Φοβούνται τον ιό «ΣΥΡΙΖΑ» και «μανουβράρουν» για να δεχτούμε τις «Μεταρρυθμίσεις», δηλαδή την πολιτική των Μνημονίων! Μείνετε στη σθεναρή στάση – η διαπραγμάτευση έχει πολύ στενά όρια! Μην καθυστερείτε! Πάρτε την εξουσία απ’ την οικονομική ολιγαρχία με κοινωνικοποιήσεις, ξεκινώντας απ’ τις τράπεζες! Μη δεχτείτε να «σπρωχτεί» το χρέος μέχρι τα εγγόνια μας! Κάντε έκκληση να γίνει η Ευρώπη μια απέραντη «Puerta del Sol»!
Σαν αποτέλεσμα της πίεσης από τη σθεναρή, αξιοπρεπή στάση της νέας κυβέρνησης τις πρώτες μέρες μετά τη εκλογή της, αλλά και από τις πρώτες μεγάλες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης που διοργανώθηκαν το Σάββατο στην Ισπανία, οι επιτελείς της ΕΕ και εκπρόσωποι αστικών κυβερνήσεων της Ευρώπης και του διεθνούς κεφαλαίου εμφάνισαν τις τελευταίες 48 ώρες ένα διαλλακτικό πρόσωπο έναντι της νέα κυβέρνησης.
Αυτό που καθορίζει τη στάση τους δεν είναι η αλληλεγγύη έναντι του ελληνικού λαού. Κανένας από αυτούς δεν φέρεται διατεθειμένος να συναινέσει στην εφαρμογή των ριζοσπαστικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Τα γενικά κίνητρά τους είναι απόλυτα ιδιοτελή. Είναι ο φόβος να μη μεταδοθεί σε ολόκληρο τον κόσμο ο «ιός» του ΣΥΡΙΖΑ. Απώτερος σκοπός τους είναι να σπρώξουν τη νέα κυβέρνηση με τον ομαλότερο δυνατό τρόπο στην οδό των υποχωρήσεων από τις δεσμεύσεις της έναντι του λαού. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να δημιουργείται κανένας πολιτικός εφησυχασμός από το κλίμα που επικρατεί στους διεθνείς αστικούς κύκλους έναντι της Ελλάδας το τελευταίο διήμερο.
Αλλά ας δούμε πιο αναλυτικά τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των νέων «φίλων» της Ελλάδας. Ο Ομπάμα για λογαριασμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, υποστήριξε τη χαλάρωση της λιτότητας, γιατί «δεν μπορείς να στύβεις μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση». Αυτή η δήλωση συνοδεύτηκε όμως από τη σημείωση ότι οι «μεταρρυθμίσεις» – δηλαδή η επίθεση στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και του φτωχού λαού – «έκαναν καλό στην Ελλάδα και θα πρέπει να συνεχιστούν». Είναι φανερό ότι σε αυτές τις δηλώσεις εκδηλώνεται στην πραγματικότητα – όχι η αλληλεγγύη στον βασανισμένο από τα Μνημόνια (τις «μεταρρυθμίσεις») ελληνικό λαό – αλλά η ανησυχία της αμερικάνικης άρχουσας τάξης για την αναστάτωση που θα μπορούσε να προκαλέσει στην εύθραυστη παγκόσμια οικονομία μια ενδεχόμενη κρατική χρεοκοπία και έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ.
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Σαπέν μετά τη συνάντηση που είχε με το νέο υπουργό οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, δήλωσε ότι η Ελλάδα χρειάζεται «μια ανάσα» και ένα «νέο συμβόλαιο». Όμως αφήνοντας ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι η «ανάσα» αυτή αφορά μόνο σε διευκολύνσεις στον τρόπο αποπληρωμής του χρέους, σημείωσε με νόημα ότι με αυτό το «νέο συμβόλαιο» θα «δοθεί η ευκαιρία στην Ελλάδα να εκφράσει την επιθυμία της για μεταρρυθμίσεις». Είναι ξεκάθαρο σε αυτές τις δηλώσεις, ότι η γαλλική κυβέρνηση δεν μιλάει για κανένα τέλος στη λιτότητα. Μιλάει για μια νέα συμφωνία με το ίδιο περιεχόμενο της παλιάς (Μνημόνιο), για να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση τις «μεταρρυθμίσεις», που όπως είπαμε, στη διεθνή υποκριτική γλώσσα του κεφαλαίου είναι συνώνυμα των αντεργατικών πολιτικών και της λιτότητας. Είναι ξεκάθαρο, ότι η γαλλική κυβέρνηση με αυτές τις δηλώσεις δείχνει διατεθειμένη να «προσφέρει», όχι αλληλεγγύη στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της έναντι του λαού, αλλά αντίθετα μια ανανεωμένη επικοινωνιακή φόρμουλα (συμβόλαιο) για να συνεχίσει τη σημερινή πολιτική των Μνημονίων.
Οι Γάλλοι αστοί χρησιμοποιούν την Ελλάδα σαν διαπραγματευτικό χαρτί στο δικό τους ανταγωνισμό συμφερόντων με τη Γερμανία. Η διαχειριστική «ανάσα» στο χρέος που ζητούν για την Ελλάδα, πηγάζει από την ανάγκη να λάβουν από την Γερμανία πίστωση χρόνου για το δικό τους χρέος και τα δικά τους ελλείμματα. Αυτό που «ξεχνούν» όσοι πανηγυρίζουν για τη στάση της Γαλλικής κυβέρνησης είναι ότι για να πάρουν πραγματική ανάσα τα εκατομμύρια των φτωχών και των ανέργων στην Ελλάδα, στοιχειώδης προϋπόθεση είναι να σταματήσουν τώρα και μια για πάντα οι «μεταρρυθμίσεις» που υποστηρίζει σαν βάση για το «νέο συμβόλαιο» ο κύριος Σαπέν.
Ένας ακόμα «φίλος» των τελευταίων αυτών ωρών, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Handesblatt» τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της τρόικας και της αντικατάστασής της από ένα άλλο σχήμα, με ένα άλλο όνομα. Όμως το πρόβλημα του ελληνικού λαού δεν είναι – όπως κάκιστα σε κάποιο βαθμό τίθεται από το νέο υπουργό οικονομικών Γ. Βαρουφάκη – το ποιο σχήμα ή εκτελεστικό όργανο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου θα διεξάγει τις αξιολογήσεις της εφαρμογής των προγραμμάτων που επιβάλουν οι δανειστές στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι οι όροι και οι πολιτικές που επιβάλουν, δηλαδή οι περίφημες «μεταρρυθμίσεις». Πάνω σε αυτό το ζήτημα ο «φίλος» μας Γιούνκερ ήταν σαφέστατος. Νέο σχήμα θα υπάρξει μόνο «εφ’ όσον η κυβέρνηση δεσμευθεί να τηρήσει μέχρι τελείας τις συμφωνίες της Ελλάδας για την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.»
Βέβαια σύμφωνα με το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας, ο πρόεδρος της Κομισιόν δεν φαίνεται να είναι αντίθετος στην επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Ο Γιούνκερ με τη ματιά του έμπειρου αστού πολιτικού και τεχνοκράτη, καταλαβαίνει ότι είναι ζωτικό για μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση να «δίνει κάτι» στον λαό για να επιτευχθεί μια νέα συμφωνία με τους δανειστές της και επίσης, ότι η υπονόμευση και ματαίωση της πιθανής αυτής αύξησης του κατώτερου μισθού μπορεί να γίνει στην πράξη, από την στιγμή που οι καπιταλιστές είναι αυτοί που συνεχίζουν να ελέγχουν την οικονομία και όχι η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό που παραλείπουν όσοι εμφανίζουν τον Γιούνκερ σαν φίλο και εν δυνάμει σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αναφέρουν ότι στην ίδια συνέντευξη, ο πρόεδρος της Κομισιόν ανέφερε ότι οι πρώτες δηλώσεις των αριστερών υπουργών για την τήρηση των δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «φρικτές» και ότι «δεν δέχεται κουβέντα για κούρεμα του χρέους».
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι όλοι αυτοί οι «φίλοι» και «σύμμαχοι» των τελευταίων ημερών είναι απλά όψιμοι. Είναι αστοί υποκριτές που επιχειρούν να παγιδεύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια νέα συμφωνία με τους δανειστές, με νέο σχήμα, με μια ελαφρά χαλαρωμένη θηλιά περασμένη στο λαιμό του λαού. Οι πανηγυρισμοί για τις δηλώσεις τους θα πρέπει να σταματήσουν. Οι ρόλοι στους κόλπους του διεθνούς κεφαλαίου έναντι της Ελλάδας είναι κατανεμημένοι ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα του καθενός. Οι «φίλοι» και οι «καλοί» είναι είτε αυτοί (ΗΠΑ, Γαλλία) που ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα μέσο πίεσης για να πληρώσει η Γερμανία τα πιο πολλά για το ευρωπαϊκό χρέος, σαν η βασικά ωφελημένη από την ύπαρξη της Ευρωζώνης, είτε οι άνθρωποι σαν τον Γιούνκερ που επιχειρούν, για λογαριασμό και της Γερμανίας, να προσφέρουν στη νέα κυβέρνηση άφθονα προσχήματα και επικοινωνιακά άλλοθι σαν δέλεαρ για να υποχωρήσει «συντεταγμένα» από τις αριστερές δεσμεύσεις της. Οι «κακοί» θα είναι φυσικά οι Γερμανοί αστοί, που όπως φαίνεται – χωρίς να παραλείπουν να προσφέρουν και αυτοί στη νέα κυβέρνηση ένα «καρότο» σχετικά με η διαχείριση του χρέους – δεν θα πάψουν να ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ μια υποχώρηση, με τη μέγιστη δυνατή ταπείνωση. Το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί από τη διαπραγμάτευση με όλους αυτούς τους «εχθρούς και φίλους», είναι μια συμφωνία – «μέσος όρος», που θα στηρίζεται στην ίδια πολιτική των Μνημονίων, ελαφρά και ανεπαίσθητα χαλαρωμένη, πάνω στη βάση όμως της ματαίωσης των πιο βασικών αριστερών – ριζοσπαστικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που ενώνει και τα δύο είδη αστών συνομιλητών της νέας κυβέρνησης, τους «καλούς» και τους «κακούς», είναι το κοινό τους μίσος και η κοινή τους ανησυχία για τις διαθέσεις αλληλεγγύης που αναπτύσσονται στους πραγματικούς φίλους και συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού εργαζόμενου λαού, δηλαδή στους ευρωπαίους εργαζόμενους. Η μόνη είδηση του τελευταίου 48ωρου από την Ευρώπη που θα πρέπει να μας προκαλεί χαρά και αισιοδοξία, είναι το κύμα μαζικών διαδηλώσεων αλληλεγγύης που ξεκίνησε στην Ισπανία το περασμένο Σάββατο. Αυτή η εξέλιξη είναι αποφασιστικής σημασίας και πολλαπλασιάζει τη διάθεση μαχητικότητας και ενθουσιασμού που δημιουργείται στους κόλπους της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, με πρώτο αναμενόμενο σταθμό επίσημης έκφρασης τα συλλαλητήρια που έχουν προγραμματιστεί για τις 17 Φλεβάρη.
Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ καλούμε την ηγεσία του κόμματος και την κυβέρνηση να μην υπερτιμούν τη σημασία της διαπραγμάτευσης με τους «καλούς» και τους «κακούς» εκπροσώπους των δανειστών και του διεθνούς κεφαλαίου. Δεν είναι αυτή που θα δώσει λύσεις στα θεμελιώδη προβλήματα των εργαζόμενων της χώρας. Η διαπραγμάτευση μαζί τους έχει πολύ στενά όρια. Όλες οι προσπάθειές μας πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στο πως θα δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, σαν ασπίδα για να εφαρμοστεί άμεσα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι η διαπραγμάτευση αφήνει αδιάφορους τους κομμουνιστές. Πιστεύουμε όμως, ότι ακριβώς για να αποκτήσουμε ακόμα μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ θα πρέπει να αφοπλίσουμε τους δανειστές και την ελληνική άρχουσα τάξη, που με πρώτους και καλύτερους τους τραπεζίτες, άρχισε να μας σαμποτάρει και να μας εκβιάζει. Από αυτή την άποψη, είναι πολιτικά απαράδεκτο ο πρωθυπουργός να δηλώνει (βλέπε συνέντευξη στο «Bloomberg») ότι οι δόσεις των ομολόγων θα πληρωθούν κανονικά και η κυβέρνηση πλέον να αποδέχεται «ντε φάκτο» ότι υπάρχουν «και άλλες λύσεις για το χρέος», εκτός τους δραστικού του κουρέματος, που αποτελεί δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέχτηκε στην κυβέρνηση για να συναινέσει στην ισοκατανομή του τεράστιου βάρους του χρέους στις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές, αλλά για να απαλλάξει τον λαό από αυτό το βάρος.
Επίσης, είναι πολιτικά απαράδεκτο η κυβέρνηση να αφήνει ακόμα στα χέρια των ληστών της ολιγαρχίας τις ελληνικές τράπεζες. Πολύ περισσότερο, είναι απαράδεκτο ο οικονομικός της προϊστάμενος, πρώην οικονομικός υπουργός της άθλιας συγκυβέρνησης «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ» και ΝΔ το 1989, να επιχειρεί να βρει κοινά αποδεκτή λύση με τους σημερινούς ιδιοκτήτες των τραπεζών, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί ότι θα παραμερίσει για να περάσει τις τράπεζες υπό «κοινωνικό έλεγχο». Αν οι σύντροφοι της ηγεσίας θεωρούν «κοινωνικό έλεγχο» το να παραμένουν οι τράπεζες ιδιοκτησία των κερδοσκόπων και να λειτουργούν με αρεστές σε αυτούς διοικήσεις, τότε δυστυχώς, έχουν κατά νου να καταπατήσουν μια από τις βασικές δεσμεύσεις που την προηγούμενη βδομάδα διαβεβαίωναν ότι θα τηρήσουν κατά γράμμα.
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ προειδοποιεί τους συντρόφους της ηγεσίας και τη νέα κυβέρνηση: μην υποχωρείτε από τις δεσμεύσεις, γιατί αυτό θα είναι καταστροφικό! Μην μπείτε στον πειρασμό να ντύσετε τις υποχωρήσεις με επικοινωνιακά τεχνάσματα! Οι εργαζόμενοι σε Ελλάδα και Ευρώπη θα αντιληφθούν γρήγορα τις υποχωρήσεις και τότε θα απογοητευθούν, κάνοντας τη νέα κυβέρνηση ανίσχυρη στις πιέσεις των δανειστών και τις ντόπιας ολιγαρχίας.
Οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε συσπείρωση και οργανωμένο πολιτικό αγώνα με τα ακόλουθα συνθήματα και διεκδικήσεις:
– Καμία αυταπάτη για τη διαπραγμάτευση με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους θεσμούς του! Αντίπαλός μας είναι τα καπιταλιστικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα, που βρίσκονται πίσω από την τρόικα και όχι οι τεχνοκράτες, υπάλληλοί της.
– Μόνοι αληθινοί μας σύμμαχοι είναι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι! Ο ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει τώρα σε ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα μαζικής δράσης για να γίνει η Ευρώπη μια απέραντη «Puerta del Sol»!
– Να δημιουργήσουμε σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε εργατικό χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο και σχολή, Επιτροπές Αγώνα ενάντια στην τρόικα και την ελληνική οικονομική ολιγαρχία!
– Η κυβέρνηση να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω από τις δεσμεύσεις της! Άμεση εφαρμογή – χωρίς καμία «προϋπόθεση» και «κίνητρο» – της δέσμευσης για τον κατώτατο μισθό και όλων των άλλων δεσμεύσεων του προγράμματος της Θεσσαλονίκης!
– Έχουμε πλέον πόλεμο με την τρόικα και το κεφάλαιο και πρέπει να τους αφοπλίσουμε! Διαγραφή του χρέους για να αφαιρέσουμε από την τρόικα κάθε δικαίωμα να μας εκβιάζει! Ούτε μια στιγμή ακόμα στα χέρια της ολιγαρχίας οι καταθέσεις, τα σπίτια και τα χρέη του λαού! Κοινωνικοποιήστε τις τράπεζες! Ενοποιήστε τις σε μια ενιαία κρατική τράπεζα που θα εγγυηθεί τις καταθέσεις και θα γίνει το στρατηγείο μιας οικονομικής ανάπτυξης για το κοινωνικό όφελος.
– Θεσμοθετείστε τον εργατικό έλεγχο για να αποκαλυφθούν οι φορολογικές και άλλες απάτες του κεφαλαίου!
– Αφαιρέστε τις συχνότητες από τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ και δώστε τις για ελεύθερη χρήση στον λαό και τις δημοκρατικές ενώσεις του!
– Κοινωνικοποιείστε χωρίς αποζημίωση όλες τις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν! Εφαρμόστε ένα πλάνο κοινωνικοποιήσεων όλων των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αρνηθούν να εφαρμόσουν τη νέα εργατική νομοθεσία και θα εγκαταλειφθούν από τους ιδιοκτήτες τους στο πλαίσιο του οικονομικού πολέμου ενάντια στην κυβέρνηση.
– Καμία εμπιστοσύνη στον κρατικό μηχανισμό της διαπλοκής, της διαφθοράς και του αυταρχισμού! Οι αλλαγές στα υπουργεία και τα πρόσωπα δεν αρκούν. Να προλάβουμε προβοκάτσιες και εσωτερικό σαμποτάζ στην κυβέρνηση! Επανιδρύστε σε δημοκρατική βάση την αστυνομία και το στρατό απομακρύνοντας όλους τους φασίστες, βγάζοντας τώρα τη χώρα από το ΝΑΤΟ και περνώντας τον έλεγχο των ενόπλων σωμάτων στις μαζικές οργανώσεις του λαού!
– Έξω από την κυβέρνηση οι «αδύναμοι κρίκοι» στις πιέσεις του κεφαλαίου! Βγάλτε τους αστούς εθνικιστές των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση γιατί υπονομεύουν την ζωτική υπόθεση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα. Απομακρύνετε όσους υπουργούς υποστηρίζουν τη συναίνεση με την τρόικα και το κεφάλαιο!
– Αντί να απαιτούμε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη με τις αστικές κυβερνήσεις για το χρέος, να διοργανώσουμε άμεσα στην Ελλάδα μια διεθνή συνδιάσκεψη των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και της νεολαίας ενάντια στον καπιταλισμό!
– Καμία αυταπάτη για την ΕΕ και την Ευρωζώνη των συνασπισμένων ευρωπαίων καπιταλιστών! Αγώνας για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!
Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ – 2/2/2015
