Η σύγκρουση με τη Βόρεια Κορέα έδειξε γλαφυρά τα όρια της δύναμης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ο Τραμπ απείλησε με ολική καταστροφή, αλλά όλες οι απειλές του δεν είχαν καμία επίδραση στην Πιονγιάνγκ, εκτός από νέες κραυγές πολέμου και την αύξηση του αριθμό των πυρηνικών δοκιμών και των πυραύλων που πετούν πάνω από την Ιαπωνία, οι οποίοι μπορούν πια να φτάσουν σε κάθε περιοχή των ΗΠΑ, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους..
Οι ΗΠΑ σκέφτονταν να εγκαταστήσουν μια βάση πυραύλων στη Νότια Κορέα, όμως οι Κινέζοι αντιτάχθηκαν κατηγορηματικά. Ο Τραμπ αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ζητήσει την υποστήριξη του Πεκίνου, για να ασκήσει πίεση στην Πιονγιάνγκ. Στην πραγματικότητα, η Κίνα εφαρμόζει τη δική της πίεση στο βορειοκορεατικό καθεστώς, για να το ωθήσει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, να το χαλιναγωγήσει, προκειμένου να αποφύγει μια πιο ανοιχτή και επικίνδυνη σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Αυτό απέχει παρασάγγας από αυτό που θέλει ο Τραμπ. Αλλά σε κάθε περίπτωση, η Κίνα ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει μια χαοτική κατάρρευση του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν την αδυναμία των ΗΠΑ να κάνουν οτιδήποτε για να προστατεύσουν τους συμμάχους τους. Ο Ντουτέρτε, ο Φιλιππινέζος «ισχυρός άνδρας» είπε ότι οι ΗΠΑ μιλάνε πολύ, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Κατέληξε στο σωστό συμπέρασμα και έστρεψε τις Φιλιππίνες προς την τροχιά της Κίνας. Η Νότια Κορέα είναι πλέον πιο κοντά στην Κίνα διπλωματικά, κυρίως λόγω των ιστορικών της εντάσεων με την Ιαπωνία.
Η Ταϊλάνδη αποτελούσε έναν από τους στενότερους συμμάχους των ΗΠΑ, αλλά ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει υποβρύχια από την Κίνα, πράγμα που συνεπάγεται επίσης συνεργασία με την Κίνα. Το σχέδιο τέθηκε σε αναμονή λόγω της αμερικανικής πίεσης, αλλά φαίνεται ότι θα προχωρήσει. Το πραξικόπημα στην Ταϊλάνδη καταδικάστηκε από τις ΗΠΑ, αλλά εγκωμιάστηκε από την Κίνα. Το Βιετνάμ και η Μαλαισία έχουν επίσης δημιουργήσει στενότερους οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα, αν και οι σχέσεις μεταξύ Κίνας και Βιετνάμ περιπλέκονται από εδαφικές συγκρούσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τις διεκδικήσεις της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Η Κίνα και η Αμερική βρίσκονται σε σύγκρουση, με σκοπό να βρουν αγορές και σφαίρες επιρροής. Πολλές χώρες έχουν την Κίνα ως κύριο εμπορικό τους εταίρο. Η Κίνα έχει συμμετοχή στα δύο τρίτα από τα 50 πιο σημαντικά λιμάνια του κόσμου. Το έργο “One Belt One Road” (σ.τ.μ: Μια Ζώνη Ένας Δρόμος) πρόκειται για σχέδιο της κινεζικής κυβέρνησης με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου εμπορικού δρόμου από την Κίνα προς την Ευρώπη και είναι το μεγαλύτερο διπλωματικό και οικονομικό σχέδιο από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ.
Οι εντάσεις μεταξύ των δύο δυνάμεων βρίσκονται στο ανώτερο σημείο τους στην περιοχή της Νότιας Σινικής Θάλασσας, όπου η κινεζική άρχουσα τάξη έχει αναπτύξει τη δική της εκδοχή του δόγματος Μονρόε, που σημαίνει ότι πρέπει να έχει τον έλεγχο της δικής της αυλής. Τα προκλητικά έργα της Κίνας με τεχνητά νησιά προκαλούν την αντίθεση της Ουάσινγκτον, η οποία έχει στείλει πολεμικά πλοία για να διεκδικήσει τη λεγόμενη «ελευθερία των θαλασσών».
Αν συνέβαιναν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας θα είχαν ήδη οδηγήσει σε πόλεμο. Αλλά η Κίνα δεν είναι πλέον η αδύναμη ημι-αποικιακή χώρα του παρελθόντος και δεν υπάρχει απολύτως κανένα ενδεχόμενο σήμερα η Αμερική να εισβάλει και να υποδουλώσει την Κίνα.
