Ταυτότητα

Θεμελιώδεις Ιδέες

Συχνές Ερωτήσεις

Επικοινωνία

ΑρχικήΕπικαιρότηταΕλληνική ΕπικαιρότηταΟι θέσεις μας για τους μετανάστες

Αγωνίσου μαζί μας!

Η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση, το ελληνικό τμήμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI), χρειάζεται τη δική σου ενεργή στήριξη στον αγώνα της υπεράσπισης και διάδοσης των επαναστατικών σοσιαλιστικών ιδεών.

Ενίσχυσε οικονομικά τον αγώνα μας!

Οι θέσεις μας για τους μετανάστες

1) Η βαθειά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, οξύνοντας παντού τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών, κλιμακώνει τα φαινόμενα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα που εκδηλώνεται με την μαζική ανεργία, τη φτώχεια, τον υποσιτισμό και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τον έλεγχο αγορών, πρώτων υλών και σφαιρών επιρροής, επιβάλει σε εκατομμύρια εργαζόμενων ανθρώπων από τις πιο υπανάπτυκτες καπιταλιστικές χώρες, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αναζητήσουν στην πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική Δύση δουλειά για να θρέψουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους.

2) Οι εργαζόμενοι αυτοί, ανεξάρτητα από το πώς τους ονομάζουν τυπικά οι αρχές στα κράτη που αναζητούν την τύχη τους («λαθρομετανάστες» κ.α.) και από το αν με βάση τους νόμους της κάθε χώρας που καταφεύγουν είναι «νόμιμοι» ή «παράνομοι», αποτελούν τμήμα του παγκόσμιου προλεταριάτου που παλεύει για μια καλύτερη ζωή και μάλιστα είναι το πιο χτυπημένο και το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο. Με αυτή την έννοια, για τους εργαζόμενους που γεννήθηκαν και δουλεύουν στην Ελλάδα, οι μετανάστες εργάτες που αναγκάστηκαν να έρθουν στη χώρα για να παλέψουν για την επιβίωση τους, είναι ταξικά αδέλφια. Είναι μέλη της ίδιας τάξης που αδιάκριτα από εθνικότητα, θρήσκευμα, φύλο ή φυλή, στενάζει σήμερα κάτω από την καπιταλιστική σκλαβιά. Η δεινή θέση στην οποία βρίσκονται οι μετανάστες εργάτες δείχνει σε τελική ανάλυση στους υπόλοιπους εργαζόμενους ποιο είναι το μέλλον που τους επιφυλάσσει ο καπιταλισμός. Η χειραφέτηση των Ελλήνων εργαζόμενων δεν μπορεί να κατακτηθεί χωρίς να κατακτηθεί η χειραφέτηση των μεταναστών και το αντίστροφο. Όλοι τους, στον αγώνα για τη βελτίωση της ζωής τους, έχουν κοινό εχθρό το κεφάλαιο – όποια εθνική σφραγίδα και αν αυτό φέρει – καθώς και το καταπιεστικό του κράτος.

3) Οι καπιταλιστές ανοίγουν και κλείνουν τη «στρόφιγγα» της εισροής των μεταναστών ανάλογα με το αν αυτή τους αποφέρει κέρδη ή όχι. Την προηγούμενη δεκαπενταετία, τα μεγάλα αφεντικά στην Ελλάδα χρησιμοποίησαν τις στρατιές των ξεριζωμένων μεταναστών για να εκτοξεύσουν την κερδοφορία τους στα ύψη. Η υπερ-εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών ήταν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που συνετέλεσαν σε μια μεγάλη και παρατεταμένη για τα δεδομένα του ελληνικού καπιταλισμού ανάπτυξη του ΑΕΠ. Εθνικοί δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια και στάδια, κάθε μεγάλη και κερδοφόρα επένδυση της προηγούμενης περιόδου ανάπτυξης κρύβει μέσα της τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων «αλλοεθνών» και «αλλόθρησκων» προλετάριων. Τώρα όμως που η κρίση κτυπάει την πόρτα του ελληνικού καπιταλισμού και τα αφεντικά, μέρα με τη μέρα, προχωρούν σε μαζικές απολύσεις, η προσφορά άφθονων εργατικών χεριών από τις τάξεις των μεταναστών γίνεται μια περιττή «πολυτέλεια»… Οι μετανάστες δεν αποφέρουν πια κέρδη, γι’ αυτό πρέπει να πεταχτούν σαν «στυμμένες λεμονόκουπες» : είναι καιρός να «επανα-προωθηθούν», με άλλα λόγια, άρων – άρων «να πάνε από εκεί που ήρθαν»… Αυτή είναι η υλική βάση των σχεδίων «σκούπα» που σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με την υποστήριξη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και την έμμεση στήριξη της φιλοκαπιταλιστικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

4) Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους απολογητές μισούν τους μετανάστες με ένα μίσος ταξικό. Καταλαβαίνουν ότι η κοινή θέση των Ελλήνων και μεταναστών εργαζόμενων διαμορφώνει έναν συντριπτικό συσχετισμό δύναμης σε βάρος του κεφαλαίου. Φοβούνται ότι αν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργατών συνενωθούν σαν μια γροθιά με τα εκατομμύρια των μεταναστών αδελφών τους, μια χούφτα πλουτοκρατών της άρχουσας τάξης θα έρθουν αντιμέτωποι με τον πιο ακατάβλητο αντίπαλο. Πρέπει λοιπόν να κάνουν τα πάντα για να χωρίσουν τους εργάτες και να δηλητηριάσουν την κοινή τους ταξική συνείδηση. Αυτή είναι η πολιτική βάση της εκστρατείας που διεξάγεται εδώ και καιρό στην ελληνική κοινωνία και στοχεύει στην ανάπτυξη της ξενοφοβίας και του ρατσισμού μέσα στις μάζες.

5) Οι αστοί προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κοινωνική βάση υποστήριξης των «πογκρόμ» των μεταναστών που ετοιμάζουν. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι πολυποίκιλα. Η διοχέτευση υστερίας από τα ΜΜΕ για την αύξηση της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας και η ενοχοποίηση των μεταναστών ως υπευθύνων γι’ αυτή. Η υπερπροβολή των ακροδεξιών πολιτικών και ιδεολόγων, που από περιθωριακές φιγούρες μετατρέπονται σε τηλεοπτικούς αστέρες. Η ενεργοποίηση και προστασία από τον κρατικό μηχανισμό της ναζιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής». Η τεχνητή όξυνση του εθνικισμού διαμέσου της επίκλησης της υποτιθέμενης νέας απειλής που προκύπτει για την «ελληνικότητα» και «χριστιανικότητα» του κράτους από την αυξημένη εισροή προσφύγων από την Ασία. Η ξαφνική επίδειξη υποκριτικού ενδιαφέροντος για την δημόσια υγεία των πολιτών, από αυτούς που επιδεικτικά αδιαφορούν όλα αυτά τα χρόνια για τον μαρασμό και την διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Η καλλιέργεια της φιλολογίας περί της υποτιθέμενης λαϊκής απαίτησης για την επιβολή του «νόμου και της τάξης». Η απόπειρα να εμφανιστεί με αφορμή τις Ευρωεκλογές, η όλο και πιο απροκάλυπτα αντιδραστική κατεύθυνση της δικής τους τάξης, σαν στροφή της κοινωνίας προς τα δεξιά ή και την άκρα δεξιά, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται με μια ψύχραιμη ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα. Με όλα αυτά επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό χιλιάδων τσακισμένων μικροαστών, αλλά και καθυστερημένων τμημάτων της εργατικής τάξης, με σκοπό όλοι αυτοί να χάσουν από τα μάτια τους εκείνους που αποτελούν τους κύριους υπαίτιους για την μιζέρια τους, δηλαδή τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τις πολυεθνικές και να τους υποκαταστήσουν με τους «ξένους», που τάχα «διαταράσσουν τη γαλήνη του έθνους».

6) Οι αστοί, οι ιδεολόγοι τους, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ τους και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι είναι ψεύτες και υποκριτές. Οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που κόπτονται για το μέλλον της «χριστιανοσύνης», είναι τόσο καλοί χριστιανοί που χωρίς ενοχές υποστηρίζουν τον ξυλοδαρμό και εξευτελισμό χιλιάδων ανθρώπων, το στίβαγμά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την αποστολή τους σαν «άψυχα πακέτα» στο «πυρ το εξώτερο». Αυτοί οι καλοί χριστιανοί που κάθε Πάσχα βγάζουν λόγους για την φιλάνθρωπο θυσία του «θεανθρώπου» τους που «ήρθε στη γη για να σώσει τους ταπεινούς και καταφρονεμένους» απαιτούν με φαρισαϊκή μανία την άρων – άρων «σταύρωση» των μεταναστών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πεδίο αποκάλυψης της ηθικής υποκρισίας και ξετσιπωσιάς της άρχουσας τάξης και των εκπροσώπων της, όσο το ζήτημα των μεταναστών.

7) Η γηγενής εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, δεν πρέπει να παρασυρθούν από τους ψεύτες και τους υποκριτές της άρχουσας τάξης και να αφήσουν ανυπεράσπιστα τα ταξικά αδέλφια τους. Κανένας άνθρωπος του μόχθου δεν είναι λαθραίος ή παράνομος. Λαθραία και παρασιτική είναι η τάξη των τραπεζιτών και των άλλων εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, που ενώ δεν εργάζονται και δε μοχθούν, ζουν μέσα στην αμύθητη χλιδή και την προκλητική πολυτέλεια. Τα κέρδη και τα πλούτη αυτής τη τάξης αρκούν για να θρέψουν όλους τους προλετάριους, γηγενείς και μετανάστες, φθάνει η ιδιοκτησία της πάνω στις μεγάλες εταιρείες να απαλλοτριωθεί και η οικονομία να σχεδιαστεί δημοκρατικά από την εργατική τάξη. Οι μετανάστες προλετάριοι δεν είναι βάρος για την «εθνική οικονομία». Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Έχουν αποδείξει ότι μαζί με τους έλληνες εργάτες μπορούν να δημιουργήσουν τρομερά αποθέματα πλούτου για να ζήσει ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία μια όμορφη και άνετη ζωή. Βάρος για το έθνος και την εθνική οικονομία, είναι μόνο τα υποκριτικά και τεμπέλικα παράσιτα της άρχουσας τάξης.

8) Οι μαζικές πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις του εργατικού κινήματος πρέπει να ξεσκεπάσουν την ξενοφοβική εκστρατεία της άρχουσας τάξης, που μοναδικό στόχο έχει να διασπάσει και να αποπροσανατολίσει την εργατική τάξη. Πρέπει πάση θυσία να σφυρηλατηθεί αρραγής ενότητα ταξικής αλληλεγγύης και πάλης με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Για την υπόθεση αυτή, έχουν χρέος να δουλέψουν ενεργά και ενιαία όλα τα μαζικά εργατικά κόμματα και τα συνδικάτα. Οι μαζικές εργατικές οργανώσεις είναι από τη φύση τους εργαλεία που πρέπει να φροντίζουν ώστε να προάγεται η ταξική αλληλεγγύη και να υπηρετείται το συμφέρον της εργατικής τάξης σαν σύνολο, ανεξάρτητα από εθνικότητα. Γι’ αυτό ο ρόλος τους είναι αποφασιστικός. Η βρώμικη επίθεση στους μετανάστες από την άρχουσα τάξη συνιστά κήρυξη πολέμου σε όλη την εργατική τάξη. Καθόλου δεν υπολείπεται σε σημασία από μια ολομέτωπη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα ή από μια γενικευμένη απόπειρα κατάργησης άλλων ζωτικών εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Αν η άρχουσα τάξη νικήσει στον πόλεμο που έχει κηρύξει σήμερα στους μετανάστες, θα επιφέρει ένα βαρύ πλήγμα στην ισχύ και τη συνοχή της εργατικής τάξης της χώρας και θα αποδυναμώσει μακροπρόθεσμα την πάλη της για την αλλαγή της κοινωνίας.

9) Όλα τα μαζικά κόμματα που μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού έχουν χρέος να αγωνιστούν ενιαία και ενωτικά για την απόκρουση της επίθεσης στους μετανάστες. Δυστυχώς, την υπόθεση αυτή εξ’ αρχής υπονομεύει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η οποία έχει προσχωρήσει πλήρως – όπως και σε όλα τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν τα εργατικά δικαιώματα – στο αστικό στρατόπεδο. Στις προτάσεις που έδωσε στη δημοσιότητα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στις 11/6, υπάρχει μια σειρά άθλιων θέσεων που με θέρμη υποστηρίζουν την άρχουσα τάξη στην επίθεσή της ενάντια στους μετανάστες. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προτείνει χωρίς ντροπή την «μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση» και την υιοθέτηση του στόχου για «0% λαθρομετανάστες». Αυτή η θέση που αναπαράγει την ύπουλη και ρατσιστική κατηγοριοποίηση κατατρεγμένων εργαζόμενων ανθρώπων σε «νόμιμους»,  «παράνομους» ή «λαθραίους»,  δεν έχει καμία ουσιαστική διαφοροποίηση από την θέση της άκρας δεξιάς του ΛΑΟΣ. Αν γίνει κυβερνητική πολιτική, θα σημάνει ένα ανελέητο πογκρόμ για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από την προδοτική τοποθέτηση της ηγεσίας τους, η αριστερή εργατική βάση, οι συνδικαλιστές και οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ, έχουν θέση και πρέπει να ενταχθούν ενεργά στο ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών.

10) Με δεδομένη την άθλια στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, το βάρος για την πολιτική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών πέφτει στις πλάτες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε άρνηση για την οργάνωση κοινών αγωνιστικών πρωτοβουλιών από τα δύο κόμματα πάνω σε ένα τόσο ζωτικό ζήτημα, αποτελεί πράξη ασυμβίβαστη με την ιδιότητα των πολιτικών εκπροσώπων της εργατικής τάξης και των συμφερόντων της. Σαν η εντεταλμένη εκπρόσωπος της κομμουνιστικής εργατικής πρωτοπορίας, η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να πρωτοστατήσει στην ανάληψη και το συντονισμό αυτών των πρωτοβουλιών.

11) Αποφασιστικό ρόλο έχουν να διαδραματίσουν και τα συνδικάτα, από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα μια δραστήρια εκστρατεία επίδειξης έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης στους μετανάστες. Οι ανακοινώσεις και τα ψηφίσματα δεν φτάνουν. Τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν ασπίδα για την απόκρουση της επίθεσης της άρχουσας τάξης και του κράτους της στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μέσα από τον αγώνα αυτό, μπορούν και πρέπει να στρατολογήσουν μαζικά, νέα, μαχητικά μέλη από τις τάξεις των μεταναστών εργατών, έτσι ώστε να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στους χώρους δουλειάς. Ιδιαίτερα οι νέοι μετανάστες εργάτες, μπορούν να πρωτοστατήσουν στην αλλαγή της κατάστασης στο εσωτερικό των συνδικάτων. Μπορούν να κάνουν τα συνδικάτα μαχητικότερα και πιο διεκδικητικά, να βοηθήσουν αποφασιστικά ώστε να μεταβληθεί ριζικά η σημερινή κατάσταση γραφειοκρατικής ρουτίνας που πνίγει την εσωτερική τους ζωή.

12) Πιο συγκεκριμένα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων από την ολομέτωπη επίθεση της άρχουσας τάξης και του κράτους της, προτείνουμε και αγωνιζόμαστε για τις ακόλουθες θέσεις και διεκδικήσεις :

  • Κάτω τα χέρια από όλους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες! Να μείνουμε μακριά από το ρατσιστικό δηλητήριο των αστών, των πολιτικών, των ιδεολόγων και των ΜΜΕ τους. Όχι στον βάναυσο και ύπουλο διαχωρισμό σε «νόμιμους», «παράνομους» και «λαθραίους» μετανάστες. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι ούτε «εθνική απειλή», ούτε «βάρος» για την εθνική οικονομία. Είναι κατατρεγμένοι άνθρωποι που με τον ιδρώτα τους παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Είναι αδέλφια των Ελλήνων εργαζόμενων, σάρκα από τη σάρκα της ίδια τάξης, της εργατικής τάξης. Αν τους εξασφαλιστεί δουλειά και ανθρώπινες συνθήκες ζωής μπορούν μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους να πολλαπλασιάσουν γρήγορα τον εθνικό πλούτο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η υλική βάση για μια πρωτοφανή έκρηξη ευημερίας σε μια αυριανή σοσιαλιστική κοινωνία. Η μόνη πραγματική απειλή για το έθνος και την εθνική οικονομία είναι τα τεμπέλικα παράσιτα της κεφαλαίου, που ρουφάνε αχόρταγα το αίμα του εργαζόμενου λαού της χώρας με τόκους, μερίσματα και κέρδη. Είναι το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην παραγωγή με σκοπό τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών αυτών των παρασίτων, η αιτία που γεννάει την φτώχεια και την ανεργία για όλους των εργαζόμενους, ανεξάρτητα από εθνικότητα και θρήσκευμα. Αυτό και μόνο αυτό, είναι το αληθινό, περιττό και  δυσβάσταχτο βάρος της κοινωνίας σήμερα.

  • Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών πρέπει να γίνει κορυφαία προτεραιότητα των πολιτικών και συνδικαλιστικών μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης. Χρειάζεται άμεσα η διοργάνωση εθνικών ημερών απεργιακών κινητοποιήσεων και άλλων μορφών αγωνιστικής δράσης από τα συνδικάτα, για να διεκδικηθεί η άμεση παύση των επιχειρήσεων «σκούπα» και κάθε άλλης μορφής βίας ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η ελεύθερη είσοδος και ελεύθερη διέλευση από τη χώρα για όλους τους ανθρώπους του μόχθου, η άμεση νομιμοποίηση όλων των προσφύγων και των μεταναστών με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, η εξασφάλιση γι’ αυτούς ίσης αμοιβής για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα σαν τμήμα της πάλης για την εξασφάλιση δουλειάς, αξιοπρεπών αμοιβών και φθηνής στέγης για όλους τους εργαζόμενους, η παροχή ελεύθερου δικαιώματος ανέγερσης θρησκευτικών ναών, λειτουργίας πολιτιστικών ιδρυμάτων και εκμάθησης της μητρικής τους γλώσσας μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση.

  • – Ειδικότερα σε ότι αφορά στις άμεσες ανάγκες των προσφύγων και των μεταναστών που διαβαίνουν τα σύνορα της χώρας ταλαιπωρημένοι από κάθε είδους διώξεις και κακουχίες, τα συνδικάτα και τα κόμματα της Αριστεράς δεν πρέπει να τους αφήσουν στα χέρια των μισαλλόδοξων κυβερνητικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των ρατσιστών εγκεφάλων της κρατικής καταστολής. Αυτοί δεν μπορούν ποτέ να επιδείξουν ανθρωπιά και φιλοξενία στα βασανισμένα αδέλφια μας. Με την ευθύνη των μαζικών εργατικών οργανώσεων και δίχως την ανάμιξη της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής, πρέπει να δημιουργηθούν ειδικοί σύγχρονοι καταυλισμοί υποδοχής και φροντίδας προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα και τις μεγάλες πόλεις, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις των κανόνων υγιεινής διαβίωσης και στους οποίους αφιλοκερδώς θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφοσιωμένα μέλη των συνδικάτων, γιατροί, νοσοκόμοι, οικοδόμοι, δάσκαλοι κ.α. Ταυτόχρονα, με μαζικό αγώνα πρέπει να επιβάλουμε στην κυβέρνηση να διαθέσει όλα τα χρήματα που προορίζει για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων από τους «λαθρομετανάστες» και τις επιχειρήσεις «επανα-προώθησης» τους, στην χρηματοδότηση αυτών των καταυλισμών και γενικότερα στην φροντίδα των προσφύγων και των μεταναστών.

  • Μέσα από την εμπειρία αυτού του αγώνα και με την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης, τα συνδικάτα και τα κόμματα της Αριστεράς πρέπει να οργανώσουν μαζικά τους μετανάστες στις γραμμές τους. Έτσι θα δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. Η ένταξη και ενεργή συμμετοχή των μεταναστών εργατών στο εργατικό κίνημα και τις μαζικές οργανώσεις του, θα αυξήσει κατακόρυφα τη δύναμή του και θα δημιουργήσει ένα συντριπτικό συσχετισμό δύναμης υπέρ της εργατικής τάξης στον ζωτικό αγώνα που πρέπει να διεξαχθεί με στόχο την άνοδο στην εξουσία μιας σοσιαλιστικής εργατικής κυβέρνησης, την κοινωνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών κάτω από εργατικό έλεγχο και τον δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας από την ίδια την εργατική τάξη.

Πρόσφατα Άρθρα

Σχετικά άρθρα