ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΑΠΟ ΈΝΑ «ΚΑΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ»
Το πόσο χαοτικό, άναρχο και απρόβλεπτο μπορεί να γίνει το σύστημα που στηρίζεται στις τυφλές δυνάμεις του κέρδους αποδείχθηκε στο 24ωρο που μας πέρασε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Ένα αυταρχικό, αλλά και ομολογουμένως ηλίθιο από τη σκοπιά των καπιταλιστικών συμφερόντων πολιτικό τέχνασμα που χρησιμοποιεί ένας τρομαγμένος από την επαναστατική οργή του λαού του πρωθυπουργός για να γαντζωθεί στην εξουσία, στάθηκε ικανό για να προκαλέσει ένα κύμα αβεβαιότητας, αστάθειας και πανικού στις διεθνείς αγορές, καθώς και πυρετώδεις διαβουλεύσεις ανάμεσα στους ηγέτες των μεγαλύτερων δυνάμεων του καπιταλισμού.
Η πτώση από 5-7% στα σημαντικότερα διεθνή χρηματιστήρια, έδειξε ότι η ατυχής έμπνευση του υπηρέτη κλόνισε τη σταθερότητα που με κόπο επιχειρούν να οικοδομήσουν οι αφεντάδες. Ο Παπανδρέου είναι πια ένα «καμένο χαρτί» για το ελληνικό και ευρωπαϊκό κεφάλαιο, οι εκφραστές του οποίου από χθες το βράδυ, διεξάγουν μια ανοιχτή καμπάνια για την πολιτική αποστράτευση του. Έτσι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον κάλεσαν αύριο στους G20 για να του ανακοινώσουν ότι το δημοψήφισμα δεν πρόκειται να γίνει, το ΔΝΤ ξεκαθαρίζει ότι με δημοψήφισμα, όχι μόνο δεν θα υπάρξει νέο δάνειο, αλλά δεν υπάρχει και η «6η δόση», ενώ βουλευτές και υπουργοί εγκαταλείπουν τον πανικόβλητο και αλλοπρόσαλλο αρχηγό για «το καλό του έθνους» και την αποτροπή ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ.
Αυτό που θα ήθελε τώρα η ελληνική άρχουσα τάξη είναι ο άμεσος σχηματισμός μια κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» που θα εκτελεί τυφλά τις εντολές των πιστωτών και θα διενεργήσει εκλογές μόνο μετά τη νομοθέτηση του νέου Μνημονίου. Όμως το βάθος και η έκταση της επαναστατικής οργής που αναπτύσσεται στις τάξεις των μαζών, πιέζει ασφυκτικά τα αστικά κόμματα και τις αστικές ηγεσίες προς τη κατεύθυνση των εκλογών.
Ό,τι και αν βγάλει λοιπόν το έκτακτο και μακράς διάρκειας υπουργικό συμβούλιο που διεξάγεται αυτή την ώρα, το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση φτάνει σε πρόωρο τέλος εξαιτίας της κρίσης που δημιούργησε στις γραμμές της η επαναστατική διάθεση που αναπτύσσεται στην εργατική τάξη και τη νεολαία με αποκορύφωμα την 48ωρη γενική απεργία του περασμένου μήνα και τελευταίο θεαματικό σταθμό τη μετατροπή των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου σε μαχητικές διαδηλώσεις.
Έτσι η επόμενη μέρα της κυβέρνησης Παπανδρέου θα βρει το εργατικό κίνημα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ταυτόχρονα όμως, θα θέσει τις ηγεσίες της Αριστεράς ενώπιον του ιστορικού καθήκοντος να ακολουθήσουν το μοναδικό δρόμο που μπορεί να προασπίσει τη ζωή των εργαζόμενων από την καλπάζουσα χρεοκοπία του καπιταλισμού. : ενωμένες να παλέψουν για την εξουσία με στόχο να διαγράψουν μονομερώς το ληστρικό χρέος, να κοινωνικοποιήσουν τους βασικούς μοχλούς της οικονομίας ξεριζώνοντας τον καπιταλισμό και να καλέσουν την ευρωπαϊκή εργατική τάξη σε κοινό αγώνα για τη μόνη μορφή αλληλέγγυας και δημοκρατικής ενοποίησης της “γηραιάς ηπείρου” που μπορεί να υπάρξει, τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!
