Ένα άρθρο σχετικά με το προφυγικό, την εφαρμογή της άθλιας συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας και το κίνημα αλληλεγγύης.
Στις 18 Μαρτίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία και η «κυβέρνηση της αριστεράς του κεφαλαίου», προχωρούν σε μια συμφωνία απάνθρωπη, ρατσιστική και στην ουσία της παράνομη ακόμη και κατά το διεθνές αστικό δίκαιο. Η περίφημη συμφωνία ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, αποτελεί μία ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία της «πολιτισμένης γηραιάς ηπείρου».
Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μαζικές απελάσεις μεταναστών και προσφύγων προς την Τουρκία, αναγνώριση της Τουρκίας ως ασφαλή τρίτη χώρα, εξετάσεις αιτημάτων ασύλου που γίνονται στην Ελλάδα με διαδικασίες εξπρες και φυσικά το περιβόητο σύστημα «1 για 1». Το σύστημα αυτό, απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στους Σύρους πρόσφυγες και έχει ως εξής: για κάθε έναν πρόσφυγα προερχόμενο από τη Συρία που θα απελαύνεται από την Ελλάδα στην Τουρκία, η Τουρκία θα στέλνει έναν άλλο Σύρο πρόσφυγα σε Ευρωπαϊκό έδαφος, μέχρι να εγκατασταθούν στην Ευρώπη 72.000 πρόσφυγες.
Χωρίς να δίνεται καμία περεταίρω εξήγηση. Με ποιόν τρόπο θα επιλέγονται εκείνοι που θα έρχονται στην Ευρώπη από την Τουρκία; Τι σημαίνει αυτό το σύστημα για τους Κούρδους από τη Συρία και το Ιράκ, δεδομένου του ανελέητου πολέμου που δέχονται ήδη από το τουρκικό κράτος; Τι θα απογίνουν όσες ανθρώπινες ζωές περισσέψουν από τις 72.000 και πάνω; Μήπως θα επιστρέψουν στη Συρία; Θα έχει καμία σημασία η γνώμη των ίδιων των προσφύγων στο πού θα πάνε ή θα πετιούνται σαν πληθυσμός β’ διαλογής όπου αποφασίσει η «Ευρώπη των λαών»; Ποιος βεβαιώνει για την ασφάλεια των ανθρώπων που στέλνονται πίσω, μιας και το «ασφαλές» τουρκικό κράτος έχει δείξει σαφώς με πόση συμπόνια και ανθρωπιά αντιμετωπίζει ακόμη και τους ντόπιους;
Προχωρώντας στην πράξη, η συμφωνία η οποία ήρθε και παρουσιάστηκε στην Ελλάδα ως μεγάλη επιτυχία από τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του, σημαίνει πως η «Ευρώπη της αλληλεγγύης και των αξιών» από τις 18/3/2016, αποφασίζει και διατάζει πως απαγορεύεται να επιζήσεις από:
- τους αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς των ιμπεριαλιστών,
- τις επιθέσεις ακραίων θρησκευτικών ομάδων,
- την φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση που προσφέρει απλόχερα ο καπιταλισμός,
- τα πυρά του τουρκικού κράτους στα σύνορα,
- τα χαλασμένα σωσίβια και τις βάρκες του «του δουλεμπόρου»στα παράλια της Τουρκίας
- τα κύματα στο Αιγαίο και να αναζητήσεις ελπίδα για καλύτερη και ασφαλή διαβίωση. Να επισημανθεί ότι δεν γίνεται διαχωρισμός για το αν είσαι γυναίκα, άντρας, ασυνόδευτο ανήλικο, ηλικιωμένος, άρρωστος ή ανάπηρος.
Αν παρ’ όλα αυτά επιμείνεις πεισματικά να ζήσεις, η αστική τάξη της Ευρώπης και της Τουρκίας επιφυλάσσει για σένα τα εξής: εγκλεισμό σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για όσο αποφασίσει το ελληνικό κράτος ότι χρειάζεται, απουσία στοιχειωδών συνθηκών διαβίωσης (πόσιμο νερό, φαγητό, κουβέρτες, ιατρική περίθαλψη), παντελή απουσία νομικής ενημέρωσης, καθώς και απέλαση κατά περίπτωση στην Τουρκία μιας και πρόκειται πλέον για μια ασφαλή χώρα.
Η συμφωνία αυτή, από τις πρώτες κιόλας μέρες της εφαρμογής της, έδειξε την «επιτυχία» της. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της «ασφάλειας» που προσέφερε το τουρκικό κράτος στους περίπου 325 ανθρώπους που επαναπροωθήθηκαν στις 8/4 από τη Λέσβο. Βρίσκονται στη φυλακή Πεχλιβανκόι της Τουρκίας και φρουρούνται από ένοπλους αστυνομικούς.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια βαθιά ρατσιστική και αντιδραστική συμφωνία των αστών απέναντι σε ανθρώπους που εξαναγκάστηκαν σε φυγή από τα σπίτια τους, είτε λόγω του πολέμου και των βομβαρδισμών, είτε λόγω της εξαθλίωσης που επέβαλλε ο καπιταλισμός στις πατρίδες τους.
Ειδομένη, Ελληνικό, Πειραιάς, Μόρια, Βιάλ…
Κι αν η συμφωνία αυτή κατεβάζει τη μάσκα της «Ενωμένης Ευρώπης», τα κέντρα κράτησης, οι καταυλισμοί, τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τόσο υποκριτικά η κυβέρνηση ονομάζει κέντρα φιλοξενίας, δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του τέρατος.
Στον καταυλισμό της Ειδομένης, βρίσκονται 10.172 άνθρωποι. Κι εκεί ακριβώς είναι που βλέπει κανείς τις αληθινές προθέσεις των αστών για την εργατική τάξη: λασπόνερα, πείνα, μωρά χωρίς σκεπάσματα, άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα τους και στο έλεος του κάθε κερδοσκόπου (βλ. Ούλης/καντίνα/πρόσφυγες).
Στο Ελληνικό (γήπεδο baseball, γήπεδο hockey, χώρος αφίξεων) βρίσκονται περίπου στους 3.200 πρόσφυγες και μετανάστες. Από κρατική μέριμνα έχουμε 10-12 αστυνόμους να φυλάνε. Στο λιμάνι του Πειραιά περίπου 2.200. Ιατρική περίθαλψη μόνο από εθελοντές. Στη φυλακή της Μόριας στη Μυτιλήνη βρίσκονται στοιβαγμένοι 3.150 άνθρωποι – 1000 άτομα παραπάνω από ότι χωράει – με μόλις 3 γιατρούς! Στο κολαστήριο της ΒΙΑΛ στη Χίο, βρίσκονται 1.100 άνθρωποι. Χαρακτηριστική της «φιλοξενίας» στη Χίο, είναι η περίπτωση του 5χρονου παιδιού που μεταφέρθηκε σε τοπικό νοσοκομείο λόγω υποσιτισμού.
Όλους αυτούς τους χώρους, το κράτος τους έχει αφήσει στην κυριολεξία στη μοίρα τους. Φαγητό λίγο και ανεπαρκές. Συνθήκες χειρότερες από φυλακή για ανθρώπους που, σύμφωνα με το αστικό δίκαιο, διασάλευσαν τη δημόσια τάξη …με την επιθυμία τους να ζήσουν.
Κι ενώ είναι φανερό πως το ελληνικό αστικό κράτος δεν σκοπεύει να δώσει την παραμικρή βοήθεια ώστε να διευκολύνει την επιβίωση αυτών των ανθρώπων, ένα κύμα αλληλεγγύης εμφανίζεται, μεγαλώνει, παίρνει πολιτικά χαρακτηριστικά και στέκεται δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες.
Από τα μακαρόνια της φιλανθρωπίας και την κουβέρτα, στις καταλήψεις, την αυτοοργάνωση και τη συμβίωση. Από την ιατρική βοήθεια, στην περιφρούρηση του λιμανιού για να μην πλησιάσουν οι φασίστες. Κι όλα αυτά από αγωνιστές, που παρά τις διαφορές τους, ενώνονται στον κοινό ταξικό αγώνα.
Κι όλα αυτά, εν μέσω της κατασυκοφάντησης της αλληλεγγύης από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς και από κομμάτια της Αριστεράς. Αυτό ακριβώς είναι το πρόσωπο τόσο της καπιταλιστικής Ευρώπης που σαπίζει όσο και του ντόπιου θιάσου, του υποταγμένου στην ελληνική άρχουσα τάξη, που διαχειρίζεται το κράτος και προσποιείται την κυβέρνηση.
Και για τους λίγους που έχουν ακόμη αμφιβολίες για το αν είναι αριστερή αυτή η κυβέρνηση, ο «σύντροφος», «ακτιβιστής» κύριος Μουζάλας μας ξεκαθαρίζει σχετικά με την εξέγερση των ανήλικων στη Μυτιλήνη ότι «σήμερα χρησιμοποιήθηκε και βία, διότι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί. Το αν υπήρξε λίγο παραπάνω ή λίγο παρακάτω θα φανεί» και «υπήρξαν 15 τραυματίες από αυτούς που λέμε ανήλικα και λέω “που λέμε” γιατί είναι και μεγάλα παιδιά 16, 17 χρονών»….
Τι πρέπει να κάνει η αριστερά και το εργατικό κίνημα;
Όλες οι αριστερές και εργατικές οργανώσεις, οφείλουν να σταθούν δίπλα στους πρόσφυγες με έμπρακτη αλληλεγγύη αλλά και πολιτική στήριξη. Πρέπει να τονίσουν ότι η ανηλεής επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δεν διαχωρίζεται από αυτή που δέχονται οι πρόσφυγες και μετανάστες σήμερα, από το κεφάλαιο και το κράτος που το υπηρετεί.
Όλοι μαζί, ντόπιοι και μετανάστες, πρέπει να σταθούμε όρθιοι απέναντι στα συμπτώματα της καπιταλιστικής ασθένειας, είτε αυτά ονομάζονται μνημόνια και λιτότητα είτε ονομάζονται προσφυγική κρίση.
Εργατικά κόμματα και οργανώσεις και συνδικάτα οφείλουν να βοηθήσουν τόσο προσφέροντας υλικά αγαθά, όσο και υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης. Οφείλουν να αγκαλιάσουν τις καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτηρίων που στεγάζουν πρόσφυγες και μετανάστες και να αγωνιστούν για τη δημιουργία πολλών ακόμη τέτοιων χώρων με τη συμμετοχή και την αυτοοργάνωση των εργατών και των μεταναστών.
Οι πρωτοβουλίες των αλληλέγγυων
Τα τελευταία χρόνια λόγω των συνεχόμενων και αδιάκοπων αναγκών για αξιοπρεπή διαβίωση των προσφύγων και μεταναστών που καταθφάνουν στην Ελλάδα – και με δεδομένη την εγκληματική αδιαφορία της εκάστοτε κυβέρνησης απέναντι στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας – βλέπουμε να αναπτύσσονται πρωτοβουλίες διαφόρων ειδών από αλληλέγγυους.
Οι πρωτοβουλίες αυτές έχουν να κάνουν με συλλογή τροφίμων, ρούχων, ειδών πρώτης ανάγκης κλπ. Οι πιο σημαντικές πρωτοβουλίες όμως έχουν να κάνουν με καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτηρίων, δημοσίων ή ιδιωτικών. Στις περίπου 10 καταλήψεις που μέχρι τώρα έχουμε δει, ντόπιοι και μετανάστες εργάζονται μαζί για την «ανοικοδόμηση» και την καθαριότητα του χώρου, μαγειρεύουν και ζουν μαζί, αναλαμβάνουν βάρδιες για την καθαριότητα και τις ανάγκες του χώρου και σε πολλές περιπτώσεις, διαμορφώνονται κοινές συνελεύσεις, όσο η γλώσσα το επιτρέπει, για τη λήψη κοινών αποφάσεων για το χώρο. Οι καταλήψεις αυτές έχουν γίνει και έχουν υποστηριχθεί από αγωνιστές διαφόρων πολιτικών χώρων.
Ως μαρξιστές, θεωρούμε ότι οι καταλήψεις αυτές, συνιστούν σημαντικές κινήσεις αλληλεγγύης, με τη διαφορά ότι δεν πρέπει να μείνουν ως μεμονομένες εστίες αλληλεγγύης, αλλά να επεκταθούν. Το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει στα χέρια του τα μεγάλα εγκαταλελειμένα κτίρια του Κέντρου και να διεκδκήσει τη συνολική απαλλοτρίωσή τους και τη στέγαση των προσφύγων, αλλά και των ντόπιων άστεγων μέσα στο αστικό κέντρο και όχι στις βουνοκορφές και τα χωράφια, όχι στην απομόνωση.
Το ελληνικό κράτος λαμβάνει πακέτα οικονομικής βοήθειας για τη «διαχείριση της προσφυγικής κρίσης».Αυτά τα χρήματα ανήκουν στους πρόσφυγες, ανήκουν στη στέγη τους, ανήκουν στο φαγητό τους, στα κρεβάτια τους. Δεν πρέπει να διατεθούν για ακάνθινα συρματοπλέγματα, σε ράντζα που επιπλέουν στα λασπόνερα, σε πιάτα φαγητού με συνοδευτικό σκουλήκια….
Να διεκδικήσουμε:
- Να μην εφαρμοστεί η «συμφωνία της ντροπής» ΕΕ – Τουρκίας, καμιά απέλαση!
- Κρατική παροχή στέγης και αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλους τους κατατρεγμένους, ντόπιους και μετανάστες. Για την εξασφάλιση του στοιχειώδους δικαιώματος της στέγασης να χρησιμοποιηθεί το πλήθος των άδειων κτιρίων στις μεγάλες πόλεις – και με αποζημίωση για τους ιδιοκτήτες όπου αυτό επιβάλλεται από την οικονομική τους κατάσταση – αλλά και να ενοικιαστούν από το κράτος άδεια διαμερίσματα.
- Παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες, ώστε να μπορούν να πάνε στη χώρα επιλογής τους.
- Νόμιμα έγγραφα για όσους επιλέξουν να μείνουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία εκμετάλλευσης και εκφοβισμού ενός εργάτη, από το να μην έχει χαρτιά και να φοβάται ανά πάσα στιγμή ότι θα βρεθεί στα χέρια της αστυνομίας. Τα αφεντικά το ξέρουν καλά, η κυβέρνηση το ξέρει καλά, οι εργάτες το ξέρουν καλύτερα.
- Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου και άμεση απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο!
- Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους που γεννούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση!
Οι φράχτες του κράτους και οι απειλές των δολοφόνων του ΝΑΤΟ είναι εμπόδιο στη ζωή. Μόνο η ταξική αλληλεγγύη μπορεί να τους νικήσει. Οι πρόσφυγες, πολιτικοί ή οικονομικοί, θα ζήσουν και οι γηγενείς εργαζόμενοι θα ζήσουμε μαζί τους, αγωνιζόμενοι ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής εκμετάλλευση, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Αντριάνα Κοκκίνη
