Διαβάστε ένα σχόλιο για την επιχείρηση κατεδάφισης των αγαλμάτων του Λένιν που διεξάγουν οι φασίστες στην Ουκρανία.
Την περασμένη Κυριακή στην Ουκρανία, εθνικιστές και φασίστες γκρέμισαν στην πλατεία Χάρκοβο, το μπρούτζινο άγαλμα του Λένιν, με την υποστήριξη των αξιωματούχων της αστικής – φίλο-φασιστικής κυβέρνησης Ποροσένκο. Πέντε άτομα, ανέβηκαν στο άγαλμα και άρχισαν να κόβουν με τροχό τα πόδια. Είχαν δέσει το κεφάλι και τα χέρια με σκοινιά. Ύστερα, αφότου έκοψαν τα πόδια, το τράβηξαν με τα σκοινιά και έπεσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα το πανύψηλο άγαλμα που διαλύθηκε ολοκληρωτικά κατά την πτώση. Από τους φασιστικούς κύκλους της χώρας, δημιουργήθηκε ένα παρακλάδι, ένα υποτιθέμενο κίνημα το επονομαζόμενο «Η πτώση του Λένιν» που έχει ως σκοπό την πλήρη καταστροφή όλων των αγαλμάτων που έχουν χτισθεί προς τιμήν του μεγάλου επαναστάτη και εκτός αυτού να καταστρέψουν το οτιδήποτε είχε σχέση με αυτόν η με την Μπολσεβίκικη Επανάσταση. Μέχρι στιγμής έχουν καταστρέψει 150 αγάλματα σε όλη την χώρα και συνεχίζουν ακάθεκτοι με την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης. Κυκλοφορεί εδώ και δύο μέρες στο διαδίκτυο ένα βίντεο το οποίο απαθανάτισε αυτήν την στιγμή, την οποία θα την χαρακτήριζα «εικόνα ντροπής».
Προσπαθούν με κάθε μέσο οι φασίστες και οι εθνικιστές να σβήσουν με την βία (γιατί μόνο αυτήν ξέρουν να χρησιμοποιούν) κομμάτια μιας ένδοξης ιστορίας. Ο ουκρανικός λαός, ανά την ιστορία, έχει βασανισθεί από τους ιδεολογικούς αλλά και βιολογικούς προγόνους των σημερινών φασιστών και εθνικιστών: τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, η Ουκρανία μάτωνε από τους γερμανούς ιμπεριαλιστές και τους αταμάνους συνεργάτες τους. Ο Κόκκινος Στρατός, μετά από σκληρές μάχες σώμα με σώμα, κατάφερε να δώσει στον ουκρανικό λαό την ελευθερία του.
Αλλά πέραν της συμβολικής, ιστορικής και συναισθηματικής απώλειας, πρέπει να σκεφτούμε και πρακτική πλευρά του ζητήματος. Οι φασίστες, ασχέτως εάν αποχώρησαν τυπικά από την κυβέρνηση Ποροσένκο, συνεχίζουν να συνεργάζονται υπογείως μαζί της. Προσπαθούν με κάθε μέσο να δείξουν την δύναμη τους και την παρουσία τους στο – σάπιο πια – πολιτικό σκηνικό στην Δυτική Ουκρανία. Παρόλα αυτά, ο ουκρανικός λαός και στην Ανατολή, στις Λαϊκές Δημοκρατίες αλλά και στην Δύση, σταδιακά αρχίζει και ριζοσπαστικοποιείται. Όλα αυτά τα γεγονότα βίας, η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα προβλήματα της χώρας, ως διεθνές όργανο καταστολής, αλλά και η οικονομική ανέχεια που έχει συντρίψει την πλειοψηφία του ουκρανικού λαού, κάνουν αυτόν (τον λαό) να θέλει να πετάξει τα δεσμά της σύγχρονης σκλαβιάς του και να γίνει κυρίαρχος του εαυτού του, να είναι δηλαδή αφέντης στο τόπο του. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θέλουν την πλήρη υποδούλωση όχι μόνο του ουκρανικού λαού στα αιματοβαμμένα συμφέροντα τους, αλλά και όλους τους λαούς.
Όσο μεγάλο είναι το μένος των φασιστών και των εθνικιστών προς το πρόσωπο του Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, όσα αγάλματα και άλλα μνημεία προς τιμήν του κι αν καταστρέψουν, δεν πρόκειται ούτε να πεθάνει ούτε να ξεχαστεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που με την δράση του και με το θεωρητικό του έργο έγραψαν την ιστορία του προηγούμενου αιώνα. Ο Λένιν θα είναι πάντα ένα καρφί στο μάτι των αστών και των συνεργατών τους: εθνικιστών, ακραίων δεξιών και φασιστών. Θα βάζει «φωτιά» στην κοινωνική ανισότητα και στον φασιστικό ολοκληρωτισμό, μέσω των ιδεών και των πρακτικών. Ένα παράδειγμα κομμουνιστή, αγωνιζομένου, ελεύθερου ανθρώπου. Προς πείσμα όλων των αντιπάλων και ταξικών εχθρών «Ο Λένιν ζει!».
