Των Fred Weston και Alan Woods
Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2008
Μετάφραση: Άγγελος Ηρακλείδης και Σοφία Παπακωνσταντίνου
Την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου, ο Φιντέλ Κάστρο ανακοίνωσε πως παραιτείται της θέσης του ως Προέδρου της Κούβας. Αυτό συμβαίνει 19 μήνες μετά την εγχείρηση στομάχου στην οποία υποβλήθηκε. Στην ουσία δεν εμφανίστηκε δημοσίως από τότε. Η κάλυψη των ΜΜΕ από τη στιγμή που ο Κάστρο ανακοίνωσε την απόσυρσή του είναι αηδιαστική. Καμία αναφορά δεν έγινε στα πραγματικά κοινωνικά οφέλη της επανάστασης, αλλά αντίθετα έγινε πολύς λόγος για το αιμοσταγές δικτατορικό του καθεστώς κλπ.
Αμέσως μόλις ο Τζορτζ Μπους έμαθε το νέο της απόσυρσης του Κάστρο, ανακοίνωσε πως αυτό το γεγονός θα πρέπει να οδηγήσει σε μια δημοκρατική μετάβαση και πως «τελικά αυτή η μετάβαση θα πρέπει να οδηγήσει σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Και το εννοώ ελεύθερες και δίκαιες». Προσέθεσε ότι «Οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν το λαό της Κούβας να συνειδητοποιήσει την ευλογία της ελευθερίας». Πράγματι, την ευλογία της ελευθερίας! Άραγε αναφέρεται στο είδος της ευλογίας που απένειμαν στον Ιρακινό ή τον Αφγανικό λαό;
Η υποκρισία αυτού του ανθρώπου δεν έχει όρια. Όλοι γνωρίζουν για τις αντικανονικότητες που συνέβησαν κατά την εκλογή του Μπους, οπότε δεν έχει κανένα δικαίωμα αυτός να δίνει μαθήματα δημοκρατίας σε κανέναν. Επιπλέον, οι πρόσφατες εκλογές στο Πακιστάν σημαδεύτηκαν από σκανδαλώδη εκλογική νοθεία, η οποία είναι βέβαιο πως οργανώθηκε με τη βοήθεια και τις συμβουλές Αμερικανών «ειδικών».
Εν των μεταξύ, η Χίλαρι Κλίντον και ο Μπαράκ Ομπάμα, και οι δύο πρότειναν την απόσυρση του εμπορικού εμπάργκο με την προϋπόθεση πως η Κούβα θα προσανατολιζόταν προς μια «δημοκρατική μεταρρύθμιση». Οι κύριες Ευρωπαϊκές δυνάμεις προσέθεσαν επίσης τη δική τους παραίνεση, λέγοντας πως η απόσυρση του Κάστρο θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο της «δημοκρατικής αλλαγής».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φανέρωσε την επιθυμία της να επαναφέρει τις διπλωματικές επαφές της με την Κούβα. «Επαναλαμβάνουμε την επιθυμία μας να συνδεθούμε με την Κούβα στα πλαίσια ενός εποικοδομητικού διαλόγου», ανακοίνωσε ο Επίτροπος για την Ευρωπαϊκή Βοήθεια, Λουί Μισέλ. Σχεδιάζει επίσης να επισκεφθεί την Κούβα στις 6-7 Μαρτίου. Σύμφωνα με μια έκθεση, οι στόχοι της Ε.Ε. είναι να «ενθαρρύνουν μια ειρηνική μετάβαση σε μια πλουραλιστική δημοκρατία, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των Κουβανών».
Όλοι προσποιούνται πως είναι δημοκράτες όταν η συζήτηση έρχεται στην Κούβα. Στην πραγματικότητα είναι σαν τα όρνεα που περιμένουν τη μέρα που θα χώσουν τα γαμψά τους ράμφη και νύχια στη σάρκα της Κούβας. Αυτό στο οποίο ευελπιστούν είναι η λήξη του οικονομικού συστήματος που γέννησε η κουβανέζικη Επανάσταση. Θέλουν την επιστροφή του καπιταλισμού στην Κούβα. Αυτό δεν εννοούν λέγοντας «δημοκρατία»;
Η «προσέγγιση» ή ο Κινέζικος δρόμος
Ένας άλλος όρος που είναι της μόδας τις τελευταίες ημέρες είναι η λέξη «προσέγγιση». Ενώ ο Μπους εμμένει στη θέση του για τη διατήρηση του εμπάργκο, οι πιο έξυπνοι αστοί, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη τονίζουν την ανάγκη για «προσέγγιση», δηλαδή για την άρση του εμπάργκο και το άνοιγμα εμπορικών διόδων. Μήπως αυτή η πτέρυγα των αστών έχει διαφορετικά συμφέροντα και σκοπούς; Όχι. Απλά κατανοούν καλύτερα από τον Μπους και τον κύκλο των βραδυνόων φίλων του πως ο πιο πρόσφορος τρόπος για την επαναφορά του καπιταλισμού στην Κούβα είναι η άρση του εμπάργκο, η έναρξη του εμπορίου ώστε να πλημμυρίσει η Κούβα με μετρητά και έπειτα να αφεθεί η διαδικασία να εξελιχθεί από μόνη της.
Γι’ αυτό είναι ακόμα πιο αηδιαστικό όταν ακούμε διάφορα ρεφορμιστικά στοιχεία στην αριστερά να υποστηρίζουν μια τέτοιου είδους «προσέγγιση». Αυτό που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να προσφέρουν συμβουλές στην αστική τάξη για το πώς θα αφαιρέσουν το αγκάθι που τους ενοχλεί.
Όλη αυτή η συζήτηση περί δημοκρατίας δεν είναι παρά ένα κάλυμμα για τους πραγματικούς σκοπούς του ιμπεριαλισμού. Πρόσφατα οι Financial Times έδιναν πιο νηφάλιες συμβουλές. Πρότειναν έναν «Κινέζικο δρόμο» για την Κούβα, ο οποίος θα συνοδευόταν από την άρση του Αμερικανογενούς εμπάργκο. Το Κινέζικο μοντέλο θα προέβλεπε το άνοιγμα της Κούβας στον καπιταλισμό και θα συνοδευόταν από την παγίωση της κρατικής εξουσίας στην κορυφή.
Ο Κάστρο αποτελεί εμπόδιο για την καπιταλιστική παλινόρθωση
Ο Φιντέλ Κάστρο όντως επισκέφθηκε την Κίνα κατά τη δεκαετία του 1990, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και δεν του άρεσε αυτό που είδε. Από τότε, παρόλο που αναγκάστηκε από τις οικονομικές περιστάσεις να επιτρέψει ένα συγκεκριμένο άνοιγμα στις ιδιωτικές επενδύσεις, αντιστάθηκε στο ολοκληρωτικό προχώρημα προς τον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που οι αστοί τον μισούν: μισούν την επανάσταση και ό,τι αυτή συμβολίζει.
Πρέπει να θυμίσουμε σε αυτούς τους κυρίους τι ήταν η Κούβα πριν από την επανάσταση. Ήταν μια δικτατορία με επικεφαλής τον στηριζόμενο από τις ΗΠΑ Φουλγκέντσιο Μπατίστα. Κανένας τους δεν απαιτούσε «δημοκρατία» τότε. Ο Μπατίστα ήταν φίλος του ιμπεριαλισμού. Κυβερνούσε τη χώρα για λογαριασμό τους. Τους επέτρεπε να τη χρησιμοποιούν ως τον παιδότοπό τους, την ίδια στιγμή που οι Κουβανοί υπέφεραν σε απαίσιες συνθήκες.
Η Κουβανέζικη επανάσταση έβαλε τέλος σε όλα αυτά! Επέτρεψε στη χώρα να αναπτύξει ένα εξελιγμένο σύστημα υγείας, σε τέτοιο βαθμό που το προσδόκιμο όριο ζωής ανέβηκε στα επίπεδα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Πέτυχε τη δωρεάν παιδεία για όλους. Έδωσε στον Κουβανικό λαό την αξιοπρέπειά του. Επίσης απομάκρυνε την παρασιτική αστική τάξη και την κυριαρχία των αμερικανικών συμφερόντων κυρίως πολυεθνικών εταιριών.
Για τους αστούς και τους μικροαστούς φιλελεύθερους που μένουν στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη, αυτά φαίνονται ασήμαντες λεπτομέρειες. Εξάλλου, αυτοί οι φιλελεύθεροι μπορούν να πληρώσουν για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Ο λαός της Κούβας δε μπορεί. Αυτοί οι φιλελεύθεροι θα αγωνιστούν για τη «δημοκρατία» στην Κούβα. Θα αγωνιστούν επίσης για την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας, της παιδείας και όλων των κρατικών παροχών. Θα παλέψουν για το δικαίωμα των πολυεθνικών να λεηλατήσουν την Κούβα και να την πάνε πίσω στις μέρες του Μπατίστα.
Αντιλαμβάνονται επίσης πως όσο ο Κάστρο είναι ζωντανός, παρόλο που έχει αποσυρθεί, θα ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στα γεγονότα που θα συμβαίνουν στο νησί. Κρατάει ακόμα τη θέση του πρώτου γραμματέα του Κ.Κ. Αυτό εξηγεί το γεγονός πως ορισμένοι αστοί σχολιαστές συνιστούν προσοχή.
Ωστόσο έχουν αρχίσει να κάνουν ήδη εικασίες για το ρόλο που θα παίξει ο Ραούλ Κάστρο, ο οποίος έρχεται να αναλάβει τον κυρίαρχο ρόλο που μέχρι σήμερα έπαιζε ο Φιντέλ. Στέκονται σε κάθε λέξη που αρθρώνει, ελπίζοντας να εντοπίσουν ένα άνοιγμα προς τον καπιταλισμό. Παρατήρησαν πως στους 19 μήνες που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση λόγω της αρρώστιας του Φιντέλ Κάστρο, έχει ενθαρρύνει την ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα στους Κουβανούς για τα προβλήματα του «κομμουνιστικού συστήματος» της Κούβας. Παρόλο που μέχρι στιγμής έχει κάνει ελάχιστες αλλαγές, ο Ραούλ Κάστρο έχει αναπτύξει τις προσδοκίες των ιμπεριαλιστών και των Κουβανών εξορισμένων στο Μαϊάμι πως πρόκειται για μια διαδικασία που θα οδηγήσει στην παλινόρθωση του καπιταλισμού σε κάποια δεδομένη στιγμή.
Προς ποια κατεύθυνση;
Δεν πρέπει να εκτίμησαν πολύ αυτά που ο Ραούλ Κάστρο είπε προς το τέλος του προηγούμενου χρόνου: «Οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας είναι τεράστιες, αλλά κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει πως είναι σταθερή πίστη του λαού μας πως μόνο μέσω του σοσιαλισμού μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να διατηρήσουμε τα κοινωνικά επιτεύγματα μισού αιώνα επανάστασης». Αλλά ο ίδιος ο Ραούλ Κάστρο ανακοίνωσε πέρσι τον Ιούλιο πως η Κούβα είναι ανοιχτή για συνομιλίες που θα λήξουν την εχθρότητα δεκαετιών, αλλά μόνο εφόσον ο Μπους αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, αφήνοντας έτσι ένα παράθυρο για το μέλλον.
Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο Ραούλ Κάστρο θεωρείται θαυμαστής του κινέζικου μοντέλου που περιλαμβάνει τη χαλάρωση των κρατικών ελέγχων. Αναμφίβολα πιέζεται από την ανάγκη να αναπτύξει την Κουβανική οικονομία. Η χώρα έχει υπομείνει δεκαετίες εμπάργκο στα χέρια του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έχει υποφέρει πολύ. Αλλά θα πρέπει να προειδοποιηθεί: το Κινέζικο καθεστώς ξεκίνησε με την ιδέα της μερικής χαλάρωσης του κρατικού ελέγχου στην παραγωγή με σκοπό την τόνωσή της. Κατέληξε με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής να κυριαρχεί στην Κινέζικη οικονομία, δηλαδή με καπιταλισμό! Με αυτόν, τα περισσότερα από τα επιτεύγματα της Κινέζικης Επανάστασης χάθηκαν.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κούβα, δεν οφείλονται στην κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Τα προβλήματα βρίσκονται στην απομόνωση της επανάστασης σε μία χώρα. Σοσιαλισμός σε μία χώρα δεν είναι δυνατό να υπάρξει. Εάν αυτό δεν ήταν δυνατό στην τεράστια Σοβιετική Ένωση, πώς μπορεί να συμβεί στη μικρή Κούβα; Εξαιτίας της απομόνωσης της Κουβανέζικης επανάστασης, αναγκάστηκε να στραφεί προς τη Σταλινική Ρωσία και αυτό ενίσχυσε τις γραφειοκρατικές τάσεις.
Για το λόγο αυτό, η απάντηση δε βρίσκεται στο Κινέζικο μοντέλο. Η απάντηση βρίσκεται στην επέκταση της επανάστασης στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική και παραπέρα. Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με την εισαγωγή της εργατικής δημοκρατίας, την οποία ο Λένιν και ο Τρότσκι υπερασπίστηκαν κατά τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης.
Ολόκληρη η Λατινική Αμερική έχει στραφεί προς τα αριστερά την πρόσφατη περίοδο. Η Βενεζουέλα βρίσκεται στο πιο προχωρημένο σημείο της Λατινοαμερικάνικης επανάστασης. Αλλά έχουμε δει επίσης το επαναστατικό κίνημα των μαζών στη Βολιβία, το θυελλώδες κίνημα των μαζών στο Εκουαδόρ, τη γιγάντια κινητοποίηση των Μεξικανικών μαζών ενάντια στην εκλογική νοθεία, με τρία εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους.
Οι συνθήκες υπάρχουν για μια παν-λατινοαμερικάνικη Επανάσταση. Η αστική τάξη το καταλαβαίνει αυτό. Η Κούβα αποτελεί ακόμα ένα σημείο αναφοράς για τις μάζες σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Οι ιμπεριαλιστές θέλουν να διαλύσουν την Κουβανέζικη Επανάσταση επειδή ακόμα ενσωματώνει την ιδέα πως μια εναλλακτική απέναντι στον καπιταλισμό είναι δυνατή, πως η αγορά δεν είναι το μοναδικό οικονομικό σύστημα που μπορούμε να φανταστούμε. Για το λόγο αυτό θέλουν να καταστρέψουν κάθε κατάκτηση της Κουβανέζικης Επανάστασης. Και υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ο ιμπεριαλισμός να τα καταφέρει.
Ο ιμπεριαλισμός δε μπορεί να ανεχτεί την Κουβανέζικη Επανάσταση
Αν η επανάσταση στην Κούβα ηττηθεί, όπως έγινε στη Ρωσία, το αντίκτυπο θα ήταν η αποθάρρυνση των εργατών, των νέων και των αγροτών όχι μόνο στη Λατινική Αμερική αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, μια αναγέννηση της κουβανέζικης επανάστασης σε συνδυασμό με τη νίκης της επανάστασης στην Βενεζουέλα θα μετέβαλε εντελώς την κατάσταση σε παγκόσμια κλίμακα.
Σήμερα υπάρχουν σημαντικά καπιταλιστικά στοιχεία στην οικονομία της Κούβας. Υπάρχει ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός μικροπωλητών, άνθρωποι με δολάρια, μαυραγορίτες και, όλοι τους εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κομματικούς ή και κρατικούς μηχανισμούς. Αυτοί είναι η πραγματική απειλή. Πριν από καιρό η ηγεσία του Κόμματος έκανε μερικά βήματα ώστε να περιοριστεί η αγορά δολαρίου. Τα περιοριστικά αυτά μέτρα προσωρινά ενδέχεται να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα δε μπορούν να γυρίσουν πίσω το ρεύμα προς την οικονομία της αγοράς.
Μια εξήγηση του παραπάνω γεγονότος είναι η αυξανόμενη συμμετοχή της Κούβας στις διεθνείς αγορές, συμμετοχή η οποία επιβάλλεται ιδίως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική και εμείς δεν είμαστε ενάντιοι σε αυτό. Το γεγονός του ανοίγματος είναι από μόνο του ένα προοδευτικό γεγονός. Οι μπολσεβίκοι προσπάθησαν να εμπορευθούν με καπιταλιστικές χώρες. Ο Λένιν και ο Τρότσκι στην πραγματικότητα προσέφεραν στους Αμερικάνους καπιταλιστές την ευκαιρία να ανοίξουν επιχειρήσεις στη Σιβηρία υπό ειδικές συμφωνίες μίσθωσης και όχι ιδιοκτησίας. Αυτή η κίνηση ήταν απόλυτα σωστή από την στιγμή που οι Μπολσεβίκοι διατηρούσαν σταθερά τον έλεγχο του Κράτους. Η επανάσταση στην Ρωσία ήταν όμως από τα γεννοφάσκια της σημαντική απειλή για τους καπιταλιστές και γι’ αυτό οι Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι αστοί αρνιούνταν κάθε εμπορική συναλλαγή, με στόχο την συντριβή των Μπολσεβίκων.
Η κουβανέζικη επανάσταση αποτελεί απειλή για τους ιμπεριαλιστές, διότι αποτελεί σημείο αναφοράς. Επομένως οι Αμερικάνοι αστοί σε αυτή την φάση θα αρνηθούν τη συναλλαγή με την Κούβα. Επιθυμούν να στραγγαλίσουν και να καταστρέψουν την οικονομία της.
Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η αμερικάνικη αστική τάξη στερείται ιδεολογικού εξοπλισμού. Αν δεν έκαναν εμπάργκο στην Κούβα και δεχόντουσαν τις εμπορικές συναλλαγές, τότε θα υποβοηθούσαν σε υλικούς όρους την αντεπανάσταση μέσα στο ίδιο το νησί. Αλλά επειδή είναι κάπως χοντροκέφαλοι – ιδίως το μεγάλο αφεντικό στο Λευκό Οίκο – αντιτίθενται σε αυτό που από την δική τους ταξική πλευρά τους συμφέρει.
Με αυτό τον τρόπο ρίχνουν τις μάζες στο πλευρό του Κάστρο και εμποδίζουν την αντεπανάσταση. Όπως δεν περιμένει κανείς από μια βελανιδιά να βγάλει αχλάδια, έτσι δεν μπορεί να ζητά κανείς από την αμερικάνικη αστική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της να παράγει συμπαγή ιδεολογία. Το παρόν πολιτικό κατεστημένο στις ΗΠΑ είναι κάπως παράφρον. Πάραυτα υπάρχει μέθοδος μέσα σε αυτή την παραφροσύνη. Ο λόγος για τον οποίο ακολουθούν αυτή την πολιτική, είναι επειδή έχουν τρομοκρατηθεί από τον απόηχο της κουβανέζικης και της μπολιβαριανής επανάστασης στην Λατινική Αμερική. Καταλαβαίνουν πως η μόνη τους εναλλακτική λύση είναι να συντρίψουν αυτές τις επαναστάσεις και γι’ αυτό συμπεριφέρονται σαν πολιτικοί “desperados” .
Η ευρωπαϊκή μπουρζουαζία μπορεί να είναι πιο ραφιναρισμένοι, καθώς δεν απειλούνται ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή. Εξάλλου είναι η πίσω αυλή των ΗΠΑ που καίγεται και όχι η δική τους. Παρά τη φαινομενική «ευγένεια» και «ειρηνική διπλωματία», είναι το ίδιο εχθρικοί απέναντι στην επανάσταση και υπέρ μιας καπιταλιστικής αντεπανάστασης. Είναι σαν να συγκρίνεις δύο δολοφονίες: η μία με στραγγαλισμό, που είναι θορυβώδης και άβολη, και η άλλη με δηλητηρίαση, αργή αλλά πιο διακριτική.
Η εντεινόμενη πίεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Κούβα έχει εξοργίσει τις μάζες. Υπάρχει μία μακρά παράδοση αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης στην Κούβα και ο κουβανέζικος λαός δεν ανέχεται τον αμερικανικό εκφοβισμό. Αυτή όμως η τάση οδήγησε την ηγεσία του ΚΚ σε διάσπαση. Από τη μία, η δεξιά πτέρυγα που προτιμά τον συμβιβασμό με τον ιμπεριαλισμό και από την άλλη η πτέρυγα του Κάστρο που αντιστέκεται.
Το τεράστιο κύρος του Κάστρο γαλβάνιζε τα αντί καπιταλιστικά στοιχεία. Έπαιξε ένα ρόλο κλειδί στην προσπάθεια να υιοθετηθούν μέτρα ενάντια στην στροφή προς τον καπιταλισμό, όπως τα πρόσφατα δραστικά βήματα κατά της δολαριοποίησης της κουβανέζικης οικονομίας. Μέχρι τον Νοέμβρη του 2004 η πορεία προς το δολάριο είχε σε ένα βαθμό αναχαιτισθεί και αποτράπηκε με αυτό τον τρόπο η εγκαθίδρυση του καπιταλισμού.
Η ισπανική εφημερίδα «El Pais» έκανε μια πραγματικά διεισδυτική ανάλυση αυτής της διαδικασίας: «τα δολάρια μόλυναν την Κούβα και προκάλεσαν ανισότητες (…) ένας πραγματικός καρκίνος για ένα σύστημα που βασίζεται στην ισότητα.. Έφεραν επίσης μια νομισματική διαστροφή διπλού νομίσματος». Η εφημερίδα συνεχίζει μνημονεύοντας ένα Κουβανό: «από τη μία είναι το δολάριο, ένα ισχυρό νόμισμα που παράγεται από ξένες τράπεζες και μπήκε στην κουβανέζικη αγορά με ένα ανεξέλεγκτο τρόπο, και από την άλλη το κουβανέζικο πέσος , μικρής αγοραστικής αξίας με το οποίο πληρωνόμαστε για την εργασία μας»
Οι κουβανέζικη ηγεσία προσπάθησε να φρενάρει αυτή διαδικασία, χρησιμοποιώντας όμως γραφειοκρατικά μέτρα τα οποία δεν θα φέρουν μακροχρόνια αποτελέσματα. Εμείς τονίζουμε πως δεν μπορείς να παλέψεις ενάντια στον καπιταλισμό αν δεν παλέψεις ενάντια σε εκείνη την πτέρυγα της γραφειοκρατίας που έλκεται από αυτόν.
Αν και ο Κάστρο είναι πολύ δημοφιλής στην χώρα του, η γραφειοκρατία που τον περιβάλλει δεν είναι. Επομένως δεν είναι δυνατόν να αντιταχθείς στην καπιταλιστική παλινόρθωση διατηρώντας παράλληλα το υπάρχον στάτους κβο. Οι μάζες δε θέλουν τη διατήρηση του κατεστημένου, αλλά τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, την ενίσχυση των δικαιωμάτων τους και την πορεία της επανάστασης προς την επιτυχία. Αυτό είναι αδιανόητο δίχως την πάλη κατά της διαφθοράς, του καριερισμού και της γραφειοκρατίας γενικά, το πραγματικό δηλαδή έδαφος στο οποίο φυτρώνει ο καπιταλισμός.
Συνθήματα όπως «κάτω η δικτατορία του Κάστρο» είναι συνθήματα των μεταναστών που κατοικούν στο Μαϊάμι. Δεν είναι δικά μας συνθήματα. Από την στιγμή που ο Κάστρο εκπροσωπεί την πτέρυγα που εναντιώνεται στον καπιταλισμό, αυτό το σύνθημα είναι για εμάς απαράδεκτο. Αυτά τα λέει ο Μπους και τα γεράκια του. Αντίθετα εμείς πρέπει να λέμε «κάτω η σαπισμένη αστική τάξη, κάτω οι εκατομμυριούχοι και όλοι αυτοί που καπηλεύονται τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Ας τους κυνηγήσουμε, ας τους ξεφορτωθούμε!». «Κάτω η γραφειοκρατία. Πρέπει να επιτεθούμε στους πράκτορες του ιμπεριαλισμού στην Κούβα, οι οποίοι υποσκάπτουν τη σχεδιασμένη οικονομία και καταστρέφουν τον σοσιαλισμό».
