Στις 3 Ιουλίου η αριστερή βουλευτής Ζάρα Σουλτάνα ανακοίνωσε την ανεξαρτητοποίηση της από τους Εργατικούς και την ίδρυση νέου κόμματος με τον Τζέρεμι Κόρμπιν.
Μέσα σε λίγες μέρες από την επίσημη ανακοίνωση του νέου κόμματος, 500.000 άνθρωποι γράφτηκαν στην σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα ενώ ο αριθμός έχει ξεπεράσει σήμερα τους 800.000. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 20% δηλώνει ότι θα ψήφιζε ένα νέο αριστερό κόμμα ενώ αυτό το ποσοστό ανέρχεται στο 33% στη νεολαία.
Παραθέτουμε παρακάτω ένα εκτενές απόσπασμα από την ανακοίνωση του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος ( στη Βρετανία την ημέρα ανακοίνωσης του νέου κόμματος.
«”Το σύστημα είναι στημένο… Ήρθε η ώρα για ένα νέο είδος πολιτικού κόμματος… [να] οικοδομήσει ένα δημοκρατικό κίνημα που μπορεί να τα βάλει με τους πλούσιους και ισχυρούς – και να νικήσει.”
Με αυτά τα λόγια, ο Τζέρεμι Κόρμπιν και η Ζάρα Σουλτάνα γύρισαν σελίδα σε ένα νέο κεφάλαιο της βρετανικής πολιτικής.
Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (RCP) υποδέχεται με ενθουσιασμό αυτό το σημαντικό βήμα. […] Καθόλου παράξενο που αυτά τα νέα έγιναν δεκτά με τόσο ενθουσιασμό. Για χρόνια, υπήρχε ένα μεγάλο πολιτικό κενό στη βρετανική πολιτική σκηνή.
Ύστερα από 14 χρόνια επιθέσεων των Συντηρητικών, πολλοί εργαζόμενοι “κρατώντας τη μύτη τους” ψήφιζαν το Εργατικό Κόμμα του Στάρμερ στις περσινές εκλογές. Αλλά το έκαναν με ελάχιστο ενθουσιασμό […] Έκτοτε, μόλις δώδεκα μήνες μετά, ο Στάρμερ και το κόμμα του έχουν κατρακυλήσει στις δημοσκοπήσεις.
[…] Ο Νάιτζελ Φάρατζ και το Reform UK έχουν δημαγωγικά εκμεταλλευτεί την κοινωνική οργή,
στοχοποιώντας μετανάστες και πρόσφυγες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι απλοί άνθρωποι.
Την ίδια στιγμή, με τον Στάρμερ να προωθεί μια σκληρή ατζέντα λιτότητας, ο Φάρατζ και η παρέα του μπόρεσαν να κάνουν αντιπολίτευση στους Εργατικούς από τα αριστερά: αντιτιθέμενοι στις περικοπές στο επίδομα θέρμανσης των συνταξιούχων, καλώντας για εθνικοποίηση της βρετανικής βιομηχανίας χάλυβα και νερού και εμφανιζόμενοι ως σύμμαχοι των συνδικάτων και υπερασπιστές της εργατικής τάξης.
Προβάλλοντας μια αριστερή απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, στη βάση σαφών ταξικών πολιτικών, το νέο κόμμα του Κόρμπιν και της Σουλτάνα έχει τη δυνατότητα να “τραβήξει το χαλί” κάτω από τα πόδια του Φάρατζ.
Ο Τζέρεμι και η Ζάρα έχουν απολύτως δίκιο να δείχνουν με το δάχτυλο το “στημένο σύστημα” – ένα σύστημα που “προστατεύει τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των δισεκατομμυριούχων” – για τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης και τους αυξανόμενους λογαριασμούς.
Και οι διεκδικήσεις που προέβαλαν στην δήλωση τους– που αντηχούν το ριζοσπαστικό μανιφέστο του Κόρμπιν από τις εκλογές του 2017, το οποίο κινητοποίησε εκατομμύρια σε όλη τη χώρα – κινούνται στη σωστή κατεύθυνση: “επίλυση των κρίσεων στην κοινωνία μας με μια μαζική αναδιανομή πλούτου και εξουσίας”, αγώνας για ένα “Εθνικό Σύστημα Υγείας απαλλαγμένο από ιδιωτικοποίηση, και επιστροφή ενέργειας, νερού, σιδηροδρόμων και ταχυδρομείων σε δημόσια ιδιοκτησία” και “επένδυση σε ένα μαζικό πρόγραμμα οικοδόμησης δημόσιων κατοικιών”.
[…] Προχωρώντας, είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτές τις διεκδικήσεις. Οι επαναστάτες κομμουνιστές του RCP θα συμμετάσχουν στις δημοκρατικές συζητήσεις για τη διαμόρφωση αυτού του νέου αριστερού κόμματος, επιδιώκοντας να συμπληρώσουν προγραμματικά το αδρό σχέδιο που έχουν σκιαγραφήσει ο Τζέρεμι και η Ζάρα.
[…] Για να επιφέρουμε την “πραγματική αλλαγή”, χρειαζόμαστε μια επανάσταση ενάντια στους δισεκατομμυριούχους και το σύστημά τους. Αυτό σημαίνει πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Σημαίνει απαλλοτρίωση του πλούτου των τραπεζιτών και των αφεντικών, και δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας με βάση τις ανάγκες των πολλών, αντί για τα κέρδη των λίγων.»
Ηλίας Κυρούσης