Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΑ ΔΑΣΗ !
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η καταστροφή του δάσους της Πάρνηθας αποτέλεσε τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» σε μια πολύχρονη διαδικασία δολοφονίας των δασών στο «βωμό» του ιδιωτικού κέρδους, με την συνενοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Το δασοκτόνο σκηνικό έχει στηθεί εδώ και χρόνια, με κύρια στοιχεία την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος που έγινε το 2001, τους νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και προωθούν την αλλαγή χρήσεων γης και τις καταπατήσεις, τις διαρκείς εξαιρέσεις χιλιάδων στρεμμάτων από τις αναδασώσεις, τις διεκδικήσεις μεγάλων δασικών εκτάσεων από οικοδομικές εταιρείες, την προωθούμενη νέα αναθεώρησή του άρθρου 24 από τη Ν.Δ με κατεύθυνση την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δασικών εκτάσεων, την σκόπιμη ανυπαρξία δασολογίου.
Κι ενώ οι κυβερνήσεις κοπιάζουν για την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων που επιβουλεύονται τα δάση, αδιαφορούν παντελώς για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Οι δαπάνες για την πρόληψη και την πυρόσβεση είναι σε τραγικά χαμηλά επίπεδα με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τεράστιες ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό και οι εργασιακές συνθήκες για το υπάρχον προσωπικό να γίνονται όλο και πιο πιεστικές και απάνθρωπες (βλέπε τον τραγικό θάνατο των εποχιακών πυροσβεστών στην Κρήτη), την ίδια ώρα που το ελληνικό κράτος τροφοδοτεί με υπερκέρδη τους εμπόρους όπλων, τους μεγαλοδανειστές του δημοσίου και απαλλάσσει από φόρους τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τα δάση και το οξυγόνο, δηλαδή η ίδια η ζωή, δεν είναι λοιπόν στις προτεραιότητες των θλιβερών διαχειριστών του καπιταλισμού σε αντίθεση με τα κέρδη των αφεντικών τους.
Η δασοκτόνα κρατική πολιτική και η παρασιτική λογική των μεγάλων συμφερόντων αποδεικνύει ότι η καταστροφή των δασών δεν είναι αφηρημένα ένα «οικολογικό θέμα», αλλά αποτελεί ένα σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Είναι γνήσιο παράγωγο της βαθιάς ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού και φανερώνει από σήμερα το εφιαλτικό μέλλον που αυτό το σύστημα επιφυλάσσει για τους ανθρώπους αν δεν ξεριζωθεί και δεν αντικατασταθεί από ένα άλλο, που θα έχει στο επίκεντρο τον ορθολογικό σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Η σωτηρία των δασών και των χώρων πρασίνου πρέπει να μπει στην κορυφή των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Τα συνδικάτα, τα κόμματα της Αριστεράς και οι μαζικές οργανώσεις νεολαίας πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της σωτηρίας των δασών από το ιδιωτικό κέρδος. Οι μαζικές εργατικές και νεολαιίστικες οργανώσεις μπορούν και πρέπει να ηγηθούν αποτελεσματικά στον αγώνα για την σωτηρία του περιβάλλοντος από τις ορέξεις του αδηφάγου κεφαλαίου, αφού είναι οι μόνες που από τη φύση τους μπορούν να συνδέσουν αυτό τον αγώνα με την πάλη για μια εργατική σοσιαλιστική εξουσία που θα εξαφανίσει μια για πάντα την σημερινή καπιταλιστική αυθαιρεσία και ασυδοσία που δολοφονεί το περιβάλλον. Οι «μη κυβερνητικές» και οι άλλες οικολογικές οργανώσεις μπορούν στην καλύτερη των περιπτώσεων να δώσουν μόνο αποσπασματικές απαντήσεις στο πρόβλημα, που δεν θίγουν τα κοινωνικά θεμέλια της σημερινής οικολογικής καταστροφής και μακροπρόθεσμα δεν δίνουν λύση.
Να αγωνιστούμε για:
– Κήρυξη αναδασωτέων όλων των καμένων εκτάσεων, καμία αλλαγή των χρήσεων γης.
– Άμεση διενέργεια όλων των αναγκαίων τεχνικών έργων για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις από την καταστροφή των δασών.
– Καμία εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. Έλεγχο της πορείας αναδάσωσης και εκτέλεσης των αναγκαίων έργων από εκλεγμένες επιτροπές των κατοίκων των πληγέντων από τις πυρκαγιές περιοχών, έλεγχος σε εθνικό επίπεδο από επιτροπές των συνδικάτων και των οργανώσεων της νεολαίας σε συνεργασία με τις επιστημονικές ενώσεις.
– Άμεση εφαρμογή του δασικού κτηματολογίου. Όχι στην ιδιωτικοποίηση των δασών, μακριά οι οικοδομικές εταιρείες από όλα τα δάση!
– Άμεση και αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων πυρόσβεσης και πρόληψης των πυρκαγιών με πλήρη κάλυψη των αναγκών σε τεχνικά μέσα και εκπαιδευμένο προσωπικό, με μόνιμη σχέση εργασίας. Να εξοικονομηθούν χρήματα για το σκοπό αυτό μέσα από δραστική περικοπή των εξοπλιστικών προγραμμάτων και έκτακτο φόρο στις μεγάλες οικοδομικές επιχειρήσεις υπέρ των δασών.
– Κοινή δράση όλων των κομμάτων της Αριστεράς, των συνδικάτων και των οργανώσεων νεολαίας για τη σωτηρία των δασών από την κρατική αδιαφορία και τις ορέξεις του κεφαλαίου, την προστασία και δεννροφύτευση των ελεύθερων χώρων όπως ο χώρος του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, την απαίτηση ενός εκτεταμένου προγράμματος απαλλοτριώσεων στις μεγάλες πόλεις για την δημιουργία νέων δημόσιων χώρων πρασίνου.
– Ευρεία συνειδητοποίηση της ανάγκης για την ανατροπή του παρακμασμένου καπιταλιστικού συστήματος που καταστρέφοντας το περιβάλλον καταδικάζει τους ανθρώπους σε ασφυξία. Για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και τον δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας με επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.
