Η γενική απεργία πραγματοποιήθηκε και στην πόλη της Πάτρας με σχετική επιτυχία. Πραγματοποιήθηκαν 2 πορείες. Μια από το ΠΑΜΕ και μια από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Η συμμετοχή στην απεργία ήταν μεγάλη, όπως φάνηκε και από την μαζική πορεία του Εργατικού Κέντρου, με την συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ, του ΣΥΝ και των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων αριστερών οργανώσεων. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτή την φορά φάνηκε να συμμετείχε και κόσμος που στο παρελθόν απείχε από τις κινηματικές διαδικασίες στην πόλη.
Η συνθηματολογία αφορούσε τόσο στα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την εφαρμογή του Μνημονίου και τον ερχομό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτό όμως που παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ότι από τον συγκεντρωμένο κόσμο ακούγονταν συνθήματα ταξικά και κυρίως συνθήματα που στρέφονταν εναντίον της συνδικαλιστικής ηγεσίας και αμφισβητούν την ικανότητα της ηγεσίας της Γ.Σ.Ε.Ε. να αγωνιστεί και να πιέσει για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η μαζικότητα και η διάθεση των συμμετεχόντων στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις χαράζουν τον δρόμο και υποδεικνύουν το χρέος της Αριστεράς σήμερα. Οι εργαζόμενοι με αυτήν τους τη συμμετοχή και την διάθεση προφανώς αποδεικνύουν πως πια δεν εμπιστεύονται τις ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους οργάνων και απαιτούν ηγεσίες επί της ουσίας αντιπροσωπευτικές, αγωνιστικές και ικανές να προτείνουν και να ηγηθούν του εργατικού κινήματος, ηγεσίες ικανές να τους ενώνουν. Χρέος, λοιπόν, της Αριστεράς μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι να καλεί τους εργαζόμενους και τους νέους να κατεβούν στον δρόμο για να πουν απλά ένα αμυντικό «όχι», αλλά είναι υποχρεωμένη να θέσει τα αιτήματα εκείνα που θα συσπειρώσουν τον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας για ένα κίνημα πραγματικής ανατροπής του καπιταλισμού.
Μαρία Κοτσώνη
