Η δολοφονία του βασικού ηγέτη και επικεφαλής στις διαπραγματεύσεις εκ μέρους της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, ενώ βρισκόταν στην Τεχεράνη του Ιράν, αποτελεί μέρος μιας κυνικής προσπάθειας του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου να προκαλέσει κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή μόνο και μόνο για να μπορέσει να μείνει στην εξουσία. Σε αυτό μπορεί να υπολογίζει στη συνενοχή του δυτικού ιμπεριαλισμού, που του επιτρέπει να παραμένει στην εξουσία ως ο βασικός και πιο αξιόπιστος σύμμαχός του στην περιοχή.
Ενώ ο Νετανιάχου πραγματοποίησε μια θριαμβευτική ομιλία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα, η αποκρουστική πραγματικότητα του «δικαιώματος του Ισραήλ να αμύνεται» είναι εμφανής σε όποιον ενδιαφέρεται να δει. Ο Νετανιάχου επανέλαβε τη συνήθη πολεμική του προπαγάνδα υπό το εκστατικό χειροκρότημα ενός τμήματος του Κογκρέσου, αλλά την ίδια στιγμή, η ομιλία του συνοδεύτηκε και από κινητοποιήσεις.
Όσο τερατώδη κι αν είναι τα εγκλήματα του γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, ο Μπάιντεν έχει δεσμευτεί να τον υποστηρίξει «ακλόνητα». Ο Μπάιντεν το έκανε αυτό συνειδητά, όπως και η Αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις, αν και πιο απρόθυμα. Ο Νετανιάχου το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και εκμεταλλεύεται πλήρως τη δημόσια επίδειξη της πλήρους υποστήριξης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για τις επόμενες κινήσεις του.
Σαμποτάροντας μια συμφωνία
Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι μια συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων δεν είναι προς το συμφέρον του Νετανιάχου. Τη σαμποτάρει συνεχώς – τόσο κατάφωρα, μάλιστα, που η ίδια του η ομάδα τον κατηγόρησε ότι υπονόμευσε τις διαπραγματεύσεις. Τώρα το Ισραήλ σκότωσε τον κύριο πολιτικό ηγέτη και επικεφαλής διαπραγματεύσεων της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια. Ο Νετανιάχου βασίζεται στην παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης μετά τις 7 Οκτωβρίου, ρίχνοντας συνεχώς λάδι στη φωτιά, με κόστος την κλιμάκωση της σύγκρουσης σε ολόκληρη την περιοχή. Μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει στην εξουσία. Τώρα, εξαργυρώνει με ικανοποίηση την λευκή επιταγή που έχει βάλει στα χέρια του ο Λευκός Οίκος.
Εδώ βλέπουμε, στην πράξη, τους περιορισμούς της ισχύος των ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου έχει αποφύγει όλες τις προσπάθειες να τον χαλιναγωγήσουν. Η όλο και πιο έντονη «ανησυχία» από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού. Αυτό που τους ανησυχεί δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που σκοτώθηκαν στη Γάζα. Έχουν κάνει χειρότερα οι ίδιοι. Αντίθετα, ανησυχούν για τις τεράστιες πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις στα συμφέροντά τους. Από τη μία πλευρά, η συνέχιση του πολέμου απειλεί να οδηγήσει σε επαναστατικές εξελίξεις σε άλλα συμμαχικά καθεστώτα των ΗΠΑ στην περιοχή. Επιπλέον, μια κλιμάκωση του πολέμου σε ολόκληρη την περιοχή θα οδηγούσε σε σχεδόν πλήρη απομόνωση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.
Η προσπάθεια των ΗΠΑ και ενός τμήματος της ισραηλινής άρχουσας τάξης να σχεδιάσουν την απομάκρυνση του Νετανιάχου στηριζόμενοι στον Μπένι Γκαντζ, τον βασικό αντίπαλο του, απέτυχε παταγωδώς. Τώρα η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη να συνεχίσει να υποστηρίζει τον Νετανιάχου μέχρι τέλους. Ο Μπάιντεν μόλις ανακοίνωσε την αναδιάταξη των αμερικανικών δυνάμεων για την προστασία του Ισραήλ από τα ιρανικά αντίποινα. Όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, η υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ είναι άνευ όρων. Αυτό ήταν το σαφές μήνυμα που έστειλε ο Μπάιντεν αμέσως μετά τις 7 Οκτωβρίου, με την επίσκεψή του στο Ισραήλ.
Λίγες μέρες μετά την ομιλία του Νετανιάχου στο αμερικανικό Κογκρέσο, βρίσκουμε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και πάλι στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου, μετά τη δολοφονία του Φουάντ Σουκρ, ενός ανώτερου διοικητή της Χεζμπολάχ, από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στη Βηρυτό (που σκότωσε επίσης δύο παιδιά και μια γυναίκα, και τραυμάτισε 74 άτομα), και λίγο αργότερα, η προαναφερθείσα δολοφονία στην Τεχεράνη, πάλι από αεροπορική επιδρομή, του Χανίγια. Και οι δύο περιπτώσεις αντιπροσωπεύουν μια σκόπιμη πρόκληση από τον Νετανιάχου ενάντια στο Ιράν και τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Φυσικά, τις δολοφονίες ακολούθησε η συνηθισμένη «χορωδία» που καλούσε «όλες τις πλευρές» να διατηρήσουν την ειρήνη και να αποκλιμακώσουν την ένταση. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν και οι ηγέτες της ΕΕ απηύθυναν εκ νέου έκκληση σε «όλες τις πλευρές» να είναι συγκρατημένοι.
Ο Μπλίνκεν δήλωσε μάλιστα ότι η δολοφονία του Χανίγια ήταν «κάτι για το οποίο δεν γνωρίζαμε και ούτε εμπλεκόμαστε» με τίμημα να φαίνεται γελοίος, ανίκανος ή και τα δύο. Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το Ισραήλ πραγματοποίησε ένα χτύπημα σαν αυτό, το οποίο θα οδηγήσει σε κλιμάκωση στην περιοχή και θα έχει σοβαρές συνέπειες για τις αμερικανικές δυνάμεις που σταθμεύουν στη Μέση Ανατολή, χωρίς να το γνωρίζει στην Ουάσιγκτον. Αλλά ακόμα κι αν δεχθούμε ότι οι Ισραηλινοί δεν τους το είπαν, είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, βαθιά ριζωμένες στην περιοχή και καλά συνδεδεμένες, δεν το γνώριζαν εκ των προτέρων. Είτε γνώριζαν και έδωσαν σιωπηρή έγκριση, είτε γνώριζαν και επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Ουάσιγκτον είναι συνένοχος.
Περιττό να πούμε ότι αυτές οι εκκλήσεις είναι εντελώς υποκριτικές. Στη διεθνή διπλωματία είναι γενικά αποδεκτό ότι τα έθνη έχουν το δικαίωμα να απαντούν αναλογικά σε μια επίθεση ή πρόκληση από άλλα, αντίπαλα έθνη. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε ποια θα θεωρούσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ ως «αποδεκτή», ανάλογη απάντηση σε μια υποθετική επίθεση από μια εχθρική ξένη δύναμη, που θα στόχευε τρίτο μέρος που φιλοξενείται και προστατεύεται από την αμερικανική κυβέρνηση στο έδαφος των ΗΠΑ, σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας Αμερικανούς πολίτες στη διαδικασία; Όποια και αν είναι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, είμαστε σίγουροι ότι τα ίδια κριτήρια δεν θα εφαρμοστούν στο Ιράν.
Υποθετικά, για παράδειγμα, τι θα είχε συμβεί αν η Κούβα είχε αποφασίσει να πραγματοποιήσει αεροπορική επιδρομή για να εξοντώσει τον υποστηριζόμενο από την CIA Κουβανο-Αμερικανό τρομοκράτη Ποσάντα Καρίλες στο Μαϊάμι; Το ερώτημα απαντιέται από μόνο του.
Σημείο καμπής;
Το Ισραήλ δεν έχει αναλάβει ανοιχτά την ευθύνη για την επίθεση στην Τεχεράνη, αλλά αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: η επίθεση και η άρνηση ευθύνης ακολούθησαν ένα καθιερωμένο πρότυπο. Η δημόσια επευφημία των Ισραηλινών αξιωματούχων τους προδίδει. Ωστόσο, οι συνέπειες αυτής της επίθεσης μπορεί να είναι ευρύτερες από τα αναπόφευκτα ιρανικά αντίποινα εναντίον του Ισραήλ. Το ιρανικό καθεστώς έχει καταστήσει πολύ σαφές ότι θεωρεί τις ΗΠΑ ως υπεύθυνες για την επίθεση, ανεξάρτητα από τη δήθεν έκπληξη του Μπλίνκεν. Αυτά τα γεγονότα έχουν τη δυνατότητα να βάλουν φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή, όπου η αστάθεια φτάνει σε οριακό σημείο.
Η εγκληματική ισραηλινή επίθεση στη Γάζα συνεχίζεται, χωρίς ανάπαυλα. Εκτός από τις βόμβες, η πείνα και οι επιδημίες που εξαπλώνονται ελλείψει καθαρού νερού και οποιασδήποτε υποδομής, επιβαρύνουν σοβαρά τον πληθυσμό της Γάζας, ιδιαίτερα τα παιδιά και τους τραυματίες. Κανείς δεν σηκώνει το δάχτυλό του για να το αποτρέψει. Η «ανθρωπιστική προβλήτα» του Μπάιντεν ήταν απλώς ένα φύλλο συκής για να αποσπάσει την προσοχή (και τώρα έχει αποσυναρμολογηθεί μετά την καταστροφική της αποτυχία), ενώ ο Ισραηλινός Στρατός κατέστρεψε τη Γάζα, σκοτώνοντας 40.000 ανθρώπους, κυρίως γυναίκες και παιδιά, ακρωτηριάζοντας περισσότερους από 100.000 και εκτοπίζοντας ολόκληρο τον πληθυσμό της Γάζας πολλές φορές, χωρίς να αφήνει κάποιο ασφαλές σημείο στην περιοχή.
Οι πρόσφατα ανακοινωθείσες κυρώσεις του Μπάιντεν εναντίον λίγων ακροδεξιών Εβραίων εποίκων στη Δυτική Όχθη επινοήθηκαν για να τραβήξουν την προσοχή από το γεγονός ότι αυτοί οι τραμπούκοι οργανώνονται και προστατεύονται απευθείας από ακροδεξιούς υπουργούς όπως ο Μπεζαλέλ Σμότριτς και ο Μπεν-Γκβιρ εναντίον των οποίων φυσικά δεν έχει ασκηθεί καμία δίωξη. Οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ φροντίζουν ώστε όποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί κατά της γενοκτονικής επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα να κατηγορείται για αντισημιτισμό, να καταστέλλεται και να διώκεται ποινικά.
Περιφερειακές δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και η Ιορδανία ανησυχούν για την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό τους λόγω της συνενοχής τους στα εγκλήματα που διαπράττει το Ισραήλ. Οι άρχουσες ελίτ αυτών των αντιδραστικών καθεστώτων δεν είναι πρόθυμες να κόψουν τα χίλια και ένα οικονομικά και στρατηγικά νήματα που τους δένουν με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και το Ισραήλ. Όπως και τον Απρίλιο, θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για την προστασία του Ισραήλ από τα ιρανικά αντίποινα.
Από την άλλη πλευρά, το ιρανικό καθεστώς χρησιμοποιεί τα δεινά των Παλαιστινίων για να προωθήσει τις δικές του περιφερειακές φιλοδοξίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δολοφονία του Χανίγια αντιπροσωπεύει μια πρόκληση που δεν μπορούν να αγνοήσουν.
Σε αντίθεση με άλλους ηγέτες της Χαμάς, ο Χανίγια ήταν ένα σχετικά δημόσιο πρόσωπο, με έδρα το Κατάρ, και ταξίδευε τακτικά στην Τουρκία και το Ιράν. Ο χρόνος και ο τόπος της δολοφονίας του αποσκοπούσε εσκεμμένα να είναι μία πρόκληση για το ιρανικό καθεστώς. Ο Χανίγια βρέθηκε στην Τεχεράνη για επίσημη επίσκεψη, για να παραστεί στην ορκωμοσία του νέου Ιρανού Προέδρου. Φιλοξενήθηκε από τους Φρουρούς της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλειά του.
Η ακρίβεια της αεροπορικής επίθεσης που τον σκότωσε υπονοεί ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες είχαν ακριβή γνώση για το πού βρισκόταν ο Χανίγια. Αυτό το γεγονός υπονοεί ότι τέτοιες πληροφορίες μπορεί να προέρχονται από ισραηλινούς πράκτορες εντός της ίδιας της Φρουράς. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά ταπεινωτικό για το ιρανικό καθεστώς, αλλά δεν είναι απλώς ένα θέμα πληγωμένης υπερηφάνειας. Σημαίνει επίσης ότι το Ιράν στην πραγματικότητα δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί την ασφάλεια των συμμάχων του, ακόμη και όταν βρίσκονται σε ιρανικό έδαφος. Είναι μια δήλωση ότι όλοι τους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν στα ανώτερα κλιμάκια του καθεστώτος, θα μπορούσαν να γίνουν στόχοι του Ισραήλ ανά πάσα στιγμή. Το ιρανικό καθεστώς δεν έχει την πολυτέλεια να θεωρείται αδύναμο από τους φίλους και τους εχθρούς του, και ακόμη λιγότερο οι Φρουροί της Επανάστασης.
Επιπλέον, ο Χανίγια ήταν ο κύριος διαπραγματευτής από την πλευρά της Χαμάς στις συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός, που διοργανώθηκαν από το Κατάρ. Η δολοφονία του γελοιοποιεί αυτές τις διαπραγματεύσεις και φυσικά θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην πιθανότητα (ήδη απομακρυσμένης) συμφωνίας μέσω διαπραγματεύσεων. Αυτό συμφέρει τον Νετανιάχου, του οποίου το πολιτικό μέλλον εξαρτάται ακριβώς από τη μη ύπαρξη συμφωνίας.
Οι συνέπειες της εσκεμμένης πρόκλησης του Νετανιάχου
Αυτή η κλιμάκωση στην κρίση στη Μέση Ανατολή ξεκίνησε από μια φαινομενικά ασύνδετη αλυσίδα γεγονότων, η οποία χρησιμοποιήθηκε κυνικά από τον Νετανιάχου για να δικαιολογήσει την επίθεσή του στη Χεζμπολάχ και το Ιράν.
Στις 27 Ιουλίου, ένας πύραυλος έπληξε μια παιδική χαρά σκοτώνοντας 12 παιδιά και τραυματίζοντας πολλούς στην πόλη των Δρούζων Ματζντάλ Σαμς. Η πόλη βρίσκεται στα κατεχόμενα από το Ισραήλ Υψίπεδα του Γκολάν. Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Χέρτζογκ και ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς, υποστηριζόμενοι από τον IDF και αμερικανικές πηγές, απέδωσαν αμέσως την επίθεση στη Χεζμπολάχ και ορκίστηκαν εκδίκηση εναντίον τους. Μάλιστα, ο Σμότριτς υποστήριξε ότι πρέπει να πληρώσει ολόκληρος ο Λίβανος. Ο Νετανιάχου διέκοψε την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και άδραξε τη στιγμή με τον συνήθη οπορτουνιστικό του τρόπο.
Οι λεπτομέρειες της επίθεσης στην Ματζντάλ Σαμ είναι ασαφείς. Το βέβαιο είναι ότι η Χεζμπολάχ δεν είχε κανένα συμφέρον να στοχοποιήσει σκόπιμα τον άμαχο πληθυσμό των Δρούζων, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η Χεζμπολάχ εργαζόταν για μια συμφωνία με τους ηγέτες των Δρούζων στο Λίβανο. Έρχεται επίσης σε αντίθεση με την προσέγγιση της Χεζμπολάχ από τότε που ξεκίνησε η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα μετά τις 7 Οκτωβρίου, η οποία με συνέπεια περιόριζε ρητά τις επιχειρήσεις της στην εκτόξευση ρουκετών εναντίον ισραηλινών στρατιωτικών στόχων.
Η δολοφονία αυτών των παιδιών μπορεί να ήταν η τραγική συνέπεια μιας δυσλειτουργίας ενός πυραύλου, της παρέμβασης του αμυντικού συστήματος του Ισραήλ Iron Dome ή ενός λάθους, καθώς η τροχιά έδειξε ότι ο στόχος μπορεί να ήταν μια ισραηλινή στρατιωτική βάση που βρισκόταν κοντά. Τίποτα από αυτά δεν ελήφθη καν υπόψη. Ο Νετανιάχου είχε τη δικαιολογία που έψαχνε. Οι εκκλήσεις των αρχών του Λιβάνου για διεθνή έρευνα έχουν απορριφθεί από το Ισραήλ.
Οι Δρούζοι του Γκολάν από την πλευρά τους–μια μειονότητα που υφίσταται διακρίσεις, που υπόκειται στην ίδια πολιτική ισραηλινής κατοχής και αποικισμού με τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ– αντιτάχθηκαν έντονα και δημόσια στην ιδέα του Νετανιάχου να χρησιμοποιήσει την τραγωδία τους για να ξεκινήσει νέες επιθέσεις και να διεξάγει πόλεμο στον Λίβανο. Υπήρξαν οργισμένες αντιδράσεις κατά τη διάρκεια των κηδειών των θυμάτων λόγω της προσβλητικής παρουσίας των Σμότριτς και Νετανιάχου, οι οποίοι αναγκάστηκαν να φύγουν.
Αυτή η νέα τροπή στην κρίση στη Μέση Ανατολή δεν είναι τυχαία. Οι προϋποθέσεις για μια κλιμάκωση έχουν τεθεί επανειλημμένα από τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς Εβραίους συμμάχους του στην ισραηλινή κυβέρνηση. Καθ’ όλη τη διάρκεια, έχουν υποστηριχθεί από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Ωστόσο, όλα αυτά έχουν ένα κόστος. Η επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή έχει υπονομευτεί σε μεγάλο βαθμό. Το αντιιμπεριαλιστικό αίσθημα των μαζών σε όλη την περιοχή και όχι μόνο δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Μια περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης συμφέρει τον Νετανιάχου, αλλά αυξάνει επίσης την αστάθεια και τον κίνδυνο να παρασυρθεί ολόκληρη η Μέση Ανατολή σε μια μεγαλύτερη σύγκρουση, με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτό δεν θα σταματήσει από τις υποκριτικές εκκλήσεις για ειρήνη από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, ούτε από την κούφια καταγγελία των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου από τον ΟΗΕ.
Κάτω οι πολεμοκάπηλοι! Κάτω ο ιμπεριαλισμός!
Ο Νετανιάχου δεν είναι η αιτία της παρούσας κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού και των αυξανόμενων συγκρούσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η πολιτική του είναι απλώς μια εκδήλωση της αρρώστιας του καπιταλισμού και των δηλητηριωδών συνεπειών της. Ωστόσο, οι ενέργειες του Νετανιάχου έχουν σοβαρές συνέπειες για την κλιμάκωση της κρίσης, η οποία έχει ήδη παγκόσμιο αντίκτυπο. Η Μέση Ανατολή έχει γίνει το επίκεντρο της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Τις προκλήσεις αυτές θα ακολουθήσουν και άλλες προκλήσεις και η κλιμάκωση θα γίνεται όλο και πιο αναπόφευκτη.
Ολόκληρη η ιστορία της Μέσης Ανατολής δείχνει ότι δεν είναι αυτό ή εκείνο το άτομο που έχει δημιουργήσει τον σημερινό εφιάλτη. Ο ιμπεριαλισμός είναι αυτός που γεννά την κρίση και τον πόλεμο. Η μόνη λύση σε αυτή την κρίση είναι η επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Μόνο μια σοσιαλιστική επανάσταση θα επιτρέψει σε όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής να ζήσουν μαζί ως τμήμα μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία όλου του κόσμου πρέπει να ενωθούν σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση. Αυτό το κίνημα πρέπει να στοχεύει πρώτα και κύρια ενάντια στις δικές μας άρχουσες τάξεις, εκθέτοντας και παλεύοντας ενάντια στη συνενοχή τους στην επίθεση της Γάζας, στα δεινά του παλαιστινιακού λαού και στη βάναυση καταπίεσή του από το σιωνιστικό καθεστώς.
Απαλλοτριώστε τους καπιταλιστές κερδοσκόπους του πολέμου!
Σταματήστε την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα!
Να σταματήσει η κατοχή!
Εργατικό μποϊκοτάζ της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ!
Ειρήνη στους λαούς, πόλεμος στην άρχουσα τάξη!
Ανατρέψτε τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό!
Για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής!
Φραντσέσκο Μέρλι
02 Αυγούστου 2024
Μετάφραση από την ιστοσελίδα marxist.com: Ηλίας Κυρούσης
