 αιώνα, είναι η δυσθεώρητα μεγάλη δυνατότητά της να κυριαρχεί πάνω στη φύση και τις δυνάμεις της. Αν διαθέτονταν τα αναγκαία ποσά για την πυροπροστασία – και είναι απόλυτα εφικτό κάτι τέτοιο – η φρικτή τραγωδία θα είχε αποφευχθεί. Οι δανειακές «υποχρεώσεις», οι στρατιωτικές και άλλες παρεμφερείς δαπάνες είναι επιλογή της παρασιτικής αστικής τάξης και του σάπιου κράτους της. Όλα συνηγορούν στο ότι εδώ (όπως και σε παλιότερες περιπτώσεις πυρκαγιών ή και πλημμυρών) δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια «φυσική» καταστροφή ή «εθνική» τραγωδία, αλλά με ένα πρωτοφανές ταξικό έγκλημα. Αυτό, έστω και ενστικτωδώς, έστω και μερικώς, έστω και διαστρεβλωμένα σε κάποιο βαθμό, φαίνεται να το ενστερνίζονται και οι εργατικές και λαϊκές μάζες. Αυτό καταλαβαίνει κανείς, αν ρίξει μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ή αν συμμετάσχει σε μια σχετική, «καθημερινή» συζήτηση, όπου είναι έκδηλη η απέχθεια προς την κυβέρνηση, αλλά και προς τα αστικά αντιπολιτευόμενα κόμματα, που έχουν βρεθεί στο παρελθόν στην ίδια θέση σε παρόμοια γεγονότα. Δυστυχώς, θα συνεχίσουμε να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων τραγωδιών, όσο συνεχίζει να έχει την εξουσία η αστική τάξη. Σε τελική ανάλυση, ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από τέτοιες καταστροφές – αλλά και τα υπόλοιπα δεινά που βιώνουν καθημερινά οι εργατικές και λαϊκές μάζες – είναι η σοσιαλιστική επανάσταση.
Όχι στη σιωπή – Ο θρήνος και η οργή να γίνουν μαζική δράση!
Η μαζική οργή, που επικρατεί αυτή την ώρα μέσα στην ελληνική κοινωνία, είναι απόλυτα φυσιολογική και δικαιολογημένη. Ωστόσο, τα δικαία αυτά αισθήματα δεν πρέπει να καταλήξουν σε ένα βουβό θρήνο, αλλά να αποτελέσουν το έναυσμα για συνειδητή μαζική δράση. Η μαζική έκφραση αλληλεγγύης δείχνει, πέραν κάθε αμφισβήτησης, ότι η διάθεση για δραστήρια κινητοποίηση υπάρχει, ώστε να μην επαναληφθούν ξανά τέτοιου είδους τραγωδίες. Μόνο έτσι θα σταματήσουν επιτέλους οι πύρινες καταστροφές, που προκαλούνται όχι από τα στοιχεία της φύσης, αλλά από την καπιταλιστική-κρατική αδιαφορία για τα δάση και τις ανθρώπινες ζωές. Να μην τους κάνουμε, λοιπόν, τη χάρη να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
– Πλήρη και άμεση αποκατάσταση των υλικών απωλειών για όλους τους πυρόπληκτους! Ειδική μέριμνα, γενναία ενίσχυση και προστασία για όσους έχασαν οικεία πρόσωπα! Άμεσο πρόγραμμα αναδάσωσης στα καμμένα δάση, πλήρης απαγόρευση δόμησης στις καμένες δασικές εκτάσεις! Άμεση κατεδάφιση των αυθαίρετων πολυτελών και εξοχικών κατοικιών σε δάση και αιγιαλούς με δαπάνη των καταπατητών.
– Άμεσα να γίνουν οι αναγκαίες δαπάνες για πρόληψη των πυρκαγιών, πυρόσβεση και πυροπροστασία, οι χιλιάδες σχετικές προσλήψεις του ειδικευμένου προσωπικού που χρειάζεται και να αγοραστούν τα επίγεια και εναέρια μέσα που απαιτούνται!
– Χρήματα για όλα αυτά, που θα αποτρέψουν τραγωδίες σαν τη χθεσινή, μπορούν να βρεθούν άμεσα εάν εξαλειφθούν οι προκλητικές καπιταλιστικές, κρατικές σπατάλες:
- Να περικοπούν δραστικά οι δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς! Όχι άλλα λεφτά για όπλα και αεροπλάνα για τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κεφαλαίου – Λεφτά για να μην καίγονται δάση, σπίτια και άνθρωποι!
- Βαριά φορολογία στους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, γενικότερα στους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους μεγαλοεισοδηματιες και τους κατόχους μεγάλων περιουσιών!
- Άμεση κατάργηση κάθε κρατικής δαπάνης για το παρασιτικό κρατικό χρέος με οριστική διαγραφή του, κάθε κρατικής δαπάνης για ιδιωτικές τράπεζες, κάθε φοροαπαλλαγής για τους εφοπλιστές και τους υπόλοιπους καπιταλιστές, περικοπή κάθε πλεονάζουσας του μέσου μηνιαίου εργατικού μισθού δαπάνης που γίνεται για τους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους και αξιωματούχους, βουλευτές, υπουργούς, δημάρχους, ανώτερους αξιωματικούς στρατού και αστυνομίας, άμεση κατάργηση κάθε κρατικής δαπάνης για την Εκκλησία.
Νίκος Σέντης
