Το Ιρανικό καθεστώς συνταράσσεται από ένα μαζικό κίνημα
Τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, έχουν ξεσπάσει στο Ιράν οι πιο μαζικές διαδηλώσεις από την επανάσταση του 1979. Παρότι το κίνημα είναι μικρότερο σε μέγεθος από το λεγόμενο Πράσινο Κίνημα του 2009, έχει εξαπλωθεί πολύ πέρα από τον κύριο ιστό των μεγάλων πόλεων, στον οποίο είχε περιοριστεί το Πράσινο Κίνημα. Αυτή είναι μία τεράστια αλλαγή, που έχει ταρακουνήσει το καθεστώς συθέμελα.
Μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι έχουν γίνει συγκεντρώσεις σε 52 πόλεις και 27 επαρχίες, από τη μέρα που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στο Μασάντ στις 28 Δεκέμβρη. Οι πρώτες διαδηλώσεις έλαβαν χώρα στο Μασάντ και αρχικά στόχευαν τον πρόεδρο Χασάν Ρουχανί. Στην πραγματικότητα, αρχικά οι διαμαρτυρίες είχαν τη στήριξη του άκρως αντιδραστικού Άχμεντ Αλαμ-Ολχοντά, ιμάμη της προσευχής της Παρασκευής στο Μασάντ και προϊσταμένου του Ιδρύματος Δωρεών του Ιμάμη Ρέζα,που διαχειρίζεται περισσότερα από 15 δισ. δολάρια.
Παρ’ όλα αυτά, τα συνθήματα γρήγορα στράφηκαν ενάντια σε ολόκληρο το κατεστημένο του κλήρου. Το Μασάντ, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν, θεωρούταν πάντα μια συντηρητική και θρησκευτική πόλη, στην οποία τα πολιτικά κόμματα με την πιο σκληρή γραμμή είχαν μεγάλη υποστήριξη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση άλλαξε στην πόλη. Στην πραγματικότητα, είναι χαρακτηριστικό των διαμαρτυριών ότι πραγματοποιήθηκαν σε περιοχές και από στρώματα του πληθυσμού, ανάμεσα στα οποία το καθεστώς έβρισκε μεγαλύτερη υποστήριξη παλιότερα.
Στις 29 Δεκεμβρίου, στην ιερή πόλη της Κομ, όπου εδρεύουν οι πιο υψηλοί θρησκευτικοί θεσμοί, χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας «θάνατος στη Χεζμπολάχ», «Σεγιάντ Αλί (Χαμενεΐ) φύγε, παράτα την εξουσία» και «θάνατος στην Ισλαμική Δημοκρατία». Σε κάποιο σημείο μάλιστα, στη διαδήλωση υψώθηκε και η φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα.
#Update7 :protesters attacked the governor office of #Hamedan, chanting: “ Death to the Islamic Republic”, “We don’t want Islamic Republic”.#Qom chanting “Death to the Islamic Republic “, “Death to Hezbollah”, we don’t want an Islamic Republic”#Iranprotests #RegimeChange pic.twitter.com/GlsovMmygg
— Raman Ghavami (@Raman_Ghavami) December 29, 2017
Στην πόλη Ραστ, που βρίσκεται στο Βορρά, τα πλήθη φώναζαν «Αξιότιμε στρατέ, βοήθα το λαό». Σε μια μικρή πόλη, λίγο έξω από την Τεχεράνη, μεγάλο πλήθος φώναζε: «Ο μόνος μας στόχος είναι το καθεστώς, αυτή είναι η τελευταία μας λέξη». Άλλα συνθήματα στρέφονταν ενάντια στην εμπλοκή του Ιράν στο συριακό εμφύλιο πόλεμο: «Αφήστε τη Συρία, νοιαστείτε για εμάς».
Day 4. Protesters in Rasht are asking the army to help them: Noble Army Help Your People pic.twitter.com/OKnnd4EDT5
— IranWire (@IranWireEnglish) January 1, 2018
Χθες (σ.τ.μ: 31/12/2017) ξέσπασαν επίσης οι πρώτες μικρές διαμαρτυρίες στην Τεχεράνη, που τις ξεκίνησαν κυρίως νεολαίοι γύρω από το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Ένας αυτόπτης μάρτυρας εξηγούσε στο περιοδικό Iranwire: «Τα συνθήματα επικεντρώνονταν κυρίως στην οικονομία. Η ανεργία, η φτώχεια και οι στερήσεις έφτασαν τους ανθρώπους σε κατάσταση απελπισίας. Μετά, τα συνθήματα στράφηκαν προς πολιτικά και ατομικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ελευθερία – ατομική ελευθερία, ελευθερία στη σκέψη και το δικαίωμα της συνάθροισης. Οι φοιτητές του πανεπιστημίου ενώθηκαν με τους ανθρώπους, γιατί είναι μέρος του λαού».
Τα συνθήματα που ακούστηκαν στη συγκέντρωση στην Τεχεράνη περιλάμβαναν τα εξής: «Θάνατος στο δικτάτορα», «Ο λαός ζητιανεύει, ενώ οι μουλάδες ζουν σαν θεοί» και «ανεξαρτησία, ελευθερία, Ιρανική Δημοκρατία» (σαν αντίβαρο προς την Ισλαμική Δημοκρατία).
NOW in front of university of #Tehran, security forces are beating a student. Iran's Islamic regime media always show how Palestinians are being beaten by Israeli police, but they don't show you how they brutally hit innocent Iranian university students. pic.twitter.com/U59Ub5VYVK
— Babak Taghvaee (@BabakTaghvaee) December 30, 2017
Άλλα συνθήματα περιλάμβαναν τα εξής: «Πεθαίνουμε, πεθαίνουμε, αλλά θα πάρουμε το Ιράν πίσω», «Μεταρρυθμιστές και συντηρητικοί (σ.τ.μ: αναφέρεται στα δύο μεγάλα κόμματα του Ιράν), αυτή η ιστορία τελειώνει εδώ», «Ψωμί, δουλειές και ελευθερία», «Φοιτητές και εργάτες ενωθείτε». Η αστυνομία πήρε αυστηρά μέτρα ενάντια στις συγκεντρώσεις στην Τεχεράνη και υπάρχουν αναφορές για 200 συλλήψεις. Παρ’ όλα αυτά, τελικά, οι διαδηλωτές ξεχύθηκαν στους δρόμους και μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να επιτεθούν σ’ ένα αστυνομικό βαν και να ελευθερώσουν τους συλληφθέντες. Σήμερα (σ.τ.μ: 01/01/2018), συνεχίζονται οι συγκεντρώσεις στην Τεχεράνη.
Την ίδια ώρα, αρκετές τράπεζες δέχονται επιθέσεις, ιδιαίτερα όσες συνδέονται με την «Φρουρά της Επανάστασης», υποχρεώνοντας την αστυνομία να αναπτύξει παραπάνω δυνάμεις ασφαλείας στις τράπεζες σε όλη τη χώρα.
Επίσης στην πόλη Ιζέχ, ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Μάλιστα, σύμφωνα με αναφορές, σε κάποιο σημείο οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν εκδιωχθεί τελείως. Στις συγκρούσεις αυτές, σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι. Η κρατική τηλεόραση μέχρι στιγμής αναφέρει ότι υπάρχουν 10 νεκροί, σαν αποτέλεσμα της καταστολής. Παρ’ όλα αυτά, η έκταση των διαδηλώσεων έχει αναγκάσει το κράτος να υιοθετήσει μια πιο προσεκτική προσέγγιση, ώστε να αποφύγει να προκαλέσει ένα ακόμα μεγαλύτερο κίνημα.
Αλλά φαίνεται ότι οι διαδηλωτές είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν σε κάθε περίπτωση. Ενώ οι συγκεντρώσεις στη Τεχεράνη ήταν αρχικά μικρές, υπάρχουν ενδείξεις ότι κερδίζουν δυναμική και σήμερα αναμένεται να πραγματοποιηθούν μεγαλύτερες διαδηλώσεις, στις οποίες θα συμμετέχουν κι άλλες πόλεις.
Η γρήγορη εξάπλωση του κινήματος έχει αναστατώσει το καθεστώς, το οποίο δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στην πίεση. Μετά από αρκετές μέρες σιωπής, ο Πρόεδρος Χασάν Ρουχανί εμφανίστηκε χτες στην τηλεόραση. Αναγνώρισε ότι «ο λαός έχει το δικαίωμα να ασκεί κριτική», αλλά την ίδια στιγμή απείλησε ότι το καθεστώς είναι έτοιμο να καταστείλει τις όποιες κινητοποιήσεις, στην περίπτωση «βίας και καταστροφών της δημόσιας περιουσίας».
Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις καταστολής χτυπούσαν και συλλάμβαναν μαζικά εκατοντάδες ειρηνικούς διαδηλωτές στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης, ενώ σε άλλα μέρη της χώρας σκότωναν διαδηλωτές. Άλλοι φιλελεύθεροι «μεταρρυθμιστές», όπως ο Μασουμέχ Εμπτεκάρ, καλούσαν από την αρχή σε σκληρή καταστολή ενάντια στις μάζες. Οι φιλελεύθεροι αυτοί, θα υπερασπιστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα μόνο στο βαθμό που αυτά δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές προσδοκίες των μαζών.
Ο Ρουχανί ανέβηκε στην εξουσία πριν από 5 χρόνια υποσχόμενος αλλαγές. Εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα συσπειρώθηκαν γύρω από τις υποσχέσεις του για τερματισμό της ατμόσφαιρας αστυνομοκρατίας, απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, επέκταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τερματισμό της απομόνωσης του Ιράν και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Η υπόσχεσή του «να εστιάσει στο βιοποριστικό επίπεδο των ανθρώπων» βρήκε εκατομμύρια υποστηρικτές στις εργαζόμενες και φτωχές μάζες. Αλλά 4 χρόνια μετά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αγωνίζονται για την επιβίωση τους. Η ανεργία αυξάνεται σταθερά, ενώ, παρ’ όλο που ο πληθωρισμός έχει γενικά τεθεί υπό έλεγχο, το κόστος διαβίωσης ανεβαίνει συστηματικά. Επιπλέον, η κυβέρνηση του Ρουχανί σχεδιάζει να προχωρήσει σε νέες περικοπές των επιδοτήσεων για τα βασικά αγαθά, όπως και των επιδοτήσεων για τα φτωχότερα στρώματα.
Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι μια εξέγερση των ακόλουθων στρωμάτων: των φτωχών, των κοινωνικά περιθωριοποιημένων, των κατώτερων στρωμάτων της μεσαίας τάξης και τμημάτων της εργατικής τάξης. Προερχόμενα από συντηρητικές περιοχές, τα στρώματα αυτά κρατούσαν χαμηλά το κεφάλι τους για δεκαετίες, αποδεχόμενοι την κατάσταση. Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους ανθρώπους που είναι τώρα στους δρόμους προέρχονται από τα ίδια στρώματα, πάνω στα οποία συχνά στηριζόταν το καθεστώς. Αλλά είναι προφανές ότι αυτή η περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Είναι φανερό ότι, στη φάση αυτή, τα συνθήματα είναι πολύ συγκεχυμένα και κυμαίνονται από οικονομικά αιτήματα και το «Θάνατο στον δικτάτορα» μέχρι και την υποστήριξη στον Σάχη Ρεζά. Όλα αυτά αντανακλούν μια έντονη οργή συνολικά απέναντι στη σάπια «Ισλαμική Δημοκρατία». Οι άνθρωποι πεινούν και έχουν κουραστεί από την ανεργία, τον πληθωρισμό και τη διαφθορά. Το σεβάσμιο προσωπείο, πίσω από το οποίο κρύβεται παραδοσιακά ο κλήρος, έχει διαλυθεί από τις δεκαετίες μιας σάπιας και διεφθαρμένης διακυβέρνησης.
Την ίδια στιγμή, δυτικά καθεστώτα, οι Σαουδάραβες και το Ισραήλ, έχουν «ευθυγραμμιστεί» πίσω από το κίνημα, προκειμένου να το εκμεταλλευτούν. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δημοσιεύσει αρκετά “tweets” προς υποστήριξη του «ιρανικού λαού». Ξεκάθαρα, ο Τραμπ, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ ακολουθούν μια πολιτική υπέρ της αλλαγής του καθεστώτος, σε ό,τι αφορά το Ιράν. Αλλά ο ιρανικός λαός δεν έχει ξεχάσει τα εγκλήματα του δυτικού ιμπεριαλισμού εναντίον του, με πιο πρόσφατο το σκληρό οικονομικό πόλεμο των ΗΠΑ ενάντια στις ιρανικές μάζες.
Δεν είναι ξεκάθαρο τι θα συμβεί από αύριο. Είναι πιθανό τον κίνημα προσωρινά να υποχωρήσει. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: αυτή είναι η αρχή μιας διαδικασίας επαναφύπνισης των επαναστατικών ιρανικών μαζών. Ένα νέο στρώμα των μαζών έχει εισέλθει στο προσκήνιο και η κρίση του καθεστώτος βαθαίνει. Αυτές είναι απλώς οι πρώτες δονήσεις των μεγάλων ιστορικών γεγονότων, που θα συνταράξουν το σύνολο της περιοχής και θα αλλάξουν ριζικά την ισορροπία των ταξικών δυνάμεων.
Χαμίντ Αλιζαντέχ – 1 Ιανουαρίου 2018
Μετάφραση: Αλέξης Μητσόπουλος
Επιμέλεια: Νίκος Σέντης
Επαναστατικός αναβρασμός στους κόλπους της ιρανικής κοινωνίας
Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και χτες (σ.τ.μ: 01/01/2018) σε όλο το Ιράν για πέμπτη διαδοχική ημέρα. Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις ασφαλείας υιοθέτησαν μια πιο σκληρή στάση. Την πέμπτη ημέρα, οι διαμαρτυρίες φάνηκαν να έχουν μειωθεί ελαφρώς σε συμμετοχή, εν μέρει λόγω της αυξανόμενης καταστολής και εν μέρει λόγω της έλλειψης ενός ξεκάθαρου σημείου αναφοράς για το κίνημα. Το καθεστώς έχει επίσης μειώσει σημαντικά την πρόσβαση στο διαδίκτυο και την επικοινωνία. Επίσης, είναι ξεκάθαρο ότι πολλές διαδηλώσεις, που έγιναν κυρίως σε μικρότερες πόλεις και προάστια, δεν αναφέρθηκαν στα μέσα ενημέρωσης.
Οι διαμαρτυρίες αυτές είναι πρωτοφανείς στην ιστορία της «Ισλαμικής Δημοκρατίας». Ποτέ άλλοτε, το καθεστώς δεν αντιμετώπισε ένα τόσο μαζικό κίνημα και ποτέ κανένα από τα μεγάλα κινήματα διαμαρτυρίας δεν έχει εκφράσει μια τόσο ριζοσπαστική και ανυπότακτη διάθεση. Στη βαθιά συντηρητική πόλη Χαμεντάν, εκατοντάδες άνθρωποι έλεγαν: «Ο Χαμενεϊ είναι δολοφόνος, η κυβέρνησή του δεν έχει νομιμοποίηση».
تظاهرات #همدان خامنه اي قاتله، ولايتش باطله. 11دي96 #ايران #تظاهرات_سراسرى
Hamedan: People chant: Khamenei is a murderer, his government is void#Iran #Hamedan #IranProtests #IranianProtests #HappyNewYear 1Jan2018 pic.twitter.com/UX8WiSPOFO— Bijan (@Bijanfreedom) January 1, 2018
Στο Αρνταμπίλ, ένα από τα συνθήματα, το οποίο είχε απήχηση και σε άλλες περιοχές, ήταν «Χουσεΐν, Χουσεΐν είναι το σύνθημα (του καθεστώτος), (αλλά) ο βιασμός είναι η ευχαρίστησή του», αναφερόμενο στη θρησκευτική υποκρισία της θεοκρατίας.
#Update116– #Iran, #Ardabil half an hour ago.
Chanting “ The regime forces are proud of raping”.#IranProtests pic.twitter.com/4AoauRICRc
— Raman Ghavami (@Raman_Ghavami) January 1, 2018
Στο Aχβάζ, οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στην αστυνομία, όταν αστυνομικοί προσπάθησαν να συλλάβουν κάποιους από αυτούς.
Protesters in #Ahvaz surround security forces after they make an arrest #iranprotests pic.twitter.com/auZavqdKrU
— Potkin Azarmehr (@potkazar) January 1, 2018
Στην πόλη Κερμανσάχ, όπου κατά πλειοψηφία διαμένουν Κούρδοι και η οποία υπέστη πρόσφατα έναν καταστροφικό σεισμό, διεξάγονται πολύ σκληρές συγκρούσεις τις τελευταίες ημέρες.
#Kermanshah shots fired at the crowd. #IranProtests #Iran #تظاهرات_سراسری pic.twitter.com/Y6G8AaVIyt
— Farnaz Fassihi (@farnazfassihi) January 1, 2018
Η κακοδιαχείριση και η διαφθορά ήταν η αιτία πολλών θανάτων μετά το σεισμό που θα μπορούσαν να αποφευχθούν και μεγάλο μέρος αυτής της οργής είναι βέβαιο ότι θα εκφραστεί από τον καταπιεσμένο κουρδικό πληθυσμό σε αυτό το κίνημα.
Στην Τεχεράνη και γύρω από αυτήν, συνεχίστηκαν οι διαδηλώσεις, έχοντας σαν αποτέλεσμα επίσης σκληρές συγκρούσεις. Σ’ ένα βίντεο, τα πλήθη στην Τεχεράνη φωνάζουν: «Ανατρέψτε ανατρέψτε, τη Δημοκρατία των Μουλάδων».
#Update114– Iran, 40 minuets ago another part of #Tehran. People want to gather at revolution Square.
Chanting” we want Downfall of the Akhund’s Regime”.#IranProtests #تظاهرات_سراسري pic.twitter.com/EvDsGYqZmT— Raman Ghavami (@Raman_Ghavami) January 1, 2018
Η ισχυρή παρουσία των δυνάμεων ασφαλείας παρεμπόδιζε τη συγκέντρωση μεγάλου πλήθους. Παρ’ όλα αυτά, οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα.
تصاویر جدید از اعتراضات شامگاه ۱۱ دی در #تهران#تظاهرات_سراسرى #IranProtests pic.twitter.com/VaQ2a6GzYF
— Ammar Goli (Erdelan) (@goliammar) January 1, 2018
Το σημαντικότερο ήταν ότι οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν επίσης και στις βιομηχανικές πόλεις και στα χωριά γύρω από την Τεχεράνη. Στο Καράτζ, ένα βιομηχανικό προάστιο λίγο έξω από την Τεχεράνη, χιλιάδες άνθρωποι κατέλαβαν τους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία.
#Update113– #Iran, Just now in #Karaj,
People are chanting " death to(down with) Khamenei, tonight is going to be like this, long live to Iran".#IranProtests #تظاهرات_سراسرى pic.twitter.com/RxLxbhn7gf— Raman Ghavami (@Raman_Ghavami) January 1, 2018
Σε ένα άλλο βίντεο από το Aμπαντάν, το πλήθος φωνάζει «Θάνατος στην ανεργία».
مردم #آبادان با شعار مرگ بر بیکاری به #جنبش_نان پیوستند. pic.twitter.com/gxBT8w6Xyo
— پناه گودنشینان (@PanahGodneshin) January 1, 2018
Στο Σιράζ, ένα βίντεο βγήκε στη δημοσιότητα, που δείχνει το πλήθος να κυνήγα τις δυνάμεις ασφαλείας στους δρόμους.
درگیری مردم و فرار نیروهای امنیتی-انتظامی در #شیراز
#تظاهرات_سراسرى #IranProtests #IranianProtests #Iran #Iranian pic.twitter.com/ePvSzYv0TI
— Human Rights In Iran (@ir_humanrights) January 1, 2018
Εν τω μεταξύ, στο Τέμενος Σουλεϊμάν διεξήχθη μια τεράστια διαμαρτυρία, με φήμες να λένε ότι ο λαός ανέλαβε προσωρινά τον πλήρη έλεγχο της πόλης. Ένα άλλο βίντεο από άγνωστο μέρος δείχνει πως οι μάζες πλησιάζουν τις δυνάμεις ασφαλείας, προσπαθώντας να τους κερδίσουν με το μέρος τους, λέγοντάς τους «μην είστε εχθροί μας».
Στην πόλη Ραστ, γυναίκες εξέφρασαν την απελπιστική κατάσταση των φτωχών εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν καθημερινά τη μη καταβολή των μισθών.
«Το παιδί του αδερφού μου εργάζεται εκεί, δεν έχει λάβει μισθούς για τρεις μήνες και τον έχουν διώξει. Πηγαίνει στην Επιθεώρηση εργασίας. Επιθεώρηση εργασίας! Ανήκει στους εργάτες! Πώς μπορεί το κράτος να μη γνωρίζει τι συμβαίνει; Τους έχουν εκδιώξει όλους! Πώς μπορεί το κράτος να μην ξέρει! (Μια γυναίκα λέει κάτι) Μας λένε να μη μιλήσουμε! Γιατί δεν πρέπει να μιλάμε! Μου λέτε πως δεν ξέρουν ότι τα εργοστάσια δεν πληρώνουν τους μισθούς; Δεν ξέρουν; Και τότε γιατί μας λένε να μη μιλήσουμε; Γιατί δεν πρέπει να μιλάμε;».
Υπήρξαν επίσης διαμαρτυρίες στις πόλεις Ζανάν, Τουισερκάν, Αράκ, Σαβέ, Αμόλ, Σαρί και Καζβίν. Αυτές είναι όλες οι επαρχειακές περιοχές με υψηλή ανεργία και η μη φοιτητική νεολαία φαίνεται να είναι επικεφαλής των κινητοποιήσεων στις περισσότερες πόλεις.
Το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των ατόμων ηλικίας 15 έως 29 ετών υπερβαίνει κατά πολύ το 24% και αυτός είναι μόνο ο επίσημος αριθμός. Ο αριθμός αυτός είναι ακόμα υψηλότερος μεταξύ των νέων και των γυναικών που ζουν στα αστικά κέντρα. Πολλοί από αυτούς προσδοκούσαν σε κάποιου είδους ανακούφιση από την κυβέρνηση Ρουχανί. Ωστόσο, παρά το 4,2% της οικονομικής ανάπτυξης πέρυσι – το πρώτο έτος πραγματικής ανάπτυξης εδώ και πολλά χρόνια – η ανεργία και το κόστος διαβίωσης συνεχίζουν να αυξάνονται.
Ένα άλλο βίντεο που κυκλοφόρησε στο Twitter δείχνει μια φτωχή Ιρανή γυναίκα και αδελφή ενός μάρτυρα του πολέμου στο Ιράκ. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα προηγούμενα χρόνια πυλώνες στήριξης του καθεστώτος. Τώρα, το καθεστώς τους κατηγορεί ότι χρηματίζονται από ξένες δυνάμεις, για να διαμαρτυρηθούν.
«Αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Πήγα δύο φορές στην Τεχεράνη, για να τους πω για τα προβλήματά μου. Ούτε καν με έφτυσαν. Ο αδελφός μου πήγε και μαρτύρησε – [Για ποιο λόγο;] μόνο για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να κυβερνούν και η αδερφή του να οδηγείται στην πορνεία; Τι έχει να κάνει η αδελφή ενός μάρτυρα, όταν δεν έχει τίποτα να δώσει στα παιδιά της; Να πάει στο διάολο η τιμή του Ιράν, δε μου έδωσε τίποτα , ούτε και σε εκείνους σαν εμένα. Δεν είμαστε Αμερικάνοι. Μιλώ τη μητρική μου γλώσσα! Ηγέτη (αναφέρεται στον Χομεϊνί)!Κοίτάξε αυτά τα χέρια! Τα παιδιά κοιμούνται πεινασμένα».
می گوید "خواهر شهید است. دادشم شهید شد تا اینا حکومت کنن و خواهرش تن فروشی کنه؟" pic.twitter.com/kFLGt4LBMp
— Roozbeh Bolhari (@Roozbeh1963) January 1, 2018
Αυτές είναι οι πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια φτωχές γυναίκες. Εκατομμύρια Ιρανές γυναίκες εξωθούνται στην πορνεία, η οποία συχνά επιβάλλεται και οργανώνεται από τους κληρικούς, που χρησιμοποιούν παραδοσιακούς «προσωρινούς γάμους», καθιερώνοντας την πορνεία με αντάλλαγμα ένα γρήγορο δολάριο. Για τέσσερις δεκαετίες, οι εργαζόμενες μάζες είχαν «τα κεφάλια τους χαμηλά» και αποδέχτηκαν τη μοίρα τους μαζί με όλες τις δικαιολογίες των κληρικών. Δεν περνάει μέρα χωρίς ένα μεγάλο σκάνδαλο, που να περιλαμβάνει κορυφαίες προσωπικότητες του καθεστώτος. Οι Μουλάδες έχουν δημιουργήσει αυτοκρατορίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και έναν αμετροεπή τρόπο ζωής, ενώ έχουν επιβάλει λιτότητα στις μάζες. Φέτος, η κυβέρνηση απειλεί να αφαιρέσει τις παροχές σε μετρητά στους φτωχούς και να αυξήσει τις τιμές των καυσίμων κατά 50%.
Εν τω μεταξύ, αμέσως μετά τα «κατευναστικά» και «συμφιλιωτικά» λόγια του Ρουχανί στην τηλεόραση χθες, η καταστολή έχει αυξηθεί και οι αριθμοί των συλληφθέντων είναι σήμερα τουλάχιστον 400, ενώ περίπου 20 άνθρωποι έχουν αναφερθεί ως νεκροί από αξιωματούχους. Ταυτόχρονα, η παραστρατιωτική «Φρουρά της Επανάστασης» ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει την ασφάλεια της Τεχεράνης από την αστυνομία. Αυτό δεν έρχεται σε αντίφαση μόνο με τα λόγια του Προέδρου Ρουχανί πριν από δύο ημέρες, όταν είπε ότι θα επιτρέπεται στους πολίτες να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, αλλά και με την προεκλογική του υπόσχεση πριν από πέντε χρόνια για την απομάκρυνση των παραστρατιωτικών από τους δρόμους της Τεχεράνης. Αυτοί οι αποκαλούμενοι φιλελεύθεροι «δημοκράτες» και «φίλοι του λαού» υιοθετούν τις ίδιες ακριβώς μεθόδους, στις οποίες ισχυρίζονται ότι είναι αντίθετοι.
Δυστυχώς, ένα μικρό στρώμα «αριστερών» διανοουμένων επαναλαμβάνει αυτό που λένε πολλοί φιλελεύθεροι: ότι, δεδομένης της έλλειψης σαφούς οργάνωσης και προγράμματος, το κίνημα αυτό μπορεί να βρεθεί υπό την επίδραση αντιδραστικών εγχώριων ή εξωτερικών δυνάμεων ή ότι διαφορετικά μπορεί να χάσει. Ως εκ τούτου, υπαινίσσονται ότι δεν πρέπει να υποστηρίζουμε αυτό το κίνημα. Αυτό που εννοούν είναι ότι πρέπει να ζητήσουμε από τον πεινασμένο και απελπισμένο ιρανικό λαό να επιστρέψει στα σπίτια του και να επανέλθει, μόνο όταν έχει μια οργάνωση που να αξίζει την υποστήριξη των «αριστερών» του φίλων! Ας ζητήσουμε από τη μητέρα να συνεχίσει να εκπορνεύεται και να στέλνει τα παιδιά της στο κρεβάτι πεινασμένα, μέχρι να γράψουν αρκετές ακαδημαϊκές εφημερίδες για ένα μαζικό κόμμα που είναι καθαρό και αγνό. Μόνο τότε οι άνθρωποι θα μπορούν να επιστρέψουν στους δρόμους. Η απόσταση μεταξύ αυτών των «φίλων» και του πραγματικού κόσμου δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.
Αλλά πώς είναι δυνατόν να οικοδομηθεί μια πλήρως ανεπτυγμένη δημοκρατική μαζική οργάνωση κάτω από μια τέτοια δικτατορία; Ένα τέτοιο πράγμα είναι εξαιρετικά απίθανο, αν όχι αδύνατο. Αυτές οι κυρίες και οι κύριοι είναι οι ίδιοι που απορρίπτουν το ενδεχόμενο οικοδόμησης μιας οργάνωσης, επειδή δεν πιστεύουν ότι θα έρθει μια επανάσταση. Και όταν αυτή έρθει, την αποκηρύσσουν επειδή δεν έχει την κατάλληλη οργάνωση. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αντιτίθενται στις επαναστατικές μάζες, τις οποίες δεν εμπιστεύονται καθόλου – και αυτή είναι η ουσία.
Ευτυχώς, οι ιρανικές μάζες δεν ενοχλούνται πολύ από αυτούς τους ανθρώπους. Για 30 χρόνια, οι φιλελεύθεροι «δημοκράτες» κήρυτταν «μεταρρυθμίσεις» και «μετριοπάθεια», κάθε φορά που οι μάζες έβγαιναν στους δρόμους. Και τι έχουν πετύχει; Απολύτως τίποτα. Τα 30 χρόνια εναλλαγής μεταξύ συντηρητικής και φιλελεύθερης διακυβέρνησης δεν οδήγησαν πουθενά. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι καταπιεσμένοι, άνεργοι και αγωνιζόμενοι για την επιβίωση. Αλλά οι φτωχοί του Ιράν έχουν καταλάβει μέσα σε τρεις ημέρες εκείνο που αυτοί οι κύριοι απέτυχαν να μάθουν μέσα σε τρεις δεκαετίες: ότι μόνο μια τολμηρή επαναστατική στάση θα αποδώσει αποτελέσματα. Το καθεστώς έχει σαφώς αναστατωθεί από τη ριζοσπαστική διάθεση αυτών των διαδηλώσεων, ίσως περισσότερο και από το λεγόμενο Πράσινο Κίνημα του 2009.
Φυσικά, το μαζικό κίνημα χρειάζεται οργάνωση και ένα σαφές επαναστατικό πρόγραμμα, για να νικήσει. Το γεγονός ότι το κίνημα είναι εντελώς ακατέργαστο και χωρίς επαναστατική ηγεσία σημαίνει ότι υποχρεωτικά θα συναντήσει πολλά εμπόδια, τα οποία ενδεχομένως θα το εκτροχιάσουν. Αυτό παραμένει ένας κίνδυνος, ιδίως εφόσον ο πυρήνας της εργατικής τάξης δεν έχει ακόμη συμμετάσχει. Δε θα ήταν λοιπόν λογικό να στηρίξουμε ακόμη πιο δυναμικά το κίνημα και να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο να βελτιώσει την οργάνωση και τις διεκδικήσεις του, προτού αποδυναμωθεί ή αλλοιωθεί;
Αυτό που βλέπουμε είναι τα πρώτα στάδια μιας επαναστατικής διαδικασίας. Ορισμένα τμήματα των μαζών παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονται για τα επόμενα γεγονότα. Δε γνωρίζουν ακόμα τι θέλουν, αλλά ξέρουν ακριβώς τι δε θέλουν και αυτό είναι όλα όσα αντιπροσωπεύει ο τίτλος της «Ισλαμικής Δημοκρατίας». Είναι εμφανής η αδυναμία του ιρανικού καπιταλισμού να ικανοποιήσει τις πιο βασικές ανάγκες του λαού του Ιράν – ούτε καν της παραδοσιακής του κοινωνικής βάσης υποστήριξης. Μέσα από την εξέλιξη της πάλης, η αδυναμία αυτή και οι ταξικές διαιρέσεις θα γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρες. Το καθήκον των επαναστατών δεν είναι να σταθούν στο περιθώριο και να εξηγούν τι «μπορεί να πάει στραβά, αν χάσουμε», αλλά πώς να κερδίσουμε αυτό τον αγώνα! Πρέπει να συμμετάσχουμε στο κίνημα και να εξηγήσουμε υπομονετικά ότι μόνο με την ανάληψη της εξουσίας από τους ίδιους μπορούν οι εργαζόμενοι άνθρωποι να επιτύχουν ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς από τους σκοπούς και τις διεκδικήσεις τους.
Χαμίντ Αλιζαντέχ – 2 Ιανουαρίου 2018
Μετάφραση: Μάριος Καλομενόπουλος, Γιάννης Νικολάκης
Επιμέλεια: Νίκος Σέντης
