Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – 29/1/2015
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και τα συντριμμένα από την καπιταλιστική κρίση μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στη μεγάλη τους πλειονότητα αισθάνθηκαν ανακούφιση από τη μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και το διώξιμο της κυβέρνησης Σαμαρά από την εξουσία.
Ο βάσιμος σκεπτικισμός που προκάλεσε ιδιαίτερα στα πιο πρωτοπόρα και πολιτικά συνειδητά τμήματα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας η κυβερνητική συμμαχία με το δεξιό, αστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, αλλά και η διαφαινόμενη πρόθεση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει σαν υποψήφιο πρόεδρο Δημοκρατίας έναν από τους βασικούς ηγέτες του αστικού πολιτικού στρατοπέδου, προς το παρόν επισκιάζεται στη συνείδηση των εργατικών μαζών από τις διαβεβαιώσεις των νέων αριστερών υπουργών ότι θα πραγματοποιηθούν άμεσα βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις όπως η αποκατάσταση του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση των χαμηλών συντάξεων, η ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η πρόσληψη των πρόσφατα απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων και η κατάργηση σημαντικών ταξικών αντιμεταρρυθμίσεων σε Παιδεία και Υγεία (ταξικοί – εξεταστικοί φραγμοί στο σχολείο, αντίτιμο εισόδου στα νοσοκομεία), το «κούρεμα» των δανείων για τους φτωχούς, η νομιμοποίηση των μεταναστών «δεύτερης γενιάς», αλλά και από την πρώτη πράξη εναντίωσης στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ΕΕ σχετικά με την Ουκρανία, που έστειλε μήνυμα για μια μαχητική διαπραγμάτευση για το χρέος.
Παρ’ ότι ο αντιδραστικός Καμμένος με τις δηλώσεις του για τους «λαθρομετανάστες που πρέπει να επαναπροωθηθούν» δεν παρέλειψε να αποκαλύψει από την πρώτη κιόλας μέρα της νέας κυβέρνησης το πόσο επιζήμια και επικίνδυνη υπόθεση είναι η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, παρ’ ότι ο νέος υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης σχεδόν αποκήρυξε με συνέντευξή του στο BBC το σκοπό της διαγραφής μέρους του χρέους και ο πρώην ΔΗΜΑΡίτης, νέος υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» Πανούσης διακήρυξε σαν άλλος υπουργός του ΠΑΣΟΚ ότι ο λαός θα πρέπει να «συμφιλιωθεί» με τον αντιδραστικό θεσμό της Αστυνομίας, την ώρα μάλιστα που για άλλη μια φορά στους κόλπους του αναδείχθηκε ξανά σε κραταιό εκλογικά κόμμα η Χρυσή Αυγή, το βλέμμα των εξαθλιωμένων μαζών εστιάζει στην ελπίδα που δημιούργησαν οι χθεσινές δημόσιες δηλώσεις – δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών κατά την ανάληψη των νέων τους καθηκόντων.
Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπούμαστε από την Κομμουνιστική Τάση, έχοντας δημόσια και τεκμηριωμένα εκφράσει την εναντίωσή μας στην κυβερνητική συμμαχία με τους αντιδραστικούς ΑΝΕΛ και στην εμφανή πρόθεση της ηγεσίας να μην εξαντλήσει τις δυνατότητες για μια αριστερή αυτοδύναμη κυβέρνηση, δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε τη δέσμευση των αριστερών υπουργών να λάβουν ορισμένα επείγοντα μέτρα για να βγει η μνημονιακή θηλιά από το λαιμό του λαού. Από θέση αρχών επικροτούμε και στηρίζουμε κάθε μέτρο που ανακουφίζει την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τονώνει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση τους. Όλα τα (αναμφίβολα ανεπαρκή) φιλεργατικά και δημοκρατικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα χωρίς «εκπτώσεις»!
Όμως οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι η απόπειρα εφαρμογής των πιο βασικών από αυτά τα μέτρα – ακόμα και με «εκπτώσεις» για τις οποίες ο εργαζόμενος λαός αποκαμωμένος από τη φτώχεια είναι διατεθειμένος να δείξει μια ορισμένη «γενναιοδωρία» – για να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στο βιοτικό επίπεδο του λαού και σταθερό χαρακτήρα, πρέπει να αποτελεί μέρος ενός προγράμματος που θα αφαιρεί την οικονομική και πολιτική εξουσία από την άρχουσα τάξη. Αν μείνουμε πάνω στο σαθρό έδαφος του καπιταλισμού, κάθε φιλεργατική – δημοκρατική μεταρρύθμιση θα σκοντάφτει στα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος και του πολιτικού καθεστώτος που έχει φτιαχτεί για να τον υπηρετεί. Γιατί αν αποδεχθούμε τον καπιταλισμό σαν βάση για την πολιτική μας θα πρέπει να δεχθούμε και τις συνέπειες των νόμων του.
Η εφαρμογή των δεσμεύσεων απαιτεί, αλλά και οδηγεί σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι, δείχνοντας με παραδείγματα το πώς η ουσιαστική και σταθερή εφαρμογή των χτεσινών δεσμεύσεων των αριστερών υπουργών βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με τον καπιταλισμό, στα τρία βασικά πεδία της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή στο πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής, στο πεδίο του «ιδιωτικού τομέα» της οικονομίας και στο πεδίο των κρατικών θεσμών.
Ξεκινώντας από το δημοσιονομικό πρόβλημα, ας υποθέσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει τελικά να αποσπάσει ένα «κούρεμα» χρέους μετά από μια επιτυχή διαπραγμάτευση με την τρόικα, πετυχαίνοντας τη διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Κινούμενη πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού η νέα κυβέρνηση, για να μην ξαναδεί το χρέος να γίνεται σύντομα «μη εξυπηρετήσιμο», θα πρέπει να ακολουθεί πολιτική μόνιμης λιτότητας, με νέες περικοπές στις κρατικές δαπάνες. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να καθησυχάσει τις «αγορές» (δηλαδή το ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο) με τις οποίες – αφού αποδέχεται τον καπιταλισμό – θέλει ομαλά να συμβιώσει, ώστε αυτές να είναι πρόθυμες να παράσχουν μειωμένα επιτόκια δανεισμού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού το «κούρεμα» και αργότερα η συγκράτηση του χρέους, είναι σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με τις δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών για ύπαρξη αξιοπρεπών συντάξεων, ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων, διαφύλαξη του δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας, διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εργαζόμενων στο κράτος κλπ.
Μόνο αν κοινωνικοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα και τις μεγάλες επιχειρήσεις (αλλά και την γιγάντια Εκκλησιαστική περιουσία, της οποίας αντιδραστικός θεματοφύλακας είναι εντός της κυβέρνησης οι ΑΝΕΛ), μόνο αν προβούμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους και ταυτόχρονα απευθύνουμε έκκληση αλληλεγγύης προς τους Ευρωπαίους εργαζόμενους και κοινού αγώνα για μια τέτοια πολιτική σε όλη την Ευρώπη, μπορούμε να εξασφαλίσουμε τους αναγκαίους πόρους για να ασκηθεί ουσιαστική και σταθερή κοινωνική πολιτική. Αυτή η πολιτική όμως δεν είναι μια αποσπασματική, μεταρρυθμιστική πολιτική, αλλά η αντικαπιταλιστική – σοσιαλιστική πολιτική που μόνο η Κομμουνιστική Τάση προτείνει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Περνώντας στο πεδίο του ιδιωτικό τομέα και των «εργασιακών», ασφαλώς η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά του δικαιώματος των συλλογικών συμβάσεων είναι απόλυτα επιβεβλημένα και προοδευτικά μέτρα. Όμως τα μέτρα αυτά – ειδικά σε συνθήκες ύφεσης και αποπληθωρισμού λόγω διαρκούς συρρίκνωσης της ζήτησης – θα σημάνουν αναπόφευκτα πτώση της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Οι πιο ισχυροί από αυτούς, είτε δεν θα τα εφαρμόσουν στην πράξη, είτε θα απαντήσουν με μια φυγή κεφαλαίων. Αυτό θα θέσει αυτόματα το καθήκον στη νέα κυβέρνηση, αν θέλει να επιβάλει την εφαρμογή της νέας εργατικής νομοθεσίας και να σώσει τους εργαζόμενους από μια έξαρση της (ήδη μαζικής) ανεργίας, να εισάγει τον εργατικό έλεγχο αφού δεν μπορεί να υπάρξει κανένας γραφειοκρατικός ελεγκτικός μηχανισμός που θα μπορούσε να εξασφαλίσει την τήρηση της νομιμότητας σε χιλιάδες επιχειρήσεις και τελικά, να κοινωνικοποιήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα κλείσουν. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να υιοθετήσει την αντικαπιταλιστική – σοσιαλιστική πολιτική που υπομονετικά και επίμονα υπερασπίζουν οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, οι δεσμεύσεις για αλλαγές στο κράτος, με προεξάρχουσες την καταπολέμηση της διαφοράς και τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, δεν μπορούν να εφαρμοστούν μέσα στο πλαίσιο του σημερινού, οργανικά αυταρχικού και διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού. Αν δεν εφαρμοστεί ο εργατικός έλεγχος και ο κανόνας της εκλογής και ανακλητότητας όλων των κρατικών αξιωματούχων από τον δημοκρατικά οργανωμένο εργαζόμενο λαό, αλλά και η πλήρης κατάργηση όλων των μισθολογικών προνομίων για αυτούς τους αξιωματούχους, δεν μπορεί να γίνεται σοβαρά λόγος για εξάλειψη της διαφθοράς, όσες «ανεξάρτητες αρχές» και αν συγκεντρωθούν στα χέρια ενός ηθικά άμεμπτου πρωθυπουργού.
Επίσης, κανένας δημοκρατικός υπουργός δεν μπορεί να μεταβάλει σε «προστάτες του πολίτη» τα σημερινά σώματα ασφαλείας, που διοικούνται και απαρτίζονται από στελέχη ειδικά εκπαιδευμένα για την καταστολή των αγώνων του λαού. Τα σώματα ασφαλείας με τη σημερινή δομή και το παρόν στελεχιακό δυναμικό πρέπει να διαλυθούν και να επανιδρυθούν σε αληθινά δημοκρατική βάση, κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των μαζικών οργανώσεων. Έτσι λοιπόν και αυτά τα αναγκαία ριζοσπαστικά μέτρα στο πεδίο του κράτους, που απαιτούνται για να γίνουν πράξη οι χτεσινές δεσμεύσεις των αριστερών υπουργών και του πρωθυπουργού, είναι στο χαρακτήρα τους αντικαπιταλιστικά και σοσιαλιστικά, καθώς καταργούν τον πυρήνα της αστικής εξουσίας και περνούν τον έλεγχο της κρατικής εξουσίας στα χέρια του εργαζόμενου λαού.
«Αγορές» και τρόικα σε αντεπίθεση : ο πόλεμος ξεκινά! Πως πρέπει να τον δώσουμε για να νικήσουμε
Η πιο άμεση ανάγκη για την υιοθέτηση ενός αντικαπιταλιστικού – σοσιαλιστικού προγράμματος πηγάζει από την ανοικτή εχθρότητα που άρχισε να δείχνει το κεφάλαιο και η τρόικα, κατά την πρώτη κιόλας μέρα θητείας της νέας κυβέρνησης. Στο άκουσμα των χθεσινών δηλώσεων των νέων αριστερών υπουργών, το χρηματιστήριο «γκρεμίστηκε» χάνοντας 8%. Η τιμή των τριετών και δεκαετών ελληνικών ομολόγων πήρε ξανά την «ανιούσα». Τα ιδιωτικά ΜΜΕ άρχισαν τις υστερικές εκκλήσεις για «υπευθυνότητα». Οι εκπρόσωποι της τρόικας έστειλαν καταφανώς σκληρότερα μηνύματα για την ανάγκη τήρησης των «συμφωνημένων» από εκείνα που έστελναν κατά την προεκλογική περίοδο, ενώ ειδικές επισκέψεις «τροϊκανών» πολιτικών απεσταλμένων ξεκινούν από σήμερα για να «συνετιστεί» η νέα κυβέρνηση.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαισθανόμενη την αυξανόμενη ένταση των αστικών πιέσεων προσπαθεί να εξασφαλίσει τη στήριξη ενός τμήματος της ελληνικής άρχουσας τάξης. Αυτή ήταν σε μεγάλο βαθμό η πολιτική λογική που οδήγησε στην κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, αλλά και στην απαράδεκτη πρόθεση να προταθεί ένας πολιτικός ηγέτης της Δεξιάς για νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας . Είναι βέβαιο ότι ένα τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης θα ήθελε να χρησιμοποιήσει το χαρτί της «αριστερίζουσας αδιαλλαξίας» της νέας κυβέρνησης, σαν ένα μέσο για να αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις από την τρόικα. Αυτή η πρόθεση εξηγεί και την πιο φιλική στάση που επιδεικνύει τελευταία ένα μέρος του αστικού τύπου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό που πάνω από όλα προέχει για τους αστούς σήμερα, είναι να μείνει ο ελληνικός καπιταλισμός στην Ευρωζώνη και να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους από τα 5 χρόνια των Μνημονίων. Κανένα «φλερτ» με αστικά κόμματα, αστούς ηγέτες και λοιπούς παράγοντες του κεφαλαίου δεν πρόκειται να κάνει την αστική τάξη πραγματικά φιλική και ανεκτική σε αριστερά κυβερνητικά μέτρα, όπως αυτά που εξαγγέλθηκαν χτες από τους νέους υπουργούς.
Η πραγματοποίηση της ζωτικής ανάγκης η κυβέρνηση να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις της έναντι της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σημαίνει αυτόματα πόλεμο με την αστική τάξη και την τρόικα. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη για το αντίθετο. Οι προσδοκίες για έναν «αμοιβαία επωφελή» συμβιβασμό πρέπει να εγκαταλειφθούν, γιατί το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι παραλυτικό εφησυχασμό στις τάξεις των εργαζομένων, την ώρα που η τρόικα και οι Έλληνες καπιταλιστές ετοιμάζονται να πιέσουν ασφυκτικά την κυβέρνηση. Ασφαλώς τον πρώτο ρόλο στις πιέσεις θα έχουν οι Γερμανοί αστοί και οι άνθρωποί τους. Οι επισκέψεις Σουλτς και Ντάισεμπλουμ στην Αθήνα θα δώσουν πιθανότατα, μια «πρώτη γεύση» για αυτές τις πιέσεις στη νέα κυβέρνηση.
Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει σε αντίθεση με τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των συντρόφων της ηγετικής ομάδας, η τρόικα είναι διατεθειμένη να δώσει κάποια ανταλλάγματα για έναν συμβιβασμό με την νέα κυβέρνηση. Δεν έχει σαν πρώτη επιλογή την ώθηση της Ελλάδας εκτός ευρώ, θέλοντας να διαφυλάξει τη σημερινή εύθραυστη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή οικονομία. Όμως δεν θα πρόκειται για ουσιαστικές παραχωρήσεις, όπως ένα δραστικό κούρεμα ή η συναίνεση στην ακύρωση βασικών μέτρων των Μνημονίων. Θα είναι πιθανά λίγος περισσότερος χρόνος για διαπραγματεύσεις και στο τέλος , ίσως μια επιμήκυνση αποπληρωμής, μαζί με μια περιορισμένη χρηματοδοτικά «προληπτική γραμμή πίστωσης» και μια εγγύηση για ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Θα μπορούσαν να δώσουν δηλαδή σε τελική ανάλυση ό,τι και σε μια κυβέρνηση της Ν.Δ. Όλα αυτά δεν θα συνιστούν καμία πραγματική βελτίωση στη ζωή των εργαζόμενων μαζών, που θα συνεχίσουν να βιώνουν τον «αργό θάνατο» του βιοτικού τους επιπέδου από τη μαζική φτώχεια και την μαζική ανεργία.
Αλλά το αντάλλαγμα που θα ζητήσουν από τη νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να είναι τίποτα λιγότερο από την άμεση εγκατάλειψη όλων εκείνων των δεσμεύσεων που οι αριστεροί υπουργοί έσπευσαν χτες να διαβεβαιώσουν ότι θα τηρηθούν. Η τρόικα και το αληθινό αφεντικό του ελληνικού προγράμματος, η Γερμανία δεν μπορούν να ανεχτούν παραχωρήσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Αν κάνουν κάτι τέτοιο, θα δώσουν μόνοι τους το σύνθημα για να εκλεγεί στην εξουσία στις ευρωπαϊκές χώρες με ανάλογες δεσμεύσεις – αξιώσεις το ένα αριστερό κόμμα μετά το άλλο, με την αρχή να γίνεται από το PODEMOS στην Ισπανία, στις επερχόμενες εκλογές στο τέλος του έτους. Αν η κυβέρνηση επιδείξει της απαιτούμενες αντιστάσεις, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα ζήσουμε την επανάληψη των γεγονότων του Μαρτίου του 2013 στην Κύπρο. Η ρευστότητα των τραπεζών θα μπλοκαριστεί και το ένα τελεσίγραφο θα διαδέχεται το άλλο, με μια και μοναδική απαίτηση: την αυτοταπείνωση της νέας κυβέρνησης.
Αν λοιπόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις που υποστήριξαν χτες οι αριστεροί υπουργοί, η μόνη ρεαλιστική και αποτελεσματική απάντηση σε αυτό τον πόλεμο, είναι τα τρία ακόλουθα βήματα:
1ο Άμεση κινητοποίηση των εργαζόμενων στη χώρα για να στηρίξουν ενεργά την επερχόμενη μάχη ενάντια στην τρόικα και το ελληνικό κεφάλαιο, με μαζικές συνελεύσεις στους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές και μαζικές συγκεντρώσεις. Ταυτόχρονη έκκληση στους εργαζόμενους σε ολόκληρη της Ευρώπη να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους σε αυτή τη μάχη.
2ο «Εκκαθάριση» των γραμμών της νέας κυβέρνησης από όλους τους πολιτικούς φίλους και εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και κάθε ταλαντευόμενο προς τα δεξιά στοιχείο. Στον πόλεμο που ήδη ξεκίνησε, το κόμμα των ΑΝΕΛ θα αποδειχθεί είναι ένας χρήσιμος συνεργάτης του κεφαλαίου στην απόπειρα υπονόμευσης της κυβέρνησης «από μέσα». Οι αστοί καριερίστες των ΑΝΕΛ θα είναι από τους πρώτους «αδύναμους κρίκους» που θα σπάσουν κάτω από το βάρος των πιέσεων. Γι΄ αυτό δεν θα πάψουμε να επαναλαμβάνουμε ότι ένα από τα πιο επείγοντα πολιτικά καθήκοντα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπάσιμο της κυβερνητικής συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ και η ειλικρινής επιδίωξη του σχηματισμού μιας αυτοδύναμης αριστερής κυβέρνησης, είτε ζητώντας και λαμβάνοντας ψήφο ανοχής από το ΚΚΕ στη βάση συγκεκριμένης προγραμματικής συμφωνίας, έστω για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, είτε – αν η ηγεσία του ΚΚΕ εμείνει στην απαράδεκτη άρνηση κάθε συνεργασίας – μέσα από μια νέα προσφυγή στις κάλπες, στην οποία, αν ο λαός δει ένα αποφασισμένο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει τις αναγκαίες μάχες, είναι βέβαιο ότι θα του δώσει ένα ποσοστό άνετης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
3ο Υιοθέτηση ενός αντικαπιταλιστικού – σοσιαλιστικού προγράμματος που θα αφαιρέσει την εξουσία του κεφαλαίου από την οικονομία και το κράτος.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ καλεί κάθε αριστερό αγωνιστή σε συσπείρωση και εγρήγορση, πάνω στη βάση της πολιτικής «γραμμής» που μόλις αναλύσαμε. Τώρα είναι η ώρα του οργανωμένου πολιτικού αγώνα για να κάνουμε τη φωνή των κομμουνισμού πιο δυνατή στον ΣΥΡΙΖΑ, το εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Αυτή είναι σε τελική ανάλυση η μόνη εγγύηση για να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις, να καταργηθούν τα Μνημόνια, να βγει από το λαιμό του λαού η θηλιά της τρόικας και να ανοίξει ο δρόμος για τη νίκη του σοσιαλισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ – 29/1/2015
