Όχι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη!

 

Του Fred Weston

 

Μετάφραση : Θωμάς Γεωργίου

 

Στη Λιβύη, οι μάχες συνεχίζονται μεταξύ των δυνάμεων του καθεστώτος Καντάφι και των επαναστατών γύρω από την πόλη Ρας Λανούφ, 300 χλμ έξω από τη Βεγγάζη. Και τα δύο στρατόπεδα είναι καλά οπλισμένα, οι μεν αντικαθεστωτικοί, έχοντας στρατιώτες που πέρασαν με το μέρος του λαού, ενώ το καθεστώς χρησιμοποίει μισθοφορικούς στρατούς και την πολεμική αεροπορία. Ήδη η κατάσταση έχει εξελιχθεί σε μια γενικευμένη εμφύλια σύρραξη μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς ο Καντάφι αποφάσισε να αγωνιστεί μέχρις εσχάτων για να διατηρήσει την εξουσία του. Το σάπιο καθεστώς, έχοντας χάσει τον έλεγχο ενός μεγάλου μέρους της χώρας, χρησιμοποίει όλες τις δυνάμεις του, χωρίς να διστάσει να αιματοκυλίσει τον ίδιο το λαό της Λιβύης.

 

 

Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο, οι μεγάλες δυνάμεις βρίσκονται σε συνεννόηση, ώστε να πιέσουν τον Καντάφι να φύγει. Η κρίση στη Λιβύη ήδη εκτόξευσε την τιμή του πετρελαίου στα 114 δολάρια, και όσο συνεχίζεται η κρίση αυτή, μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Η ανάπτυξη στα κέντρα του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία ήταν ήδη αναιμική πριν ξεσπάσουν τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Μια σημαντική άνοδος της τιμής του πετρελαίου θα έριχνε τις οικονομίες αυτές σε ύφεση, μόλις μετά από την έξοδο τους από τον πρώτο κύκλο ύφεσης. Και αυτό τους ανησυχεί.

 

Συγχρόνως όμως, αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον που εκφράζουν τώρα οι μεγάλες δυνάμεις για την «ανθρωπιστική» κρίση που αντιμετωπίζει η Λιβύη. Έτσι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε ομόφωνα να επιβάλλει κυρώσεις στο καθεστώς του Καντάφι. Οι κυρώσεις αυτές περιελάμβαναν απαγόρευση πώλησης όπλων και το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων του Καντάφι. Ακόμα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κατηγόρησε τον Καντάφι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 

 

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία εξετάζουν παράλληλα τη δυνατότητα να επιβάλλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη χώρα, όπως είχαν κάνει και στο Ιράκ επί καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν. Έτσι, οι ΗΠΑ μετακινούν τον πολεμικό τους στόλο πιο κοντά στη Λιβύη, ενώ η Βρετανία ετοιμάζεται να μεταφέρει πολεμικά αεροσκάφη στη Βρετανική βάση στο Ακρωτήρι της Κύπρου. Το ενδεχόμενο στρατιωτικής δράσης συζητείται και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, πάντα βέβαια για «ανθρωπιστικούς» σκοπούς.

 

 

Η υποκρισία των ιμπεριαλιστών δεν έχει όρια. Στο παρελθόν, προχώρησαν σε οικονομικές και στρατιωτικές συναλλαγές με το καθεστώς Καντάφι. Έτσι εξηγείται και το γιατί ο ίδιος ο Καντάφι νιώθει «προδομένος», όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξη του στο BBC. 

 

Όπως και τα καθεστώτα σε Αίγυπτο και Τυνησία, έτσι και η Λιβύη, έλαβε σημαντικές επιδοτήσεις από τις ΗΠΑ (ύψους 680.000 δολαρίων για τη διετία 2008-2009), επειδή το καθεστώς «συνεχίζει να αποκηρύσσει τα όπλα μαζικής καταστροφής και δεσμεύεται στον αγώνα ενάντια στη ραγδαία αυξανόμενη τρομοκρατική απειλή της Αλ Κάιντα στη Λιβύη και τη γύρω περιοχή..». Ουσιαστικά δηλαδή, εκπαίδευσαν με δικά τους έξοδα τις δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος, που σήμερα αποκηρύσσουν για την έλλειψη ανθρωπισμού του.

 

Ούτε οι Ευρωπαίοι ή οι Ρώσοι ήταν καλύτεροι. Μόνο το 2009, τα κράτη-μέλη της ΕΕ πούλησαν στη Λιβύη στρατιωτικούς εξοπλισμούς αξίας 344 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ τον Ιανουάριο του 2010, η Ρωσία υπέγραψε με το καθεστώς Καντάφι συμφωνία πώλησης εξοπλισμών αξίας 1,3 δις ευρώ. Τώρα βέβαια, όλοι αυτοί ανακαλύπτουν ότι ο Καντάφι είναι ένας στυγνός δικτάτορας, που δε διστάζει να αιματοκυλίσει τη χώρα του, για να παραμείνει στην εξουσία.

 

 

Αυτό που σκέφτονται τώρα οι ιμπεριαλιστές είναι να καταφέρουν να εκμεταλλευτούν την κρίση στη Λιβύη για να ανακτήσουν ένα οχυρό στη Βόρεια Αφρική, η οποία βρίσκεται σε επαναστατική αναταραχή από την Αίγυπτο ως το Μαρόκο, και από εκεί, σε όλη τη Μέση Ανατολή. Προφανώς, η ανησυχία τους δεν αφορά το λαό της Λιβύης αλλά την εξαγωγή του πετρελαίου της χώρας και την εγγύηση των συμφερόντων των επιχειρήσεων τους που λειτουργούν στη χώρα. 

 

Οι περισσότεροι από τους πετρελαϊκούς κολοσσούς του κόσμου έχουν παρουσία στη Λιβύη, και σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες αναφορές, η παραγωγή πετρελαίου έχει πέσει κατά 25%. Αυτό, κατά συνέπεια, εκτίναξε την τιμή του πετρελαίου, όπως προαναφέραμε.

 

Μάλιστα, αν συγκρίνουμε την κατάσταση με το Κονγκό, βλέπουμε τη σαθρότητα του επιχειρήματος. Αν και στο Κονγκό έχουν πεθάνει πάνω από 5 εκατομμύρια ανθρώπων τα τελευταία χρόνια λόγω του εμφυλίου πολέμου, εκεί δεν έγινε καμία «ανθρωπιστική» επέμβαση. Αντίθετα, οι δυτικοί χρηματοδοτούν και τις διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες, γιατί πολύ απλά οι εκεί εμφύλιες συγκρούσεις εξυπηρετούν τις δυτικές εταιρείες, επιτρέποντας την εξαγωγή μεταλλευμάτων σε συνθήκες δουλείας. 

 

Τώρα, οι ιμπεριαλιστές περιμένουν να πιστέψουμε ότι ξαφνικά ανησύχησαν για τα βάσανα του λιβυκού λαού. Πρέπει να το θέσουμε ξεκάθαρα: ο λόγος για τον οποίο το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ θα υποστηρίξουν μια στρατιωτική παρέμβαση είναι για να στραγγαλίσουν τη γνήσια λαϊκή επανάσταση και συγχρόνως να ελέγξουν το πετρέλαιο της χώρας.

 

Η εμμονή του Καντάφι να παραμείνει στην εξουσία, οδήγησε στην ανάδυση μιας επαναστατικής κατάστασης στη Λιβύη, όπου μεγάλα τμήματα του στρατού πέρασαν με το μέρος του λαού. Η εξουσία βρίσκεται εκ των πραγμάτων στα χέρια των εξεγερθέντων στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και αυτό είναι που τρομάζει τις μεγάλες δυνάμεις.

 

 

Κάθε γνήσιος σοσιαλιστής θα ήταν ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη χώρα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι, ακόμα και ο επαναστατημένος λαός της Λιβύης αντιτίθεται σε αυτή την επέμβαση. Τα ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης δήλωσαν ήδη ότι ο λαός της Λιβύης δε θα δεχτεί μια επέμβαση των ξένων δυνάμεων. Όπως δήλωσε ο Χαφίζ Γκόγκα, εκπρόσωπος τύπου του νεοσύστατου «Εθνικού Συμβουλίου της Λιβύης» : «Είμαστε εντελώς ενάντια σε μια εξωτερική παρέμβαση. Η υπόλοιπη Λιβύη θα απελευθερωθεί από το λαό της … και οι δυνάμεις ασφαλείας του Καντάφι θα νικηθούν από το λιβυκό λαό.»

 

Ακόμα, δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στα απελευθερωμένα εδάφη της χώρας, ανέφεραν ότι ο λαός στη Βεγγάζη σήκωσε πανό με συνθήματα όπως «Όχι στην ξένη επέμβαση» ενώ δήλωναν ότι δεν ήθελαν τα αμερικανικά όπλα. Ο λαός ξέρει ότι κάθε επέμβαση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ακόμα και με την υποστήριξη του ΟΗΕ, δεν θα τους βοηθήσει.

 

Ο λαός αντιλαμβάνεται ότι όσο ο Καντάφι βρισκόταν στην εξουσία, με το δεσποτικό καθεστώς του, που χρησιμοποιούσε τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες για να αντιμετωπίσει κάθε διαφωνία, οι «δημοκρατικές δυνάμεις» της Δύσης δεν είχαν κανένα δισταγμό να συνεργαστούν μαζί του. Έκαναν οικονομικές συμφωνίες μαζί του, ενώ ο λαός υπέφερε. Τον προμήθευαν με όπλα και εκπαίδευαν τις δυνάμεις του, αυτές που τώρα χρησιμοποιεί ενάντια στο λαό του.  

 

Το καθήκον της ανατροπής του Καντάφι πέφτει στους ώμους του λαού της Λιβύης, στους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους άνεργους και τους φτωχούς των πόλεων. Αν κάποια εξωτερική δύναμη προσπαθήσει να τον απομακρύνει από την εξουσία θα το κάνει για να κλέψει τη νίκη από τα χέρια του λαού. Ο λιβυκός λαός, όμως, το ξέρει αυτό και θα αντισταθεί σε κάθε τέτοια κίνηση.