Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία.
Στις 20 Ιουνίου ο πρόεδρος της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου Πέτρο Ποροσένκο ανακοίνωσε μονομερή παύση πυρός για μία εβδομάδα, προκειμένου «να δοθεί η ευκαιρία στους τρομοκράτες να καταθέσουν τα όπλα». Μετά την εκλογή του ο Ποροσένκο εξαπέλυσε μία αιματηρή εκστρατεία ενάντια στους εξεγερμένους της ανατολικής Ουκρανίας με βαρέα όπλα, πυροβολικό και πολεμικά ελικόπτερα, οδηγώντας στο θάνατο πάνω από 250 ανθρώπους μέχρι στιγμής. Ποιος ο λόγος γι’ αυτή τη στροφή στην εκεχειρία;
Ο πραγματικός σκοπός της κυβέρνησης του Κιέβου ήταν να ανακαταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ουκρανίας γρήγορα για να φέρει προ τετελεσμένων τους αντάρτες και τον Πούτιν στις αναπόφευκτες διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν. Το βασικό πρόβλημα της ολιγαρχικής συμμορίας του Κιέβου είναι ότι δεν έχει απόλυτο έλεγχο στις στρατιωτικές της δυνάμεις. Μικρά τμήματα του στρατού που έχουν σταλεί στα ανατολικά έχουν περάσει με τους εξεγερμένους, ενώ άλλα έχουν στασιάσει. Οι φαντάροι που έχουν σταλεί με τη βία στα ανατολικά δεν θεωρούν το λαό του Ντονέτσκ και του Λούγκανσκ ως εχθρούς και το μόνο που θέλουν είναι να γυρίσουν σπίτια τους. Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να στηρίζεται σε επίλεκτα σώματα πωρωμένων φασιστών και ακροδεξιών που απαρτίζουν την εθνοφυλακή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτοφυλάκων του Ντονέτσκ στις γραμμές του Ουκρανικού στρατού δρουν επίσης μισθοφόροι από την Αμερική και άλλες χώρες. Έτσι παρά την μεγαλύτερη δύναμη πυρός και την αριθμητική υπεροχή, οι πραγματικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να βασιστεί ο Ποροσένκο είναι περιορισμένες και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί να επιφέρει άμεσα πλήγματα ανακαταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ουκρανίας.
Επιπρόσθετα, η Μόσχα όξυνε τις πιέσεις της για την έναρξη διαπραγματεύσεων διακόπτοντας την παροχή φυσικού αερίου στην Ουκρανία, δήθεν λόγω ασυμφωνίας πάνω στην τιμή και στις οφειλές της Ουκρανικής κυβέρνησης. Αυτό ήταν ένα πολύ καλό επιχείρημα για τον Ποροσένκο, ώστε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις. Ο Πούτιν θέλει να προχωρήσει το σχέδιο του για μία ομοσπονδιακή Ουκρανία που θα απομακρύνει την προοπτική ένταξης της στο ΝΑΤΟ και θα αυξήσει την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή. Η ολιγαρχία της Μόσχας όμως, όπως και αυτή της δυτικής Ουκρανίας ανησυχεί ότι η κατάσταση στην ανατολική, αλλά και στην δυτική Ουκρανία, μπορεί να βγει εκτός ελέγχου, με την εργατική τάξη να κάνει αποφασιστικά βήματα για την απαλλοτρίωση της ολιγαρχίας όπως έχει διακυρηχθεί αρκετές φορές από τις ηγεσίες του Ντονέτσκ και Λούγκανσκ.
Οι απανωτές απεργίες και διαδηλώσεις των ανθρακωρύχων δείχνουν ότι η εργατική τάξη έχει αρχίσει να παίζει έναν όλο και πιο ανεξάρτητο ρόλο στην ανατολική Ουκρανία. Αυτό φαίνεται επίσης από την πρόσφατη προειδοποίηση των ανθρακωρύχων ότι θα πάρουν τα όπλα αν η κυβέρνηση του Κιέβου δεν σταματήσει τις επιθέσεις τονίζοντας ότι πρώτα « θα πολεμήσουν τον εχθρό και μετά θα έρθει η σειρά της ολιγαρχίας», αυτή είναι μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση.
Το κίνημα στην ανατολική Ουκρανία είναι αναμφίβολα ένα προοδευτικό κίνημα. Η μαζική ψηφοφορία για την ανεξαρτησία ήταν μία πράξη στοιχειώδους αυτοάμυνας του λαού του Ντονέτσκ και Λούγκανσκ που σωστά είδαν στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου ένα θανάσιμο κίνδυνο. Είναι σημαντικό όμως σε αυτό το κίνημα να διαχωρίσουμε προσεκτικά τα προοδευτικά από τα αντιδραστικά στοιχεία.
Μαζί με τους ακτιβιστές που έχουν αναδειχθεί από αυτό το κίνημα, σημαντικό ρόλο παίζουν στην ηγεσία αντιδραστικές ομάδες ακροδεξιών ρωσόφωνων, ένοπλων ομάδων της ολιγαρχίας της ανατολικής Ουκρανίας και ρώσικων παραστρατιωτικών οργανώσεων, που συμμετέχουν ως «εθελοντές» στο κίνημα. Είναι λογικό σε μία πολεμική αναμέτρηση, αυτοί που έχουν τα όπλα και τη στρατιωτική εμπειρία να έχουν αποφασιστικό λόγο στις αποφάσεις.
Όμως ήδη ο ρόλος αυτών των ομάδων έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται και η ταξική πάλη οξύνεται στην περιοχή. Το «τάγμα Βοστόκ», που αποτελείτε κύρια από παραστρατιωτικούς που πολέμησαν στην Τσετσενία και την Οσσετία, εισέβαλε στο αρχηγείο της «Λαϊκής δημοκρατίας του Ντόνετσκ» συλλαμβάνοντας μία σειρά ανθρώπους σε μία επιχείρηση που έμοιαζε με πραξικόπημα για να ενισχύσουν το ρόλο τους στην λήψη αποφάσεων.
Κάποιες ομάδες «εθελοντών» πολιτοφυλάκων χρηματοδοτούνται άμεσα από ολιγάρχες της ανατολικής Ουκρανίας, όπως ο Ρινάτ Αχμέτοφ, ο πλουσιότερος άντρας της Ουκρανίας. Η ηγεσία του Ντόνετσκ έχει καλέσει επανειλημμένα ολιγάρχες όπως ο Αχμέτοφ να πληρώσουν τους φόρους τους με την απειλή της απαλλοτρίωσης της περιουσίας τους. Στα τέλη Μαΐου ένα οργισμένο πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από το σπίτι του Αχμέτοφ απειλώντας να εισβάλει. Ήταν μόνο η παρουσία των ένοπλων μισθοφόρων του που τους εμπόδισε. Από τότε, ο Αχμέτοφ έχει καταφύγει στο Κίεβο αλλάζοντας στρατόπεδο μέσα σε μία νύχτα.
Οι εργάτες της ανατολικής Ουκρανίας δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους ολιγάρχες, ρωσόφωνους ή Ουκρανούς. Η μόνη λύση για την εργατική τάξη στην ανατολική Ουκρανία είναι να απαλλοτριώσει τους ολιγάρχες, να εκδιώξει από τις γραμμές της τους πράκτορες του Πούτιν, τους ακροδεξιούς και τους μισθοφόρους των ολιγαρχών και να καλέσει τους εργαζόμενους της δυτικής Ουκρανίας να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο για μια ενωμένη σοσιαλιστική δημοκρατία της Ουκρανίας.
