Η υποβολή αιτήματος για 6μηνη παράταση της δανειακής σύμβασης με την τρόικα, αποτελεί ένα πολύ σοβαρό πολιτικό λάθος. Σύμφωνα με τις δηλώσεις της κυβέρνησης κατατέθηκε «…μια πρόταση η οποία σέβεται την λαϊκή ετυμηγορία, προασπίζεται την αξιοπρέπεια της κοινωνίας και ταυτόχρονα μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους εταίρους μας. Στο αίτημα τίθεται το θέμα της αποκατάστασης του κοινωνικού κόστους που προκάλεσε η κρίση, καθώς και της αντιμετώπισης των πολύ σημαντικών κοινωνικών επιπτώσεων της…».
Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση, παρά τα απανωτά γερμανικά τελεσίγραφα και την ενιαία στάση όλων των αστικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, Βορά και Νότου, ενάντια στην λαϊκή εντολή που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Γενάρη για άμεσο σταμάτημα της λιτότητας και για κατάργηση των Μνημονίων, επιμένει να υποστηρίζει ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί μια «αμοιβαία επωφελής συμφωνία» με τους πιστωτές. Όμως όπως δείχνει η πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει δεν είναι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις για να επιτευχθεί μια συμφωνία, αλλά διαρκείς υποχωρήσεις μόνο από τη μία πλευρά, την πλευρά της κυβέρνησης, χωρίς η πλευρά των «εταίρων» να παραχωρεί τίποτα ουσιαστικό, περιοριζόμενη σε τελεσίγραφα. Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι μια καρικατούρα διαπραγμάτευσης, όπου η μία πλευρά διαπραγματεύεται «μονομερώς» και η άλλη περιμένει υπομονετικά την επόμενη υποχώρηση, μέχρι ο ειλικρινά διαπραγματευόμενος να φτάσει στο όριο της ταπείνωσης.
Οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης είναι πλέον πολλές και σοβαρές. Εγκατάλειψη του στόχου για διαγραφή του χρέους, συμφιλίωση με τα αρπακτικά των ελληνικών τραπεζών, διατήρηση του ΤΑΙΠΕΔ και αποδοχή της πιθανότητας για περαιτέρω αποκρατικοποιήσεις, αποδοχή της λογικής των ετήσιων στόχων για «πρωτογενή πλεονάσματα», δηλαδή αποδοχή της πολιτικής περικοπών για να εξυπηρετείται το χρέος. Το σημερινό αίτημα της κυβέρνησης περιέχει μια ακόμα σοβαρή υποχώρηση. Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι για το επόμενο εξάμηνο θα διατηρήσει τη «δημοσιονομική ισορροπία». Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα βασικότερα μέτρα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης αναβάλλονται τουλάχιστον για έξι μήνες.
Όλες αυτές οι υποχωρήσεις, σε συνδυασμό με την απουσία ενός αναγκαίου δημόσια διακηρυγμένου εναλλακτικού σχεδίου ρήξης με τους εκβιαστές – πιστωτές που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, έχουν ένα διπλά αρνητικό αποτέλεσμα. Δίνουν στους «εταίρους» το μήνυμα ότι αν περιμένουν λίγο ακόμα εκβιάζοντας, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να υποταχθεί, ενώ απογοητεύουν τον λαό που στηρίζει μαζικά τη νέα κυβέρνηση, περνώντας του το μήνυμα ότι η συμφωνία με τους εκβιαστές στη βάση ταπεινωτικών υποχωρήσεων είναι μονόδρομος.
Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ καλούμε την κυβέρνηση και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την πραγματικότητα της ρήξης και της αδυναμίας να επιτευχθεί αμοιβαία επωφελής συμφωνία με τους πιστωτές. Η μόνη συμφωνία που μπορεί να υπογραφτεί σήμερα με τους «εταίρους» είναι αυτή που θα αναγνωρίζει το χρέος και τη λιτότητα σαν μέθοδο για να μπορεί αυτό να αποπληρωθεί, θα αποδέχεται την επιτήρηση και κηδεμονία της χώρας και θα περιλαμβάνει ταπεινωτικές υποχωρήσεις, που βρίσκονται σε αντίθεση με το πρόγραμμα που ψήφισε ο λαός, αλλά και με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης που ψήφισε η Βουλή.
Καλούμε τον σύντροφο πρωθυπουργό και τους αριστερούς υπουργούς να διαμορφώσουν τώρα ένα εναλλακτικό σχέδιο για να χρηματοδοτηθεί και να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης χωρίς τα δάνεια των εκβιαστών «εταίρων» και να το ανακοινώσουν δημόσια, καλώντας τον εργαζόμενο λαό της χώρας να παλέψει οργανωμένα για την εφαρμογή του, αλλά και τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη – ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ – να κινητοποιηθούν μαζικά για να στηρίξουν την Ελλάδα παλεύοντας ενάντια στην εχθρική στάση των «δικών τους», αστικών κυβερνήσεων, για μια διαφορετική, κοινωνικά δίκαιη, Σοσιαλιστική Ευρώπη.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι για να βρεθούν οι απαραίτητοι χρηματοδοτικοί πόροι, το σχέδιο αυτό μπορεί και πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα μέτρα:
– Μονομερής διαγραφή του χρέους. Η «θηλιά» όταν δεν μπορεί καν να χαλαρώσει, πρέπει να κοπεί για να μην «πνιγεί» ο λαός!
– Κοινωνικοποίηση του συνόλου της Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής περιουσίας για να αξιοποιηθεί προς όφελος του δοκιμαζόμενου από τη φτώχεια και την ανεργία εργαζόμενου λαού.
– Κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος (κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο), που έτσι κι αλλιώς λειτουργεί με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, με δέσμευση των καταθέσεων των καπιταλιστών και των μεγαλοεισοδηματιών από ένα συγκεκριμένο όριο και πάνω, σαν “ασπίδα” για να μείνουν ανέπαφες οι καταθέσεις όλων των μικροκαταθετών.
– Κοινωνικοποίηση όλων των κερδοφόρων μεγάλων επιχειρήσεων στη βιομηχανία, το εμπόριο και τις υπηρεσίες χωρίς αποζημίωση στους μεγαλομετόχους τους. Αρκετά κέρδισαν από την κρίση, την ώρα που ο λαός κατά εκατομμύρια φτωχαίνει και μένει άνεργος! Ένταξη αυτών των επιχειρήσεων σε ενιαίους φορείς κατά κλάδο και λειτουργία τους στη βάση ενός δημοκρατικού σχεδίου που θα διαμορφώνουν και θα ελέγχουν μαζί με την κυβέρνηση, οι μαζικές εργατικές και λαϊκές οργανώσεις.
– Επιβολή εργατικού ελέγχου σε όλες τις υπόλοιπες μεγάλες επιχειρήσεις. Άμεση κοινωνικοποίηση όσων αποδεικνύεται ότι φοροδιαφεύγουν ή φοροαποφεύγουν και όσων δεν θα εφαρμόσουν άμεσα την εργατική και φορολογική νομοθεσία που προβλέπει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
– Κατάργηση κάθε προνομίου σε δημόσιους αξιωματούχους και υπαλλήλους. Ανώτατο εισοδηματικό όριο για όλους ο μισθός και η σύνταξη ενός ειδικευμένου βιομηχανικού εργάτη.
– Πάγωμα όλων των υπολοίπων κρατικών δαπανών και άμεση επανεξέτασή τους από μια πανελλαδική επιτροπή εργατικού ελέγχου που θα συγκροτήσουν τα συνδικάτα και οι υπόλοιπες μαζικές οργανώσεις του εργαζόμενου λαού.
– Επιβολή κρατικού μονοπωλίου στο εξωτερικό εμπόριο για τον ορθολογικό σχεδιασμό των εξαγωγών και των εισαγωγών, με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και την ανάγκη σύναψης αμοιβαία επωφελών εμπορικών συμφωνιών με άλλες χώρες.
– Έξοδος από την Ευρωζώνη, αναγκαστική έκδοση εθνικού νομίσματος με άξονα την υπεράσπιση μια μελλοντικής οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης της Ευρώπης σε σοσιαλιστική βάση. Ένα νόμισμα που θα αντανακλά μια σχεδιασμένη – κοινωνικοποιημένη οικονομία που υπηρετεί τις αληθινές ανάγκες του εργαζόμενου λαού, είναι προτιμότερο από το σημερινό ευρώ, που εκφράζει την αναρχία και την κρίση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και που προϋπόθεση για την διατήρησή του είναι η άγρια λιτότητα. Έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ για την οριστική απαλλαγή από τους εκβιασμούς και τις δεσμεύσεις των καπιταλιστικών αυτών οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών συνασπισμών.
Ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ για την υποβολή αιτήματος παράτασης της δανειακής σύμβασης – 19/2/2015
