Διάλογος ΣΥΝ: αναγκαία η πολιτική ανασυγκρότηση

 

Ζήτημα 1ον . Πολιτική ηγεμονία- ιδεολογική ενότητα

 

Το  συνέδριο του κόμματος σε συνθήκες βίαιης αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος της εργασίας, περιστολής κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, και όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, είναι πολύ σημαντικό να ασχοληθεί και να καθορίσει πολιτική τακτική αλλά και συγκεκριμένη στρατηγική, για την οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων, στη βάση ενός «μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας», λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική κοινωνική κατάσταση, το επίπεδο της κοινωνικής συνείδησης και τον βαθμό ετοιμότητας των «από κάτω» για την διεκδίκηση ενός τέτοιου στόχου. Στη βάση αυτή θεωρώ ότι πρέπει να κινηθεί ο προβληματισμός των μελών, για τις αναγκαίες οργανωτικές αλλαγές και προσαρμογές της πολιτικής μας στην πορεία προς το έκτακτο συνέδριο.
Η ανάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας για ένα κόμμα της Αριστεράς, προϋποθέτει καταρχήν την ιδεολογική ηγεμονία και το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των κυρίαρχων τάξεων. Αυτό σημαίνει κόμμα με κοινωνική γείωση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, όπου θα αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Απαιτεί επιπλέον, ξεκάθαρες ιδεολογικές και ταξικές αναφορές στη βάση του Κριτικού Επαναστατικού Μαρξισμού, ικανές να ενώσουν και να εμπνεύσουν για την αναγκαιότητα και το εφικτό του σοσιαλιστικού – κομμουνιστικού οράματος.

Σε αυτή τη προοπτική, πρέπει να απευθυνθούμε και σε δυνάμεις, οργανωμένες και μη, οι οποίες θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε ένα ενιαίο πολιτικό υποκείμενο με σαφή κοινωνικό, ταξικό και κινηματικό προσανατολισμό με ανοιχτές διαδικασίες από τα κάτω ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ηθική ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της αριστεράς.

Ζήτημα 2ο Ο πολυτασικός χαρακτήρας.

Οι οργανωτικές αλλαγές και η ο τρόπος λειτουργίας υπακούουν πάντα και υπηρετούν συγκεκριμένα πολιτικά σχέδια. Στη βάση αυτή οι αλλαγές που απαιτούνται να υιοθετήσει το συνέδριο πρέπει:

Πρώτον, να διασφαλίζουν μεν τον πολυτασικό του χαρακτήρα, στην βάση όμως συγκεκριμένων συνεκτικών πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων. Η ίδια η λειτουργία των τάσεων, πρέπει να απαλλαγεί από λογικές μηχανισμών, που δεν επιτρέπουν ούτε την όσμωση μεταξύ των ιδεών ούτε όμως και τη δημοκρατική σύνθεση στα όργανα.

Δεύτερον, Το δικαίωμα της έκφρασης ακόμη και δημόσιας διαφορετικής άποψης μπορεί να υπάρχει, υπό τον όρο όμως ότι δεν αλλοιώνει και δεν θολώνει το σαφές πολιτικό και διακριτό στίγμα που πρέπει να εκπέμπουμε ως κόμμα στην κοινωνία.

Τρίτον, το σύνολο της ηγεσίας του κόμματος είναι υποχρεωμένο να  υπερασπίζεται πολιτικά και να προωθεί την υλοποίηση όλων των αποφάσεων που λαμβάνονται στα όργανα και στις συνεδριακές διαδικασίες. Από την άλλη, ο δρόμος για την υπέρβαση των σημερινών προβλημάτων του κόμματος είναι το βάθεμα της δημοκρατίας, η πλατιά, με δημόσιο τρόπο, δημοκρατική συζήτηση και η υγιής όσο και έντιμη πολιτική αντιπαράθεση χωρίς συνεννοήσεις κορυφής, ερήμην της κομματικής βάσης, έξω από τις κοινωνικές διεργασίες.

Τέταρτον, οι εκπρόσωποι του κόμματος να εναλλάσσονται στα δημόσια αξιώματα και να είναι ανακλητοί σε περίπτωση που δεν στηρίζουν τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων.

Πέμπτον,  Η εκλογή προέδρου να γίνεται από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, στην κατεύθυνση ενίσχυσης της συλλογικότητας και μη μετατροπής του κόμματος σε Προεδροκεντρικό μηχανισμό.