Η κρίση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα του «Αριστερού Ρεύματος»
Η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝ περνάνε μία βαθιά κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η βαθύτερη αιτία, όμως, είναι η αδυναμία των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ, να παρουσιάσουν μια πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση που θα συσπειρώσει την εργατική τάξη και τη νεολαία σε μια μαχητική κατεύθυνση και θα δώσει νέα πνοή στο εγχείρημα. Σε αυτές τις συνθήκες, το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ, σαν η πιο μαζική αριστερή αντιπολίτευση μέσα στο ΣΥΝ που είναι και η καρδιά της συμμαχίας, έχει αυξημένα πολιτικά καθήκοντα.
Η κρίση ξέσπασε με αφορμή την διαφωνία της ηγεσίας του ΣΥΝ και του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» για την υποψηφιότητα στην Περιφέρεια της Αττικής. Από εκεί και πέρα εξελίχθηκε σε μια καταστροφική σύγκρουση χωρίς αρχές, αλλά και απογοητευτική για τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα, δεν έχουν όλες οι ηγεσίες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι τάσεις του ΣΥΝ την ίδια ευθύνη για τον αλληλοσπαραγμό που ξέσπασε πάνω στο ζήτημα του υποψηφίου. Την κύρια ευθύνη για αυτό φέρουν η ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ και η ηγεσία του «Μετώπου» γύρω από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Όλες, όμως, οι ηγεσίες της συμμαχίας φέρουν την ίδια ευθύνη για τον υποβιβασμό της πραγματικής ουσίας, δηλαδή του πολιτικού περιεχομένου της προεκλογικής καμπάνιας- την πολιτική πλατφόρμα πάνω στην οποία θα δοθεί η μάχη και την στρατηγική για την πραγματική μαζική ενότητα της Αριστεράς – θέματα με τα οποία δεν ασχολήθηκε πραγματικά κανείς στις πολύωρες συναντήσεις της Γραμματείας, όπου λήφθηκαν οι αποφάσεις.
Λάθη τακτικής
Οι σύντροφοι που βρίσκονται στην ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος, έχοντας μάλιστα – και απόλυτα σωστά – επιμείνει στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ για την ανάγκη ενός πιο αριστερού προγράμματος, για τον μαρξιστικό προσανατολισμό του Κόμματος και την ανάγκη σύμπραξης του συνόλου της Αριστεράς, είχαν σαν βασικό καθήκον σε αυτές τις συναντήσεις να επιμείνουν ακριβώς σε αυτά τα ζητήματα. Έπρεπε, να προτείνουν και να επιμείνουν σε μια πλατφόρμα σοσιαλιστικών μεταβατικών διεκδικήσεων και στην ανάγκαιότητα για μια έκκληση στο ΚΚΕ, αλλά και στην υπόλοιπη Αριστερά για μια κοινή κάθοδο στη μάχη.
Αντί για αυτό όμως, οι σύντροφοι επέμειναν κύρια στην ανάγκη να βρεθεί ένα «πρόσωπο κοινής αποδοχής» από όλες τις συνιστώσες, χωρίς να αναφερθούν με έμφαση στα υπόλοιπα κρίσιμα ζητήματα. Την ίδια στάση κράτησαν οι σύντροφοι και στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, όταν αποχώρησαν από την ψηφοφορία μετά την απόρριψη της πρότασης τους για υποστήριξη της υποψηφιότητας της Νάντιας Βαλαβάνη. Με τη στάση αυτή, φάνηκαν σαν να γίνονται «ντε-φάκτο» υπερασπιστές της τελεσιγραφικής τακτικής του «Μετώπου», χωρίς να δίνουν έμφαση στην ανάγκη τήρησης μιας ανεξάρτητης στάσης αρχών. Μάλιστα, όταν στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ προτάθηκε η υποψηφιότητα του σ. Π. Λαφαζάνη σαν λύση κοινής αποδοχής και έγινε δεκτή ομόφωνα, ο τελευταίος αρνήθηκε – κατά τη γνώμη μας λαθεμένα – κι έτσι χάθηκε μια ευκαιρία το Αριστερό Ρεύμα να δείξει σε ρόλο πρωταγωνιστή το πώς είναι δυνατό να διεξαχθεί μια μαχητική, ενωτική, ταξική και σοσιαλιστική εκλογική εκστρατεία.
Σε αυτές τις συνθήκες, η βάση του κόμματος είναι απογοητευμένη και συγχυσμένη, κι εμείς σαν Αριστερό Ρεύμα δεν φαίνεται επίσημα να έχουμε μια ξεκάθαρη πρόταση για να αλλάξει η κατάσταση και να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουμε διακηρύξει. Το αποτέλεσμα είναι ανάμεσα σε πολλούς συντρόφους που πρόσκεινται στο Αριστερό Ρεύμα να αρχίσουν να κυριαρχούν πεσιμιστικές διαθέσεις και ίσως κάποιοι αρχίσουν να ψάχνουν μια λύση έξω από το κόμμα, σε ένα νέο σχήμα με τους υποστηρικτές του Α. Αλαβάνου και τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο «Αριστερό Βήμα Διαλόγου».
Πρέπει να τονίσουμε ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν σοβαρό λάθος! Η εργατική τάξη δεν χρειάζεται ένα ακόμα κόμμα της Αριστεράς που θα συμπληρώσει την εικόνα της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού των δυνάμεων της. Πολύ περισσότερο, στο βαθμό που ένα νέο κόμμα δεν θα στηρίζεται στη βάση ενός ποιοτικά διαφορετικού προγράμματος, και που δεν θα προκύψει μέσα από πραγματικές μαζικές διεργασίες στη βάση, αλλά από σχεδιασμούς κορυφής! Μια τέτοια προοπτική, όχι απλώς, δεν θα συσπειρώσει νέες δυνάμεις, αλλά θα απογοητεύσει και θα αποπροσανατολίσει πολλούς καλούς αγωνιστές.
Τι πρέπει να κάνουμε σαν Αριστερό Ρεύμα
Σαν Αριστερό Ρεύμα, πρέπει να αντισταθούμε σε κάθε τέτοιο σενάριο και να επιμείνουμε στην ενότητα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει, να πάρουμε μια σειρά αναγκαίες πρωτοβουλίες την επόμενη περίοδο για να αλλάξει αυτή η εικόνα διάλυσης και να σταθεί ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ στο ύψος των αναγκών της περιόδου.
Πρώτα και κύρια, πρέπει να παλέψουμε μέσα στο κόμμα για την προοπτική της πραγματικής μαζικής και ταξικής ενότητας της Αριστεράς με κορμό τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Επιβάλλεται, να πιέσουμε την ηγετική πλειοψηφία του κόμματος να απευθύνει μια ξεκάθαρη και συγκεκριμένη πρόταση συνεργασίας στην δράση και προγραμματικού διαλόγου στο ΚΚΕ και την υπόλοιπη Αριστερά. Το «Βήμα Διαλόγου», είναι μια θετική κίνηση, αλλά δεν αρκεί.
Να ξεκινήσουμε μια καμπάνια συγκρότησης επιτροπών για την ενότητα της Αριστεράς από τα κάτω, που θα συμπληρώσουν τις εκκλήσεις στις ηγεσίες, ξεκινώντας από κάθε χώρο, συνδικάτο γειτονιά και σχολή που έχουμε παρουσία σαν Αριστερό Ρεύμα και ζητώντας από όλες τις δυνάμεις του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν την ίδια μάχη.
Να απευθύνουμε μια ανοιχτή έκκληση στο σ. Αλέκο Αλαβάνο και τους υποστηριχτές του, να επιστρέψουν στο κόμμα, να εγκαταλείψουν τους τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς και να παλέψουν για την υιοθέτηση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος από το ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ. Η θέση τους είναι μέσα στο κόμμα, να παλέψουν για την άποψη τους μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες και πείθοντας τη βάση και όχι στέλνοντας τελεσίγραφα!
Να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια ενίσχυσης του ΣΥΝ και της Νεολαίας ΣΥΝ, μέσα από στρατολογίες νέων μελών και τη συγκρότηση νέων οργανώσεων στους χώρους εργασίας και τις εργατικές γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, για να πετύχουμε το στόχο ενός πραγματικά ταξικού εργατικού προσανατολισμού του κόμματος.
Να παλέψουμε για την επικράτηση των αυθεντικών μαρξιστικών ιδεών μέσα στο κόμμα, με την οργάνωση θεωρητικών συζητήσεων σε κάθε ΠΚ και τη μελέτη των έργων των κλασικών του Μαρξισμού σε κάθε οργάνωση του κόμματος και της νεολαίας. Να συνεχίσουμε την επιτυχημένη δουλειά υπεράσπισης των μαρξιστικών ιδεών και ανάλυσης της επικαιρότητας μέσα από την ιστοσελίδα «Ισκρα» και να συζητήσουμε το ενδεχόμενο συμπλήρωσης αυτής της δουλειάς μέσα από μια εφημερίδα ή μια περιοδική έκδοση του Αριστερού Ρεύματος.
Να επεξεργαστούμε ένα αυθεντικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα, συμπληρώνοντας την πλατφόρμα των 5 εκδοχών, που κατατέθηκαν στο συνέδριο και να παλέψουμε υπομονετικά για την υιοθέτηση του από το κόμμα.
Υπάρχει άμεσα η ανάγκη, για να γίνουν όλα αυτά, να συγκροτηθούμε σε μια δημοκρατική τάση σε εθνική κλίμακα. Πρώτο βήμα, είναι να διεξαχθεί μια πανελλαδική συνδιάσκεψη του Αριστερού Ρεύματος, ξεκινώντας από επιμέρους συσκέψεις σε κάθε περιοχή της χώρας και κάθε χώρο δουλειάς, με βασικό θέμα την κρίση του καπιταλισμού και τα καθήκοντα της Αριστεράς και του ΣΥΝ μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Παναγιώτης Κολοβός
