Διαβάστε το κύριο άρθρο του νέου τεύχους της εφημερίδας μας που κυκλοφόρησε (τεύχος 24 – Οκτώβριος 2013). Διαβάστε το – διαδώστε το.
Μετά τη μαζική φυγή κεφαλαίων από τις «αναδυόμενες» BRICS, το σκηνικό αστάθειας του παγκόσμιου καπιταλισμού μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου είχαμε την πρωτοφανή, πολυήμερη αναστολή λειτουργίας του ομοσπονδιακού, κρατικού τομέα και την επιτάχυνση της πορείας προς μια στάση πληρωμών, που θα μπορούσε να βυθίσει ολόκληρο τον κόσμο σε νέα βαθειά ύφεση και σε απρόβλεπτου μεγέθους ντόμινο χρεοκοπιών σε κράτη και τράπεζες.
Παράλληλα, το αμερικάνικο προλεταριάτο με την εντυπωσιακή απεργία στα «φαστ φουντ» που απλώθηκε σε 50 πόλεις των ΗΠΑ, απέδειξε ότι η κλιμάκωση της ταξικής πάλης θα είναι ο κανόνας από τον οποίο κάθε άλλο παρά θα εξαιρείται η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Το γεγονός ότι γενικότερα, πλέον ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στέκεται σε «πήλινα πόδια» έγινε ξεκάθαρο και με την αναβολή της στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία.
Στην Ευρωζώνη, η επανεκλογή της Μέρκελ αποτέλεσε πολιτική αντανάκλαση της προσωρινής αποφυγής από τη Γερμανία μιας βαθειάς κρίσης όπως εκείνη που μαστίζει τον ευρωπαϊκό Νότο, την ώρα που η μεγάλη ήττα των σκληρών νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών συμμάχων της και η ανάδειξη της Αριστεράς σε τρίτο κόμμα φανέρωσαν στοιχεία της αναπόφευκτης, μελλοντικής μαζικής αμφισβήτησης του γερμανικού καπιταλισμού. Τέλος, η κυβερνητική κρίση στην Ιταλία έδειξε το πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια των αστικών κυβερνήσεων σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο.
Αλλά ασφαλώς, για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος βρίσκονται οι εξελίξεις στην Ελλάδα. Καθώς πάνω στο έδαφος της βαθύτερης ύφεσης στη σύγχρονη ιστορία και στο βωμό της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους τα βάσανα των εργατικών μαζών γίνονται όλο και πιο δυσβάστακτα, συνεχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, τόσο τα σημάδια μιας επερχόμενης επαναστατικής θύελλας με τη μορφή των πολυήμερων απεργιών σε εργατικούς χώρους του «Δημοσίου» και των μαζικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, όσο και εκείνα της αντεπαναστατικής αντίδρασης, που καραδοκεί στην περίπτωση που η Αριστερά δεν κατακτήσει την εξουσία με ένα επαναστατικό πρόγραμμα και επιχειρήσει να συμβιβαστεί με το αστικό κράτος.
Νέα μέτρα, βοναπαρτιστικά σχέδια και φασιστικοί «θύλακες»
Την ώρα που το ΙΝΕ – ΓΣΕΕ εκτιμά ότι η ανεργία το 2016 θα φτάσει στο 34%, η τρόικα απαιτεί την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, περισσότερες απολύσεις στον «δημόσιο» και 10.000 άμεσες απολύσεις στις τράπεζες. Τα νέα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές για την ερχόμενη χρονιά υπολογίζονται σε 5,9 δισ. ευρώ, με 3,8 δισ. ευρώ να πρέπει να προέλθουν από περικοπές σε συντάξεις, εφάπαξ, κοινωνικά επιδόματα και παροχές υγείας και τα υπόλοιπα 2,1 δις ευρώ από νέους φόρους.
Η τρόικα όμως δεν σταματά στα οικονομικά μέτρα. Απαίτησε και νόμο που θα δυσκολεύει την προκήρυξη απεργίας, καταργώντας στην πράξη τα σωματεία και προβλέποντας «δημοψηφίσματα» στους εργατικούς χώρους. Αν οι απαιτήσεις αυτές συνδυαστούν με την επίσημη απειλή του Σαμαρά από τις ΗΠΑ για καταστολή όσων τάσσονται ενάντια στην καπιταλιστική ΕΕ και το ΝΑΤΟ, φανερώνουν ότι η κυβέρνηση τρόικας και ελληνικής άρχουσας τάξης ετοιμάζει ένα μέλλον «δημοκρατικοφανούς» ολοκληρωτισμού για το εργατικό κίνημα, τη ριζοσπαστική νεολαία και την Αριστερά. Δείχνουν ότι η δίωξη και οι συλλήψεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής δεν γίνονται από δημοκράτες, αλλά από αστούς αντιδραστικούς, που το μόνο που επιθυμούν είναι να θέσουν ξανά υπό τον πλήρη έλεγχό τους το φασιστικό παρακράτος, με σκοπό να υπηρετήσει μια μελλοντική βοναπαρτιστική διακυβέρνηση, που θα πραγματοποιηθεί με μορφή και σε χρόνο που θα επιλέξουν οι ίδιοι.
Η υπόθεση της ΧΑ φανερώνει πρώτα και πάνω από όλα, την οργανική σύνδεση του κράτους και της άρχουσας τάξης με τους φασίστες. Η ΧΑ μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται ότι ενισχύθηκε ποικιλοτρόπως από ισχυρούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης. Τα σώματα ασφαλείας με την κάλυψη των δικαστικών αρχών είχαν γίνει προστάτες, αρωγοί και συμμέτοχοι στα σχέδια των ναζιστών να καταλάβουν την εξουσία.
Ο σφικτός εναγκαλισμός μέρους της άρχουσας τάξης και του κράτους της με το ναζισμό και η διακηρυγμένη πλέον πρόθεση των πολιτικών εκπροσώπων της «μη φασιστικής», αλλά εξόχως φιλο-βοναπαρτιστικής και εξίσου αντιδραστικής μεγαλύτερης μερίδας των αστών για καταστολή του αριστερού «άκρου», υπογραμμίζουν την επείγουσα αναγκαιότητα η Αριστερά να μείνει μακριά από αυταπάτες για τον ρόλο του αστικού κράτους και από κάθε σχέδιο για συμμαχίες με «δημοκράτες» ή «αντιμνημονιακούς» αστούς.
Δεν υπάρχει σήμερα κανένα προοδευτικό τμήμα στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης. Για να ξεριζωθεί η φτώχεια, η ανεργία και η φασιστική αντίδραση, το μεγάλο κεφάλαιο θα πρέπει να απαλλοτριωθεί στο σύνολό του και ο σημερινός του έλεγχος πάνω στην οικονομική ζωή να δώσει τη θέση του στον δημοκρατικό έλεγχο και σχεδιασμό της από τους ίδιους του εργαζόμενους. Το σημερινό διεφθαρμένο και καταπιεστικό αστικό κράτος πρέπει να γκρεμιστεί και να αντικατασταθεί από τους δημοκρατικούς θεσμούς της εξουσίας του εργαζόμενου λαού, που θα εισάγουν την πλήρη υπαγωγή όλων των ένοπλων σωμάτων στον έλεγχο των μαζικών του οργανώσεων. Η πολιτική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ γύρω από ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, είναι το μόνο δυνατό υποκείμενο αυτής της αναγκαίας επαναστατικής αλλαγής, της μόνης ικανής να ξεριζώσει τον φασισμό και τα καπιταλιστικά αίτια που τον γέννησαν και τον διατηρούν στη ζωή.
Η Σύνταξη
{fcomment}
