Στις 24 και 25 Οκτώβρη οι σχολικές καθαρίστριες πραγματοποίησαν 48ωρη απεργία με βασικό αίτημα να μετατραπούν οι συμβάσεις τους από ορισμένου χρόνου (ΙΔΟΧ) σε πλήρους απασχόλησης αορίστου χρόνου. Την απεργία πραγματοποίησε η Oμοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων στις Υπηρεσίες (ΟΣΕΥΠΕ) κατόπιν πίεσης από την πλευρά των πρωτοβάθμιων σωματείων των εργαζομένων στην Καθαριότητα Σχολικών Μονάδων όλης της χώρας.
Τα αναλυτικά αιτήματα των εργαζομένων που τέθηκαν με την απεργία ήταν τα ακόλουθα:
1) Αναγνώριση της πάγιας και διαρκούς φύσης των αναγκών καθαριότητας των σχολείων και μετατροπή των ΙΔΟΧ σε πλήρους απασχόλησης αορίστου χρόνου. Οι χρηματοδοτούμενες από κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού προσλήψεις ΙΔΟΧ να είναι πλήρους απασχόλησης.
2) Προτεραιότητα στις προσλήψεις πλήρους απασχόλησης για το διδακτικό έτος 2025-2026 σε όλους όσοι έχουν μεγαλύτερη μοριοδότηση με βάση τα έτη εμπειρίας
3) Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας μεταξύ του Υπουργείου Εσωτερικών και της Ομοσπονδίας μας. Οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στην καθαριότητα σχολικών κτιρίων (ΙΔΑΧ και ΙΔΟΧ) να καθορίζονται από συλλογική σύμβαση εργασίας αντίστοιχη της ΠΟΕ ΟΤΑ.
5) Έγκαιρες πληρωμές μισθοδοσίας.
Γενικότερα οι σχολικές καθαρίστριες βιώνουν δύσκολες συνθήκες εργασίας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, προεξάρχουσας της υπάρχουσας, αλλά και των δημοτικών διοικήσεων που αδιαφορούν. Έτσι, εργαζόμενες/ νοι ταλαιπωρούνταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου μέχρι και το σχολικό έτος 2019-2020 και από εκεί και έπειτα με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου. Αυτοί οι όροι εργασίας εντείνουν την εργασιακή αβεβαιότητα.
Οι καθαρίστριες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολείων, αλλά παρ’ όλα αυτά δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Έτσι, κάθε χρόνο πρέπει να ξανακάνουν τα χαρτιά τους για επαναπρόσληψη με την αγωνία αν θα τις ξαναπροσλάβουν. Από το 2007 δεν έγιναν ξανά μονιμοποιήσεις και πλέον οι συμβασιούχοι στην καθαριότητας φθάνουνε έως και το 95% του συνόλου! Ασφαλώς, σε όλο το κράτος υπάρχουν μεγάλα ποσοστά συμβασιούχων που είναι πολλά χρόνια σε αυτή την ομηρεία, αλλά στις καθαρίστριες τα πράγματα είναι χειρότερα από όλους τους κλάδους.
Επιπλέον σε πολλές περιπτώσεις, στις καθαρίστριες δεν χορηγούνται ούτε τα υλικά που χρειάζονται ούτε και μέσα ατομικής προστασίας, όπως σακούλες, απορρυπαντικά, χλωρίνες. Μάλιστα σε κάποιους Δήμους φτάνουν στο σημείο να τα αγοράζουν μόνες τους για να είναι καθαρά τα σχολεία. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό τα προϊόντα που χρησιμοποιούν να είναι πιστοποιημένα, δηλαδή καλής ποιότητας γιατί αναπνέουν χημικά.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο αγώνας των καθαριστριών πρέπει να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί, με ενιαίο και ενωτικό συντονισμό όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων που εμπλέκονται στον κλάδο.
Αμαλία Γιακουμίδου Τριβυζά
Σχολική καθαρίστρια στο Δήμο Αθηναίων
