Ο αμερικανικός καπιταλισμός και η ιμπεριαλιστική του εξωτερική πολιτική βρίσκονται σε σοβαρή κρίση. Ο παγκόσμιος συσχετισμός δύναμης, καθώς και οι ταξικοί συσχετισμοί, έχουν αλλάξει εις βάρος του. Η εργατική τάξη έχει γίνει πλέον η αποφασιστική πλειοψηφία στον πλανήτη. Η Κίνα και η Ρωσία έχουν αναδειχθεί ως υπερδυνάμεις με αυτοτελή ρόλο, ενώ το ΝΑΤΟ έχει υποστεί μια ταπεινωτική ήττα στην Ουκρανία. Η σύντομη περίοδος αδιαμφισβήτητης αμερικανικής κυριαρχίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, έχει πλέον παρέλθει οριστικά. Η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη τώρα να προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές σε μία προσπάθεια να σώσει το απαξιωμένο καθεστώς της.
Τραμπ και αμερικανικό κατεστημένο
Ωστόσο η άρχουσα τάξη δεν είναι ένα ενιαίο μπλοκ. Οι διαφορετικές μερίδες της αστικής τάξης είναι βαθιά διχασμένες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν τις διάφορες υπαρξιακές απειλές που ξεπροβάλλουν. Όταν τα κέρδη ρέουν άφθονα, οι διάφορες φράξιες των αστών συνυπάρχουν σχετικά αρμονικά, όπως τα γουρούνια γύρω από μια γεμάτη ταΐστρα. Αλλά σε περιόδους κρίσης, οι ανταγωνισμοί τους οξύνονται. Αυτή η σύγκρουση λαμβάνει σήμερα τη μορφή της αντιπαράθεσης του Τραμπ και της κλίκας του με το παλιό κατεστημένο των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων.
Μετά από δεκαετίες επιθέσεων στην εργατική τάξη, οι φιλελεύθεροι και οι παραδοσιακοί συντηρητικοί βρίσκονται σε κατάσταση αποσύνθεσης. Απελπισμένη για μια αλλαγή, μια οριακή πλειοψηφία των Αμερικανών αποφάσισε να δώσει στους δημαγωγούς του MAGA («Κάντε την Αμερική Σπουδαία Ξανά») μια ευκαιρία. Ελλείψει ενός μαζικού επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, το πολιτικό κενό καλύφθηκε από το δεξιό – λαϊκιστικό υβρίδιο του Τραμπισμού.
Σε μια προσπάθεια να επιβραδύνουν την επιταχυνόμενη παρακμή του αμερικανικού καπιταλισμού, ο Τραμπ, ο Μασκ και η αντιδραστική τους κλίκα έχουν πετάξει στα σκουπίδια το παραδοσιακό πολιτικό εγχειρίδιο. Αν και οι ίδιοι μπορεί να μην το διατυπώνουν ανοιχτά, η βαθύτερη ιστορική αναγκαιότητα που εκφράζουν είναι η προσπάθεια να σώσουν τον καπιταλισμό από την αυξανόμενη λαϊκή οργή.
Η αντιπαράθεση του Τραμπ με το παλιό κατεστημένο έχει πάρει τη μορφή μιας ανελέητης σύγκρουσης. Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος σε παλιότερη ομιλία του: «Ή το βαθύ κράτος θα καταστρέψει την Αμερική, ή εμείς θα καταστρέψουμε το βαθύ κράτος».
Λόγω των μεταρρυθμίσεων που εφάρμοσε ο Φράνκλιν Ρούζβελτ κατά τη διάρκεια του New Deal, το σημερινό κρατικό εποικοδόμημα συνδέθηκε για χρόνια με τους Δημοκρατικούς (που περνιόνταν για «Αριστερά» στην αμερικανική πολιτική). Ωστόσο, ο Ρούζβελτ δεν είχε καμία σχέση με την Αριστερά. Ο στόχος των περιορισμένων μεταρρυθμίσεων που προώθησε ήταν να αποτραπεί μια επανάσταση κατά τη Μεγάλη Ύφεση και να ενισχυθεί ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.
Για πολλές δεκαετίες μετά τον πόλεμο, ο γραφειοκρατικός κρατικός μηχανισμός διασφάλιζε τη συνέχεια της αστικής εξουσίας ανεξάρτητα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και γινόταν όλο και πιο παρασιτικός και διεφθαρμένος. Με αυτή τη μορφή όμως, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις σημερινές ανάγκες της άρχουσας τάξης. Δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί την μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, αλλά είναι ξεπερασμένος στον σημερινό, αλλαγμένο κόσμο.
Έτσι, παρότι ο Τραμπ παρουσιάζει τις επιθέσεις του ενάντια στον κρατικό μηχανισμό ως έναν αγώνα ενάντια στον «woke μαρξισμό» και την «Αριστερά», αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από παραπλανητική προπαγάνδα. Ενεργεί με ψυχρό οικονομικό και γεωπολιτικό ρεαλισμό. Ο στόχος του είναι η οικοδόμηση ενός κρατικού μηχανισμού κομμένου και ραμμένου στα μέτρα των σημερινών αναγκών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού αλλά και η υπεράσπιση των συμφερόντων της δικής του μερίδας της άρχουσας τάξης.
Φασισμός; Η στάση των κομμουνιστών
Παρά τις πανικόβλητες κραυγές των φιλελεύθερων, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: αυτό δεν είναι φασισμός. Στην Ιταλία και τη Γερμανία οι φασίστες κινητοποίησαν μικροαστικές παραστρατιωτικές συμμορίες για να επιβάλουν ένα καθεστώς τρόμου. Διέλυσαν τις εργατικές οργανώσεις, φυλάκισαν τους ηγέτες τους και οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σήμερα, ο ταξικός συσχετισμός δύναμης, που γέρνει συντριπτικά υπέρ της εργατικής τάξης, δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Ως κομμουνιστές, πολεμάμε τον Τραμπ, όχι από τη σκοπιά των φιλελεύθερων, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και της αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ως εκ τούτου, δεν παίρνουμε το μέρος καμίας πλευράς στη μάχη μεταξύ του τραμπισμού και των υπόλοιπων μερίδων της άρχουσας τάξης. Όμως, αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι είμαστε αδιάφοροι απέναντι στις μαζικές περικοπές και απολύσεις που επιβάλλονται σε κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες και ομοσπονδιακούς εργαζομένους.
Ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι επιτίθεται στη γραφειοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα, η πλειονότητα όσων πλήττονται είναι απλοί εργαζόμενοι! Στηρίζουμε τον αγώνα αυτών των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις του Τραμπ. Εμείς δεν αντιτασσόμαστε μόνο στο «βαθύ κράτος» – αντιτασσόμαστε συνολικά στο αστικό κράτος. Αγωνιζόμαστε για μια εργατική κυβέρνηση, η οποία στηριζόμενη στην οργανωμένη εργατική τάξη, θα ξηλώσει εκ θεμελίων αυτό το κράτος και τις σχέσεις ταξικής εκμετάλλευσης πάνω στις οποίες στηρίζεται.
Τζον Πίτερσον
(Επαναστάτες Κομμουνιστές της Αμερικής – τμήμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς στις ΗΠΑ )
Μετάφραση από www.communistusa.org: Ηλίας Κυρούσης