Τρεις Σύνοδοι Κορυφής με κοινή επίδειξη “κορυφαίου” κυνισμού και υποκρισίας απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ έναντι των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων. Μια γλαφυρή έκφραση της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Συνένοχη στην εγκληματική αντιμετώπιση των προσφύγων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που διατηρεί τον δολοφονικό φράχτη του Έβρου.
Σήμερα είναι κοινή παραδοχή πως η Ευρώπη βιώνει την χειρότερη προσφυγική κρίση μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Οι φρικτές ιστορίες ανθρώπων που στοιβάζονται σε πλοία και φορτηγά, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή για να ξεφύγουν από τους αιματηρούς εμφυλίους και τον ισλαμικό σκοταδισμό, προβάλλονται καθημερινά. Όμως, την ώρα που οι εργαζόμενοι και νεολαίοι, σοκαρισμένοι προσπαθούν με μοναδικό γνώμονα την αλληλεγγύη να δώσουν άμεσες λύσεις και να ανακουφίσουν τους συνανθρώπους τους, η ευρωπαϊκή αστική τάξη, «κουνά το δάκτυλο» στους πρόσφυγες με στόχο να εμποδίσει την ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή.
Η πρόωρη ήττα της λαϊκής εξέγερσης στη Συρία και η πορεία προς τη θρησκευτική φονταμενταλιστική αντίδραση ήταν συνέπεια της παρέμβασης των κρατών του Κόλπου και της Σαουδικής Αραβίας, καθώς και των κύριων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας. Η άνοδος του ISIS είναι το αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής εισβολής στο Ιράκ. Ο ιμπεριαλισμός είναι λοιπόν υπεύθυνος για την κατάσταση που εξώθησε εκατομμύρια ανθρώπους μακριά από τις χώρες τους και καλλιέργησε το έδαφος για την στρατιωτική ενδυνάμωση μιας ακραίας φονταμενταλιστικής οργάνωσης. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως για την αντιμετώπισή του προσφυγικού ξεριζωμού, το κράτος των ΗΠΑ έχει συνεισφέρει 4 δις δολάρια με τη μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας, όταν για τον πόλεμο στο Ιράκ έχει διαθέσει το δυσθεώρητο ποσό των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Η υποκρισία είναι προφανής.
Η στάση της ΕΕ
Το γεγονός πως έχουν γίνει 3 Σύνοδοι κορυφής των αρχηγών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα σε ένα μήνα, δεν αποδεικνύει την ευαισθησία της ευρωπαίων καπιταλιστών στο μαρτύριο των προσφύγων. Αντιθέτως, είναι αποτέλεσμα της ολοένα αυξανόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας και πίεσης των εργαζόμενων και νεολαίων για οριστική αντιμετώπιση του Γολγοθά των προσφύγων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι εικόνες πνιγμένων παιδιών στα παράλια του Αιγαίου αποκαλύπτουν το εφιαλτικό πρόσωπο του συστήματος που ζούμε. Για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, ο καπιταλισμός αντιπροσωπεύει μια μόνιμη αγωνία για επιβίωση, ακόμη και για κατοίκους κρατών όπως η Συρία ή ο Λίβανος, που στο πρόσφατο παρελθόν απολάμβαναν μια σχετική ευημερία και ανάπτυξη.
Η Σύνοδος Κορυφής της 16ης Οκτώβρη, έθεσε το προσφυγικό ζήτημα σε μια αυθεντική βάση για τον κυνικό τρόπο που το αντιλαμβάνεται το κεφάλαιο. Σύμφωνα με δηλώσεις του Ολάντ «απαιτείται έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης», ενώ οι Γιούνκερ και Μέρκελ θέλοντας να στείλουν τα «σωστά» μηνύματα, τόνισαν πως το κύμα προσφύγων πρέπει να αναχαιτιστεί. Οι αποφάσεις που λήφθηκαν κινούνται ακριβώς στην κατεύθυνση να αποθαρρύνουν όσους πρόσφυγες επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα της Ευρώπης, να αναχαιτίσουν τα προσφυγικά κύματα και να τα περιορίσουν στις χώρες απ’ όπου εισέρχονται, κυρίως στην Τουρκία.
Συνοπτικά, αποφασίστηκε να ενισχυθεί και να αναβαθμιστεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής (FRONTEX) με πρόσχημα την «ανάκτηση του ελέγχου των Ευρωπαϊκών συνόρων από τους διακινητές» και με δικαίωμα της FRONTEX να «οργανώνει κοινές επιχειρήσεις επιστροφής με δική της πρωτοβουλία, αλλά και ενίσχυση του ρόλου της όσον αφορά την απόκτηση ταξιδιωτικών εγγράφων για τους επιστρέφοντες». Η ΕΕ έχει ξοδέψει πάνω από 2 δις ευρώ την τελευταία 7ετία σε άμυνα, συστήματα παρακολούθησης και φύλαξης συνόρων μέσω εταιριών που έχουν ωφεληθεί από τα χρυσοφόρα συμβόλαια ασφάλειας (Airbus, Thales, BAE και Finmeccanica). Καμία σοβαρή προσπάθεια δεν έχει γίνει ωστόσο για τη σύλληψη διακινητών και δουλεμπόρων, ενώ οι χώρες της ΕΕ και χώρες εντός Σένγκεν έχουν ξοδέψει 11 δις ευρώ για συντονισμένες απελάσεις προσφύγων από την Αφρική και την Μέση Ανατολή.
Αποφασίστηκε επίσης η άμεση λειτουργία κέντρων διαλογής και καταγραφής (hot spot) στα νησιά και στον Πειραιά για τους λίγους πρόσφυγες που θα επιλεγούν προς μετεγκατάσταση σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης από την Ελλάδα την Ιταλία και την Τουρκία. Επί σειρά μηνών, η ΕΕ μιλούσε για τα εν λόγω σημεία / κέντρα σα να ήταν η μαγική λύση στην προσφυγική κρίση. Μέχρι σήμερα το πλάνο αυτό παραμένει ως προς τα περισσότερα σημεία του ασαφές. Ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ εξέφρασε την άποψη ότι τα κέντρα αυτά θα είναι υπεύθυνα και για την επαναπροώθηση όλων εκείνων των οποίων απορρίπτεται η αίτηση ασύλου. Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι νέοι αυτοί χώροι, αφορούν τους περίπου 160.000 πρόσφυγες στους οποίους αναφέρεται η πρόσφατη απόφαση των υπ. Εσωτερικών της ΕΕ. Οι πρόσφυγες αυτοί χρήζουν άμεσης στέγασης και ιατροφαρμακευτικής φροντίδας. Έτσι λήγει η περίοδος «ανοχής» για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά και αφού ταυτοποιηθούν από τις ελληνικές αρχές θα λαμβάνουν διορία ενός μήνα για να εγκαταλείψουν τη χώρα με υπηρεσιακά σημειώματα της αστυνομίας. Οι “παράνομοι” μετανάστες θα απελαύνονται και θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία.
Η τούρκικη άρχουσα τάξη θα πρέπει να είναι πολύ ικανοποιημένη με τη χρηματοδότηση και τα ανταλλάγματα που θα λάβει για να ανακόψει τις προσφυγικές ροές εκτός ευρωπαϊκών συνόρων. Ήδη, βάσει του Παγκοσμίου Προγράμματος Σίτισης του ΟΗΕ προβλέπονται κονδύλια ύψους έως και 1 δισ. ευρώ σε δράσεις για την αρωγή των προσφύγων σε χώρες, όπως η Τουρκία και η Συρία. «Η Τουρκία επισημαίνει ότι έχει ως τώρα ξοδέψει επτά δισεκατομμύρια δολάρια. Τώρα θέλει από την Ευρώπη οικονομική βοήθεια τριών δισεκατομμυρίων ευρώ. Το θεωρώ λογικό να βοηθήσουμε την Τουρκία οικονομικά. Επίσης είναι σωστό να εφαρμόσουμε διευκολύνσεις βίζας, οι οποίες, ειδικά για τον επιχειρηματικό κόσμο είναι πολύ σημαντικές, αλλά και να χαρακτηρίσουμε την Τουρκία ασφαλή χώρα προέλευσης», δηλώνει ο κ. Σουλτς σε συνέντευξή του στην «Rheinische Post».
Οι Ευρωπαίοι αστοί προτιμούν να χρηματοδοτούν την Τουρκία προκειμένου να κρατήσει τους πρόσφυγες μακριά, παρά να χρησιμοποιήσουν αυτά τα κονδύλια για να απαλύνουν τον πόνο των προσφύγων και να διευκολύνουν την μετάβαση σε ασφαλείς χώρες. Προς επιβράβευση της τούρκικης αστικής τάξης για την πιστή φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων, της υπόσχονται ταχύτερη διεκπεραίωση των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ΕΕ.
Η πρόσφατη μίνι Σύνοδος Κορυφής της 25η Οκτώβρη με την υιοθέτηση ενός σχεδίου 17 σημείων επιβεβαίωσε, την απάνθρωπη στάση της ΕΕ έναντι των προσφύγων. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του πρόεδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Οι πρόσφυγες πρέπει να καταγράφονται, χωρίς καταγραφή δεν υπάρχουν δικαιώματα». Όποιος δεν χρήζει διεθνούς προστασίας θα επαναπροωθείται άμεσα στην πατρίδα του. Στην Μίνι Σύνοδο έλαμψαν δια της απουσίας τους ηγέτες των χωρών – κλειδιά για το προσφυγικό. Η Ιταλία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία, που αρνήθηκε να διαπραγματευθεί πριν ικανοποιηθούν οι αξιώσεις της.
Ενδεικτικά αποφασίστηκε η ενίσχυση της προστασίας στα σύνορα με τη Σλοβενία με 400 επιπλέον συνοριοφύλακες από την ΕΕ και η δημιουργία 100.000 θέσεων υποδοχής, εκ των οποίων οι 50.000 θα είναι στην Ελλάδα. Ο αριθμός αυτός είναι προκλητικά μικρός αν σκεφτεί κανείς, πως σύμφωνα με τελευταία στοιχεία πάνω από 27.000 μετανάστες εισήλθαν στην Ελλάδα μόνο σε διάστημα 7 ημερών, η πλειονότητα των οποίων έφθασε στο νησί της Λέσβου. Μάλιστα το νησί της Χίου, που είχε αφίξεις μέχρι 300-500 μετανάστες την ημέρα, το Σαββατοκύριακο, δέχθηκε πάνω από 4.300 μετανάστες. Επιπλέον οι χώρες δεσμεύτηκαν να μην προωθούν τους πρόσφυγες στα σύνορα άλλης χώρας, εάν η τελευταία δεν έχει συναινέσει ως προς αυτό. Από τη στιγμή που η FRONTEX ανέλαβε την «απώθηση και διάσωση», δεκάδες είναι οι νεκροί στο Αιγαίο, τα νερά μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου, γίνονται επιθέσεις μασκοφόρων σε βάρκες και επικίνδυνες επιχειρήσεις απώθησης (push back), όπως καταγγέλλεται από την Ηuman Rights Watch.
Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Σε αυτό το απάνθρωπο και αντιδραστικό ευρωσκηνικό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι προκλητικά ανεπαρκής και δουλική, αφού σύρεται πολιτικά από τις αποφάσεις των ευρωπαίων καπιταλιστών. Η στάση του Τσίπρα στις Συνόδους Κορυφής επιβεβαιώνει την εθνικοπατριτωτική στροφή της συγκυβέρνησης, αφού διατύπωσε την «εθνικά υπερήφανη» άρνησή του για τις προτεινόμενες κοινές Ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο, με «αντιπρόταση» μάλιστα, το κύριο βάρος της αναχαίτισης και αυστηρής επιλογής των προς μετεγκατάσταση προσφύγων να μετατοπισθεί σε Τουρκικό έδαφος. Οι Τούρκοι δουλέμποροι και διακινητές θα είναι πολύ ευτυχείς που η «κυβέρνηση της Αριστεράς» επιθυμεί την επιστροφή των προσφύγων στην «έδρα» του μαρτυρίου τους,για το καλό τους.
Την ίδια στιγμή που εξαντλημένοι πρόσφυγες κρατούνται όμηροι στα ελληνικά νησιά και στα σύνορα των δυτικών Βαλκανίων και έχουμε την τρίτη κατά σειρά Ευρωπαική Σύνοδο, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εμφανίζει ως μεγάλη διπλωματική επιτυχία το ότι κατάφερε να σταματήσει τις παράλογες απαιτήσεις των Ευρωπαίων για τη δημιουργία μικρής πόλης – γκέτο προσφύγων. Ήδη όμως οι πρόσφυγες είναι «ντε φάκτο» γκετοποιημένοι στα νησιά εισόδου και στην Ομόνοια, από όπου προσεγγίζονται από διακινητές για να τους οδηγήσουν στα βόρεια σύνορα. Σε αυτό το σκηνικό ο μοναδικός αρωγός των προσφύγων είναι η αυθόρμητη αλληλεγγύη των εργαζομένων και των νέων, όπως απέδειξε η ουσιαστική βοήθειά τους στις οικογένειες που βρήκαν καταφύγιο στο πεδίο του Άρεως στην Αθήνα, αλλά και η καθημερινή βοήθεια που δίνουν οι κάτοικοι των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Η πολιτική υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στον μονόδρομο των μνημονίων έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την δέσμευση όλων των οικονομικών πόρων για την εξυπηρέτηση του χρέους και όχι για την χρηματοδότηση μέτρων ανακούφισης για τους πρόσφυγες.
Η δέσμευση της κυβέρνησης να γίνει η Ελλάδα κέντρο καταγραφής και «διαλογής» κατατρεγμένων ανθρώπων εξυπηρετεί πιστά τις ανάγκες και προθέσεις της βορειοευρωπαικής άρχουσας τάξης, να μεταθέσει την ευθύνη υποδοχής και πρώτης αρωγής στην Ελλάδα, εγκλωβίζοντας τους πρόσφυγες σε μια χώρα στην οποία δεν θέλουν να μείνουν, με κίνδυνο να τους επαναπροωθήσει πίσω στον εμφύλιο και την φτώχεια. Η διαμονή των προσφύγων που θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα θα γίνει με επιδότηση ενοικίου σε ξενοίκιαστα σπίτια στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Την επιδότηση θα επιβαρυνθεί η Ανώτατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και σύμφωνα με πληροφορίες, η διαμονή θα είναι προσωρινή, με διάρκεια παραμονής δύο ή τρεις μήνες, μέχρι να ξεκαθαρίσει οριστικά σε ποια χώρα θα μείνουν. Προτεραιότητα θα δοθεί σε οικογένειες και σε όσους υπάγονται στο νομικό καθεστώς του πρόσφυγα, διαχωρίζοντας έτσι ύπουλα ανθρώπους κατατρεγμένους από τη φτώχεια και τον πόλεμο.
Η δήλωση του πρωθυπουργού ότι η εγκατάσταση των προσφύγων στη χώρα υπό αυτές τις συνθήκες θα αποτελέσει «αναπτυξιακή ώθηση» για την Ελλάδα είναι προκλητική για την ηγεσία ενός αριστερού κόμματος, αφού εκφράζει την προσδοκία ότι οι κατατρεγμένοι θα χρησιμοποιηθούν σαν φθηνό εργατικό δυναμικό από την ελληνική άρχουσα τάξη.
Η αυταπάτη των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη της «αλληλεγγύης και της δημοκρατίας» γκρεμίζεται καθημερινά από τους ίδιους τους «συναδέλφους» της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία προς μία οι κυβερνήσεις των χωρών διέλευσης κλείνουν τα σύνορά τους, απειλούν, εγκλωβίζουν, χτίζουν φράχτες, κακομεταχειρίζονται και εκβιάζουν τους πρόσφυγές. Όλες οι δηλώσεις του Τσίπρα μέχρι σήμερα τονίζουν την ανάγκη εξεύρεσης μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης στο προσφυγικό πρόβλημα. Όμως η ίδια η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων διαψεύδει τις προσδοκίες του Πρωθυπουργού. Η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Γερμανία, η Αυστρία και οι λοιπές εμπλεκόμενες χώρες εφαρμόζουν το δικό τους εθνικό σχέδιο απώθησης των προσφύγων. Ο ακροδεξιός πρόεδρος της Ουγγαρίας Βίκτωρ Όρμπαν μάλιστα αποχώρησε από την τελευταία σύνοδο κορυφής μη δεχόμενος κανένα διάλογο με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωπαϊκής «οικογένειας». Μόλις την Παρασκευή 16/10 η Ουγγαρία έκλεισε τα σύνορά της με την Κροατία, η Σλοβενία έχει επιβάλει ημερήσιο όριο περίπου 2.500 προσφύγων, λέγοντας ότι θα δέχεται μόνον όσους μπορούν να περάσουν στην Αυστρία, ενώ οι κροατικές αρχές αποφάσισαν να υψώσουν φράκτη στα σύνορα με την Σερβία.
Οι μαρξιστές εξηγούμε πως ιδίως σε περιόδους κρίσης, όπως η παρούσα, οι καπιταλιστές περιχαρακώνουν στα εθνικά τους σύνορα για να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Η αδυναμία εξεύρεσης επίλυσης για το προσφυγικό είναι ακόμη μια απόδειξη αυτής της οργανικής τάσης. Μόνο η ρεφορμιστική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται πεισματικά να το αντιληφθεί.
Για την πραγματική λύση του προσφυγικού
Το πρόβλημα της μετανάστευσης δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και δεν είναι ανεξάρτητο από την συνολική αδυναμία του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει τα δομικά του προβλήματα. Πηγές της μετανάστευσης είναι τα διάφορα άλυτα εθνικά ζητήματα σε ολόκληρο τον κόσμο (Βαλκάνια, Παλαιστίνη κ.α), ο όλεθρος που προκαλούν οι ποικίλες άμεσες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία), και η σύγκρουση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων με μεσάζοντες ντόπιες ελεγχόμενες από αυτούς φατρίες (ιδιαίτερα στην Αφρικάνικη ήπειρο). Είναι επίσης, η αφαίμαξη των αδύναμων κρατών με το περίφημο χρέος του Τρίτου Κόσμου, η τεράστια αδυναμία του καπιταλισμού να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις που καταστράφηκαν μαζικά μετά την κατάρρευση του σταλινισμού και οι τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, αποτέλεσμα της άναρχης και βίαιης εκβιομηχάνισης.
Η ανέχεια στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, οδηγεί εδώ και χρόνια ολοένα και αυξανόμενα κύματα ανθρώπων να αναζητούν την τύχη τους στον ανεπτυγμένο κόσμο, πέφτοντας συνήθως θύματα αδίστακτων δουλεμπόρων. Η απόκριση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών είναι μια πολιτική ελεγχόμενης καταστολής. Όταν όμως τα περιθώρια κέρδους των καπιταλιστών μειώνονται και η έλευση των μεταναστών περισσότερο κινδυνεύει να προκαλέσει «κοινωνικές εκρήξεις» παρά να προσφέρει κέρδη στο κεφάλαιο, οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με ακόμα μεγαλύτερο κυνισμό. Είναι πλέον «πάρα πολλοί».
Η μετανάστευση δεν αποτελεί πρωτόγνωρο κοινωνικό φαινόμενο. Οι Έλληνες εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κατά κύματα, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες. Είναι η ίδια η βαθιά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η οποία όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, οξύνοντας παντού τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών κλιμακώνει τα φαινόμενα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Η μοναδική ρεαλιστική απάντηση στα προβλήματα των προσφύγων είναι η οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα γκρεμίσει τις αιτίες που γεννούν τις ανισότητες και την εξαθλίωση. Η λύση των θεμελιωδών προβλημάτων των μαζών, σε παγκόσμιο επίπεδο, η απομάκρυνση από το βάλτο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και η στροφή της παγκόσμιας κοινωνίας σε ένα δρόμο πραγματικής και ισορροπημένης, σχεδιασμένης ανάπτυξης, δηλαδή στην διεθνιστική οικοδόμηση μιας αδελφικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, είναι ο μοναδικός δρόμος προόδου.
Έχουμε καθήκον καταρχήν, να δείξουμε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν τα κόμματα της αντιμνημονιακής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, τα συνδικάτα και οι όσοι δήμοι ελέγχονται από αριστερές παρατάξεις φροντίσουν να δοθεί στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες ανθρώπινη στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επίσης πρέπει να φροντίσουν για την μαζική και οργανωμένη περιφρούρηση των καταυλισμών προσφύγων από τη βία των φασιστών.
Οι μαζικές πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις του εργατικού κινήματος πρέπει να ξεσκεπάσουν την ξενοφοβική εκστρατεία της άρχουσας τάξης, που μοναδικό στόχο έχει να διασπάσει και να αποπροσανατολίσει την εργατική τάξη. Πρέπει πάση θυσία να σφυρηλατηθεί αρραγής ενότητα ταξικής αλληλεγγύης και πάλης με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Για την υπόθεση αυτή, έχουν χρέος να δουλέψουν ενεργά και ενιαία όλα τα μαζικά εργατικά κόμματα και τα συνδικάτα. Οι μαζικές εργατικές οργανώσεις είναι από τη φύση τους εργαλεία που πρέπει να φροντίζουν ώστε να προάγεται η ταξική αλληλεγγύη και να υπηρετείται το συμφέρον της εργατικής τάξης σαν σύνολο, ανεξάρτητα από εθνικότητα.
Άμεσα καθήκοντα και διεκδικήσεις
Ήδη οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι έχουν δείξει τον δρόμο της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και έχουν προβεί σε άμεσες λύσης για την ανακούφισή τους. Καθήκον της αντιμνημονιακής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς είναι να συγκεντρώσει την εμπειρία και την πρακτική των εργαζομένων και να την εμπλουτίσει με τα κάτωθι αιτήματα:
1. Κάτω τα χέρια από όλους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες! Να μείνουμε μακριά από το ρατσιστικό δηλητήριο των αστών, των πολιτικών, των ιδεολόγων και των ΜΜΕ τους. Όχι στον βάναυσο και ύπουλο διαχωρισμό σε «νόμιμους», «παράνομους» και «λαθραίους» μετανάστες. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι ούτε «εθνική απειλή», ούτε «βάρος» για την εθνική οικονομία. Είναι κατατρεγμένοι άνθρωποι που με τον ιδρώτα τους παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Είναι αδέλφια των Ελλήνων εργαζόμενων, σάρκα από τη σάρκα της ίδια τάξης, της εργατικής τάξης. Αν τους εξασφαλιστεί δουλειά και ανθρώπινες συνθήκες ζωής μπορούν μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους να πολλαπλασιάσουν γρήγορα τον εθνικό πλούτο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η υλική βάση για μια πρωτοφανή έκρηξη ευημερίας σε μια αυριανή σοσιαλιστική κοινωνία. Η μόνη πραγματική απειλή για το έθνος και την εθνική οικονομία είναι τα τεμπέλικα παράσιτα της κεφαλαίου, που ρουφάνε αχόρταγα το αίμα του εργαζόμενου λαού της χώρας με τόκους, μερίσματα και κέρδη. Είναι το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην παραγωγή με σκοπό τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών αυτών των παρασίτων, η αιτία που γεννάει την φτώχεια και την ανεργία για όλους των εργαζόμενους, ανεξάρτητα από εθνικότητα και θρήσκευμα. Αυτό και μόνο αυτό, είναι το αληθινό, περιττό και δυσβάσταχτο βάρος της κοινωνίας σήμερα.
2. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων πρέπει να γίνει κορυφαία προτεραιότητα των πολιτικών και συνδικαλιστικών μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης. Χρειάζεται άμεσα η διοργάνωση εθνικών ημερών απεργιακών κινητοποιήσεων και άλλων μορφών αγωνιστικής δράσης από τα συνδικάτα, για να διεκδικηθεί η άμεση παύση των επιχειρήσεων «σκούπα», στρατοπέδων συγκέντρωσης, hot spots και κάθε άλλης μορφής βίας ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η ελεύθερη είσοδος και ελεύθερη διέλευση από τη χώρα για όλους τους ανθρώπους του μόχθου, η άμεση νομιμοποίηση όλων των προσφύγων και των μεταναστών με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, η εξασφάλιση γι’ αυτούς ίσης αμοιβής για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα σαν τμήμα της πάλης για την εξασφάλιση δουλειάς, αξιοπρεπών αμοιβών και φθηνής στέγης για όλους τους εργαζόμενους, η παροχή ελεύθερου δικαιώματος ανέγερσης θρησκευτικών ναών, λειτουργίας πολιτιστικών ιδρυμάτων και εκμάθησης της μητρικής τους γλώσσας μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση.
3. Ειδικότερα σε ότι αφορά στις άμεσες ανάγκες των προσφύγων και των μεταναστών που διαβαίνουν τα σύνορα της χώρας ταλαιπωρημένοι από κάθε είδους διώξεις και κακουχίες, τα συνδικάτα και τα κόμματα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς δεν πρέπει να τους αφήσουν στα χέρια των μισαλλόδοξων εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των ρατσιστών εγκεφάλων της καταστολής. Αυτοί δεν μπορούν ποτέ να επιδείξουν ανθρωπιά και φιλοξενία στα βασανισμένα κύματα προσφύγων. Με την ευθύνη των μαζικών εργατικών οργανώσεων πρέπει να δημιουργηθούν ειδικοί σύγχρονοι καταυλισμοί υποδοχής και φροντίδας προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα και τις μεγάλες πόλεις, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις των κανόνων υγιεινής διαβίωσης και στους οποίους αφιλοκερδώς θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφοσιωμένα μέλη των συνδικάτων, γιατροί, νοσοκόμοι, οικοδόμοι, δάσκαλοι κ.α. Ταυτόχρονα, με μαζικό αγώνα πρέπει να επιβάλουμε στην κυβέρνηση να διαθέσει όλα τα χρήματα που προορίζει για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων από τους «λαθρομετανάστες» και τις επιχειρήσεις «επανα-προώθησης» τους, στην χρηματοδότηση αυτών των καταυλισμών και γενικότερα στην φροντίδα των προσφύγων και των μεταναστών. Αυτονόητο και επείγον ζήτημα προς διεκδίκηση είναι το γκρέμισμα του απάνθρωπου φράχτη του Έβρου, που εμποδίζοντας τις προσφυγικές ροές από την ξηρά ευθύνεται για εκατόμβες πνιγμένων που θυσιάζονται προσπαθώντας να εισέλθουν στη χώρα διασχίζοντας το πέλαγος.
Πάνω από όλα, οι πανευρωπαϊκές διαστάσεις που έχει λάβει το προσφυγικό ζήτημα θέτουν το καθήκον της συνεργασίας των ευρωπαικών συνδικαλιστικών και πολιτικών μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και της νεολαίας για την ανάληψη άμεσων, αποφασιστικών κοινών πρωτοβουλιών δράσης για την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τη διεκδίκηση να τους εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και να ανοίξουν τα σύνορα εξασφαλίζοντάς τους ελεύθερη και ασφαλή διέλευση. Ταυτόχρονα, αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις του που δημιουργούν διαρκώς εστίες πολέμου και μαζικής προσφυγιάς. Η πρωτοβουλία για μια πανευρωπαϊκή απεργιακή κινητοποίηση και για τη δημιουργία ενός ισχυρού, οργανωμένου δικτύου εργατικής και νεολαιίστικης αλληλεγγύης στους πρόσφυγες είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για να κλιμακωθεί και να εμβαθύνει η θεαματική διάθεση για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που εμφανίστηκε αυθόρμητα σε πολλές χώρες.
Πηγές:
http://www.kar.org.gr/2015/10/20/%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%ac%ce%ba%cf%81%cf%85%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%86%cf%85%ce%b3%ce%b5%cf%82-%ce%b1/
http://www.newsbeast.gr/world/arthro/1998417/soults-chora-klidi-gia-tin-prosfigiki-krisi-i-tourkia
http://www.bbc.com/news/world-europe-34131911
http://9gag.com/tv/p/az2bNN/the-european-refugee-crisis-and-syria-explained
http://www.marxist.com/tragedy-in-the-mediterranean-immigration-and-the-crimes-of-capitalism.htm
