Διαβάστε την πολιτική εκτίμηση της Κομμουνιστικής Τάσης για τα συνταρακτικά γεγονότα της σύλληψης των ηγετών της Χρυσής Αυγής, σε άρθρο του μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ σ. Σταμάτη Καραγιαννόπουλου.
Η χθεσινή σύλληψη της ηγετικής ομάδας και βουλευτών της Χρυσής Αυγής, προκάλεσε απόλυτα φυσιολογικά, μεγάλη ικανοποίηση σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Η εικόνα αφιονισμένων ναζιστών να σύρονται με χειροπέδες, απολαμβάνοντας τη φιλοξενία χώρων που «φιλοξενούν» συχνά διαδηλωτές, συνδικαλιστές, αριστερούς ή αναρχικούς αγωνιστές και «παράνομους» μετανάστες μόνο αισθήματα χαράς μπορεί να σκορπίσει στη συντριπτική πλειονότητα του εργαζόμενων και της νεολαίας που έμεινε αμόλυντη από τη δημαγωγική ναζιστική προπαγάνδα.
Η σύλληψη των ναζιστών της ΧΑ όμως, μαζί με γνήσια, αυθόρμητα αισθήματα ικανοποίησης στον εργαζόμενο λαό, είναι επίσης απόλυτα φυσιολογικό να τείνει να δημιουργεί και αυταπάτες για τον ρόλο του αστικού κράτους και των όψιμων δημοκρατών της άρχουσας τάξης, που κυβερνούν εφαρμόζοντας δίχως «δημοκρατικές» περιστροφές ένα πρόγραμμα εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Τα αστικά ΜΜΕ μιλούν από χθες το πρωί για το «κράτος δικαίου» που τάχα επιβλήθηκε και τιμώρησε τους ηγέτες της ΧΑ. Η αλήθεια όμως, είναι διαμετρικά αντίθετη από αυτούς τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς. Είναι ακριβώς η παντελής έλλειψη «κράτους δικαίου» η αιτία που γιγάντωσε τους ναζί και τους μετέτρεψε σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα στο αστικό στρατόπεδο και την κοινωνία. Η ΧΑ υπάρχει από το 1980 και έκτοτε, έχει διαπράξει χιλιάδες μικρά και μεγάλα εγκλήματα ενάντια σε μετανάστες και αριστερούς αγωνιστές με την ανοχή και την κάλυψη του υποτιθέμενου κράτους δικαίου. Το σημερινό «κράτος δικαίου» με τους αστυνομικούς και δικαστικούς θεσμούς και μηχανισμούς του, όχι μόνο δεν την εμπόδισε να αναπτυχθεί, αλλά την εκπαίδευσε, τη χρηματοδότησε, την εξόπλισε και την χρησιμοποίησε σαν βοηθό στις κατασταλτικές του επιχειρήσεις ενάντια στη δράση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
Μετά τη θεαματική άνοδο της ΧΑ, που οφειλόταν στην απότομη κατάρρευση του παραδοσιακού αστικού πολιτικού στρατοπέδου και όχι στις ιδέες ή τις μεθόδους της, ένα σωρό στελέχη του «κράτους δικαίου» την προμήθευσαν με προγεφυρώματα και θύλακες για μια ασφαλή αναρρίχηση στην εξουσία. Ο όρος «κράτος δικαίου» συνιστά λοιπόν ένα άθλιο εφεύρημα με σκοπό να εξωραϊστεί το διεφθαρμένο και αντιδραστικό αστικό κράτος και να ξεχαστεί η δραστήρια συμβολή του στη μετατροπή της ναζιστικής συμμορίας σε νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα και ακίνδυνο για τον καπιταλισμό αποδέκτη της δυσαρέσκειας για τις πολιτικές που τον υπηρετούν.
Το υποτιθέμενο κράτος δικαίου συνέλαβε τους ναζιστές ηγέτες, όχι για να αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά γιατί αυτό υπαγορεύουν σήμερα τα συμφέροντα της κυρίαρχης μερίδας της άρχουσας τάξης που κυβερνά. Η κυρίαρχη μερίδα της άρχουσας τάξης και οι πάτρωνές της στην τρόικα, ήθελαν οι ναζιστές να λειτουργούν κάτω από τον δικό τους πολιτικό και επιχειρησιακό έλεγχο. Τους ήθελαν – σύμφωνα με τη ρήση του γνωστού αστού απολογητή Μπ. Παπαδημητρίου – «σοβαρούς» εταίρους σε ένα αστικό μέτωπο που θα εμποδίσει την άνοδο της Αριστεράς με ένα επαναστατικό πρόγραμμα στην εξουσία.
Όμως οι ίδιοι οι ναζί, παίρνοντας θάρρος από την αξιοσημείωτη επιρροή στις δημοσκοπήσεις – η οποία στο συντριπτικά μεγαλύτερό της τμήμα είχε κίνητρο μια τυφλή διαμαρτυρία ενάντια στο διεφθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα – και πάνω από όλα, από τα προνόμια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, την οικονομική υποστήριξη μερίδας του κεφαλαίου και τα ισχυρά προγεφυρώματα στα ένοπλα σώματα του κράτους με επίκεντρο την αστυνομία, φάνηκε τις τελευταίες εβδομάδες ότι εφαρμόζουν ένα δικό τους σχέδιο ανεξάρτητης «εφόρμησης» για την εξουσία, με βασικό άξονα την ίδια τη φυσική εξόντωση και την κατατρομοκράτηση των αγωνιστών της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Όμως οι πολιτικές δολοφονίες που περιλαμβάνονταν σε αυτό το σχέδιο, όπως αυτή του αντιφασίστα Παύλου Φύσα ή εκείνη αγωνιστών του ΚΚΕ που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, ήταν ικανές να οδηγήσουν στην δημιουργία κλίματος επαναστατικής διέγερσης στις μάζες και ιδιαίτερα στη νεολαία, ταυτόχρονα εκθέτοντας ανοικτά την συγκυβέρνηση σαν υπεύθυνη για την συγκάλυψη και την υπόθαλψη της ναζιστικής δράσης.
Σε μια στιγμή που η ελληνική άρχουσα τάξη επιζητεί την μέγιστη δυνατή κυβερνητική σταθερότητα και «κοινωνική ειρήνη» ώστε να περάσει νέα σκληρά μέτρα περικοπών για να διεκδικήσει από την τρόικα λύση στα δραματικά χρηματοδοτικά κενά του κράτους της, τα ριψοκίνδυνα παιχνίδια των ναζί δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτά. Η αστική αντίδραση είτε θα έπρεπε να θυσιάσει τα χαϊδεμένα, επίλεκτα «άκρα» της, είτε να υποταχθεί στους τυχοδιωκτισμούς τους, που θα την έφερναν αντιμέτωπη σύντομα με επαναστατικούς κινδύνους. Απόλυτα φυσιολογικά, ορμώμενη από έναν ψυχρό πολιτικό υπολογισμό στο βωμό των συμφερόντων της, έκανε την πρώτη επιλογή, εγκαταλείποντας οριστικά σαν ανεδαφικά τα σχέδια για την πολιτική συνεργασία με μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή».
Όλα τα γεγονότα αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, μαρτυρούσαν αυτή την επιλογή: μια ασυνήθιστα σκληρή κυβερνητική γλώσσα ενάντια στην ΧΑ, μια καθημερινή σταυροφορία του αστικού τύπου εναντίον της, σαρωτικές αλλαγές στα ηγετικά κλιμάκια της Αστυνομίας, παραγγελία έρευνας για τους ναζιστικούς θύλακες σε στρατό και αστυνομία, παραγγελία δίωξης για 32 επιθέσεις της συμμορίας και τελικά, σύλληψη των περισσοτέρων ηγετικών στελεχών της. Η στάση της κυρίαρχης μερίδας της άρχουσας τάξης έναντι της XA θα μπορούσε να περιγραφεί γλαφυρά με τα παρακάτω λόγια: «..Σας εκθρέψαμε σαν συμπληρωματική δύναμη κρούσης στην επίσημη κρατική καταστολή. Ανταποκριθήκατε όπως έπρεπε σε αποστολές τρομοκράτησης αριστερών και ενοχλητικών μεταναστών. Όμως εσείς θέλετε να ακολουθήσετε τη δική σας ατζέντα και το δικό σας σχέδιο. Λησμονήσατε ότι είστε τα σκυλιά μας. Η λύσσα της αλαζονείας σας, σας έκανε προς στιγμήν ανεξέλεγκτους, γι’ αυτό σας μαντρώνουμε και θα σας αμολήσουμε ξανά μόνο όταν βεβαιωθούμε ότι σας ελέγχουμε πλήρως.»
Η σύγκρουση λοιπόν, που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσα και κορυφώθηκε με τη χθεσινή σύλληψη της ηγεσίας της ΧΑ, είναι ενδοαστική. Δεν είναι καθόλου μια σύγκρουση μεταξύ «Δημοκρατίας» και φασισμού. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι οι σημερινοί διώκτες της ΧΑ αστοί «δημοκράτες» της ΝΔ και οι ακόλουθοί τους, ήταν οι χθεσινοί προστάτες και υποψήφιοι κυβερνητικοί της σύμμαχοι. Ήταν οι ίδιοι που έκαναν κουρελόχαρτο το Σύνταγμα για να περάσουν μέσα σε λίγες ώρες από τη Βουλή τα Μνημόνιά της μαζικής εξαθλίωσης, οι ίδιοι που σε κάθε κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού διατάζουν τις δυνάμεις καταστολής να ξυλοκοπούν με μανία και να πνίγουν στα χημικά χιλιάδες διαδηλωτές. Είναι αυτοί που αναπόφευκτα στο μέλλον, μπροστά στην απειλή να χάσουν την εξουσία και να ανατραπεί το σύστημά τους, θα υποστηρίξουν έναν ανοικτά βοναπαρτιστικό, ολοκληρωτικό τρόπο διακυβέρνησης.
Σε τελική ανάλυση, η βασική πολιτική διαφορά των σημερινών θιασωτών του «συνταγματικού τόξου» με τους ναζί, δεν είναι η «πίστη στη δημοκρατία», αλλά το πότε, με ποια μορφή και με ποια μερίδα του κεφαλαίου «στο τιμόνι», θα επιβληθεί στη χώρα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Οι ναζί προσσέγγιζαν αυτή την προοπτική με όρους λίγων μηνών, με τη μορφή ενός καθεστώτος φασιστικού τύπου και τους ίδιους στη θέση του επικεφαλής. Οι «δημοκράτες» αστοί «διώκτες» τους αντίθετα, επιθυμούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν τις «περιπέτειες» ενός πρόωρου ολοκληρωτισμού αβέβαιης έκβασης, να εξαντλήσουν τις συνταγματικές λύσεις και όταν χρειαστεί, να κυβερνήσουν με διατάγματα, θυσιάζοντας ορισμένα άρθρα του Συντάγματος και χρησιμοποιώντας αδίστακτα την κρατική καταστολή και το παρακράτος για να επιβάλουν την «τάξη» των συμφερόντων τους.
Επικοινωνιακό «ξέπλυμα» του αστικού κράτους και του φασισμού
Πίσω από την επικοινωνιακή εκστρατεία περί επιβολής της «δημοκρατίας» και του «κράτους δικαίου», οι αστοί και τα ΜΜΕ τους, προσπαθούν επιμελώς να «ξεπλύνουν», τόσο το κράτος τους, όσο και τον ίδιο τον φασισμό σαν πολιτικό ρεύμα.
Το αστικό κράτος δεν είναι κράτος δικαίου, αλλά ο θεσμός ένοπλης υπεράσπισης της κοινωνικής αδικίας. Ο ασφυκτικός έλεγχός του, μέσω δεκάδων υλικών και θεσμικών «νημάτων» από την άρχουσα τάξη, ο τερατώδης γραφειοκρατικός και καταπιεστικός του χαρακτήρας και η παντελώς ανεξέλεγκτη από τον εργαζόμενο λαό λειτουργία του, αντανακλώνται στη διαρκή τάση για διαφθορά και αυθαιρεσία και στην μετατροπή του σε προνομιακό χώρο εκκόλαψης φασιστικών θυλάκων και μηχανισμών.
Η Αριστερά έχει χρέος να αποκαλύπτει τις εγγενείς φασιστικές τάσεις του αντιδραστικού αστικού κράτους και όχι να μιλάει αφηρημένα για «νόμο» και «δημοκρατία», όπως δίκην εκπροσώπου – όχι του επιστημονικού σοσιαλισμού – αλλά του αστικού φιλελευθερισμού, κάνει στην ανακοίνωση που εξέδωσε χθες για τη σύλληψη των ηγετών της ΧΑ η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας: «…Σήμερα αποδεικνύεται ότι η δημοκρατία και το ισχύον νομικό μας πλαίσιο μας παρέχουν κάθε δυνατότητα, ώστε οι εγκληματίες να τεθούν με αποφασιστικότητα ενώπιον του Νόμου…».
Το έμμεσο «ξέπλυμα» του φασισμού σαν ιδεολογία επιχειρείται από τις κρατικές δικαστικές αρχές και τα αστικά ΜΜΕ μέσω της αντιμετώπισης της ΧΑ σαν μια κατά βάση «εγκληματική οργάνωση». Έτσι αυτό που προβάλλεται σαν κίνδυνος για την κοινωνία δεν είναι η ιδεολογία, οι πολιτικές και η μεθοδολογία του φασισμού, αλλά οι εγκληματικές πράξεις προσώπων. Αυτή η προσπάθεια να διαχωριστούν τα κίνητρα από τις πράξεις, δεν είναι τυχαία. Οι σημερινοί αστοί «διώκτες» της ΧΑ, με τις συλλήψεις των ηγετών της, εκτός των άλλων, θέλουν να ανανεώσουν τον χώρο της φασιστικής ή μισοφασιστικής ακροδεξιάς και να τον ανασυγκροτήσουν με ένα άλλο όνομα και σχήμα, που ελεγχόμενα από τους ίδιους αυτή τη φορά, θα επιτελεί το ίδιο πολιτικό έργο με εκείνο της ΧΑ.
Κάθε παραχώρηση στην μέθοδο προσέγγισης της ΧΑ σαν κατά βάση εγκληματική οργάνωση, διαχωρισμένα από τους πολιτικούς σκοπούς και τις ιδέες της, είναι απαράδεκτη για την Αριστερά. Και δυστυχώς, τόσο η προαναφερθείσα ανακοίνωση της Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις ηγετικών συντρόφων τις τελευταίες ώρες, έχουν σαφείς επιρροές από την επικίνδυνη θεωρία της «εγκληματικής οργάνωσης».
Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ συμμεριζόμαστε πλήρως τη χαρά και την ικανοποίηση εκατομμυρίων προοδευτικών ανθρώπων του εργαζόμενου λαού για τη σύλληψη των ναζιστών ηγετών. Όμως τονίζουμε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη για την «δημοκρατικότητα» των προθέσεων της άρχουσας τάξης και τη κυβέρνησης, καμία ψευδαίσθηση για το – εγγενών φασιστικών τάσεων – αστικό κράτος και το ρόλο του, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των ένοπλων σωμάτων του, αλλά και των δικαστικών του αρχών και λειτουργών, που έχουν ισχυρούς δεσμούς συμφερόντων και προνομίων με το μεγάλο κεφάλαιο
Η φασιστική αντίδραση θα επιχειρηθεί να ανασυγκροτηθεί, πιθανά με άλλο όνομα και άλλο σχήμα. Η ΧΑ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχει δημιουργήσει τη δική της ισχυρή πολιτική παράδοση και η επιρροή της παραμένει ζωντανή στον κρατικό μηχανισμό. Ο εξοπλισμός, τα χρηματικά και περιουσιακά της αποθέματα απλά θα αλλάξουν χέρια. Ο στρατός των λούμπεν μπράβων της, προσωρινά σημαντικά συρρικνωμένος λόγω χαμηλού ηθικού, θα περάσει κάτω από νέους εντολείς. Η εκλογική επιρροή του χώρου της φασιστικής αντίδρασης, με το όνομα ΧΑ ή κάποιο άλλο, αναπόφευκτα βραχυχρόνια θα περιοριστεί, όμως δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Τμήματα της άρχουσας τάξης θα συνεχίζουν να τον χρηματοδοτούν και να τον συντηρούν στο πολιτικό προσκήνιο, ενώ πάντα, πάνω στο έδαφος της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, θα διατηρείται ένα πολυάριθμο, καθυστερημένο και εξαχρειωμένο ακροατήριο για την εθνικιστική, ρατσιστική δημαγωγία.
Ας μας συγχωρέσουν οι σύντροφοι της Π.Γ, αλλά οφείλουμε να τονίσουμε ότι δεν θα πούμε την αλήθεια στον εργαζόμενο λαό αν υποστηρίξουμε, όπως η ανακοίνωση που εξέδωσαν, ότι «το αποφασιστικό χτύπημα στη φασιστική απειλή» είναι αφηρημένα «η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η λαϊκή κυριαρχία» και «η δημοκρατική ανατροπή της μνημονιακής βαρβαρότητας». Το αποφασιστικό χτύπημα στον φασισμό θα είναι μόνο η ανατροπή του καπιταλισμού και η συντριβή του κράτους που τον υπηρετεί. Δυστυχώς όμως, αυτόν το σκοπό δεν τον υπερασπίζεται σαν πρώτιστο και άμεσο καθήκον καμία από τις ηγεσίες των δύο μεγάλων τάσεων του κόμματος και μόνη εξαίρεση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η Κομμουνιστική του Τάση.
Η έκκληση της Τάσης μας προς τους συντρόφους της Π.Γ, δεν επικεντρώνεται στην ανάγκη αποδοχής του μαρξιστικού προγράμματος, καθώς είναι πολύ νωπή, η εναντίωσή τους σε αυτό, στο ιδρυτικό συνέδριο του καλοκαιριού. Τους καλούμε όμως επειγόντως, να πάψουν να εξωραΐζουν το αστικό κράτος επικαλούμενοι αφηρημένα «τη Δικαιοσύνη», το «νόμο» και τη «δημοκρατία». Να ξεκαθαρίσουν ότι δεν πρόκειται ο ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει σε κανένα «κοινό τόξο» ή άλλη συμμαχία με αστικά κόμματα, που αποτελούν από την ταξική φύση τους, συγγενείς πρώτου βαθμού με την ΧΑ. Να απαντήσουν κατάλληλα στη θεωρία των «δύο άκρων», ξεκαθαρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη φύση και τις αρχές του, αποτελεί το αντίθετο άκρο του φασισμού και γενικότερα της αστικής αντίδρασης, δηλαδή εκείνο της πραγματικής δημοκρατίας των εργαζόμενων και του σοσιαλισμού.
Επιπρόσθετα, θα πρέπει να σταματήσουν τις συστάσεις για παθητική στάση έναντι των φασιστικών επιθέσεων, στο όνομα μιας κάποιας «ηθικής, πολιτικής και ιδεολογικής απομόνωσης του φασισμού». Ο συναγερμός που σήμανε με τη φασιστική επίθεση στους κομμουνιστές στο Πέραμα και τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, δεν θα πρέπει να σταματήσει. Εκατοντάδες αφιονισμένοι ναζιστές θα συνεχίζουν να δρουν ύπουλα. Η ζωή των αγωνιστών του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς συνεχίζει να βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς θα μεγαλώνει η απελπισία των Χρυσαυγιτών για την προδοσία από τους φίλους και επίδοξους κυβερνητικούς εταίρους τους. Η δημιουργία ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου των πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, με τον σχηματισμό Ομάδων Αντιφασιστικής Αυτοάμυνας σε κάθε μαζικό χώρο και κάθε γειτονιά, καθώς και μιας Κεντρικής Αντιφασιστικής Πολιτοφυλακής, συνεχίζει να αποτελεί σήμερα ένα επείγον ταξικό και πολιτικό καθήκον.
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος
{fcomment}
