ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ : ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΕΡΔΗ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Γιατί η κυβέρνηση στρέφεται στις ιδιωτικοποιήσεις;
Τις δεκαετίες 1970 και 1980 είχαμε από τις κυβερνήσεις κρατικοποιήσεις ζημιογόνων επιχειρήσεων. Το κράτος ανέλαβε ό,τι δεν ήταν αρκετά κερδοφόρο καταβάλλοντας αποζημίωση στους ιδιοκτήτες. Σε περιόδους κρίσης και αβεβαιότητας, οι καπιταλιστές θέλουν γρήγορο και εύκολο κέρδος, γι’ αυτό οι ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων τομέων του δημοσίου δεν γίνονται για να φέρουν έσοδα στο δημόσιο, αλλά πραγματοποιούνται με τους ευνοϊκότερους όρους για την αστική τάξη. Και αυτό γιατί το κράτος λειτουργούσε πάντα σαν αγωγός κερδών για το κεφάλαιο. Αυτή η διαχρονική καπιταλιστική αλήθεια σήμερα είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ, αφού μόλις ένας τομέας κρατικός γίνεται κερδοφόρος, η κυβέρνηση ξεκινά την προσπάθεια παραχώρησής του στους ιδιώτες (βλέπε ΟΤΕ).
Επιπρόσθετα, λόγω της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, οι αστικές κυβερνήσεις, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, προσπαθούν να ανατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις και ανεβάζουν την κερδοφορία του τομέα που ξεπουλιέται. Οι νέοι ιδιοκτήτες αναλαμβάνουν την εκμετάλλευση του κοινωφελούς οργανισμού με νέους όρους που επιβαρύνουν τους καταναλωτές και επιδεινώνουν ραγδαία τα εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων, συμπιέζοντας το εργατικό κόστος.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ
Ήδη από το 2006 με τη ψήφιση του νόμου 3522/06, ο οποίος κατάργησε το ελάχιστο όριο συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΤΕ, η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο της εκποίησης της μεγαλύτερης και πιο κερδοφόρας επιχείρησης της χώρας. Η προκλητική είσοδος της Deutsche Telecom στον ΟΤΕ έγινε με το πακέτο που είχε συγκεντρώσει η Marfin με πρόεδρο τον Βγενόπουλο. Ο Βγενόπουλος «μοσχοπούλησε» τις μετοχές που κατείχε και η κυβέρνηση μπήκε εγγυητής στην αγοραπωλησία με τη Marfin.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά «χαρίζει» το μάνατζμεντ του ΟΤΕ για 450 εκατ. ευρώ. Το 25% του ΟΤΕ, ναι μεν θα παραμείνει στο ελληνικό Δημόσιο, αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα μπορεί να το αξιοποιήσει αν δεν ρωτήσει προηγουμένως τη Γερμανική επιχείρηση.
Η Deutsche Telekom θα ελέγχει την τιμολογιακή πολιτική του ΟΤΕ, τις προμήθειες και ζητήματα προσωπικού. Με νόμο που έχει ήδη περάσει, έχει αρθεί το καθεστώς μονιμότητας στον ΟΤΕ. Οι Γερμανοί δεσμεύονται τυπικά μόνο από το νόμο περί απολύσεων (ανώτατο όριο 2% μηνιαίως).
Η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ομίλου εταιρειών ΟΤΕ θα σημάνει άμεση αλλαγή των λειτουργιών του με μοναδικό προσανατολισμό το κέρδος. Θα φέρει εγκατάλειψη των «μη αποδοτικών περιοχών» (ύπαιθρος, νησιά), αύξηση των τιμολογίων, ακόμα μεγαλύτερη μείωση θέσεων εργασίας. Τέλος ο "στρατηγικός επενδυτής" θα έχει τη δυνατότητα να διορίζει τις διοικήσεις των κερδοφόρων θυγατρικών εταιρειών που έχουν διεισδύσει στις χώρες των Βαλκανίων και που σήμερα ο ΟΤΕ ελέγχει πλήρως και να καθορίζει την επιχειρηματική τους δράση.
Το σκάνδαλο της πώλησης του ΟΤΕ βέβαια δεν θα συνέβαινε, αν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν άνοιγαν το δρόμο ξεπουλώντας σιγά-σιγά «φιλέτα» από το μετοχικό κεφάλαιο του οργανισμού. Ας θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στην έκθεση του Προϋπολογισμού του 2001 υπογράμμιζε ως βασική κυβερνητική επιδίωξη "τη σύναψη στρατηγικής συμμαχίας του ΟΤΕ με διεθνή τηλεπικοινωνιακό φορέα".
Και ο κατάλογος συνεχίζεται…
Πρόσφατα είχαμε την αποκάλυψη της πρόθεσης της διοίκησης της ΔΕΗ να υπογράψει συμφωνία – σκάνδαλο με τη γερμανική RWE και με τη Χαλυβουργική. Αν προχωρήσει αυτή η συνεργασία τότε οι εταιρίες αυτές θα αρχίσουν να αποκτούν έλεγχο της ΔΕΗ, καθώς στις νέες μονάδες οι εταιρίες αυτές θα έχουν το 51% και η ΔΕΗ το 49%. Αρχίζει δηλαδή σταδιακά η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Στην περίπτωση των ΟΛΠ και ΟΛΘ ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα του λιμανιού του Πειραιά που αποτελούν το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), στην περιοχή του Ικονίου, παραδίδονται προς πώληση και εκεί οφείλεται σήμερα το 75% των εσόδων του ΟΛΠ!
Η εισαγωγή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο Χρηματιστήριο με τη διάθεση του 35% των μετοχών του σε ιδιώτες, λαμβάνοντας υπόψη και την ανταλλαγή κατά 10% μετοχών ανάμεσά τους, ανοίγει το δρόμο πλήρους ιδιωτικοποίησης και για το Τ.Τ. και τα ΕΛΤΑ. Στα ταμεία του ΤΤ υπάρχουν 11 δις ευρώ μετρητά. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως θα ήθελε μια ξένη τράπεζα για αγοραστή του Τ.Τ., την ίδια στιγμή όμως που η EUROBANK ανέβασε το ποσοστό της στις μετοχές του ιδρύματος στο 7%.
Για το τέλος αφήσαμε τα περίφημα ΣΔΙΤ. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται η νέα μορφή ιδιωτικοποίησης, που είναι η «Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» (βλέπε «Αττική Οδός», το Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η γέφυρα του Ρίο, η Εγνατία κ.λπ.). Η σκανδαλώδης αυτή πολιτική συνεχίζεται αμείωτη. Με κοινοπραξίες πολυεθνικών εταιριών (‘ACS’, ‘CINTRA’, Hochtief) να έχουν ήδη αναλάβει την κατασκευή και εκμετάλλευση της Ιόνιας Οδού και ετοιμάζονται για να αναλάβουν νέες οδικές αρτηρίες (Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος). Βέβαια αυτές οι συνεργασίες επιφέρουν τεράστια κέρδη για τους καπιταλιστές που συμπράττουν με το δημόσιο που αντλούνται κατ’ ευθείαν από την άμεση οικονομική επιβάρυνση των πολιτών (βλ. τεράστιες αυξήσεις στα διόδια που καρπώνονται οι ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρίες).
Η θέση μας
Η αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις δεν πρέπει να σημαίνει υπεράσπιση του διεφθαρμένου αστικού κράτους, απέναντι σε έναν ακόμα χειρότερο ιδιωτικό τομέα. Αυτό που πρέπει μαχητικά να υπερασπίσουμε είναι οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος που αναγκάστηκε κάτω από την πίεση των αγώνων να θεσμοθετήσει το αστικό κράτος. Παράλληλα, πρέπει να παλεύουμε για την πλήρη κοινωνικοποίηση όλων των πρώην ΔΕΚΟ (επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) και όλων των άλλων επιχειρήσεων και οργανισμών που σήμερα ιδιωτικοποιούνται.
Αυτό σημαίνει ότι εκτός από την κρατική ιδιοκτησία, παλεύουμε για τον δημοκρατικό έλεγχο των εργαζομένων πάνω σε αυτές τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, που θα εξασφαλίζει την λειτουργία τους προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας, σαν ένα βήμα προς τον συνολικό δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας από τους εργαζόμενους και τα συλλογικά τους όργανα, που θα στηρίζεται από ένα κράτος που θα εκφράζει τη βούληση των ίδιων των εργαζόμενων.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΔΟΥΛΟΣ
