«Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» είχε αναφέρει κάποτε σε συνέντευξή του ο Κάρολος Κουν. Αυτό έγινε αμέσως προμετωπίδα της θεατρικής μας ομάδας, η οποία αναδύθηκε από τους κόλπους προϋπάρχουσας ως Θεατρικό Λογοτεχνικό Αναλόγιο για να θεραπεύσει παθογένειες και να συμπληρώσει, ει δυνατόν, κενά της παλαιάς εφόσον ούτε η φύση κατ’ Αριστοτέλη αγαπά το κενό.
Συντονιστές υπήρξαμε όσοι ασχοληθήκαμε ενδελεχώς με το θέατρο (φοιτώντας σε δραματικές σχολές, παρακολουθώντας σεμινάρια υποκριτικής, σκηνοθεσίας, μεταγλώττισης κλπ). Κοντά μας ήρθαν άνθρωποι με μεράκι, πάθος και πολυετή ενασχόληση και τριβή με τα θεατρικά δρώμενα παίζοντας σε διάφορους ερασιτεχνικούς θιάσους. Στόχος της νέας «πειραματικής» όπως την χαρακτηρίζουμε θεατρικής ομάδας είναι η έμφαση στα πρωτότυπα κείμενα, όχι απαραιτήτως θεατρικά, καθώς και η εξάσκηση στον λόγο και στον αυτοσχεδιασμό με ελευθερία έκφρασης και φαντασία. Υλοποιώντας τους στόχους αυτούς η θεατρική παρέα μας παρουσίασε πέρυσι το φθινόπωρο το «ΠΑΡΑΜΥΘΟΣΚΟΠΙΟ» (ένα ενεργητικό αναλόγιο πέντε παραμυθιών από την Ασία, την Ευρώπη και την Ελλάδα) που απευθυνόταν σε μικρούς (όχι πολύ μικρούς) και μεγάλους, επικοινωνώντας μηνύματα αγάπης, αυτοθυσίας αλλά και ψυχαγωγώντας τους με ευτράπελες ιστορίες και τα παράδοξα ή ευφάνταστα καμώματα των ηρώων τους. Η δικαίωση των κειμενικών επιλογών ήρθε όταν ο κόσμος που μας τίμησε με την παρουσία του σχολίασε πρωτίστως την επιλογή των ιστοριών και ακολούθως την απόδοσή τους επί σκηνής.
Δόθηκαν δύο παραστάσεις στα τέλη Οκτωβρίου 2023 στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Πνευματικού μας Κέντρου και μία στο Πολιτιστικό Κέντρο του Νέου Ηρακλείου «Ηλέκτρα Αποστολάκη» (μετά από πρόσκληση της Μαίρης Ιγγλέση). Στις παραστάσεις του Οκτωβρίου αντιμετωπίσαμε ήδη τις πρώτες παραδοξότητες. Αρχικά δόθηκαν μεγαλόστομες υποσχέσεις για έμπρακτη στήριξη σε ήχο και φωτισμό, σχεδίαση και εκτύπωση αφίσας και παραχώρηση μιας ευπαρουσίαστης αίθουσας, όπως ήταν αυτονόητο. Ωστόσο τίποτε από τα ανωτέρω δεν υλοποιήθηκε διότι το Πνευματικό Κέντρο της οδού Νικολάου Τρυπιά παραδόθηκε με όποια υλικοτεχνική υποδομή διέθετε: σπασμένα σποτάκια, ακάθαρτες τουαλέτες, παρασκήνια-αποθήκες γεμάτα καδρόνια και έπιπλα, κουρτίνα αυλαίας με σπασμένο μηχανισμό την οποία λειτουργήσαμε χειροκίνητα μεταξύ των σκηνών εφόσον δεν υπήρχε φωτισμός που θα διαχώριζε τις ιστορίες (παίζαμε με φώτα πλατείας, δηλαδή στο ημίφως) και με αφίσες που σχεδιάσαμε και τυπώσαμε μοιραζόμενοι τα έξοδα. Εντύπωση επίσης προκάλεσε η απουσία της τότε δημοτικής αρχής από τις παραστάσεις μας. Αντιθέτως όταν ζητήσαμε από την κυρία Ιγγλέση στον Νέο Ηράκλειο την θεατρική σκηνή για μία παράσταση στις 3/1/2024 μας παραχωρήθηκε δωρεάν, σε άψογη κατάσταση, με πλήρη ηχοφωτιστική κάλυψη, για δύο ημέρες (για γενική δοκιμή και παράσταση) εντάσσοντάς μας στο διαφημιστικό φυλλάδιο των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Νέου Ηρακλείου και με φυσική παρουσία της ιδίας, η οποία μας προλόγισε στο κοινό με τα θερμότερα λόγια. Μας έδωσαν μάλιστα την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε μέρος του σκηνικού που προοριζόταν για την επόμενη παράσταση! Τα συμπεράσματα δικά σας…
Παραταύτα, μείναμε ακόμη «ζωντανοί στην σκηνή» και ως Λογοτεχνικό Θεατρικό Αναλόγιο που αριθμούμε δεκαπέντε (15) εθελοντές ηθοποιούς συνεχίζουμε να ανταμώνουμε στην Αίθουσα Χορού του Πνευματικού Κέντρου της Νέας Φιλαδέλφειας και να δοκιμάζουμε, ασκώντας την θεατρική πράξη, να φωτίζουμε το μυαλό και τις ψυχές μας. Όλοι εμείς οι διαφορετικών ηλικιών και χαρακτήρων άνθρωποι είχαμε συνυπάρξει στο παρελθόν στο θεατρικό σανίδι κι αυτό έχτισε μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας ώστε οι ρόλοι να είναι διακριτοί μέσα στην ομάδα ενώ η ανυπαρξία «αυθεντίας» οδηγεί στην συνδιαμόρφωση της σκηνοθετικής γραμμής. Εφέτος, αφουγκραζόμενοι τα κοινωνικά αιτήματα και κατανοώντας την παθολογία του πολιτικού συστήματος επιχειρούμε ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ή, μάλλον, πέντε διαδοχικές «συναντήσεις» με συγγραφείς όπως ο Μπρεχτ, ο Μποστ, ο Καμπανέλης, ο Σκούρτης και ο (σκωτσέζος) Σάκι· συγγραφείς με έντονο κοινωνικό πρόσημο, ευαισθησίες, υποδόριο χιούμορ, ειρωνική γλώσσα, δυναμισμό στην σκέψη και την γραφή. Επέλεξα προσεκτικά σκηνές και επεισόδια είτε από αμιγώς θεατρικά κείμενα είτε από νουβέλες που διασκευάστηκαν καταλλήλως ώστε να αποτελέσουν την φετινή μας παράσταση με τον γενικό τίτλο «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ»· κι αυτό γιατί κάθε σκηνή αποτελεί μια συνάντηση με την Ιστορία, με το Χρέος, με τον Έρωτα, με το Όνειρο, με την ένοχη ή μη Συνείδησή μας. Το Σενάριο του Μποστ, Η Ντουζίνα του Σάκι, Ο Μετανάστης του Σκούρτη, το Μία Συνάντηση Κάπου Αλλού του Καμπανέλη, Η Χειμερινή Βοήθεια του Μπρεχτ, συνδεδεμένα με κείμενα-γέφυρες των Γεωργίου Σεφέρη, Μαρίας Παπαδάκη, Αυγούστου Στρίνμπεργκ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και αποδιδόμενα από ηθοποιούς κλοσάρ επί σκηνής θα φωτίσουν, θα καταγγείλουν, θα γελοιοποιήσουν παραλείψεις, κοινωνικά φαινόμενα και πολιτικά εγκλήματα μιας αλλοτινής αλλά και τόσο σύγχρονης εποχής· της εποχής μας, τόσο πλούσιας σε μεγάλα εγκλήματα κατά του εαυτού της και τόσο έτοιμης σήμερα όσο ποτέ να προχωρήσει στο μεγαλύτερο όλων: στον οικουμενικό όλεθρο. Ας φωνάξουμε λοιπόν από την Ορχήστρα «Περισσότερο φως ηλεκτρολόγε στην σκηνή!… Τούτο το σύθαμπο καλεί σε ύπνο ενώ εμείς θέλουμε ξύπνιους θεατές κι ακόμα πιο πολύ, ξυπνούς! Καν’ τους να ονειρευτούν στο πλέριο φως!»
Μαρία Παπαδάκη
