Κοινός αγώνας μαθητών – φοιτητών- εργαζομένων! Δημοκρατικός συντονισμός του μαθητικού κινήματος!
Τις προηγούμενες εβδομάδες αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο μαθητικό κίνημα καταλήψεων από το 2008. Στην κορύφωση του κινήματος τα κατειλημμένα σχολεία ξεπέρασαν τα 700. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να σταματήσει το κίνημα. Αρχικά ξεκίνησε με τη συκοφαντία, λέγοντας ότι οι καταλήψεις γίνονται από «αρνητές μάσκας». Όταν αυτό το πασιφανές ψέμα έγινε έκδηλο κατέφυγε στις εισαγγελικές διώξεις και στην αστυνομική τρομοκρατία στα σχολεία. Προχώρησε στην καταστολή των μαθητικών κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας και στο Υπουργείο Παιδείας. Σε αρκετά σχολεία «αγανακτισμένοι γονείς», αστυνομικοί και ασφαλίτες τρομοκρατούσαν καθημερινά τους μαθητές ενώ δεν έλειψαν και οι επιθέσεις σε μαθητές για να ανοίξουν οι καταλήψεις. Τελικά η κυβέρνηση κατέφυγε στον ωμό εκβιασμό. Το Υπουργείο Παιδείας επέβαλε υποχρεωτική τηλεκπαίδευση στα σχολεία που γίνεται κατάληψη και απαγόρευσε στους μαθητές που στηρίζουν την κατάληψη να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Επιπρόσθετα το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε από τους καθηγητές να γίνουν χαφιέδες και να «καταδώσουν» τους μαθητές που στηρίζουν τις καταλήψεις και να τους βάλουν απουσίες.
Αυτά τα μέτρα δείχνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό. Φοβάται -και δικαιολογημένα- πως αυτό το κίνημα θα μπορούσε να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Τα αιτήματα των μαθητών είναι απόλυτα δίκαια, αποτελούν στοιχειώδη μέτρα για την προστασία των μαθητών, των καθηγητών και συνολικά του πληθυσμού από τη διάδοση του Covid-19 και συνεπώς έχουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας των καθηγητών, των γονέων και των εργαζόμενων. Πάνω απ’ όλα όμως, η κυβέρνηση φοβήθηκε ότι αυτό το κίνημα θα γίνει σημείο αναφοράς για την κινητοποίηση πλατύτερων στρωμάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας που θα ξεσηκωθούν ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, την απουσία μέτρων για την υγεία, και συνολικά των επιπτώσεων της κρίσης του παρηκμασμένου καπιταλιστικού συστήματος.
Σήμερα φαίνεται ότι οι περισσότερες καταλήψεις στα σχολεία έχουν λήξει ή είναι σε διαδικασία να λήξουν. Αυτό δεν συνέβη επειδή οι μαθητές έχουν χάσει την αγωνιστική τους διάθεση, αλλά για τέσσερις βασικούς λόγους: 1) η επιβολή της τηλεκπαίδευσης και η καταγραφή απουσιών για τους «καταληψίες» έθετε άμεσα τον κίνδυνο να χάσουν τη χρονιά οι μαθητές που συμμετείχαν στις καταλήψεις. Με αυτό το μέτρο θα χρειαζόταν απλώς λιγότερο από δύο βδομάδες κατάληψης για να συγκεντρώσουν οι αγωνιζόμενοι μαθητές τις αδικαιολόγητες απουσίες που είναι αρκετές για να χάσουν τη σχολική χρονιά.
2) Από το κίνημα έλειπε ο ενιαίος και δημοκρατικός συντονισμός. Ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση του μαθητικού κινήματος μπροστά σε αυτόν τον εκβιασμό του Υπουργείου Παιδείας; Εξαιτίας της ανυπαρξίας ενιαίου δημοκρατικού συντονισμού, οι μαθητές μπορούσαν να συζητήσουν μόνο σε κάθε σχολείο ξεχωριστά αλλά όχι κεντρικά. Έτσι άλλα σχολεία σταματούσαν, ενώ κάποια άλλα συνέχιζαν τον αγώνα.
3) Η πιο ισχυρή οργανωμένη δύναμη μέσα στο μαθητικό κίνημα, η «Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών», που ελέγχεται από την ΚΝΕ, αποφάσισε την αποκλιμάκωση των κινητοποιήσεων σε μία φάση όπου ο αριθμός των καταλήψεων αυξάνονταν. Συγκεκριμένα, η «Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας» στις 3/10 αποφάσισε να γίνουν καταλήψεις μόνο την Τετάρτη 7/10 και την Παρασκευή 9/10, τη στιγμή που οι καταλήψεις είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα τους, η κυβέρνηση έδειχνε να είναι απομονωμένη και μεγάλη μερίδα των καθηγητών και των γονιών στήριζε τον αγώνα των μαθητών.
4) Δεν υπήρξε κανένας συντονισμός με τους καθηγητές, κάτι που βέβαια συνδέεται με το γεγονός πως απουσιάζει ένας κεντρικός, αληθινά αντιπροσωπευτικός συντονισμός των ίδιων των μαθητών. Η ΟΛΜΕ τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στην τηλεκπαίδευση τονίζοντας πως «Δε θα γίνουμε ο βούρδουλας και το μακρύ χέρι της κυβέρνησης ενάντια στους αγωνιζόμενους μαθητές!», ενώ έμπρακτα προχώρησε σε στάσεις εργασίας για να στηρίξει τα δίκαια αιτήματα των μαθητών. Επιπρόσθετα η ΑΔΕΔΥ κάλεσε σε απεργία την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου με διεκδικήσεις που συμπεριλαμβάνουν και τα αιτήματα του μαθητικού κινήματος για 15 μαθητές ανά τμήμα και προσλήψεις καθηγητών και προσωπικού καθαριότητας. Αυτό δείχνει πως υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για ένα ενιαίο μέτωπο μαθητών – καθηγητών και συνολικά του εργατικού κινήματος. Για να γίνει αυτό όμως είναι αναγκαίο να διορθωθούν οι σοβαρές αδυναμίες και τα λάθη που αναδείχθηκαν στην πορεία του αγώνα.
Το γεγονός ότι απουσιάζει η δημοκρατική οργάνωση και ο συντονισμός στο μαθητικό κίνημα είναι αποφασιστικής σημασίας. Οι μαθητές ψηφίζουν για το αν θα γίνει ή όχι κατάληψη, ωστόσο δεν αποφασίζουν συλλογικά για ευρύτερες δράσεις ανά περιοχή, πόλη και πανελλαδικά. Σε μεγάλο βαθμό, συντονιστικό ρόλο παίζουν οι Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών σε διάφορες πόλεις. Αυτές όμως δεν είναι επιτροπές που έχουν δημιουργηθεί δημοκρατικά από το κίνημα αλλά μαθητικά σχήματα της ΚΝΕ στα οποία συμμετέχουν εκλεγμένοι μαθητές από 5μελή και 15μελή των σχολείων. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα πραγματικό συντονιστικό που θα εκφράζει αυθεντικά τους αγωνιζόμενους μαθητές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την εκλογή αντιπροσώπων από τη συνέλευση κάθε κατειλημμένου σχολείου και η δημιουργία Συντονιστικών Επιτροπών ανά Δήμο αρχικά και ακόλουθα πανελλαδικά με τη δημιουργία μίας Πανελλαδικής Ένωσης Μαθητών που θα αναλάβει την οργάνωση του αγώνα. Αυτό θα επιτρέψει στο μαθητικό κίνημα να οργανώσει καλύτερα τον αγώνα, να προβάλει ενιαία αιτήματα αλλά και να συντονίσει πιο αποτελεσματικά τον αγώνα του με το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα.
Επίσης χρειάζεται να υπάρχει η μέγιστη δυνατή ενότητα στο μαθητικό κίνημα. Δυστυχώς όμως, γίνεται μία συστηματική προσπάθεια διάσπασης του κινήματος από τις δυνάμεις της ΚΝΕ με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 8/10 και τη πορεία στις 15/10 όπου τα μπλοκ μαθητών της Συντονιστικής Επιτροπής Αθήνας έκαναν ξεχωριστή πορεία από τους υπόλοιπους μαθητές, φοιτητές και καθηγητές, χωρίς να εξηγήσουν τον λόγο στους μαθητές που συμμετείχαν στη συγκέντρωση. Αυτές οι διασπαστικές πρακτικές είναι ιδιαίτερα επιζήμιες γιατί αποδυναμώνουν το κίνημα και απογοητεύουν και προκαλούν σύγχυση σε χιλιάδες μαθητές. Μπορούν να απομονωθούν αν οι ίδιοι οι μαθητές πάρουν στα χέρια τους την οργάνωση του κινήματος και αποφασίσουν δημοκρατικά τις μεθόδους δράσης τους με τον τρόπο που εξηγήσαμε παραπάνω.
Επίσης τα φαινόμενα βίας και τρομοκρατίας στα κατειλημμένα σχολεία πρέπει να αντιμετωπιστούν με ομάδες περιφρούρησης. Οι Γενικές Συνελεύσεις στα σχολεία υπό κατάληψη πρέπει να εκλέγουν ομάδες μαθητών που θα είναι υπεύθυνες για την περιφρούρηση των καταλήψεων τους. Στην περιφρούρηση πρέπει επίσης να παίξει αποφασιστικό ρόλο το εργατικό κίνημα. Πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες περιφρούρησης από τα συνδικάτα (αλλά και τους Φοιτητικούς Συλλόγους) για την περιφρούρηση των κατειλημμένων σχολείων και των μαθητικών διαδηλώσεων.
Πάνω από όλα, για να μπορέσει να είναι νικηφόρος ο αγώνας των μαθητών απαιτείται η αποφασιστική είσοδος του εργατικού κινήματος στον αγώνα. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ, αλλά και η Απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 15/10 πρέπει να είναι τα πρώτα βήματα για την περαιτέρω κλιμάκωση του αγώνα. Το μαθητικό κίνημα πρέπει επίσης να συνεχίσει τον αγώνα. Το βασικό όπλο του μαθητικού κινήματος είναι η κατάληψη. Στα σχολεία όπου οι καθηγητές στηρίζουν τους μαθητές και δεν θα εφαρμόσουν την τηλεκπαίδευση οι μαθητές θα πρέπει να προχωρήσουν σε νέο γύρο καταλήψεων, με στόχο ένα κίνημα καταλήψεων διαρκείας μέχρι να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των μαθητών. Στα σχολεία όπου οι καθηγητές δεν στηρίζουν τους μαθητές και απειλούν να εφαρμόσουν την τηλεκπαίδευση, οι μαθητές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικές μεθόδους δράσης με αποχές, τοπικές διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και μονοήμερες καταλήψεις τις μέρες όπου λαμβάνουν χώρα κεντρικές δράσεις του μαθητικού κινήματος, όπως τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια κ.λπ. Σε όλα τα σχολεία, κατειλημμένα και μη, θα πρέπει επίσης να λειτουργούν οι γενικές συνελεύσεις των μαθητών όπου θα γίνεται συζήτηση για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα του κινήματος.
Η πολιτική της κυβέρνησης στα σχολεία δεν είναι μόνο έκφραση της απροθυμίας να δαπανήσει χρήματα για την προστασία της υγείας των μαθητών και των καθηγητών. Εκφράζει την παρακμή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και την αδυναμία του να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία όπως φαίνεται από σχετικές πολιτικές των κυβερνήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο που έχουν καταδικάσει στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Ο καπιταλισμός δεν είναι μόνο ανίκανος να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς μισθούς, δουλειά, στέγη, ειρήνη είναι ανίκανος να υλοποιήσει τα πιο στοιχειώδη μέτρα για την προστασία της υγείας και της ζωής. Ο αγώνας λοιπόν για Υγεία, Παιδεία και μία καλύτερη ζωή είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά καθημερινά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά!
Δημοκρατικός συντονισμός του μαθητικού κινήματος με Συντονιστικές Επιτροπές από εκλεγμένους αντιπροσώπους από τις Γενικές Συνελεύσεις των σχολείων, κατά Δήμο και Πανελλαδικά!
Όχι στη διάσπαση του κινήματος, ενιαίες μορφές δράσης και οργάνωσης!
Αποσυμφόρηση των σχολικών αιθουσών – 15 μαθητές ανά τμήμα!
Μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών για την κάλυψη των ελλείψεων στα σχολεία!
Μαζικά δωρεάν τεστ σε μαθητές και καθηγητές!
Μαζικές προσλήψεις προσωπικού καθαριότητας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης!
Κατάργηση του αντιδραστικού νόμου Κεραμέως!
Νεολαία Ενάντια στον Καπιταλισμό
