Την τελευταία περίοδο, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει στην εργατική τάξη την μεγαλύτερη επίθεση μετά τον Εμφύλιο, αλώνοντας κατακτήσεις ως και 80 χρόνων, γεγονός που αποδεικνύει τη σήψη του καπιταλισμού και βυθίζει την πλειοψηφία της κοινωνίας στην εξαθλίωση. Με το νομοσχέδιο που κατέθεσε τον Δεκέμβρη, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, επιχειρεί να καταργήσει συλλογικές συμβάσεις δεκαετιών, να διαγράψει εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, να μειώσει εκ νέου τους μισθούς των εργαζόμενων στις δημόσιες επιχειρήσεις και να οδηγήσει αμέτρητες χιλιάδες μισθωτών στον καιάδα της ανεργίας και στο κοινωνικό περιθώριο.
Επιχειρησιακές συμβάσεις
Με τις νέες ρυθμίσεις καταργείται, με τη δημιουργία της λεγόμενης ειδικής επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας, η προστατευτική διάταξη που όριζε ότι οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας υπερισχύουν των κλαδικών μόνο όταν είναι ευνοϊκότερες για τον εργαζόμενο. Το νέο πλαίσιο ανοίγει το δρόμο στη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, στη συνεχή χειροτέρευση των όρων εργασίας, των όρων και προϋποθέσεων μερικής απασχόλησης, ακόμη και στην «διαπραγμάτευση» θέσεων εργασίας και απολύσεων στο όνομα του να μην κλείσει η επιχείρηση.
Επίσης, με το νομοσχέδιο προωθούνται ρυθμίσεις οι οποίες οδηγούν στην κατάργηση της διαιτησίας και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στο απόσπασμα. Στο νέο οργανισμό οι διαιτητές και οι μεσολαβητές θα πρέπει να τύχουν της ομόφωνης έγκρισης των εκπροσώπων του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΕ. Αν δηλαδή διαφωνεί έστω και ένας από την εργοδοτική πλευρά ο διαιτητής – μεσολαβητής θα απορρίπτεται. Το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής δεν το έχει πλέον μόνο η εργατική πλευρά, αλλά το αποκτά και η εργοδοσία. Σε περίπτωση που η εργοδοσία προσφύγει στη διαιτησία αναστέλλεται το δικαίωμα της απεργίας. Η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στα ζητήματα του βασικού ημερομισθίου ή/και του βασικού μισθού. Επιπρόσθετα, υπάρχει ρητή αναφορά στο ότι ο διαιτητής προκειμένου να εκδώσει μια διαιτητική απόφαση θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη του την οικονομική κατάσταση και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας! Και αν από τη διαδικασία αυτή προκύψει κάτι θετικό για τους εργαζόμενους ο εργοδότης διατηρεί το δικαίωμα να προσβάλει τη διαιτητική απόφαση στο πρωτοδικείο και αν δεν του αρέσει η πρωτόδικη απόφαση έχει και δικαίωμα έφεσης (άρθρο 15).
Τέλος, με ρύθμιση που φέρνει καταργείται η αποζημίωση για προϋπηρεσία μέχρι ένα χρόνο (ήταν ένας μήνας). Ο πρώτος χρόνος πρόσληψης θεωρείται δοκιμή και σε οποιαδήποτε στιγμή ο εργοδότης δικαιούται να απολύσει το μισθωτό χωρίς αποζημίωση. Για το διάστημα μετά τον πρώτο χρόνο περιορίζει το χρόνο προειδοποίησης στον ένα μήνα προκειμένου να του δώσει τη μισή αποζημίωση δηλαδή το μισθό ενός μήνα). (άρθρο 18 § 5).
Οι επιπτώσεις
Ήδη στη γαλακτοβιομηχανία Δράμας ΝΕΟΓΑΛ ΑΕ υπεγράφη η πρώτη ειδική επιχειρησιακή σύμβαση, βάσει του πρόσφατου νόμου, που προβλέπει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 9% για την επόμενη διετία τη στιγμή που η εταιρεία το 2009, είχε κέρδη ύψους € 2 εκατ!
Μετά τη ΝΕΟΓΑΛ Α.Ε., πέφτουν βροχή τα αιτήματα από πλήθος επιχειρήσεις, ιδιαίτερα της Βορείου Ελλάδας, για την παράκαμψη των Κλαδικών Συμβάσεων και την υπογραφή Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων μείωσης των μισθών!
Πολύ χειρότερη, όμως, εξέλιξη συνιστά το γεγονός ότι ένα κύμα επιχειρήσεων, στις οποίες δεν υπάρχει καν επιχειρησιακό Σωματείο, επιδιώκουν και επιτυγχάνουν παρανόμως, την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με τους εργαζόμενους και με τις οποίες οι μισθοί μειώνονται έως 35%.
Την ίδια ώρα σωρηδόν οι επιχειρήσεις, προκειμένου να μειώσουν το εργατικό κόστος, μετατρέπουν μαζικά τις συμβάσεις πλήρους σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης, χωρίς στην ουσία δεν αλλάζει το ωράριο απασχόλησης! Ταυτόχρονα, όπως καταγγέλλουν συνδικαλιστές, η «μαύρη» εργασία οργιάζει και εξαπλώνεται, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, φτάνοντας περίπου το 40% των εργαζομένων!
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο
Μετά τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα σειρά παίρνουν οι εργαζόμενοι στο στενό δημόσιο τομέα, οι οποίοι θα δουν τις αποδοχές τους να συρρικνώνονται περαιτέρω με όχημα το διαβόητο «ενιαίο μισθολόγιο». Συγκεκριμένα, με βάση το κείμενο του μνημονίου, το οποίο εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι θα δουν τις αποδοχές τους έως και 25% μειωμένες: Μέρος ή σύνολο των επιδομάτων που δίνονται σχεδόν σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους θα περικοπούν και θα ενσωματωθούν στον βασικό μισθό, όπως είναι τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης, μεταφοράς φακέλου, ηλεκτρονικού υπολογιστή, αντιστάθμισης διαχειριστικών λαθών (για ταμίες, εισπράκτορες, διαχειριστές δημοσίων υπηρεσιών). Ακόμα, αναμένεται να καταργηθούν εντελώς διάφορα κλαδικά και ειδικά επιδόματα που χορηγούνται σήμερα, ύψους 460 εκ. ευρώ ετησίως. Θα διατηρηθούν μόνο το οικογενειακό επίδομα, το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και το επίδομα θέσης.
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται η διάλυση του δημόσιου τομέα, ο οποίος θα στελεχώνεται ελλιπέστατα (λόγω των απολύσεων των συμβασιούχων και του ουσιαστικού «παγώματος» των προσλήψεων) από εξαθλιωμένους οικονομικά υπαλλήλους, οι οποίοι δεν θα μπορούν, επί της ουσίας, να διεκπεραιώσουν σχεδόν τίποτα. Με αυτό τον τρόπο ανοίγει διάπλατα η πόρτα για την ιδιωτικοποίηση των εργασιών του Δημοσίου, μέσα από την ανάθεσή τους σε εταιρείες και υπεργολάβους.
Έτσι, κανένας τομέας της μισθωτής εργασίας δεν θα μπορέσει να διασώσει έστω και ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, καθώς η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν, σε «πείσμα» της κυβερνητικής προπαγάνδας, ότι στόχος λοιπόν δεν είναι το «σπάταλο» Δημόσιο αλλά το σύνολο της εργατική τάξης, των ανέργων και των συνταξιούχων.
Το εργατικό κίνημα απαντώντας στην απόπειρα της αστικής τάξης να φορτώσει την κρίση του συστήματός της στους εργαζόμενους τσακίζοντας τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις, πρέπει να απαντήσει ενιαία και συντονισμένα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, διεκδικώντας συλλογικές συμβάσεις που θα προβλέπουν για το σύνολο των εργαζόμενων μισθούς οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
